Psalm 69

1 Auf den Siegesspender, für den öffentlichen Gottesdienst, von David. Gott! Rette mich! Bis an die Kehle geht mir das Gewässer.

Przewodnikowi chóru, na Sosannim. Psalm Dawida. Wybaw mnie, Boże, bo wody sięgają aż do [mojej] duszy.

2 Ich sinke ohne Halt in tiefen Schlamm hineingeraten in die Wassertiefen; mich überströmen Strudel.

Grzęznę w głębokim błocie, gdzie nie ma dna; dostałem się w głębokie wody i nurt mnie porywa.

3 Vom Rufen bin ich müde, heiser ist mir meine Kehle, und meine Augen nehmen ab vom Schaun nach meinem Gott. -

Zmęczyłem się wołaniem, wyschło mi gardło; słabną moje oczy, gdy czekam na mojego Boga.

4 Die ohne Grund mich hassen, mehr als meines Hauptes Haare sind sie. Zuviel für meine Kräfte sind, die mich für nichts befehden. Erstatten soll ich, was ich nie geraubt.

Więcej niż włosów na mojej głowie jest tych, którzy mnie nienawidzą bez powodu; ci, którzy niesłusznie [są] moimi wrogami i chcą mnie zniszczyć, wzmocnili się; musiałem zapłacić za to, czego nie zabrałem.

5 Du wußtest, Gott, von meiner Torheit, und meine Schuld entging Dir nicht.

Boże, ty znasz moją głupotę, a moje grzechy nie są ukryte przed tobą.

6 Laß meinetwegen nicht zuschanden werden, die auf Dich harren, Herr, Du Herr der Heeresscharen! Nicht meinetwegen laß in Schmach geraten, die nach Dir suchen, Du Gott Israels!

Niech nie zaznają wstydu z mego powodu ci, którzy ciebie oczekują, Panie BOŻE zastępów, niech nie rumienią się z mego powodu ci, którzy ciebie szukają, Boże Izraela.

7 Denn Deinetwegen habe ich erduldet Schmach, hat Scham mein Angesicht bedeckt.

Bo dla ciebie znoszę urąganie, hańba okrywa moją twarz.

8 Selbst meinen Brüdern bin ich fremd geworden, ein Fremdling meiner Mutter Söhnen.

Stałem się obcy dla moich braci i cudzoziemcem dla synów mojej matki;

9 Denn mich verzehrt der Eifer für Dein Haus; der Geifer Deiner Schmäher fällt auf mich.

Bo gorliwość o twój dom zżarła mnie i spadły na mnie urągania urągających tobie.

10 Wenn ich durch Fasten mich kasteie, so wird es mir zum Schimpf.

Płakałem i umartwiałem postem swą duszę, a stało się [to] moją hańbą.

11 Und mache ich zu meinem Kleid das Bußgewand, dann bin ich ihnen zum Gespött.

Założyłem wór [pokutny] jako szatę i stałem się dla nich pośmiewiskiem.

12 Die an den Toren sitzen, reden über mich, in Liedern voller Spott tun es die Zecher.

Mówili o mnie ci, którzy siedzą w bramie, i byłem [tematem] pieśni pijaków.

13 Ich aber bete, Herr, zu Dir um eine Gnadenzeit. In Deiner reichen Huld erhöre mich, o Gott, durch Deine treue Hilfe!

Ale ja [kieruję] swoją modlitwę do ciebie, PANIE, w czasie pomyślnym; Boże, wysłuchaj mnie według twego wielkiego miłosierdzia, dla prawdy twego zbawienia.

14 Befrei mich aus dem Schlamm, daß ich nicht sinke! Daß ich befreit von meinen Hassern werde, aus der Wassertiefe!

Uwolnij mnie z błota, abym nie ugrzązł; ocal mnie od tych, którzy mnie nienawidzą, i z głębokich wód.

15 Die Flut laß nicht mich überströmen und nicht die Tiefe mich verschlingen! Der Brunnen schließe seinen Schlund nicht über mir!

Niech nie zaleją mnie wezbrane wody ani nie pożre głębia i niech otchłań nie zamknie nade mną swej paszczy.

16 Erhör mich, Herr, nach Deiner Huld, der köstlichen! Und wende Dich mir zu nach Deiner reichen Liebe!

Wysłuchaj mnie, PANIE, bo dobre jest twoje miłosierdzie, według twojej wielkiej litości spójrz na mnie.

17 Verhüll Dein Angesicht vor Deinem Knechte nicht! Mir ist so bang. Erhör mich eilends!

Nie zakrywaj twego oblicza przed swoim sługą, bo jestem w utrapieniu; wysłuchaj mnie czym prędzej.

18 Herbei zu meiner Seele! Sie erlöse! Um meiner Feinde willen rette mich!

Zbliż się do mojej duszy i wybaw ją, odkup mnie ze względu na mych wrogów.

19 Du kennst ja meine Schmach und Schande und meinen Schimpf bei allen meinen Drängern.

Ty znasz moją hańbę, mój wstyd i niesławę, przed tobą [są] wszyscy moi wrogowie.

20 Die Schmach bricht mir das Herz, ich bin verzweifelt. Auf Mitleid hoffe ich, jedoch umsonst, auf Tröster, doch ich finde keinen.

Hańba złamała moje serce, ogarnęło mnie przygnębienie; oczekiwałem współczującego, ale go nie było; [szukałem] pocieszającego, ale nie znalazłem.

21 Sie mischen Galle mir ins Essen und geben Essig mir für meinen Durst.

Zamiast pokarmu podali mi żółć, a gdy pragnąłem, napoili mnie octem.

22 Daß ihre Tafel ihnen eine Falle werde, für sie zur Schlinge ihr Gelage!

Niech ich stół stanie się dla nich sidłem, a ich pomyślność – pułapką.

23 Daß ihre Augen finster werden und nichts sehen mehr! Laß ihre Hüften wanken immerdar!

Niech zaćmią się ich oczy, aby nie widzieli, a ich biodra niech się zawsze chwieją.

24 Gieß Deinen Grimm doch über sie, und Deine Zornglut packe sie!

Wylej na nich swoje oburzenie, a żar twego gniewu niech ich dosięgnie.

25 Verödet sei ihr Lager und ihre Zelte unbewohnt!

Niech ich dom opustoszeje, w ich namiotach niech nikt nie mieszka.

26 Denn sie verfolgen, den Du schlägst, und fügen zu dem Schmerze Deiner Wunden neuen.

Bo prześladują [tego], którego ty uderzyłeś, i rozpowiadają o boleściach tych, których zraniłeś.

27 Schuld füg zu ihrer Schuld hinzu, daß sie nicht schuldlos vor Dir werden!

Dodaj nieprawość do ich nieprawości i niech nie dostąpią twojej sprawiedliwości.

28 Sie seien aus dem Buch der Lebenden getilgt, nicht aufgezeichnet mit den Frommen!

Niech będą wymazani z księgi żyjących i niech nie będą zapisani ze sprawiedliwymi.

29 Mich, der ich arm und leidend bin, beglücke Deine Hilfe, Gott!

Ja zaś jestem strapiony i zbolały; [niech] twoje zbawienie, Boże, podniesie mnie.

30 In Liedern preise ich den Namen Gottes und ehre ihn gar hoch durch Lobgesang.

Będę chwalił imię Boga pieśnią, będę go wywyższał dziękczynieniem.

31 Denn dies gefällt dem Herrn viel mehr als Rinder, mehr als gehörnte und behufte Stiere:

I będzie to milsze PANU niż wół albo cielec rogaty z kopytami.

32 Schaut her, ihr frommen Dulder! Und werdet froh, ihr Gottessucher! Und euer Herz leb wieder auf!

Pokorni [to] ujrzą i rozradują się, ożyje serce szukających Boga.

33 Der Herr erhört die Armen, verschmäht die Seinen nicht in Banden.

PAN bowiem wysłuchuje ubogich i swymi więźniami nie gardzi.

34 Der Himmel und die Erde preise ihn, das Meer und alles, was darin sich regt!

Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich porusza.

35 Denn Gott hilft Sion wieder auf; läßt Judas Städte wiederum ersteh'nals Wohnstatt und als Erbe.

Bóg bowiem wybawi Syjon i odbuduje miasta Judy; będą tam mieszkać i posiądą tę [ziemię].

36 Und seiner Diener Stamm nimmt's in Besitz: Die seinen Namen lieben, wohnen drin.

Także i potomstwo jego sług ją odziedziczy i zamieszkają w niej ci, którzy miłują jego imię.