Psalm 44

1 Auf den Siegesspender, von den Korachiten, ein Lehrgedicht. Wir wissen's, Gott, vom Hörensagen; uns haben unsere Ahnen es erzählt: das Werk, das Du in ihren Tagen, in alten Zeiten, ausgeführt.

Przewodnikowi chóru. Psalm pouczający dla synów Korego. Boże, słyszeliśmy na własne uszy, nasi ojcowie opowiadali nam o tym, czego dokonałeś za ich dni, w czasach dawnych.

2 Mit Deinem Arme hast Du Heidenvölker ausgetrieben; dann pflanztest andere Du ein und riebest Nationen auf, und andere hast Du ausgebreitet.

Ty własną ręką wypędziłeś pogan, a ich osadziłeś; wyniszczyłeś narody, a ich rozprzestrzeniłeś.

3 Nicht ihrem Schwerte haben sie das Land verdankt; ihr Arm hat ihnen nicht den Sieg gebracht. Nein, Deine Rechte und Dein Arm und Deines Angesichtes Leuchten; Du bist ihnen hold gewesen. -

Nie zdobyli bowiem ziemi swym mieczem ani ich nie wybawiło własne ramię, lecz twoja prawica i twoje ramię, i światło twego oblicza, bo upodobałeś ich sobie.

4 Du bist mein König, und mein Gott, der Jakob Sieg entbietet.

Ty jesteś moim Królem, o Boże; daj wybawienie Jakubowi.

5 Mit Dir nur stoßen wir die Gegner nieder, zertreten unsere Feinde nur in Deinem Namen.

Dzięki tobie pokonamy naszych wrogów, w twoje imię zdepczemy naszych przeciwników.

6 Nicht meinem Bogen traue ich; den Sieg verschafft mir nicht mein Schwert.

Nie zaufam bowiem mojemu łukowi i nie wybawi mnie mój miecz;

7 Nur Du befreist uns von den Gegnern und machst zuschanden unsere Hasser.

Lecz ty nas wybawiłeś od naszych wrogów i zawstydziłeś tych, którzy nas nienawidzą.

8 Nur Gottes wollen wir uns allzeit rühmen und Deinen Namen preisen immerdar. (Sela)

Każdego dnia chlubimy się Bogiem, a twoje imię będziemy sławić na wieki. (Sela)

9 Nun hast Du uns verworfen, gar zuschanden uns gemacht: Du ziehst nicht mehr mit unsere Scharen aus.

[Teraz] jednak odrzuciłeś nas i zawstydziłeś, i nie wyruszasz z naszymi wojskami.

10 Du läßt uns vor dem Gegner fliehen, und unsere Hasser holen Beute sich.

Sprawiłeś, że cofnęliśmy się przed wrogiem, a ci, którzy nas nienawidzą, złupili nas.

11 Du gibst uns hin wie Schlachtschafe, zerstreust uns unter Heiden, und die Nationen schütteln über uns den Kopf.

Wydałeś nas na rzeź jak owce i rozproszyłeś nas wśród pogan.

12 Verkaufst Dein Volk um nichts, Gewinn aus ihrem Kaufpreis ziehst Du nimmer,

Sprzedałeś swój lud za bezcen i nie zyskałeś na jego sprzedaży.

13 Du machst uns unsern Nachbarn zum Gespött, zum Hohn und Schimpfe allen um uns her.

Wystawiłeś nas na wzgardę naszym sąsiadom, na szyderstwo i pośmiewisko tym, którzy nas otaczają.

14 Zum Sprichwort für die Heiden machst Du uns, die Nationen alle schütteln über uns den Kopf.

Uczyniłeś nas tematem przysłowia wśród pogan, tak że narody kiwają głowami nad nami.

15 Mein Schimpf steht täglich mir vor Augen, und Scham bedeckt mein Angesicht

Mój wstyd wciąż jest przede mną, a hańba mi twarz okrywa;

16 bei dem Geschrei des Spötters und des Lästerers, vor Feinden und vor Rachegierigen. -

Na głos tego, który gardzi i bluźni, z powodu wroga i mściciela.

17 All das hat uns getroffen, obschon wir Deiner nicht vergessen, an Deinem Bunde nicht gefrevelt haben.

To wszystko nas spotkało, a [jednak] nie zapomnieliśmy o tobie ani nie naruszyliśmy twojego przymierza.

18 Doch unser Herz schreckt nicht zurück; nicht schwanken unsere Schritte ab von Deinem Pfade.

Nasze serce się nie odwróciło ani nasze kroki nie zboczyły z twej ścieżki;

19 Obschon Du uns in Schrecken bringst an einer Stätte der Schakale, mit Todesschatten uns umhüllst,

Chociaż powaliłeś nas w miejscu smoków i okryłeś nas cieniem śmierci.

20 Vergessen wir den Namen unseres Gottes? Und strecken wir nach einem fremden Gott die Hände aus?

Gdybyśmy zapomnieli imienia naszego Boga i wyciągnęli ręce do obcego boga;

21 Erforschte dies nicht Gott? Er kennt des Herzens Heimlichkeiten.

Czyż Bóg by się o tym nie dowiedział? Przecież on zna tajniki serca.

22 Nein! Deinetwegen mordet man uns täglich und achtet uns wie Schlachtschafe.

Lecz z powodu ciebie przez cały dzień nas zabijają, uważają nas za owce przeznaczone na rzeź.

23 Erwache doch! Was schläfst Du, Herr? Wach auf! Verwirf uns nicht für immer!

Ocknij się; czemu śpisz, Panie? Obudź się, nie odrzucaj nas na wieki.

24 Warum verhüllst Du denn Dein Angesicht und denkst nicht mehr an unsere Pein und Not?

Czemu ukrywasz swoje oblicze i zapominasz o naszym utrapieniu i ucisku?

25 Gebeugt zum Staub ist unser Körper, zu Boden unser Leib gedrückt.

Nasza dusza bowiem pogrążyła się w prochu, nasz brzuch przylgnął do ziemi.

26 Auf jetzt zu unserer Hilfe! Erlöse uns um Deiner Gnade willen!

Powstań nam na pomoc, odkup nas ze względu na twoje miłosierdzie.