Psalm 38
1 Ein Lied; von David, zum Erlernen. Bestraf mich nicht in Deinem Zorne, Herr! In Deinem Grimme züchtige mich nicht noch mehr!
Доамне, ну мэ мустра ын мыния Та ши ну мэ педепси ын урӂия Та!
2 Denn Deine Pfeile sind gar tief in mich gedrungen, und Deine Hand liegt schwer auf mir.
Кэч сэӂециле Тале с-ау ынфипт ын мине ши мына Та апасэ асупра мя.
3 An meinem Fleische ist nichts heil ob Deinem Zorn, nichts unversehrt an meinem Leib ob meiner Sünde.
Н-а май рэмас нимик сэнэтос ын карня мя дин причина мынией Тале; ну май есте ничо влагэ ын оаселе меле ын урма пэкатулуй меу.
4 Denn meine Sünden übersteigen mir das Haupt, sind mir zu schwer, wie eine ungeheure Last.
Кэч фэрэделеӂиле меле се ридикэ дясупра капулуй меу; ка о поварэ гря, сунт пря греле пентру мине.
5 Und eiternd faulen meine Wunden um meiner Torheit willen.
Рэниле меле мирос греу ши сунт плине де коптурэ, ын урма небунией меле.
6 Ich winde mich und krümme mich so heftig und allzeit gehe ich betrübt einher.
Сунт гырбовит, песте мэсурэ де истовит. Тоатэ зиуа умблу плин де ынтристаре.
7 In meinem Innern wühlt der Brand; an meinem Leib ist nichts Gesundes.
Кэч о дурере арзэтоаре ымь мистуе мэрунтаеле ши н-а май рэмас нимик сэнэтос ын карня мя.
8 Ich bin gelähmt, zermalmt und stöhne; mir klopft das Herz.
Сунт фэрэ путере, здробит ку десэвыршире; тулбураря инимий меле мэ фаче сэ ӂем.
9 Vor Dir liegt jeder meiner Wünsche offen, Herr; mein Seufzen ist Dir nicht verborgen.
Доамне, тоате доринцеле меле сунт ынаинтя Та ши суспинеле меле ну-Ць сунт аскунсе.
10 Mir pocht das Herz und steht mir still, und meine Kraft, mein Augenlicht versagen mir den Dienst.
Инима ымь бате ку тэрие, путеря мэ пэрэсеште ши лумина окилор мей ну май есте ку мине.
11 Die Freunde und Gefährten treten zurück vor meiner Plage; fern stehen die Verwandten mir.
Приетений ши куноскуций мей се депэртязэ де рана мя ши руделе меле стау деопарте.
12 Die auf mein Leben lauern, legen Schlingen, und die mein Unglück suchen, drohen mit Verderben und schmieden täglich Ränke.
Чей че вор сэ-мь я вяца ышь ынтинд курселе, чей че-мь каутэ ненорочиря спун рэутэць ши тоатэ зиуа урзеск ла ыншелэторий.
13 Und ich? Ich bin wie taub und höre nichts, bin wie ein Stummer, der den Mund nicht öffnet,
Яр еу сунт ка ун сурд: н-ауд; сунт ка ун мут, каре ну дескиде гура.
14 bin wie ein Mensch, der nichts versteht und keinen Widerspruch im Munde führt.
Сунт ка ун ом каре н-ауде ши ын гура кэруя ну есте ничун рэспунс.
15 Denn ich vertraue, Herr, auf Dich; Du Herr, mein Gott, wirst Rede stehen,
Доамне, ын Тине нэдэждуеск; Ту вей рэспунде, Доамне Думнезеуле!
16 Weil ich mir sag, sie dürfen meiner nimmer spotten, und glitte aus mein Fuß, nicht über mich frohlocken.
Кэч зик: „Ну ынгэдуи сэ се букуре врэжмаший мей де мине ши сэ се фудуляскэ ымпотрива мя, кынд ми се клатинэ пичорул!”
17 Schon bin ich ja dem Falle nah, stets meiner Schwäche mir bewußt.
Кэч сунт апроапе сэ кад ши дуреря мя есте тотдяуна ынаинтя мя.
18 Denn ich bekenne meine Schuld und gräme mich um meine Sünde.
Ымь мэртурисеск фэрэделеӂя, мэ доаре де пэкатул меу.
19 Doch zahlreich sind, die unverschuldet mich befeinden, und viele, die mich grundlos hassen,
Дар врэжмаший мей сунт плинь де вяцэ ши плинь де путере; чей че мэ урэск фэрэ темей сунт мулць ла нумэр.
20 und die mit Bösem Gutes mir vergelten, mich lästern, daß ich nach dem Guten strebe.
Ей ымь ынторк рэу пентру бине, ымь сунт потривничь, пентру кэ еу урмэреск бинеле.
21 Verlaß mich nicht, o Herr! Mein Gott, entfern Dich nicht von mir!
Ну мэ пэрэси, Доамне! Думнезеуле, ну Те депэрта де мине!
22 Zu meinem Schutze schnell herbei! Zu Hilfe, Herr!
Вино деграбэ ын ажуторул меу, Доамне, Мынтуиря мя!
