< Psalm 37 >

1 Von David. - Ereifere dich nicht der Bösewichte wegen! Beneide nicht die Übeltäter!
Öfundaðu aldrei vonda menn,
2 Sie welken schnell wie Gras, verdorren wie das grüne Kraut.
því að fyrr en varir eru þeir fallnir og visna eins og grasið.
3 Vertrau dem Herrn! Tu Gutes! Verbleib im Land, dich redlich nährend!
Treystu heldur Drottni, vertu góðgjarn og sýndu kærleika. Þá muntu búa öruggur í landinu og farnast vel.
4 Wie ein verwöhntes Kind komm zu dem Herrn! Er gibt dir, was dein Herz sich wünscht.
Þú skalt gleðjast í Drottni – og hann mun veita þér það sem hjarta þitt þráir.
5 Befiehl du deinen Weg dein Herrn! Auf ihn vertrau! Er wird's schon machen.
Fel Drottni framtíð þína, áform þín og verk, og treystu honum. Hann mun vel fyrir öllu sjá.
6 Er bringt ans Licht, daß du gerecht, und an den Tag, daß du im Recht.
Heiðarleiki þinn og hreinskilni verða öllum augljós, og Drottinn mun láta þig ná rétti þínum.
7 Und schweig zum Herrn und harre sein! Ereifere über den dich nicht, der sich Erfolg erzwingt, nicht über einen Mann, der Schwindel treibt!
Hvíldu í Drottni og treystu honum. Bíð þess í þolinmæði að hann hefjist handa. Öfunda ekki vonda menn sem vegnar vel.
8 Gib auf den Ärger! So ereifere dich nicht, daß selbst du Böses tätest!
Láttu af reiðinni! Slepptu heiftinni. Vertu ekki svekktur og áhyggjufullur – slíkt leiðir ekki til góðs.
9 Denn ausgerottet werden Übeltäter; die auf den Herrn vertrauen, bleiben im Besitz des Landes.
Þeir sem illt fremja verða þurrkaðir út, en þeir sem treysta Drottni eignast landið og gæði þess.
10 Noch kurze Zeit! Dann ist der Bösewicht dahin! Du schaust nach seiner Stätte. Er ist nicht mehr.
Innan skamms verða guðleysingjarnir á bak og burt. Þegar þú leitar þeirra eru þeir horfnir.
11 Die Dulder bleiben im Besitz des Landes an reichem Glücke sich erlabend.
En hinir hógværu fá landið til eignar, þeir munu hljóta blessun og frið.
12 Dem Frommen plant zuleid der Frevler Arges und fletscht die Zähne wider ihn.
Drottinn hlær að þeim sem brugga launráð gegn hans trúuðu.
13 Der Herr lacht seiner; schon sieht er seinen Tag sich nahen.
Hann hefur þegar ákveðið daginn er þeir verða dæmdir.
14 Die Frevler zücken zwar ihr Schwert und spannen ihren Bogen, um Elende und Arme zu erlegen und hinzuwürgen, die geraden Wandels.
Óguðlegir hyggja á illt gegn réttlátum, undirbúa blóðbað.
15 Allein ihr Schwert dringt in ihr eigen Herz, und ihre Bogen splittern.
En þeir munu farast fyrir eigin sverði og bogar þeirra verða brotnir.
16 Das Wenige bekommt dem Frommen besser, als Frevlern großer Reichtum.
Betra er að eiga lítið og vera guðrækinn, en óguðlegur og hafa allsnægtir,
17 Zerbrochen werden ja der Frevler Arme; die Frommen aber stützt der Herr.
því að óguðlegir munu falla, en Drottinn annast sína trúuðu.
18 Der Herr sorgt für die Tage lauterer Menschen, und ihr Besitztum dauert immerfort.
Daglega skoðar Drottinn réttlætisverk trúaðra og reiknar þeim eilíf laun.
19 Sie werden nicht in böser Zeit zuschanden; sie werden satt in Hungertagen.
Hann styður þá í kreppunni og heldur lífinu í þeim í hallæri.
20 Denn nur die Frevler gehn zugrunde, des Herrn Feinde gleich der Auen Pracht; sie schwinden hin wie Rauch; sie schwinden.
Vantrúaðir farast og óvinir Guðs visna eins og grasið. Eins og sinu verður þeim brennt, þeir líða burt eins og reykur.
21 Der Frevler borgt, kann's aber nicht zurückerstatten; freigebig, milde kann der Fromme sein.
Guðlaus maður tekur lán og borgar ekki, en hinn guðrækni er ónískur og gefur með gleði.
22 Denn die von ihm Gesegneten verbleiben im Besitz des Landes; doch die von ihm Verfluchten werden ausgerottet.
Þeir sem Drottinn blessar eignast landið, en bannfærðum verður útrýmt.
23 Sind eines Mannes Schritte recht im Hinblick auf den Herrn, dann kümmert dieser sich um seinen Weg.
Drottinn stýrir skrefum hins guðrækna og gleðst yfir breytni hans.
24 Und wankt er auch, so stürzt er nicht; ihn stützt der Herr mit seiner Hand.
Þótt hann falli þá liggur hann ekki flatur því að Drottinn reisir hann á fætur.
25 Ich war ein Jüngling, ward ein Greis; doch ganz verlassen habe ich den Frommen nie gesehen, noch sein Geschlecht um Nahrung betteln.
Ungur var ég og nú er ég gamall orðinn, en aldrei sá ég Drottin snúa baki við guðhræddum manni né heldur börn hans biðja sér matar.
26 Stets milde, leiht es allezeit; zum Segen sät es aus.
Nei, guðræknir menn eru mildir og lána og börn þeirra verða öðrum til blessunar.
27 Dem Laster gram, der Tugend hold, so bleibst du immerdar.
Viljir þú búa við frið og lifa lengi, þá forðastu illt en gerðu gott,
28 Der Herr liebt ja das Recht; von seinen Frommen läßt er nicht. Sie sind für alle Zeit geschützt; der Frevler Brut wird ausgerottet.
því að Drottinn hefur mætur á góðum verkum og yfirgefur ekki sína trúuðu, hann mun varðveita þá, en uppræta niðja óguðlegra.
29 Den Frommen wird das Land zu eigen, sie bleiben ewiglich darin.
Hinir réttlátu fá landið til eignar og búa þar mann fram af manni.
30 Des Frommen Mund spricht Weises; nur Rechtes redet seine Zunge.
Guðrækinn maður talar speki, enda réttsýnn og sanngjarn.
31 Im Herzen trägt er seines Gottes Lehre, und seine Schritte schwanken nie.
Lögmál Guðs er í hjarta hans og hann kann að greina gott frá illu.
32 Der Frevler lauert auf dem Frommen, begierig, ihn zu morden.
Ranglátir menn njósna um réttláta, vilja þá feiga.
33 Doch überläßt der Herr ihn nimmer seiner Hand, läßt vor Gericht ihn nicht verdammen.
En Drottinn stöðvar áform illvirkjanna og sýknar réttláta fyrir dómi.
34 Dem Herrn vertrau! Halt dich an seinen Weg! Dann gibt er dir das Land zu eigen; der Frevler Untergang erlebst du noch.
Óttastu ekki, því að Drottinn mun svara bæn þinni! Gakktu hiklaust á hans vegum. Á réttum tíma mun hann veita þér velgengni og uppreisn æru. Þá muntu sjá illvirkjunum útrýmt.
35 Ich habe einen Frevler voller Trotz gesehen, so kahl gemacht wie Gras im Felde.
Ég sá vondan mann og hrokafullan – hann þandi sig út eins og laufmikið tré –
36 Man schaute um; er war nicht mehr. Ich suchte ihn; er war nicht mehr zu finden.
en svo var hann horfinn! Ég leitaði eftir honum, en fann hann ekki framar.
37 Merk auf die Lauteren! Schau auf die Redlichen, wie's jedem gut am Ende geht!
En hvað um hinn ráðvanda og hreinskilna? Það er önnur saga! Því að góðir menn og friðsamir eiga framtíð fyrir höndum.
38 Die Missetäter aber werden all vertilgt; der Frevler Zukunft wird vernichtet.
Illum mönnum verður útrýmt og þeir eiga enga framtíðarvon.
39 Der Frommen Heil dagegen kommt vom Herrn; er ist ihr Schutz zur Zeit der Not.
Drottinn bjargar hinum guðræknu. Hann er þeim hjálp og skjól á neyðartímum.
40 Der Herr steht ihnen bei und rettet sie; er schirmt und schützt sie vor dem Bösen; denn sie vertraun auf ihn.
Þeir treysta honum og því hjálpar hann þeim og frelsar þá frá vélráðum óguðlegra.

< Psalm 37 >