< Psalm 18 >

1 Auf den Siegesspender, von des Herrn Knecht, von David, der dem Herrn zu Ehren dieses Lied gedichtet, als ihn der Herr aus der Gewalt aller seiner Feinde und besonders Sauls errettet hatte. Er sprach: "Ich liebe, Herr, Dich herzlich, meine Stärke." -
Þennan sálm orti Davíð eftir að Drottinn hafði frelsað hann undan óvinum hans, þeirra á meðal Sál konungi. Drottinn – ég elska þig! Þú hefur gert stórkostlega hluti fyrir mig!
2 Der Herr ist mir ein Fels und eine Rettungsburg; mein Gott, mein Hort, wo ich mich berge, mein Schild, mein sieghaft Horn und meine Feste.
Drottinn er vígi mitt, þar er ég öruggur. Enginn getur veitt mér eftirför og unnið á mér. Hann er felustaður minn, frelsari og varðborg, kletturinn þar sem enginn getur náð mér! Hann er skjöldur minn. Styrkur hans er eins og uxans sem mundar horn sín í vígahug!
3 "Gepriesen sei der Herr!" darf ich nur rufen und bin von meinen Feinden schon erlöst.
Mér nægir að ákalla hann – lof sé Guði! – og ég frelsast undan öllum óvinum mínum.
4 Schon hatten Todesfluten mich umgeben; mich schreckten des Verderbens Ströme.
Ég var bundinn hlekkjum dauðans og holskeflur óguðlegra risu ógnandi gegn mér.
5 Der Hölle Stricke hatten mich umschlungen; des Todes Schlingen überraschten mich. (Sheol h7585)
Umkringdur og hjálparvana barðist ég um í netinu sem dró mig niður í djúp dauðans. (Sheol h7585)
6 Da rief ich in der Not zum Herrn und schrie zu meinem Gott um Hilfe. Er hört in seinem Tempel meine Stimme, und mein Geschrei dringt ihm zu Ohren. -
Þá hrópaði ég til Drottins. – Hróp mitt náði eyrum hans á himnum!
7 Die Erde ward erschüttert und sie bebte; der Berge Festen zitterten; sie wankten. Denn er war ergrimmt.
Þá lyftist jörðin og nötraði og undirstöður fjallanna skulfu vegna bræði hans. Hvílíkur landskjálfti! Já, Drottinn reiddist.
8 Aufquoll' aus seiner Nase Rauch; aus seinem Munde sprühte Feuer, und eine Glut ward von ihm ausgesprüht.
Eldsblossar gengu út af munni hans svo að jörðin sviðnaði og reykur streymdi um nasir hans.
9 Den Himmel neigte er und fuhr hernieder, ein tiefes Dunkel unter seinen Füßen.
Hann sveigði himininn og steig niður mér til bjargar! Skýjasorti var undir fótum hans.
10 Er fuhr auf einem Cherub, flog einher, auf Windesflügeln schwebend.
Hann steig á bak kerúbi og sveif til mín með hraða vindsins.
11 Zur Hülle nahm er Dunkel rings um sich und Wasserflut und dicht Gewölke.
Hann skýldi sér með myrkri, leyndi komu sinni með regnsorta og dimmu skýi.
12 Am Glanze seiner Nähe haben seine Wolken entzündet Hagel, Feuerströme.
En svo birtist hann í skýjunum! Hvílík hátign! Eldingar leiftruðu og haglið dundi!
13 Der Herr im Himmel donnerte; der Höchste ließ die Stimme dröhnen; da gab es Hagelschauer, Feuergluten.
Himnarnir nötruðu í þrumugný Drottins. Guð allra guða hafði talað!
14 Und seine Pfeile schoß er ab nach allen Seiten und warf die Blitze hin in regelloser Wahl.
Hann sendi út eldingar sínar sem örvar og tvístraði óvinum mínum. Sjá, hvernig þeir flýðu!
15 Und Wasserströme zeigten sich; der Erde Gründe wurden bloßgelegt vor Deinem Drohen, Herr, vor Deinem Zornesschnauben. -
Þá hljómaði skipun Drottins – og hafið hopaði og það sá í mararbotn!
16 Mich aber griff er aus der Höhe, faßte mich, und zog mich aus den mächtigen Gewässern,
Þá seildist Drottinn niður frá himnum, greip mig og frelsaði mig úr neyðinni. Hann bjargaði mér úr hyldýpi dauðans.
17 entriß mich meinen argen Feinden und meinen überlegenen Hassern,
Hann frelsaði mig frá ofurafli óvinarins, úr höndum þeirra sem hötuðu mig, því í greipum þeirra mátti ég mín einskis.
18 die mich an meinem Unglückstage überfielen. So wurde mir der Herr zur Stütze.
Þeir réðust á mig þegar ég mátti mín einskis, en Drottinn studdi mig.
19 Er führte mich ins Freie hin, befreite mich, weil er an mir Gefallen fand,
Hann leiddi mig í öruggt skjól, því að hann hefur velþóknun á mér.
20 vergalt mir so nach meiner Rechtlichkeit und lohnte mir nach meiner Hände Reinheit.
Drottinn launaði mér réttlæti mitt og hreinleika.
21 Denn immer habe ich des Herren Wege eingehalten und nimmer gegen meinen Gott gefrevelt,
Því að ég hef hlýtt boðorðum hans og ekki syndgað með því að snúa í hann baki.
22 behielt ich doch vor Augen alle seine Rechte, und seine Satzungen ließ ich nie aus dem Sinn.
Ég gætti lögmáls hans í hvívetna og lítilsvirti enga grein þess.
23 Ich hatte mich ganz ungeteilt ergeben und suchte mich vor meiner Lieblingssünde zu bewahren.
Ég lagði mig fram við að halda það og forðaðist ranglæti.
24 Darum vergalt der Herr mir auch nach meiner Rechtlichkeit, nach der ihm wohlbekannten Reinheit meiner Hände. -
Þess vegna hefur Drottinn launað mér með blessun, því að ég gerði það sem rétt var og gætti hreinleika hjarta míns. Allt þetta þekkti hann, enda vakir hann yfir hverju skrefi mínu.
25 Du bist dem Frommen hold, dem Treugesinnten treu gesinnt,
Drottinn, þú miskunnar þeim sem auðsýna miskunn og ert góður við ráðvanda.
26 verfährst mit Reinem rein, doch böse mit dem Bösen.
Þú blessar hjartahreina en snýrð þér frá þeim sem yfirgefa þig.
27 Dem armen Volke stehst Du bei, die stolzen Blicke schlägst Du nieder.
Þú hlífir hinum hógværu, en ávítar stolta og hrokafulla.
28 Du lässest ja mein Lichtlein leuchten, Du Herr, mein Gott, der meine Finsternis erhellt.
Já, þú lætur lampa minn skína. Drottinn, Guð minn, hefur lýst upp myrkrið sem umlukti mig.
29 Mit Dir anrenne ich die Wälle; mit meinem Gotte überspringe ich die Mauern.
Með þinni hjálp stekk ég yfir múra og brýt niður borgarveggi óvinarins.
30 Truglos ist Gottes Weg; geläutert ist das Wort des Herrn, ein Schild für alle, die zu ihm sich flüchten.
Drottinn, hann er mikill Guð! Fullkominn í öllum hlutum! Orð hans standast öll. Skjöldur er hann öllum þeim sem til hans leita.
31 Denn wer ist Gott, wenn nicht der Herr? Wer sonst ein Hort als unser Gott?
Því hver er hinn sanni Guð nema Drottinn? Og hver er bjargið nema hann?
32 Der Gott, der mich mit Stärke gürtet und meinen Weg gefahrlos macht,
Hann styrkir mig og verndar hvar sem ég fer.
33 der meine Füße macht wie die der Rehe, mich sicher stellt auf meinen Höhen,
Hann gerir fætur mína fima sem geitanna á fjöllunum. Hann tryggir mér fótfestu á hæstu tindum.
34 der meine Hände kämpfen lehrt und meine Arme eherne Bogen spannen läßt.
Hann æfir hendur mínar til hernaðar og gerir mér kleift að spenna eirbogann.
35 Du reichst mir Deinen Siegesschild, und Deine Rechte stützt mich, und Deine Stärkung macht mich kräftig.
Þú fékkst mér skjöld hjálpræðis þíns. Hægri hönd þín, Drottinn, styður mig, mildi þín hefur gert mig mikinn.
36 Und meinen Schritten gibst Du weiten Raum, und meine Knöchel wanken nicht.
Þú lagðir veg fyrir fætur mína og þar mun ég ekki hrasa.
37 Ich setze meinen Feinden nach und greife sie und kehre nicht zurück, bis daß ich sie vernichtet.
Ég veitti óvinum mínum eftirför, elti þá uppi og eyddi þeim.
38 Ich schlage sie, daß sie sich nimmermehr erheben; sie liegen unter meinen Füßen.
Ég tók þá einn af öðrum – þeir gátu enga vörn sér veitt – allir lágu í valnum að lokum.
39 Du gürtest mich mit Kraft zum Kampfe, und meine Gegner beugst Du unter mich.
Hjálpin frá þér var eins og brynja í bardaganum. Óvini mína beygðir þú undir mig.
40 Und meiner Feinde Rücken zeigst Du mir, daß ich vertilge meine Hasser.
Þú stökktir þeim á flótta og ég eyddi öllum þeim sem ofsóttu mig.
41 Sie rufen - niemand hilft - zum Herrn, er hört sie nicht.
Þeir hrópuðu á hjálp, en fengu enga. Þeir æptu til Drottins, en hann ansaði ekki,
42 Und ich zermalme sie wie Staub vorm Winde, zerstampfe sie gleich Gassenkot.
en ég muldi þá mélinu smærra og dreifði þeim upp í vindinn. Ég fleygði þeim burt eins og rusli á haug.
43 Du rettest mich vor Tausenden von Kriegervölkern; zum Haupt von Heiden machst Du mich, mir unbekannte Leute dienen mir.
Þú veittir mér sigur í sérhverri orustu. Þjóðirnar komu og þjónuðu mér. Jafnvel þær sem ég þekkti ekki komu nú og veittu mér lotningu.
44 Des Auslands Söhne schmeicheln mir; aufs Hörensagen leisten sie mir schon Gehorsam,
Útlendingar sem aldrei höfðu mig augum litið lýstu sig reiðubúna til þjónustu.
45 und andere Fremdlinge verschwinden und sitzen zitternd in Verstecken. -
Skjálfandi stigu þeir niður úr virkjum sínum.
46 Lebendig ist der Herr und hochgepriesen als mein Hort, steht hoch da als mein hilfereicher Gott. -
Guð lifir! Lofaður sé hann, klettur hjálpræðis míns.
47 Gott, der Du mir verhilfst zur Rache und Völker mir zu Füßen legst,
Hann er sá Guð sem endurgeldur þeim sem ofsækja mig og auðmýkir þjóðir fyrir augum mér.
48 der Du vor meinen Feinden mich errettest, Du machst mich meinen Gegnern fürder unerreichbar und rettest mich vor Wüterichen.
Hann frelsar mig frá óvinum mínum. Hann sér til þess að þeir ná ekki til mín og bjargar mér undan öflugum andstæðingum.
49 Dafür lobpreise ich Dich bei den Heiden, Herr, und singe also Deinem Namen:
Fyrir þetta, Drottinn minn, lofa ég þig í áheyrn þjóðanna.
50 Heilvoller Turm für seinen König, der David, den er salbte, Huld erweist, und seinem Stamme ewiglich.
Oftsinnis hefur þú frelsað mig – það var kraftaverk í öll skiptin! Þú gerðir mig að konungi, þú hefur elskað mig og auðsýnt mér gæsku og eins muntu gera við afkomendur mína.

< Psalm 18 >