Psalm 147

1 Lobpreist den Herrn! Weil er so gut, ist unser Gott des Lobes wert; weil er so liebevoll, des Ruhmes würdig.

Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.

2 Der Herr erbaut Jerusalem; er sammelt die Zerstreuten Israels.

Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.

3 Er heilet die gebrochenen Herzen und lindert ihre Schmerzen

Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.

4 Der Sterne Zahl hat er bestimmt und ruft sie all mit Namen auf.

Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.

5 Ja, unser Herr ist groß, gewaltig, und seine Weisheit unbeschreiblich.

Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.

6 Der Herr hebt die Gebeugten auf; die Frevler aber beugt er in den Staub. -

Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.

7 So dankt dem Herrn in Wechselchören! So singet auf der Zither unserm Gott,

Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;

8 ihm, der den Himmel deckt mit Wolken und so der Erde Regen schafft, der Gras auf Bergen sprossen läßt,

Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;

9 und der dem Wilde Futter gibt, den jungen Raben das, wonach sie rufen!

Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.

10 Er hat nicht Lust an Rosses Stärke; nicht achtet er des Mannes Kraft.

Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.

11 Dem Herrn gefallen, die vor ihm sich fürchten, und wer auf seine Gnade harrt. -

Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.

12 Lobpreis den Herrn, Jerusalem! Lobsinge, Sion, deinem Gott!

Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże, Syonie! Boga twego.

13 Er festigt deiner Tore Riegel und segnet darin deine Söhne,

Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.

14 und wieder gibt er deinen Grenzen Frieden und sättigt dich mit feinstem Weizen.

On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.

15 Zur Erde sendet er sein Wort, und schnell läuft sein Befehl.

On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.

16 Wie Wolle gibt er Schnee und streut den Reif wie Asche.

On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.

17 Er wirft sein Eis wie Brocken hin; vor seiner Kälte bleibt das Wasser stehen.

Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?

18 Dann sendet er sein Wort; er macht sie schmelzen. Er gibt mir leis Befehl, und sie zergehn in Wasser.

Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.

19 Er, der sein Wort läßt Jakob hören, Gesetz und Rechte Israel.

Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.

20 So hat er keinem Heidenvolk getan, seine Gebote lehrte er sie nicht. Alleluja!

Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.