< Psalm 122 >

1 Ein Stufenlied, von David. - Mich freut es, sagen sie zu mir: "Laßt uns zum Haus des Herren wallen!
Canticum graduum. Lætatus sum in his, quæ dicta sunt mihi: In domum Domini ibimus.
2 Bald sollen unsere Füße stehen, Jerusalem, in deinen Toren."
Stantes erant pedes nostri, in atriis tuis Ierusalem.
3 Jerusalem ist wieder aufgebaut als eine Stadt. Damit verbunden ist
Ierusalem, quæ ædificatur ut civitas: cuius participatio eius in idipsum.
4 die heilige Pflicht für Israel, daß dorthin ziehn die Stämme, ja, des Herren Stämme, und dort des Herren Namen preisen.
Illuc enim ascenderunt tribus, tribus Domini: testimonium Israel ad confitendum nomini Domini.
5 Dort stehen ja die Richterstühle, des Davidshauses Throne.
Quia illic sederunt sedes in iudicio, sedes super domum David.
6 Begrüßet so Jerusalem: "Mög's deinen Freunden wohl ergehen!
Rogate quæ ad pacem sunt Ierusalem: et abundantia diligentibus te.
7 In deinen Mauern herrsche Frieden und Sicherheit in deinen Burgen!"
Fiat pax in virtute tua: et abundantia in turribus tuis.
8 Um meiner Freunde, meiner Brüder willen, wünsch ich dir Heil und Segen:
Propter fratres meos, et proximos meos, loquebar pacem de te:
9 Des Hauses unseres Herrn und Gottes wegen wünsch ich dir Wohlergehen."
Propter domum Domini Dei nostri, quæsivi bona tibi.

< Psalm 122 >