Sprueche 7
1 Mein Sohn, behalte meine Reden! Bei dir verwahr, was ich dich heiße!
Mijn zoon, bewaar mijn redenen, en leg mijn geboden bij u weg.
2 Bewahr dir meine Vorschriften, so wirst du leben, und meine Weisung wie den Augapfel!
Bewaar mijn geboden, en leef, en mijn wet als den appel uwer ogen.
3 Bind sie an deine Finger! Auf deines Herzens Tafel schreibe sie!
Bind ze aan uw vingeren, schrijf ze op de tafels uws harten.
4 Zur Weisheit sprich: "Du bist mir Schwester", nenn Einsicht deine Freundin,
Zeg tot de wijsheid: Gij zijt mijn zuster; en heet het verstand uw bloedvriend;
5 auf daß sie dich vor einem andere Weib bewahre, vor einer Fremden, die einschmeichelnd redet!
Opdat zij u bewaren voor een vreemde vrouw, voor de onbekende, die met haar redenen vleit.
6 Durchs Fenster meines Hauses, durchs Gitter schaute ich hinaus.
Want door het venster van mijn huis, door mijn tralie keek ik uit;
7 Da sah ich einen Jüngling bei den noch Unerfahrenen, bemerkte bei den jungen Leuten einen Unvorsichtigen,
En ik zag onder de slechten; ik merkte onder de jonge gezellen een verstandelozen jongeling;
8 der auf der Gasse nahe einer Ecke ging und in der Richtung meines Hauses schritt
Voorbijgaande op de straat, nevens haar hoek, en hij trad op den weg van haar huis.
9 in Dämmerung, am Abende des Tags, in stiller Nachtzeit, in der Dunkelheit.
In de schemering, in den avond des daags, in den zwarten nacht en de donkerheid;
10 Da tritt auf einmal ihm das Weib entgegen im Dirnenanzug mit geschnürter Brust.
En ziet, een vrouw ontmoette hem in hoerenversiersel, en met het hart op haar hoede;
11 Unruhig trieb sie sich herum; zu Hause hatten ihre Füße keine Ruhe.
Deze was woelachtig en wederstrevig, haar voeten bleven in haar huis niet;
12 Ein Schritt jetzt auf die Straße und auf den Markt ein Schritt; sie lauerte an jeder Ecke.
Nu buiten, dan op de straten zijnde, en bij alle hoeken loerende;
13 Jetzt hascht sie ihn, küßt ihn; mit frecher Miene redet sie ihn an:
En zij greep hem aan, en kuste hem; zij sterkte haar aangezicht, en zeide tot hem:
14 "Schlachtopfer darzubringen, lag mir ob; ich habe heute mein Gelübde nun entrichtet.
Dankoffers zijn bij mij, ik heb heden mijn geloften betaald;
15 Deswegen bin ich ausgegangen, um dich zu suchen. Ich habe dich gefunden.
Daarom ben ik uitgegaan u tegemoet, om uw aangezicht naarstiglijk te zoeken, en ik heb u gevonden.
16 Mit Decken habe ich bedeckt mein Lager, mit buntem Linnen aus Ägypten.
Ik heb mijn bedstede met tapijtsieraad toegemaakt, met uitgehouwen werken, met fijn linnen van Egypte;
17 Mit Myrrhen habe ich besprengt mein Lager, mit Aloë und Zimtgewürz.
Ik heb mijn leger met mirre, aloe en kaneel welriekende gemaakt;
18 So komm! Wir wollen bis zum Morgen an der Liebe uns berauschen, in Liebe uns genießen.
Kom, laat ons dronken worden van minnen tot den morgen toe; laat ons ons vrolijk maken in grote liefde.
19 Der Mann ist nicht daheim; er zog auf Reisen in die Ferne.
Want de man is niet in zijn huis, hij is een verren weg getogen;
20 Er nahm den Beutel samt dem Gelde mit sich; am Vollmondstag erst kehrt er wieder heim."
Hij heeft een bundel gelds in zijn hand genomen; ten bestemden dage zal hij naar zijn huis komen.
21 So bringt sie ihn herum durch ihr verführerisches Reden und reißt ihn fort durch ihre glatten Lippen.
Zij bewoog hem door de veelheid van haar onderricht, zij dreef hem aan door het gevlei harer lippen.
22 Er folgt ihr nach, der Harmlose, gleich einem Stier, den man zur Schlachtbank führt, gleich einem Hund zum Stricke,
Hij ging haar straks achterna, gelijk een os ter slachting gaat, en gelijk een dwaas tot de tuchtiging der boeien.
23 gleich einem Hirsch dahin, wo ihm ein Pfeil die Leber spaltet, gleich einem Vogel, der zur Schlinge eilt, und merkt es nicht, daß es sein Leben gilt.
Totdat hem de pijl zijn lever doorsneed; gelijk een vogel zich haast naar den strik, en niet weet, dat dezelve tegen zijn leven is.
24 Nun, Söhne, horcht auf mich! Auf meines Mundes Reden merket!
Nu dan, kinderen, hoort naar mij, en luistert naar de redenen mijns monds.
25 Laß nicht dein Herz zu ihren Wegen biegen! Verirr dich nicht auf ihre Steige!
Laat uw hart tot haar wegen niet wijken, dwaalt niet op haar paden.
26 Denn viel sind der Erschlagenen, die sie gefällt, und viele sind's, die sie gemordet.
Want zij heeft veel gewonden nedergeveld, en al haar gedoden zijn machtig vele.
