Sprueche 5

1 Mein Sohn! Merk wohl auf meine Weisheit und neige meiner Einsicht hin dein Ohr!

Mans bērns, ņem vērā manu gudrību, griez savu ausi pie manas mācības,

2 Alsdann behältst du Einsicht, und deine Lippen wahren Klugheit.

Ka tu sargi apdomību, un tavas lūpas glabā atzīšanu.

3 Von Honigseim triefen die Lippen eines fremden Weibes; sein Gaumen ist noch glätter selbst als Öl.

Jo svešas sievas lūpas pil kā tīrs medus, un viņas mute ir glumāka nekā eļļa;

4 Am Ende aber ist sie bitter wie der Wermut und scharf wie ein zweischneidig Schwert.

Bet gals tai ir rūgts kā vērmeles, un ass kā abējās pusēs griezīgs zobens.

5 Zum Tode gehn die Füße, die sie besuchen, zur Unterwelt die Schritte, die zu ihr lenken. (Sheol h7585)

Viņas kājas nokāpj nāvē, viņas soļi aizsniedz elli; (Sheol h7585)

6 Geht sie den Weg des Lebens? Irrpfade nur sind ihre Bahnen; sie weiß es nicht.

Lai neapdomā dzīvības ceļus, viņas pēdas grozās, ka nezin kur.

7 Nun, meine Söhne, hört auf mich! Von meines Mundes Reden weichet nicht!

Nu tad, bērni, klausiet man un neatkāpjaties no manas mutes vārdiem.

8 Halt ferne deinen Weg von ihr! Komm nicht der Türe ihres Hauses nahe!

Lai tavs ceļš paliek tālu no viņas, un nenāc tuvu pie viņas nama durvīm,

9 Sonst mußt du deine Kraft mit einer Fremden, mit einer Unbarmherzigen dein Lager teilen.

Ka tu nedod svešām savu jaunības spēku un savus gadus tam briesmīgam,

10 Und Fremde werden satt durch deine Arbeit, und deiner Mühen Preis wird einem andern Haus zuteil.

Ka sveši nepieēdās no tava spēka, un tavs grūtais pūliņš nenāk svešā namā,

11 Und schließlich mußt du stöhnen, wenn Leib und Fleisch dir schwinden,

Un tev pēcgalā nav jānopūšas, kad tava āda un miesa diltin nodilusi,

12 und mußt bekennen: "Ach, daß ich Zucht gehaßt und daß mein Herz die Warnung hat verschmäht,

Un tev nav jāsaka: „Ak, kā es esmu nīdējis pamācīšanu, un mana sirds smējusies par rāšanu,

13 daß ich der Stimme meiner Lehrer nicht gehorcht und nicht mein Ohr geliehen meinen Lehrmeistern!

Un neesmu klausījis sava pamācītāja balsi, un savu ausi neesmu griezis uz tiem, kas mani mācīja!

14 Fast wäre ich geworden "alles Böse in der Gemeinde und Versammlung".

Tikko nelaimē vēl neesmu visai(dziļi) iestidzis, pašā draudzes un ļaužu vidū!“

15 Aus deiner Grube Wasser trink; nur was aus deinem Brunnen quillt!

Dzer ūdeni no savas akas, un tekošu ūdeni no sava avota.

16 Nicht sollen deine Ströme sich nach außen gießen, nicht auf die freien Plätze deine Wasserbäche!

Vai tavi avoti lai iztek laukā, un ūdens upes uz ielām?

17 Sie sollen dir allein gehören und nicht den Fremden neben dir!

Lai tās tev vien pieder, un nevienam svešam līdz ar tevi.

18 Gesegnet sei dein Born! Erfreu dich an dem Weibe deiner Jugend,

Tavs avots lai ir svētīts, un tu priecājies par savas jaunības sievu.

19 an dieser Hindin gar so lieb, an der Gazelle, also fein! Allzeit kann ihre Liebe dich berauschen; du kannst dich ihrem Lieben immerdar ergeben.

Ak kāda tā mīlīga, kā stirna, un daiļa, kā kalnu kaza! Pie viņas krūtīm pieglaudies allažiņ un ar viņas mīlestību ielīksmojies vienmēr!

20 Warum nur wolltest du, mein Sohn, dich einer anderen ergeben, umarmen einer Fremden Busen?

Un kādēļ tu, mans bērns, ar citu gribi jaukties un svešas sievietes krūtis apkampt!

21 Klar liegen vor des Herren Auge eines jeden Wege; auf alle seine Pfade hat er acht.

Jo cilvēka ceļi stāv priekš Tā Kunga acīm, un Tas sver visus viņa soļus.

22 Den Frevler nimmt gefangen seine Schuld; gebunden wird er mit den Stricken seiner Sünde.

Bezdievīgo gūstīs viņa paša noziegumi, un ar savu grēku saitēm viņš taps saistīts.

23 Er stirbt aus Mangel an Botmäßigkeit und durch die große Torheit, der er sich ergeben.

Bez pamācīšanas palicis, viņš nomirs, un savā lielā ģeķībā viņš gāzīsies.