Sprueche 5

1 Mein Sohn! Merk wohl auf meine Weisheit und neige meiner Einsicht hin dein Ohr!

Mia filo! atentu mian saĝon; Al mia prudento klinu vian orelon,

2 Alsdann behältst du Einsicht, und deine Lippen wahren Klugheit.

Por ke vi konservu prudenton Kaj via buŝo tenu scion.

3 Von Honigseim triefen die Lippen eines fremden Weibes; sein Gaumen ist noch glätter selbst als Öl.

Ĉar la buŝo de malĉastulino elverŝas mielon, Kaj ŝia gorĝo estas pli glata ol oleo.

4 Am Ende aber ist sie bitter wie der Wermut und scharf wie ein zweischneidig Schwert.

Sed ŝia sekvaĵo estas maldolĉa kiel absinto, Akra kiel ambaŭtranĉa glavo.

5 Zum Tode gehn die Füße, die sie besuchen, zur Unterwelt die Schritte, die zu ihr lenken. (Sheol h7585)

Ŝiaj piedoj iras malsupren al la morto; Ŝiaj paŝoj atingas Ŝeolon. (Sheol h7585)

6 Geht sie den Weg des Lebens? Irrpfade nur sind ihre Bahnen; sie weiß es nicht.

Ŝi ne iras rekte laŭ la vojo de vivo; Ŝiaj paŝoj ŝanceliĝas, sed tion ŝi ne scias.

7 Nun, meine Söhne, hört auf mich! Von meines Mundes Reden weichet nicht!

Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Kaj ne forkliniĝu de la vortoj de mia buŝo.

8 Halt ferne deinen Weg von ihr! Komm nicht der Türe ihres Hauses nahe!

Malproksimigu de ŝi vian vojon, Kaj ne proksimiĝu al la pordo de ŝia domo,

9 Sonst mußt du deine Kraft mit einer Fremden, mit einer Unbarmherzigen dein Lager teilen.

Por ke vi ne fordonu al aliaj vian honoron Kaj viajn jarojn al la kruelulo,

10 Und Fremde werden satt durch deine Arbeit, und deiner Mühen Preis wird einem andern Haus zuteil.

Por ke fremduloj ne satiĝu de via havo, Kaj viaj laboroj ne estu en fremda domo,

11 Und schließlich mußt du stöhnen, wenn Leib und Fleisch dir schwinden,

Ĝis vi ĝemos en la fino, Kiam konsumiĝos via karno kaj via korpo,

12 und mußt bekennen: "Ach, daß ich Zucht gehaßt und daß mein Herz die Warnung hat verschmäht,

Kaj vi diros: Ho, kiel mi malamis instruon, Kaj mia koro malŝatis moraligon!

13 daß ich der Stimme meiner Lehrer nicht gehorcht und nicht mein Ohr geliehen meinen Lehrmeistern!

Kaj mi ne aŭskultis la voĉon de miaj instruantoj, Kaj mi ne klinis mian orelon al miaj lernigantoj.

14 Fast wäre ich geworden "alles Böse in der Gemeinde und Versammlung".

Mi estis preskaŭ en ĉia malbono Meze de kunveno kaj societo.

15 Aus deiner Grube Wasser trink; nur was aus deinem Brunnen quillt!

Trinku akvon el via cisterno, Kaj fluantan el via puto.

16 Nicht sollen deine Ströme sich nach außen gießen, nicht auf die freien Plätze deine Wasserbäche!

Viaj fontoj disfluu eksteren, Akvaj torentoj en la stratojn.

17 Sie sollen dir allein gehören und nicht den Fremden neben dir!

Ili apartenu al vi sola, Sed ne al aliaj kun vi.

18 Gesegnet sei dein Born! Erfreu dich an dem Weibe deiner Jugend,

Via fonto estu benata; Kaj havu ĝojon de la edzino de via juneco.

19 an dieser Hindin gar so lieb, an der Gazelle, also fein! Allzeit kann ihre Liebe dich berauschen; du kannst dich ihrem Lieben immerdar ergeben.

Ŝi estas ĉarma kiel cervino, Kaj aminda kiel ibeksino; Ŝiaj karesoj ĝuigu vin en ĉiu tempo, Ŝia amo ĉiam donu al vi plezuron.

20 Warum nur wolltest du, mein Sohn, dich einer anderen ergeben, umarmen einer Fremden Busen?

Kaj kial, mia filo, vi volas serĉi al vi plezuron ĉe fremda virino Kaj enbrakigi ne apartenantan al vi?

21 Klar liegen vor des Herren Auge eines jeden Wege; auf alle seine Pfade hat er acht.

Ĉar antaŭ la okuloj de la Eternulo estas la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn irojn Li pripensas.

22 Den Frevler nimmt gefangen seine Schuld; gebunden wird er mit den Stricken seiner Sünde.

Liaj propraj malbonfaroj enkaptos la malpiulon, Kaj la ŝnuroj de lia peko lin tenos.

23 Er stirbt aus Mangel an Botmäßigkeit und durch die große Torheit, der er sich ergeben.

Li mortos pro manko de eduko; Kaj la multo de lia senprudenteco lin devojigos.