< Mica 4 >

1 In ferner Zukunft Zeit steht aber an der Berge Spitze der Berg des Hauses, das dem Herrn gehört, und übertrifft die anderen Hügel. Die Völker strömen freudig zu ihm hin.
A I na la mahope e hookupaaia ka mauna o ka hale o Iehova, maluna o na mauna, A e hookiekieia oia maluna o na puu; a e holo na kanaka i ona la.
2 Und große Heidenvölker kommen, also sprechend: "Auf! Laßt uns wallen zu dem Berg des Herrn, zum Haus des Gottes Jakobs! Er möge über seine Wege uns belehren! Wir wollen jetzt auf seinen Pfaden wandeln! Von Sion geht die Lehre aus und von Jerusalem das Wort des Herrn."
A e hele na lahuikanaka he nui, a e olelo aku, E hele mai, a e pii aku kakou i ka mauna o Iehova, A i ka hale o ke Akua o Iakoba; A e ao mai ia ia kakou i kona mau aoao, A e hele kakou ma kona mau alanui; No ka mea, e hele ke kanawai mai Ziona aku, A o ka olelo a Iehova mai Ierusalema aku.
3 Er schlichtet großer Völker Fehden, läßt starke Heidenvölker in der Ferne sich vergleichen. Zu Pflügen schmieden sie die Schwerter um, zu Winzermessern ihre Lanzen. Kein Heidenvolk mehr zückt gegen das andere das Schwert; das Kriegshandwerk hat keine Schüler mehr.
A e hooponopono no ia iwaena o na kanaka he nui, A e ao aku i na lahuikanaka ikaika, loihi loa aku; A e kui lakou i ka lakou mau pahikaua i oopalau, A i ka lakou mau ihe i pahipaipai: Aole e hapai ka lahuikanaka i ka pahikaua ku e i ka lahuikanaka, Aole hoi e ao hou lakou i ke kaua.
4 Dann sitzt ein jeder unter seinem Rebstock und Feigenbaum, von niemandem mehr aufgeschreckt. So sagt's der Mund des Herrn der Heerscharen.
A e noho kela kanaka keia kanaka malalo o kona kumuwaina, a malalo o kona laau fiku, Aohe mea nana e hoomakau mai; No ka mea, o ka waha o Iehova o na kaua, ka i olelo mai.
5 Mag von den anderen Völkern jedes seinen Gott verehren, wir aber, wir verehren ewig unsern Gott, den Herrn.
No ka mea, e hele na kanaka a pau, o kela kanaka keia kanaka ma ka inoa o kona akua, A e hele kakou ma ka inoa o Iehova ko kakou Akua, ia ao aku ia ao aku.
6 "An jenem Tage sammle ich Ermattetes", ein Spruch des Herrn, "und bringe das Versprengte wiederum zusammen, das von mir Gestrafte.
I kela la, wahi a Iehova, houluulu au i ka mea oopa, A e hoakoakoa i ka mea i hookukeia'ku, a i ka mea a'u i hookaumaha ai:
7 Zum Überschuß mach ich das Kränkliche, das Schwache zu zahlreicher Nation." Der Herr ist auf dem Sionsberge König über sie von nun an bis in Ewigkeit.
A e hoolilo au i ka mea oopa i koena, A i ka mea i hookuke loihi ia'ku, i lahuikanaka ikaika; A e noho alii o Iehova maluna o lakou ma ka mauna o Ziona, mai ia manawa aku, a i ka wa mau loa aku no.
8 Du, Herdenturm, Hügel der Sionstochter! Zu dir kommt wiederum, zu dir kehrt abermals die alte Herrschaft, der Sitz des Reichs zur Tochter von Jerusalem.
A o oe, e ka halekiai o ka poe holoholona, Ka puu o ke kaikamahine a Ziona, E hele mai no ia iou la, O ke alii ana mamua; E hele mai ke aupuni i ke kaikamahine o Ierusalema.
9 Doch jetzt, worüber führst du laute Klage? Ist nicht ein König noch bei dir? Ist dein Berater umgekommen, daß Wehen dich wie eine Kreißende befallen?
Ano, no ke aha la kou uwe nui ana? Aole anei he alii iloko ou? Ua make anei kou kakaolelo? No ka mea, ua loohia oe e ka eha, e like me ka wahine nahukuakoko.
10 Ja, zittre, stöhne, Sionstochter, wie eine Kreißende! Du mußt jetzt aus der Stadt hinaus, auf freiem Felde lagern, bis du nach Babel hingelangst. Dort aber findest du Errettung; dort rettet dich der Herr aus deiner Feinde Hand.
E haalulu, a e kuakoko, e ke kaikamahine o Ziona, me he wahine hanau la: No ka mea, ano e hele aku oe mai ke kulanakauhale aku, A e noho oe ma ke kula, A e hele aku oe a Babulona; A malaila e hoopakeleia oe; Malaila e hoola mai ai o Iehova ia oe mai ka lima mai o ko oukou poe enemi.
11 Jetzt aber stehen große Heidenvölker gegen dich zusammen, also sprechend: "Besudelt soll es werden, auf daß an Sion unser Auge sich erlabe!"
Ano hoi, ua nui na lahuikanaka i akoakoa ku e mai ia oe, Ka mea e olelo ana, E hoohaumiaia oia, a e nana aku ko kakou maka i Ziona.
12 Sie aber kennen nicht des Herrn Gedanken; mit seinem Plane sind sie unbekannt, daß er sie selbst wie Garben auf die Tenne bringt.
Aka, aole lakou i ike i na manao o Iehova, Aole i ike lakou i kona noonoo ana: No ka mea, e hoakoakoa oia ia lakou, me he pua la ma kahi hehi palaoa.
13 Dann auf und drisch, du Sionstochter! Ich gebe Hörner dir von Eisen und schaffe Klauen dir von Erz. Zermalmen sollst du große Völker und dem Herren ihre Schätze weihen, ihr Gut dem Herrn der ganzen Erde!
E ku iluna, a e hehi iho, e ke kaikamahine o Ziona; No ka mea, o hoolilo aku au i kou pepeiaohao i hao, A e hoolilo hoi au i kou mau maiuu wawae i keleawe: A e kui iho oe a liilii na kanaka he nui: A e hoolaa aku au i ka lakou loaa no Iehova, A i ko lakou waiwai no ka Haku o ka honua a pau.

< Mica 4 >