Matthaeus 14
1 In jener Zeit vernahm Herodes, der Vierfürst, von Jesus.
තදානීං රාජා හේරෝද් යීශෝ ර‍්‍යශඃ ශ්‍රුත්වා නිජදාසේයාන් ජගාද්,
2 Er sprach zu seinen Höflingen: "Das ist Johannes der Täufer. Er ist von den Toten auferstanden, deshalb wirken in ihm Gottes Kräfte."
ඒෂ මජ්ජයිතා යෝහන්, ප්‍රමිතේභයස්තස්‍යෝත්ථානාත් තේනේත්ථමද්භුතං කර්ම්ම ප්‍රකාශ්‍යතේ|
3 Herodes hatte nämlich Johannes gefangennehmen, fesseln und ins Gefängnis werfen lassen der Herodias, dem Weibe Philippus', seines Bruders, zu Gefallen.
පුරා හේරෝද් නිජභ්‍රාතු: ඵිලිපෝ ජායායා හේරෝදීයායා අනුරෝධාද් යෝහනං ධාරයිත්වා බද්ධා කාරායාං ස්ථාපිතවාන්|
4 Denn Johannes hatte ihm vorgehalten: "Es ist dir nicht erlaubt, sie zu besitzen."
යතෝ යෝහන් උක්තවාන්, ඒත්සයාඃ සංග්‍රහෝ භවතෝ නෝචිතඃ|
5 Er hätte ihn gern getötet, jedoch er fürchtete das Volk; denn dieses sah ihn als einen Propheten an.
තස්මාත් නෘපතිස්තං හන්තුමිච්ඡන්නපි ලෝකේභ්‍යෝ විභයාඤ්චකාර; යතඃ සර්ව්වේ යෝහනං භවිෂ්‍යද්වාදිනං මේනිරේ|
6 Am Geburtsfest des Herodes tanzte die Tochter der Herodias im Kreise der Gäste. Dies gefiel Herodes so,
කින්තු හේරෝදෝ ජන්මාහීයමහ උපස්ථිතේ හේරෝදීයායා දුහිතා තේෂාං සමක්‍ෂං නෘතිත්වා හේරෝදමප්‍රීණ්‍යත්|
7 daß er ihr unter einem Eid versprach, ihr zu geben, was immer sie verlangen würde.
තස්මාත් භූපතිඃ ශපථං කුර්ව්වන් ඉති ප්‍රත්‍යඥාසීත්, ත්වයා යද් යාච්‍යතේ, තදේවාහං දාස්‍යාමි|
8 Von ihrer Mutter angestiftet, sprach sie: "Gib mir hier auf einer Schüssel den Kopf Johannes des Täufers!"
සා කුමාරී ස්වීයමාතුඃ ශික්‍ෂාං ලබ්ධා බභාෂේ, මජ්ජයිතුර‍්‍යෝහන උත්තමාඞ්ගං භාජනේ සමානීය මහ්‍යං විශ්‍රාණය|
9 Da ward der König tief betrübt; jedoch des Eides und der Gäste wegen befahl er, ihn zu geben.
තතෝ රාජා ශුශෝච, කින්තු භෝජනායෝපවිශතාං සඞ්ගිනාං ස්වකෘතශපථස්‍ය චානුරෝධාත් තත් ප්‍රදාතුම ආදිදේශ|
10 Also ließ er den Johannes im Gefängnis enthaupten.
පශ්චාත් කාරාං ප්‍රති නරං ප්‍රහිත්‍ය යෝහන උත්තමාඞ්ගං ඡිත්ත්වා
11 Man brachte seinen Kopf auf einer Schüssel und gab ihn dem Mädchen, und diese brachte ihn ihrer Mutter.
තත් භාජන ආනාය්‍ය තස්‍යෛ කුමාර‍්‍ය්‍යෛ ව්‍යශ්‍රාණයත්, තතඃ සා ස්වජනන්‍යාඃ සමීපං තන්නිනාය|
12 Seine Jünger holten dann den Leichnam und begruben ihn. Hierauf erzählten sie es Jesus.
පශ්චාත් යෝහනඃ ශිෂ්‍යා ආගත්‍ය කායං නීත්වා ශ්මශානේ ස්ථාපයාමාසුස්තතෝ යීශෝඃ සන්නිධිං ව්‍රජිත්වා තද්වාර්ත්තාං බභාෂිරේ|
13 Auf diese Nachricht hin zog sich Jesus von da zurück; auf einem Boote ging er allein an einen abgelegenen Ort. Die Scharen merkten dies und folgten ihm zu Fuß von den Städten her.
අනන්තරං යීශුරිති නිශභ්‍ය නාවා නිර්ජනස්ථානම් ඒකාකී ගතවාන්, පශ්චාත් මානවාස්තත් ශ්‍රුත්වා නානානගරේභ්‍ය ආගත්‍ය පදෛස්තත්පශ්චාද් ඊයුඃ|
14 Er stieg aus und sah die große Menge, empfand ein herzliches Erbarmen über sie und heilte ihre Kranken.
තදානීං යීශු ර්බහිරාගත්‍ය මහාන්තං ජනනිවහං නිරීක්‍ෂ්‍ය තේෂු කාරුණිකඃ මන් තේෂාං පීඩිතජනාන් නිරාමයාන් චකාර|
15 Als es schon spät geworden war, traten seine Jünger zu ihm hin und sprachen: "Der Ort ist einsam und die Zeit schon vorgerückt. Entlaß daher die Scharen. Sie mögen in die Dörfer gehen und sich Nahrung kaufen."
තතඃ පරං සන්ධ්‍යායාං ශිෂ්‍යාස්තදන්තිකමාගත්‍ය කථයාඤ්චක්‍රුඃ, ඉදං නිර්ජනස්ථානං වේලාප්‍යවසන්නා; තස්මාත් මනුජාන් ස්වස්වග්‍රාමං ගන්තුං ස්වාර්ථං භක්‍ෂ්‍යාණි ක්‍රේතුඤ්ච භවාන් තාන් විසෘජතු|
16 Doch Jesus sprach zu ihnen: "Sie brauchen gar nicht wegzugehen; gebt ihr ihnen zu essen."
කින්තු යීශුස්තානවාදීත්, තේෂාං ගමනේ ප්‍රයෝජනං නාස්ති, යූයමේව තාන් භෝජයත|
17 Da sagten sie zu ihm: "Wir haben nur fünf Brote und zwei Fische hier."
තදා තේ ප්‍රත්‍යවදන්, අස්මාකමත්‍ර පූපපඤ්චකං මීනද්වයඤ්චාස්තේ|
18 "So bringet sie mir her", sprach er.
තදානීං තේනෝක්තං තානි මදන්තිකමානයත|
19 Dann hieß er die Scharen sich auf dem Grase zu lagern, nahm die fünf Brote und die zwei Fische, schaute auf zum Himmel und segnete. Er brach sodann die Brote und gab sie seinen Jüngern; die Jünger gaben sie den Scharen.
අනන්තරං ස මනුජාන් යවසෝපර‍්‍ය්‍යුපවේෂ්ටුම් ආඥාපයාමාස; අපර තත් පූපපඤ්චකං මීනද්වයඤ්ච ගෘහ්ලන් ස්වර්ගං ප්‍රති නිරීක්‍ෂ්‍යේශ්වරීයගුණාන් අනූද්‍ය භංක්ත්වා ශිෂ්‍යේභ්‍යෝ දත්තවාන්, ශිෂ්‍යාශ්ච ලෝකේභ්‍යෝ දදුඃ|
20 Und alle aßen und wurden satt; ja, noch zwölf Körbe trugen sie hinweg, voll mit Stücken, die übriggeblieben waren.
තතඃ සර්ව්වේ භුක්ත්වා පරිතෘප්තවන්තඃ, තතස්තදවශිෂ්ටභක්‍ෂ්‍යෛඃ පූර්ණාන් ද්වාදශඩලකාන් ගෘහීතවන්තඃ|
21 Es waren derer, die gegessen hatten, an fünftausend Männer; die Frauen und Kinder nicht gerechnet.
තේ භෝක්තාරඃ ස්ත්‍රීර්බාලකාංශ්ච විහාය ප්‍රායේණ පඤ්ච සහස්‍රාණි පුමාංස ආසන්|
22 Und sogleich drängte er die Jünger, in das Boot zu steigen und an das andere Ufer ihm vorauszufahren; er wollte die Scharen inzwischen entlassen.
තදනන්තරං යීශු ර්ලෝකානාං විසර්ජනකාලේ ශිෂ්‍යාන් තරණිමාරෝඪුං ස්වාග්‍රේ පාරං යාතුඤ්ච ගාඪමාදිෂ්ටවාන්|
23 Und er entließ die Scharen und stieg allein auf einen Berg, um dort zu beten.
තතෝ ලෝකේෂු විසෘෂ්ටේෂු ස විවික්තේ ප්‍රාර්ථයිතුං ගිරිමේකං ගත්වා සන්ධ්‍යාං යාවත් තත්‍රෛකාකී ස්ථිතවාන්|
24 Es war schon spät, und er war dort ganz allein. Das Boot war schon viele Stadien vom Land entfernt mitten auf dem Meere von Wellen hart bedrängt; sie hatten nämlich Gegenwind.
කින්තු තදානීං සම්මුඛවාතත්වාත් සරිත්පතේ ර්මධ්‍යේ තරඞ්ගෛස්තරණිර්දෝලායමානාභවත්|
25 Da, um die vierte Nachtwache, kam er zu ihnen, auf dem Meere daherwandelnd.
තදා ස යාමින්‍යාශ්චතුර්ථප්‍රහරේ පද්භ්‍යාං ව්‍රජන් තේෂාමන්තිකං ගතවාන්|
26 Die Jünger sahen ihn, wie er auf dem Meere wandelte; sie erschraken und riefen: "Ein Gespenst!" Sie schrien laut vor Angst.
කින්තු ශිෂ්‍යාස්තං සාගරෝපරි ව්‍රජන්තං විලෝක්‍ය සමුද්විග්නා ජගදුඃ, ඒෂ භූත ඉති ශඞ්කමානා උච්චෛඃ ශබ්දායාඤ්චක්‍රිරේ ච|
27 Doch alsbald redete sie Jesus an und sprach: "Nur Mut! Ich bin es. Habt keine Angst."
තදෛව යීශුස්තානවදත්, සුස්ථිරා භවත, මා භෛෂ්ට, ඒෂෝ(අ)හම්|
28 Und Petrus sprach zu ihm: "Herr, wenn du willst, so heiße mich auf dem Wasser zu dir kommen."
තතඃ පිතර ඉත්‍යුක්තවාන්, හේ ප්‍රභෝ, යදි භවානේව, තර්හි මාං භවත්සමීපං යාතුමාඥාපයතු|
29 Er sprach: "Komm!" Da stieg Petrus aus dem Boot und schritt über das Wasser hin und ging auf Jesus zu.
තතඃ තේනාදිෂ්ටඃ පිතරස්තරණිතෝ(අ)වරුහ්‍ය යීශේරන්තිකං ප්‍රාප්තුං තෝයෝපරි වව්‍රාජ|
30 Als er jedoch den starken Wind verspürte, bekam er Angst; er fing an zu sinken und schrie: "Herr, rette mich!"
කින්තු ප්‍රචණ්ඩං පවනං විලෝක්‍ය භයාත් තෝයේ මංක්තුම් ආරේභේ, තස්මාද් උච්චෛඃ ශබ්දායමානඃ කථිතවාන්, හේ ප්‍රභෝ, මාමවතු|
31 Sogleich streckte Jesus seine Hand aus, faßte ihn und sprach: "Kleingläubiger, warum hast du gezweifelt?"
යීශුස්තත්ක්‍ෂණාත් කරං ප්‍රසාර‍්‍ය්‍ය තං ධරන් උක්තවාන්, හ ස්තෝකප්‍රත්‍යයින් ත්වං කුතඃ සමශේථාඃ?
32 Darauf stiegen sie ins Boot, und sogleich legte sich der Wind.
අනන්තරං තයෝස්තරණිමාරූඪයෝඃ පවනෝ නිවවෘතේ|
33 Die im Boote waren, fielen vor ihm nieder mit den Worten: "Wahrhaftig, du bist der Sohn Gottes."
තදානීං යේ තරණ්‍යාමාසන්, ත ආගත්‍ය තං ප්‍රණභ්‍ය කථිතවන්තඃ, යථාර්ථස්ත්වමේවේශ්වරසුතඃ|
34 Sie fuhren vollends über und kamen bei Genesareth ans Land.
අනන්තරං පාරං ප්‍රාප්‍ය තේ ගිනේෂරන්නාමකං නගරමුපතස්ථුඃ,
35 Sobald die Leute ihn dort erkannten, schickten sie in jener Gegend überall herum, und man brachte alle Kranken zu ihm.
තදා තත්‍රත්‍යා ජනා යීශුං පරිචීය තද්දේශ්ස්‍ය චතුර්දිශෝ වාර්ත්තාං ප්‍රහිත්‍ය යත්‍ර යාවන්තඃ පීඩිතා ආසන්, තාවතඒව තදන්තිකමානයාමාසුඃ|
36 Und diese baten ihn, sie möchten nur den Saum seines Kleides berühren. Und alle, die ihn berührten, wurden ganz gesund.
අපරං තදීයවසනස්‍ය ග්‍රන්ථිමාත්‍රං ස්ප්‍රෂ්ටුං විනීය යාවන්තෝ ජනාස්තත් ස්පර්ශං චක්‍රිරේ, තේ සර්ව්වඒව නිරාමයා බභූවුඃ|
