Lukas 24
1 Am ersten Tage der Woche gingen sie sodann in aller Frühe zum Grabe hinaus und nahmen die Spezereien mit, die sie sich zubereitet hatten.
அத² ஸப்தாஹப்ரத²மதி³நே(அ)திப்ரத்யூஷே தா யோஷித: ஸம்பாதி³தம்’ ஸுக³ந்தி⁴த்³ரவ்யம்’ க்³ரு’ஹீத்வா தத³ந்யாபி⁴: கியதீபி⁴: ஸ்த்ரீபி⁴: ஸஹ ஸ்²மஸா²நம்’ யயு: |
2 Da fanden sie den Stein vom Grabe weggewälzt;
கிந்து ஸ்²மஸா²நத்³வாராத் பாஷாணமபஸாரிதம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா
3 sie gingen hinein, doch fanden sie den Leichnam des Herrn Jesus nicht.
தா: ப்ரவிஸ்²ய ப்ரபோ⁴ ர்தே³ஹமப்ராப்ய
4 Sie waren darüber tief bestürzt. Und plötzlich standen vor ihnen zwei Männer in glänzend weißen Kleidern.
வ்யாகுலா ப⁴வந்தி ஏதர்ஹி தேஜோமயவஸ்த்ராந்விதௌ த்³வௌ புருஷௌ தாஸாம்’ ஸமீபே ஸமுபஸ்தி²தௌ
5 Und sie erschraken und senkten ihre Blicke zu Boden. Diese aber fragten sie: "Was sucht ihr den Lebendigen bei den Toten?
தஸ்மாத்தா: ஸ²ங்காயுக்தா பூ⁴மாவதோ⁴முக்²யஸ்யஸ்து²: | ததா³ தௌ தா ஊசது ர்ம்ரு’தாநாம்’ மத்⁴யே ஜீவந்தம்’ குதோ ம்ரு’க³யத²?
6 Er ist nicht hier; er ist auferstanden. Erinnert euch doch, wie er zu euch gesagt hat, als er in Galiläa war:
ஸோத்ர நாஸ்தி ஸ உத³ஸ்தா²த்|
7 'Der Menschensohn', sagte er, 'muß in die Hände sündiger Menschen ausgeliefert und gekreuzigt werden, am dritten Tage aber auferstehen.'"
பாபிநாம்’ கரேஷு ஸமர்பிதேந க்ருஸே² ஹதேந ச மநுஷ்யபுத்ரேண த்ரு’தீயதி³வஸே ஸ்²மஸா²நாது³த்தா²தவ்யம் இதி கதா²ம்’ ஸ க³லீலி திஷ்ட²ந் யுஷ்மப்⁴யம்’ கதி²தவாந் தாம்’ ஸ்மரத|
8 Da erinnerten sie sich an seine Worte,
ததா³ தஸ்ய ஸா கதா² தாஸாம்’ மந: ஸு ஜாதா|
9 kehrten vom Grabe zurück und sagten all das den Elfen und allen anderen.
அநந்தரம்’ ஸ்²மஸா²நாத்³ க³த்வா தா ஏகாத³ஸ²ஸி²ஷ்யாதி³ப்⁴ய: ஸர்வ்வேப்⁴யஸ்தாம்’ வார்த்தாம்’ கத²யாமாஸு: |
10 Es waren Maria Magdalena und Johanna, Maria, des Jakobus Mutter, und noch andere, die bei ihnen waren; diese brachten den Aposteln diese Nachricht.
மக்³த³லீநீமரியம், யோஹநா, யாகூபோ³ மாதா மரியம் தத³ந்யா: ஸங்கி³ந்யோ யோஷிதஸ்²ச ப்ரேரிதேப்⁴ய ஏதா: ஸர்வ்வா வார்த்தா: கத²யாமாஸு:
11 Doch wie ein leeres Gerede kam ihnen diese Kunde vor; sie glaubten ihnen nicht.
கிந்து தாஸாம்’ கதா²ம் அநர்த²காக்²யாநமாத்ரம்’ பு³த்³த்⁴வா கோபி ந ப்ரத்யைத்|
12 Darauf erhob sich Petrus, um zum Grabe zu eilen. Als er sich vorneigte, sah er nur die Linnentücher. Voll Staunen über das, was vorgefallen war, ging er nach Hause.
ததா³ பிதர உத்தா²ய ஸ்²மஸா²நாந்திகம்’ த³தா⁴வ, தத்ர ச ப்ரஹ்வோ பூ⁴த்வா பார்ஸ்²வைகஸ்தா²பிதம்’ கேவலம்’ வஸ்த்ரம்’ த³த³ர்ஸ²; தஸ்மாதா³ஸ்²சர்ய்யம்’ மந்யமாநோ யத³க⁴டத தந்மநஸி விசாரயந் ப்ரதஸ்தே²|
13 Und siehe, am selben Tage wanderten zwei von ihnen in einen Flecken namens Emmaus. Er liegt etwa sechzig Stadien von Jerusalem entfernt.
தஸ்மிந்நேவ தி³நே த்³வௌ ஸி²ய்யௌ யிரூஸா²லமஸ்²சதுஷ்க்ரோஸா²ந்தரிதம் இம்மாயுக்³ராமம்’ க³ச்ச²ந்தௌ
14 Sie unterhielten sich miteinander über alles, was sich zugetragen hatte.
தாஸாம்’ க⁴டநாநாம்’ கதா²மகத²யதாம்’
15 Während sie sich so miteinander unterhielten und besprachen, da nahte sich Jesus und ging mit ihnen.
தயோராலாபவிசாரயோ: காலே யீஸு²ராக³த்ய தாப்⁴யாம்’ ஸஹ ஜகா³ம
16 Doch ihre Augen waren gebannt, daß sie ihn nicht erkannten.
கிந்து யதா² தௌ தம்’ ந பரிசிநுதஸ்தத³ர்த²ம்’ தயோ ர்த்³ரு’ஷ்டி: ஸம்’ருத்³தா⁴|
17 Er fragte sie: "Was sind das für Reden, die ihr auf dem Weg miteinander führet?" Da hielten sie traurig inne.
ஸ தௌ ப்ரு’ஷ்டவாந் யுவாம்’ விஷண்ணௌ கிம்’ விசாரயந்தௌ க³ச்ச²த²: ?
18 Der eine namens Kleophas gab ihm zur Antwort: "Bist du allein in Jerusalem so fremd, daß du nicht weißt, was dort in diesen Tagen geschehen ist?"
ததஸ்தயோ: க்லியபாநாமா ப்ரத்யுவாச யிரூஸா²லமபுரே(அ)து⁴நா யாந்யக⁴டந்த த்வம்’ கேவலவிதே³ஸீ² கிம்’ தத்³வ்ரு’த்தாந்தம்’ ந ஜாநாஸி?
19 Er fragte sie: "Was denn?" Sie sagten zu ihm: "Das mit Jesus von Nazareth. Er war ein Prophet, mächtig in Tat und Wort vor Gott und vor dem ganzen Volke.
ஸ பப்ரச்ச² கா க⁴டநா: ? ததா³ தௌ வக்துமாரேபா⁴தே யீஸு²நாமா யோ நாஸரதீயோ ப⁴விஷ்யத்³வாதீ³ ஈஸ்²வரஸ்ய மாநுஷாணாஞ்ச ஸாக்ஷாத் வாக்யே கர்ம்மணி ச ஸ²க்திமாநாஸீத்
20 Unsere Oberpriester und der Hohe Rat haben ihn der Todesstrafe überliefert und gekreuzigt.
தம் அஸ்மாகம்’ ப்ரதா⁴நயாஜகா விசாரகாஸ்²ச கேநாபி ப்ரகாரேண க்ருஸே² வித்³த்⁴வா தஸ்ய ப்ராணாநநாஸ²யந் ததீ³யா க⁴டநா: ;
21 Wir aber hatten gehofft, daß er es sei, der Israel erlösen werde. Und heute ist schon der dritte Tag, seitdem dies geschehen ist.
கிந்து ய இஸ்ராயேலீயலோகாந் உத்³தா⁴ரயிஷ்யதி ஸ ஏவாயம் இத்யாஸா²ஸ்மாபி⁴: க்ரு’தா| தத்³யதா² ததா²ஸ்து தஸ்யா க⁴டநாயா அத்³ய தி³நத்ரயம்’ க³தம்’|
22 Zwar haben einige von unseren Frauen uns verwirrt. Sie waren schon sehr früh zum Grabe hinausgegangen,
அதி⁴கந்த்வஸ்மாகம்’ ஸங்கி³நீநாம்’ கியத்ஸ்த்ரீணாம்’ முகே²ப்⁴யோ(அ)ஸம்ப⁴வவாக்யமித³ம்’ ஸ்²ருதம்’;
23 doch fanden sie den Leichnam nicht; sie kamen vielmehr und erzählten, es seien ihnen Engel erschienen, die versichert hätten, daß er lebe.
தா: ப்ரத்யூஷே ஸ்²மஸா²நம்’ க³த்வா தத்ர தஸ்ய தே³ஹம் அப்ராப்ய வ்யாகு⁴ட்யேத்வா ப்ரோக்தவத்ய: ஸ்வர்கீ³ஸதூ³தௌ த்³ரு’ஷ்டாவஸ்மாபி⁴ஸ்தௌ சாவாதி³ஷ்டாம்’ ஸ ஜீவிதவாந்|
24 Da gingen einige der Unsrigen ans Grab und fanden es so, wie die Frauen gesagt hatten. Ihn selber aber sahen sie nicht."
ததோஸ்மாகம்’ கைஸ்²சித் ஸ்²மஸா²நமக³ம்யத தே(அ)பி ஸ்த்ரீணாம்’ வாக்யாநுரூபம்’ த்³ரு’ஷ்டவந்த: கிந்து தம்’ நாபஸ்²யந்|
25 Darauf sprach er zu ihnen: "Ihr Unverständigen, wie seid ihr doch so schwerfällig, um an das zu glauben, was die Propheten gesagt haben!
ததா³ ஸ தாவுவாச, ஹே அபோ³தௌ⁴ ஹே ப⁴விஷ்யத்³வாதி³பி⁴ருக்தவாக்யம்’ ப்ரத்யேதும்’ விலம்ப³மாநௌ;
26 Mußte denn nicht der Christus solches erleiden und so in seine Herrlichkeit eingehen?"
ஏதத்ஸர்வ்வது³: க²ம்’ பு⁴க்த்வா ஸ்வபூ⁴திப்ராப்தி: கிம்’ க்²ரீஷ்டஸ்ய ந ந்யாய்யா?
27 Dann fing er mit Moses an und mit all den Propheten und erklärte ihnen, was in allen Schriften von ihm geschrieben steht.
தத: ஸ மூஸாக்³ரந்த²மாரப்⁴ய ஸர்வ்வப⁴விஷ்யத்³வாதி³நாம்’ ஸர்வ்வஸா²ஸ்த்ரே ஸ்வஸ்மிந் லிகி²தாக்²யாநாபி⁴ப்ராயம்’ போ³த⁴யாமாஸ|
28 So kamen sie nahe an das Dorf, wohin sie gehen wollten. Er tat, als ob er weitergehen wollte.
அத² க³ம்யக்³ராமாப்⁴யர்ணம்’ ப்ராப்ய தேநாக்³ரே க³மநலக்ஷணே த³ர்ஸி²தே
29 Jedoch sie nötigten ihn mit den Worten: "Bleibe bei uns; es wird Abend; der Tag hat sich schon geneigt." Er kehrte ein und blieb bei ihnen.
தௌ ஸாத⁴யித்வாவத³தாம்’ ஸஹாவாப்⁴யாம்’ திஷ்ட² தி³நே க³தே ஸதி ராத்ரிரபூ⁴த்; தத: ஸ தாப்⁴யாம்’ ஸார்த்³த⁴ம்’ ஸ்தா²தும்’ க்³ரு’ஹம்’ யயௌ|
30 Und wie er mit ihnen am Tische saß, nahm er Brot, segnete, brach es und gab es ihnen.
பஸ்²சாத்³போ⁴ஜநோபவேஸ²காலே ஸ பூபம்’ க்³ரு’ஹீத்வா ஈஸ்²வரகு³ணாந் ஜகா³த³ தஞ்ச ப⁴ம்’க்த்வா தாப்⁴யாம்’ த³தௌ³|
31 Da wurden ihre Augen aufgetan, und sie erkannten ihn. Doch da entschwand er ihnen.
ததா³ தயோ ர்த்³ரு’ஷ்டௌ ப்ரஸந்நாயாம்’ தம்’ ப்ரத்யபி⁴ஜ்ஞது: கிந்து ஸ தயோ: ஸாக்ஷாத³ந்தர்த³தே⁴|
32 Sie sagten zueinander: "Brannte nicht das Herz in uns, wie er unterwegs mit uns redete und uns die Schrift erschloß?"
ததஸ்தௌ மிதோ²பி⁴தா⁴தும் ஆரப்³த⁴வந்தௌ க³மநகாலே யதா³ கதா²மகத²யத் ஸா²ஸ்த்ரார்த²ஞ்சபோ³த⁴யத் ததா³வயோ ர்பு³த்³தி⁴: கிம்’ ந ப்ராஜ்வலத்?
33 Noch in derselben Stunde machten sie sich auf den Weg und kehrten nach Jerusalem zurück; sie trafen die Elf und die anderen Gefährten beieinander.
தௌ தத்க்ஷணாது³த்தா²ய யிரூஸா²லமபுரம்’ ப்ரத்யாயயது: , தத்ஸ்தா²நே ஸி²ஷ்யாணாம் ஏகாத³ஸா²நாம்’ ஸங்கி³நாஞ்ச த³ர்ஸ²நம்’ ஜாதம்’|
34 Diese sagten: "Der Herr ist wahrhaft auferstanden und dem Simon erschienen."
தே ப்ரோசு: ப்ரபு⁴ருத³திஷ்ட²த்³ இதி ஸத்யம்’ ஸி²மோநே த³ர்ஸ²நமதா³ச்ச|
35 Nun erzählten auch sie, was sich auf dem Wege zugetragen und wie sie ihn am Brotbrechen erkannt hätten.
தத: பத²: ஸர்வ்வக⁴டநாயா: பூபப⁴ஞ்ஜநேந தத்பரிசயஸ்ய ச ஸர்வ்வவ்ரு’த்தாந்தம்’ தௌ வக்துமாரேபா⁴தே|
36 Während sie noch davon erzählten, stand Jesus mitten unter ihnen. Er sprach zu ihnen: "Friede sei mit euch!" Ich bin es, fürchtet euch nicht.
இத்த²ம்’ தே பரஸ்பரம்’ வத³ந்தி தத்காலே யீஸு²: ஸ்வயம்’ தேஷாம்’ மத்⁴ய ப்ரோத்த²ய யுஷ்மாகம்’ கல்யாணம்’ பூ⁴யாத்³ இத்யுவாச,
37 Vor Angst und Schrecken glaubten sie, ein Gespenst zu sehen.
கிந்து பூ⁴தம்’ பஸ்²யாம இத்யநுமாய தே ஸமுத்³விவிஜிரே த்ரேஷுஸ்²ச|
38 Er aber sprach zu ihnen: "Weshalb seid ihr erschrocken und steigen Zweifel euch im Herzen auf?
ஸ உவாச, குதோ து³: கி²தா ப⁴வத²? யுஷ்மாகம்’ மந: ஸு ஸந்தே³ஹ உதே³தி ச குத: ?
39 Seht meine Hände und meine Füße, daß ich es bin. Betastet mich und überzeugt euch: Ein Gespenst hat doch nicht Fleisch und Bein, wie ihr an mir es sehet."
ஏஷோஹம்’, மம கரௌ பஸ்²யத வரம்’ ஸ்ப்ரு’ஷ்ட்வா பஸ்²யத, மம யாத்³ரு’ஸா²நி பஸ்²யத² தாத்³ரு’ஸா²நி பூ⁴தஸ்ய மாம்’ஸாஸ்தீ²நி ந ஸந்தி|
40 Nach diesen Worten zeigte er ihnen seine Hände und seine Füße.
இத்யுக்த்வா ஸ ஹஸ்தபாதா³ந் த³ர்ஸ²யாமாஸ|
41 Allein, vor Freude und Staunen konnten sie es immer noch nicht glauben. So fragte er sie dann: "Habt ihr etwas zum Essen da?"
தே(அ)ஸம்ப⁴வம்’ ஜ்ஞாத்வா ஸாநந்தா³ ந ப்ரத்யயந்| தத: ஸ தாந் பப்ரச்ச², அத்ர யுஷ்மாகம்’ ஸமீபே கா²த்³யம்’ கிஞ்சித³ஸ்தி?
42 Sie reichten ihm ein Stück gebratenen Fisches und eine Honigwabe.
ததஸ்தே கியத்³த³க்³த⁴மத்ஸ்யம்’ மது⁴ ச த³து³:
43 Er nahm es und aß vor ihren Augen. Als er vor ihnen gegessen hatte, verteilte er die Überreste unter sie.
ஸ ததா³தா³ய தேஷாம்’ ஸாக்ஷாத்³ பு³பு⁴ஜே
44 Alsdann sprach er zu ihnen: "Das waren meine Worte, die ich zu euch geredet habe, als ich noch bei euch war: Alles muß sich erfüllen, was im Gesetz des Moses, bei den Propheten und in den Psalmen über mich geschrieben steht."
கத²யாமாஸ ச மூஸாவ்யவஸ்தா²யாம்’ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நாம்’ க்³ரந்தே²ஷு கீ³தபுஸ்தகே ச மயி யாநி ஸர்வ்வாணி வசநாநி லிகி²தாநி தத³நுரூபாணி க⁴டிஷ்யந்தே யுஷ்மாபி⁴: ஸார்த்³த⁴ம்’ ஸ்தி²த்வாஹம்’ யதே³தத்³வாக்யம் அவத³ம்’ ததி³தா³நீம்’ ப்ரத்யக்ஷமபூ⁴த்|
45 Darauf erschloß er ihren Sinn, damit sie die Schriften verstanden,
அத² தேப்⁴ய: ஸா²ஸ்த்ரபோ³தா⁴தி⁴காரம்’ த³த்வாவத³த்,
46 und fuhr fort: "So steht geschrieben, und so mußte Christus leiden und am dritten Tage von den Toten auferstehen.
க்²ரீஷ்டேநேத்த²ம்’ ம்ரு’தியாதநா போ⁴க்தவ்யா த்ரு’தீயதி³நே ச ஸ்²மஸா²நாது³த்தா²தவ்யஞ்சேதி லிபிரஸ்தி;
47 In seinem Namen soll nun allen Völkern Buße und Vergebung der Sünden verkündet werden. Beginnet mit Jerusalem.
தந்நாம்நா யிரூஸா²லமமாரப்⁴ய ஸர்வ்வதே³ஸே² மந: பராவர்த்தநஸ்ய பாபமோசநஸ்ய ச ஸுஸம்’வாத³: ப்ரசாரயிதவ்ய: ,
48 Ihr seid von alledem ja Zeugen.
ஏஷு ஸர்வ்வேஷு யூயம்’ ஸாக்ஷிண: |
49 Seht, ich sende den auf euch herab, den mein Vater verheißen hat. Bleibt in der Stadt, bis ihr mit Kraft von oben umkleidet seid."
அபரஞ்ச பஸ்²யத பித்ரா யத் ப்ரதிஜ்ஞாதம்’ தத் ப்ரேஷயிஷ்யாமி, அதஏவ யாவத்காலம்’ யூயம்’ ஸ்வர்கீ³யாம்’ ஸ²க்திம்’ ந ப்ராப்ஸ்யத² தாவத்காலம்’ யிரூஸா²லம்நக³ரே திஷ்ட²த|
50 Er führte sie sodann bis nach Bethanien hinaus und erhob segnend seine Hände.
அத² ஸ தாந் பை³த²நீயாபர்ய்யந்தம்’ நீத்வா ஹஸ்தாவுத்தோல்ய ஆஸி²ஷ வக்துமாரேபே⁴
51 Und segnend schied er von ihnen und fuhr zum Himmel auf.
ஆஸி²ஷம்’ வத³ந்நேவ ச தேப்⁴ய: ப்ரு’த²க்³ பூ⁴த்வா ஸ்வர்கா³ய நீதோ(அ)ப⁴வத்|
52 Sie fielen vor ihm nieder und kehrten dann mit großer Freude nach Jerusalem zurück.
ததா³ தே தம்’ ப⁴ஜமாநா மஹாநந்தே³ந யிரூஸா²லமம்’ ப்ரத்யாஜக்³மு: |
53 Beständig weilten sie im Tempel, lobten Gott und priesen ihn.
ததோ நிரந்தரம்’ மந்தி³ரே திஷ்ட²ந்த ஈஸ்²வரஸ்ய ப்ரஸ²ம்’ஸாம்’ த⁴ந்யவாத³ஞ்ச கர்த்தம் ஆரேபி⁴ரே| இதி||
