Lukas 24
1 Am ersten Tage der Woche gingen sie sodann in aller Frühe zum Grabe hinaus und nahmen die Spezereien mit, die sie sich zubereitet hatten.
ਅਥ ਸਪ੍ਤਾਹਪ੍ਰਥਮਦਿਨੇ(ਅ)ਤਿਪ੍ਰਤ੍ਯੂਸ਼਼ੇ ਤਾ ਯੋਸ਼਼ਿਤਃ ਸਮ੍ਪਾਦਿਤੰ ਸੁਗਨ੍ਧਿਦ੍ਰਵ੍ਯੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਤਦਨ੍ਯਾਭਿਃ ਕਿਯਤੀਭਿਃ ਸ੍ਤ੍ਰੀਭਿਃ ਸਹ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੰ ਯਯੁਃ|
2 Da fanden sie den Stein vom Grabe weggewälzt;
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਦ੍ਵਾਰਾਤ੍ ਪਾਸ਼਼ਾਣਮਪਸਾਰਿਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ
3 sie gingen hinein, doch fanden sie den Leichnam des Herrn Jesus nicht.
ਤਾਃ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਦੇਹਮਪ੍ਰਾਪ੍ਯ
4 Sie waren darüber tief bestürzt. Und plötzlich standen vor ihnen zwei Männer in glänzend weißen Kleidern.
ਵ੍ਯਾਕੁਲਾ ਭਵਨ੍ਤਿ ਏਤਰ੍ਹਿ ਤੇਜੋਮਯਵਸ੍ਤ੍ਰਾਨ੍ਵਿਤੌ ਦ੍ਵੌ ਪੁਰੁਸ਼਼ੌ ਤਾਸਾਂ ਸਮੀਪੇ ਸਮੁਪਸ੍ਥਿਤੌ
5 Und sie erschraken und senkten ihre Blicke zu Boden. Diese aber fragten sie: "Was sucht ihr den Lebendigen bei den Toten?
ਤਸ੍ਮਾੱਤਾਃ ਸ਼ਙ੍ਕਾਯੁਕ੍ਤਾ ਭੂਮਾਵਧੋਮੁਖ੍ਯਸ੍ਯਸ੍ਥੁਃ| ਤਦਾ ਤੌ ਤਾ ਊਚਤੁ ਰ੍ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਜੀਵਨ੍ਤੰ ਕੁਤੋ ਮ੍ਰੁʼਗਯਥ?
6 Er ist nicht hier; er ist auferstanden. Erinnert euch doch, wie er zu euch gesagt hat, als er in Galiläa war:
ਸੋਤ੍ਰ ਨਾਸ੍ਤਿ ਸ ਉਦਸ੍ਥਾਤ੍|
7 'Der Menschensohn', sagte er, 'muß in die Hände sündiger Menschen ausgeliefert und gekreuzigt werden, am dritten Tage aber auferstehen.'"
ਪਾਪਿਨਾਂ ਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਿਤੇਨ ਕ੍ਰੁਸ਼ੇ ਹਤੇਨ ਚ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰੇਣ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਦਿਵਸੇ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦੁੱਥਾਤਵ੍ਯਮ੍ ਇਤਿ ਕਥਾਂ ਸ ਗਲੀਲਿ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਤਾਂ ਸ੍ਮਰਤ|
8 Da erinnerten sie sich an seine Worte,
ਤਦਾ ਤਸ੍ਯ ਸਾ ਕਥਾ ਤਾਸਾਂ ਮਨਃਸੁ ਜਾਤਾ|
9 kehrten vom Grabe zurück und sagten all das den Elfen und allen anderen.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦ੍ ਗਤ੍ਵਾ ਤਾ ਏਕਾਦਸ਼ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਦਿਭ੍ਯਃ ਸਰ੍ੱਵੇਭ੍ਯਸ੍ਤਾਂ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ|
10 Es waren Maria Magdalena und Johanna, Maria, des Jakobus Mutter, und noch andere, die bei ihnen waren; diese brachten den Aposteln diese Nachricht.
ਮਗ੍ਦਲੀਨੀਮਰਿਯਮ੍, ਯੋਹਨਾ, ਯਾਕੂਬੋ ਮਾਤਾ ਮਰਿਯਮ੍ ਤਦਨ੍ਯਾਃ ਸਙ੍ਗਿਨ੍ਯੋ ਯੋਸ਼਼ਿਤਸ਼੍ਚ ਪ੍ਰੇਰਿਤੇਭ੍ਯ ਏਤਾਃ ਸਰ੍ੱਵਾ ਵਾਰ੍ੱਤਾਃ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ
11 Doch wie ein leeres Gerede kam ihnen diese Kunde vor; sie glaubten ihnen nicht.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਾਸਾਂ ਕਥਾਮ੍ ਅਨਰ੍ਥਕਾਖ੍ਯਾਨਮਾਤ੍ਰੰ ਬੁੱਧ੍ਵਾ ਕੋਪਿ ਨ ਪ੍ਰਤ੍ਯੈਤ੍|
12 Darauf erhob sich Petrus, um zum Grabe zu eilen. Als er sich vorneigte, sah er nur die Linnentücher. Voll Staunen über das, was vorgefallen war, ging er nach Hause.
ਤਦਾ ਪਿਤਰ ਉੱਥਾਯ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਨ੍ਤਿਕੰ ਦਧਾਵ, ਤਤ੍ਰ ਚ ਪ੍ਰਹ੍ਵੋ ਭੂਤ੍ਵਾ ਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੈਕਸ੍ਥਾਪਿਤੰ ਕੇਵਲੰ ਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਦਦਰ੍ਸ਼; ਤਸ੍ਮਾਦਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਮਨ੍ਯਮਾਨੋ ਯਦਘਟਤ ਤਨ੍ਮਨਸਿ ਵਿਚਾਰਯਨ੍ ਪ੍ਰਤਸ੍ਥੇ|
13 Und siehe, am selben Tage wanderten zwei von ihnen in einen Flecken namens Emmaus. Er liegt etwa sechzig Stadien von Jerusalem entfernt.
ਤਸ੍ਮਿੰਨੇਵ ਦਿਨੇ ਦ੍ਵੌ ਸ਼ਿੱਯੌ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਸ਼੍ਚਤੁਸ਼਼੍ਕ੍ਰੋਸ਼ਾਨ੍ਤਰਿਤਮ੍ ਇੰਮਾਯੁਗ੍ਰਾਮੰ ਗੱਛਨ੍ਤੌ
14 Sie unterhielten sich miteinander über alles, was sich zugetragen hatte.
ਤਾਸਾਂ ਘਟਨਾਨਾਂ ਕਥਾਮਕਥਯਤਾਂ
15 Während sie sich so miteinander unterhielten und besprachen, da nahte sich Jesus und ging mit ihnen.
ਤਯੋਰਾਲਾਪਵਿਚਾਰਯੋਃ ਕਾਲੇ ਯੀਸ਼ੁਰਾਗਤ੍ਯ ਤਾਭ੍ਯਾਂ ਸਹ ਜਗਾਮ
16 Doch ihre Augen waren gebannt, daß sie ihn nicht erkannten.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਥਾ ਤੌ ਤੰ ਨ ਪਰਿਚਿਨੁਤਸ੍ਤਦਰ੍ਥੰ ਤਯੋ ਰ੍ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿਃ ਸੰਰੁੱਧਾ|
17 Er fragte sie: "Was sind das für Reden, die ihr auf dem Weg miteinander führet?" Da hielten sie traurig inne.
ਸ ਤੌ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍ ਯੁਵਾਂ ਵਿਸ਼਼ੱਣੌ ਕਿੰ ਵਿਚਾਰਯਨ੍ਤੌ ਗੱਛਥਃ?
18 Der eine namens Kleophas gab ihm zur Antwort: "Bist du allein in Jerusalem so fremd, daß du nicht weißt, was dort in diesen Tagen geschehen ist?"
ਤਤਸ੍ਤਯੋਃ ਕ੍ਲਿਯਪਾਨਾਮਾ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਪੁਰੇ(ਅ)ਧੁਨਾ ਯਾਨ੍ਯਘਟਨ੍ਤ ਤ੍ਵੰ ਕੇਵਲਵਿਦੇਸ਼ੀ ਕਿੰ ਤਦ੍ਵ੍ਰੁʼੱਤਾਨ੍ਤੰ ਨ ਜਾਨਾਸਿ?
19 Er fragte sie: "Was denn?" Sie sagten zu ihm: "Das mit Jesus von Nazareth. Er war ein Prophet, mächtig in Tat und Wort vor Gott und vor dem ganzen Volke.
ਸ ਪਪ੍ਰੱਛ ਕਾ ਘਟਨਾਃ? ਤਦਾ ਤੌ ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭਾਤੇ ਯੀਸ਼ੁਨਾਮਾ ਯੋ ਨਾਸਰਤੀਯੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦੀ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਾਨੁਸ਼਼ਾਣਾਞ੍ਚ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਵਾਕ੍ਯੇ ਕਰ੍ੰਮਣਿ ਚ ਸ਼ਕ੍ਤਿਮਾਨਾਸੀਤ੍
20 Unsere Oberpriester und der Hohe Rat haben ihn der Todesstrafe überliefert und gekreuzigt.
ਤਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾ ਵਿਚਾਰਕਾਸ਼੍ਚ ਕੇਨਾਪਿ ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ ਕ੍ਰੁਸ਼ੇ ਵਿੱਧ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਾਣਾਨਨਾਸ਼ਯਨ੍ ਤਦੀਯਾ ਘਟਨਾਃ;
21 Wir aber hatten gehofft, daß er es sei, der Israel erlösen werde. Und heute ist schon der dritte Tag, seitdem dies geschehen ist.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੀਯਲੋਕਾਨ੍ ਉੱਧਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸ ਏਵਾਯਮ੍ ਇਤ੍ਯਾਸ਼ਾਸ੍ਮਾਭਿਃ ਕ੍ਰੁʼਤਾ| ਤਦ੍ਯਥਾ ਤਥਾਸ੍ਤੁ ਤਸ੍ਯਾ ਘਟਨਾਯਾ ਅਦ੍ਯ ਦਿਨਤ੍ਰਯੰ ਗਤੰ|
22 Zwar haben einige von unseren Frauen uns verwirrt. Sie waren schon sehr früh zum Grabe hinausgegangen,
ਅਧਿਕਨ੍ਤ੍ਵਸ੍ਮਾਕੰ ਸਙ੍ਗਿਨੀਨਾਂ ਕਿਯਤ੍ਸ੍ਤ੍ਰੀਣਾਂ ਮੁਖੇਭ੍ਯੋ(ਅ)ਸਮ੍ਭਵਵਾਕ੍ਯਮਿਦੰ ਸ਼੍ਰੁਤੰ;
23 doch fanden sie den Leichnam nicht; sie kamen vielmehr und erzählten, es seien ihnen Engel erschienen, die versichert hätten, daß er lebe.
ਤਾਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੂਸ਼਼ੇ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤਤ੍ਰ ਤਸ੍ਯ ਦੇਹਮ੍ ਅਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਵ੍ਯਾਘੁਟ੍ਯੇਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਵਤ੍ਯਃ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਸਦੂਤੌ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਵਸ੍ਮਾਭਿਸ੍ਤੌ ਚਾਵਾਦਿਸ਼਼੍ਟਾਂ ਸ ਜੀਵਿਤਵਾਨ੍|
24 Da gingen einige der Unsrigen ans Grab und fanden es so, wie die Frauen gesagt hatten. Ihn selber aber sahen sie nicht."
ਤਤੋਸ੍ਮਾਕੰ ਕੈਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਮਗਮ੍ਯਤ ਤੇ(ਅ)ਪਿ ਸ੍ਤ੍ਰੀਣਾਂ ਵਾਕ੍ਯਾਨੁਰੂਪੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਨ੍ਤਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੰ ਨਾਪਸ਼੍ਯਨ੍|
25 Darauf sprach er zu ihnen: "Ihr Unverständigen, wie seid ihr doch so schwerfällig, um an das zu glauben, was die Propheten gesagt haben!
ਤਦਾ ਸ ਤਾਵੁਵਾਚ, ਹੇ ਅਬੋਧੌ ਹੇ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਭਿਰੁਕ੍ਤਵਾਕ੍ਯੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯੇਤੁੰ ਵਿਲਮ੍ਬਮਾਨੌ;
26 Mußte denn nicht der Christus solches erleiden und so in seine Herrlichkeit eingehen?"
ਏਤਤ੍ਸਰ੍ੱਵਦੁਃਖੰ ਭੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਭੂਤਿਪ੍ਰਾਪ੍ਤਿਃ ਕਿੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਨ ਨ੍ਯਾੱਯਾ?
27 Dann fing er mit Moses an und mit all den Propheten und erklärte ihnen, was in allen Schriften von ihm geschrieben steht.
ਤਤਃ ਸ ਮੂਸਾਗ੍ਰਨ੍ਥਮਾਰਭ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਾਂ ਸਰ੍ੱਵਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੇ ਸ੍ਵਸ੍ਮਿਨ੍ ਲਿਖਿਤਾਖ੍ਯਾਨਾਭਿਪ੍ਰਾਯੰ ਬੋਧਯਾਮਾਸ|
28 So kamen sie nahe an das Dorf, wohin sie gehen wollten. Er tat, als ob er weitergehen wollte.
ਅਥ ਗਮ੍ਯਗ੍ਰਾਮਾਭ੍ਯਰ੍ਣੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਤੇਨਾਗ੍ਰੇ ਗਮਨਲਕ੍ਸ਼਼ਣੇ ਦਰ੍ਸ਼ਿਤੇ
29 Jedoch sie nötigten ihn mit den Worten: "Bleibe bei uns; es wird Abend; der Tag hat sich schon geneigt." Er kehrte ein und blieb bei ihnen.
ਤੌ ਸਾਧਯਿਤ੍ਵਾਵਦਤਾਂ ਸਹਾਵਾਭ੍ਯਾਂ ਤਿਸ਼਼੍ਠ ਦਿਨੇ ਗਤੇ ਸਤਿ ਰਾਤ੍ਰਿਰਭੂਤ੍; ਤਤਃ ਸ ਤਾਭ੍ਯਾਂ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਸ੍ਥਾਤੁੰ ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਯਯੌ|
30 Und wie er mit ihnen am Tische saß, nahm er Brot, segnete, brach es und gab es ihnen.
ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ਭੋਜਨੋਪਵੇਸ਼ਕਾਲੇ ਸ ਪੂਪੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਈਸ਼੍ਵਰਗੁਣਾਨ੍ ਜਗਾਦ ਤਞ੍ਚ ਭੰਕ੍ਤ੍ਵਾ ਤਾਭ੍ਯਾਂ ਦਦੌ|
31 Da wurden ihre Augen aufgetan, und sie erkannten ihn. Doch da entschwand er ihnen.
ਤਦਾ ਤਯੋ ਰ੍ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੌ ਪ੍ਰਸੰਨਾਯਾਂ ਤੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਭਿਜ੍ਞਤੁਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਤਯੋਃ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਦਨ੍ਤਰ੍ਦਧੇ|
32 Sie sagten zueinander: "Brannte nicht das Herz in uns, wie er unterwegs mit uns redete und uns die Schrift erschloß?"
ਤਤਸ੍ਤੌ ਮਿਥੋਭਿਧਾਤੁਮ੍ ਆਰਬ੍ਧਵਨ੍ਤੌ ਗਮਨਕਾਲੇ ਯਦਾ ਕਥਾਮਕਥਯਤ੍ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਾਰ੍ਥਞ੍ਚਬੋਧਯਤ੍ ਤਦਾਵਯੋ ਰ੍ਬੁੱਧਿਃ ਕਿੰ ਨ ਪ੍ਰਾਜ੍ਵਲਤ੍?
33 Noch in derselben Stunde machten sie sich auf den Weg und kehrten nach Jerusalem zurück; sie trafen die Elf und die anderen Gefährten beieinander.
ਤੌ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਦੁੱਥਾਯ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਪੁਰੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਯਯਤੁਃ, ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਣਾਮ੍ ਏਕਾਦਸ਼ਾਨਾਂ ਸਙ੍ਗਿਨਾਞ੍ਚ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਜਾਤੰ|
34 Diese sagten: "Der Herr ist wahrhaft auferstanden und dem Simon erschienen."
ਤੇ ਪ੍ਰੋਚੁਃ ਪ੍ਰਭੁਰੁਦਤਿਸ਼਼੍ਠਦ੍ ਇਤਿ ਸਤ੍ਯੰ ਸ਼ਿਮੋਨੇ ਦਰ੍ਸ਼ਨਮਦਾੱਚ|
35 Nun erzählten auch sie, was sich auf dem Wege zugetragen und wie sie ihn am Brotbrechen erkannt hätten.
ਤਤਃ ਪਥਃ ਸਰ੍ੱਵਘਟਨਾਯਾਃ ਪੂਪਭਞ੍ਜਨੇਨ ਤਤ੍ਪਰਿਚਯਸ੍ਯ ਚ ਸਰ੍ੱਵਵ੍ਰੁʼੱਤਾਨ੍ਤੰ ਤੌ ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭਾਤੇ|
36 Während sie noch davon erzählten, stand Jesus mitten unter ihnen. Er sprach zu ihnen: "Friede sei mit euch!" Ich bin es, fürchtet euch nicht.
ਇੱਥੰ ਤੇ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਵਦਨ੍ਤਿ ਤਤ੍ਕਾਲੇ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ੍ਵਯੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯ ਪ੍ਰੋੱਥਯ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਲ੍ਯਾਣੰ ਭੂਯਾਦ੍ ਇਤ੍ਯੁਵਾਚ,
37 Vor Angst und Schrecken glaubten sie, ein Gespenst zu sehen.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਭੂਤੰ ਪਸ਼੍ਯਾਮ ਇਤ੍ਯਨੁਮਾਯ ਤੇ ਸਮੁਦ੍ਵਿਵਿਜਿਰੇ ਤ੍ਰੇਸ਼਼ੁਸ਼੍ਚ|
38 Er aber sprach zu ihnen: "Weshalb seid ihr erschrocken und steigen Zweifel euch im Herzen auf?
ਸ ਉਵਾਚ, ਕੁਤੋ ਦੁਃਖਿਤਾ ਭਵਥ? ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਨਃਸੁ ਸਨ੍ਦੇਹ ਉਦੇਤਿ ਚ ਕੁਤਃ?
39 Seht meine Hände und meine Füße, daß ich es bin. Betastet mich und überzeugt euch: Ein Gespenst hat doch nicht Fleisch und Bein, wie ihr an mir es sehet."
ਏਸ਼਼ੋਹੰ, ਮਮ ਕਰੌ ਪਸ਼੍ਯਤ ਵਰੰ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਪਸ਼੍ਯਤ, ਮਮ ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾਨਿ ਪਸ਼੍ਯਥ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾਨਿ ਭੂਤਸ੍ਯ ਮਾਂਸਾਸ੍ਥੀਨਿ ਨ ਸਨ੍ਤਿ|
40 Nach diesen Worten zeigte er ihnen seine Hände und seine Füße.
ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਸ ਹਸ੍ਤਪਾਦਾਨ੍ ਦਰ੍ਸ਼ਯਾਮਾਸ|
41 Allein, vor Freude und Staunen konnten sie es immer noch nicht glauben. So fragte er sie dann: "Habt ihr etwas zum Essen da?"
ਤੇ(ਅ)ਸਮ੍ਭਵੰ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਸਾਨਨ੍ਦਾ ਨ ਪ੍ਰਤ੍ਯਯਨ੍| ਤਤਃ ਸ ਤਾਨ੍ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਅਤ੍ਰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮੀਪੇ ਖਾਦ੍ਯੰ ਕਿਞ੍ਚਿਦਸ੍ਤਿ?
42 Sie reichten ihm ein Stück gebratenen Fisches und eine Honigwabe.
ਤਤਸ੍ਤੇ ਕਿਯੱਦਗ੍ਧਮਤ੍ਸ੍ਯੰ ਮਧੁ ਚ ਦਦੁਃ
43 Er nahm es und aß vor ihren Augen. Als er vor ihnen gegessen hatte, verteilte er die Überreste unter sie.
ਸ ਤਦਾਦਾਯ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਦ੍ ਬੁਭੁਜੇ
44 Alsdann sprach er zu ihnen: "Das waren meine Worte, die ich zu euch geredet habe, als ich noch bei euch war: Alles muß sich erfüllen, was im Gesetz des Moses, bei den Propheten und in den Psalmen über mich geschrieben steht."
ਕਥਯਾਮਾਸ ਚ ਮੂਸਾਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾਂ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਾਂ ਗ੍ਰਨ੍ਥੇਸ਼਼ੁ ਗੀਤਪੁਸ੍ਤਕੇ ਚ ਮਯਿ ਯਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਵਚਨਾਨਿ ਲਿਖਿਤਾਨਿ ਤਦਨੁਰੂਪਾਣਿ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਸ੍ਥਿਤ੍ਵਾਹੰ ਯਦੇਤਦ੍ਵਾਕ੍ਯਮ੍ ਅਵਦੰ ਤਦਿਦਾਨੀਂ ਪ੍ਰਤ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ਮਭੂਤ੍|
45 Darauf erschloß er ihren Sinn, damit sie die Schriften verstanden,
ਅਥ ਤੇਭ੍ਯਃ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਬੋਧਾਧਿਕਾਰੰ ਦਤ੍ਵਾਵਦਤ੍,
46 und fuhr fort: "So steht geschrieben, und so mußte Christus leiden und am dritten Tage von den Toten auferstehen.
ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨੇੱਥੰ ਮ੍ਰੁʼਤਿਯਾਤਨਾ ਭੋਕ੍ਤਵ੍ਯਾ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਦਿਨੇ ਚ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦੁੱਥਾਤਵ੍ਯਞ੍ਚੇਤਿ ਲਿਪਿਰਸ੍ਤਿ;
47 In seinem Namen soll nun allen Völkern Buße und Vergebung der Sünden verkündet werden. Beginnet mit Jerusalem.
ਤੰਨਾਮ੍ਨਾ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਮਾਰਭ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵਦੇਸ਼ੇ ਮਨਃਪਰਾਵਰ੍ੱਤਨਸ੍ਯ ਪਾਪਮੋਚਨਸ੍ਯ ਚ ਸੁਸੰਵਾਦਃ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਤਵ੍ਯਃ,
48 Ihr seid von alledem ja Zeugen.
ਏਸ਼਼ੁ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ੁ ਯੂਯੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਣਃ|
49 Seht, ich sende den auf euch herab, den mein Vater verheißen hat. Bleibt in der Stadt, bis ihr mit Kraft von oben umkleidet seid."
ਅਪਰਞ੍ਚ ਪਸ਼੍ਯਤ ਪਿਤ੍ਰਾ ਯਤ੍ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾਤੰ ਤਤ੍ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ, ਅਤਏਵ ਯਾਵਤ੍ਕਾਲੰ ਯੂਯੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਾਂ ਸ਼ਕ੍ਤਿੰ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਥ ਤਾਵਤ੍ਕਾਲੰ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਨਗਰੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ|
50 Er führte sie sodann bis nach Bethanien hinaus und erhob segnend seine Hände.
ਅਥ ਸ ਤਾਨ੍ ਬੈਥਨੀਯਾਪਰ੍ੱਯਨ੍ਤੰ ਨੀਤ੍ਵਾ ਹਸ੍ਤਾਵੁੱਤੋਲ੍ਯ ਆਸ਼ਿਸ਼਼ ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭੇ
51 Und segnend schied er von ihnen und fuhr zum Himmel auf.
ਆਸ਼ਿਸ਼਼ੰ ਵਦੰਨੇਵ ਚ ਤੇਭ੍ਯਃ ਪ੍ਰੁʼਥਗ੍ ਭੂਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਯ ਨੀਤੋ(ਅ)ਭਵਤ੍|
52 Sie fielen vor ihm nieder und kehrten dann mit großer Freude nach Jerusalem zurück.
ਤਦਾ ਤੇ ਤੰ ਭਜਮਾਨਾ ਮਹਾਨਨ੍ਦੇਨ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਜਗ੍ਮੁਃ|
53 Beständig weilten sie im Tempel, lobten Gott und priesen ihn.
ਤਤੋ ਨਿਰਨ੍ਤਰੰ ਮਨ੍ਦਿਰੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾਂ ਧਨ੍ਯਵਾਦਞ੍ਚ ਕਰ੍ੱਤਮ੍ ਆਰੇਭਿਰੇ| ਇਤਿ||
