Klagelieder 3
1 Ich bin der Mann, der Elend hat erfahren durch seines Grimmes Rute.
Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.
2 Mich drängte er und führte mich in Finsternis und tiefes Dunkel.
Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;
3 An mir erprobt er immer wieder seine Macht den ganzen Tag.
Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.
4 Er rieb mir auf mein Fleisch und meine Haut, zerbrach mir mein Gebein.
Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.
5 Und eingeschritten ist er gegen mich mit Gift und Aufhängen,
Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;
6 versetzte mich in Finsternis wie ewig Tote.
W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.
7 Er mauerte mich ein, ließ keinen Ausweg offen, beschwerte mich mit Ketten.
Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;
8 Ob ich auch schreie, rufe, er weist mein Beten ab,
A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.
9 versperrt mit Pfählen meine Wege, verstört mir meine Pfade.
Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.
10 Er ist mir wie ein Bär, der lauert, ein Löwe in dem Hinterhalt.
Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.
11 Er kreist um meine Wege, umschließt mich, macht mich einsam,
Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.
12 dann spannt er seinen Bogen und stellt als Ziel mich auf für seine Pfeile.
Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.
13 Er schießt mir in die Nieren des Köchers Söhne.
Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
14 Ich wurde meinem ganzen Volke zum Gespött, ihr Spottlied für den ganzen Tag.
Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.
15 Mit Bitternissen machte er mich satt, berauschte mich mit Wermut,
Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
16 zermalmen ließ er meine Zähne Kiesel und wälzte mich im Staube.
Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
17 Des Glücks beraubt ward meine Seele, daß ich des Heiles ganz vergaß
Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
18 und sprach: "Dahin ist meine Lebenskraft und meine Hoffnung auf den Herrn."
I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
19 Ja, der Gedanke an mein Elend, meine Irrsale, ist Wermut mir und Gift.
Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
20 Und doch denkt meine Seele dran und sinnt in mir.
Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
21 Und ich bedachte dies und schöpfte daraus meine Hoffnung.
Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
22 Des Herren Huld ist nicht zu Ende und sein Erbarmen nicht erschöpft.
Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
23 Neu ist's an jedem Morgen; ja: "Groß ist Deine Treue;
Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
24 mein Anteil ist der Herr", spricht meine Seele; "drum hoffe ich auf ihn."
Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.
25 Der Herr ist denen gütig, die seiner harren, und einer Seele, die ihn sucht.
Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.
26 Drum ist es gut, schweigend des Herren Hilfe zu erwarten.
Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.
27 Gar heilsam ist es für den Mann, das Joch in seiner Jugend schon zu tragen.
Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;
28 Er sitze einsam da und schweige, weil er's ihm auferlegt!
Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;
29 Mit seinem Mund berühre er den Staub! Vielleicht gibt's dann noch Hoffnung.
Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;
30 Er biete seine Wange jenem dar, der nach ihm schlägt, und lasse sich mit Schmach ersättigen!
Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.
31 Denn nicht auf ewig will der Herr verstoßen.
Bo Pan na wieki nie odrzuca;
32 Und fügt er auch Betrübnis zu, erbarmt er sich auch wieder seiner Gnadenfülle nach.
Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
33 Denn nicht aus Lust erniedrigt er und beugt die Menschenkinder,
Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
34 damit man mit den Füßen all die Gefangenen des Landes trete,
Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;
35 daß man das Recht der Leute beuge, das sie beim Allerhöchsten haben.
Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
36 Daß jemandem sein Recht genommen wird, das kann der Herr nicht billigen.
Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.
37 Wer ist's, der sprach, und es geschah, und nicht befohlen hätte es der Herr?
Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?
38 Ja, kommt nicht aus des Höchsten Mund das Schlimme wie das Gute?
Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?
39 Was klagt ein Mensch im Leben, ein Mann ob seiner Sündenstrafe?
Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.
40 Laßt uns doch unsern Wandel prüfen und erforschen und uns zum Herrn bekehren!
Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
41 Laßt uns die Herzen lieber als die Hände zu Gott im Himmel heben:
Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.
42 "Gesündigt haben wir in Widerspenstigkeit; Du hast uns nicht vergeben.
Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.
43 Du hast mit Zorn uns ganz bedeckt, verfolgt, gemordet mitleidlos.
Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.
44 Du hast Dich in Gewölk gehüllt, daß kein Gebet hindurch mehr dringe.
Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.
45 Zu Kehricht und zum Auswurf hast Du uns gemacht inmitten jener Völker.
Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.
46 Weit rissen über uns den Mund all unsre Feinde auf.
Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.
47 Zu Angst und Furcht ward uns Verwüstung und Verderben."
Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.
48 Mein Auge weinte Wasserströme ob der Vernichtung, die getroffen meines Volkes Tochter.
Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.
49 Und ohne Ruhe fließt mein Auge und ohne Rasten,
Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,
50 bis daß herniederschaue und es sehe der Herr vom Himmel.
Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.
51 Mein Auge klagt ohn Ende ob all den Töchtern meiner Stadt.
Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.
52 Mich jagten hin und her wie einen Vogel, die mir so grundlos Feinde waren.
Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.
53 Mein Leben wollten sie vernichten in der Grube; mit Steinen warfen sie auf mich.
Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.
54 Dann strömte übers Haupt mir Wasser; ich sprach: "Ich bin verloren."
Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!
55 Da rief ich Deinen Namen, Herr, aus tiefster Grube an.
Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.
56 Du hörtest meine Stimme: "Ach, verschließe meinem Rufen und meinem Seufzen nicht Dein Ohr!"
Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.
57 Du nahtest, als ich Dich gerufen; Du sprachst: "Sei nur getrost!"
Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.
58 Du führtest meine Sache, Herr; Du wahrtest mir das Leben.
Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.
59 Nun siehst Du, Herr: Bedrückt bin ich. Verhilf zu meinem Rechte mir!
Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.
60 All ihre Rachgier schauest Du, all ihre Pläne gegen mich,
Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
61 Du hörst ihr Schmähen, Herr, und all ihr Planen gegen mich,
Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
62 die Reden meiner Widersacher, ihr stetes Trachten gegen mich.
Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.
63 Ihr Sitzen und ihr Aufstehn schau Dir an! Zum Spottlied bin ich ihnen.
Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.
64 Du lohnest ihnen, Herr, nach ihrer Hände Werk.
Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;
65 Verblendung gibst Du ihrem Herzen, gibst ihnen Deinen Fluch.
Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;
66 Im Zorn verfolgst Du sie und tilgst sie unterm Himmel, Herr.
Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!
