Klagelieder 3
1 Ich bin der Mann, der Elend hat erfahren durch seines Grimmes Rute.
Aleph. Ik ben de man, die ellende gezien heeft door de roede Zijner verbolgenheid.
2 Mich drängte er und führte mich in Finsternis und tiefes Dunkel.
Aleph. Hij heeft mij geleid en gevoerd in de duisternis, en niet in het licht.
3 An mir erprobt er immer wieder seine Macht den ganzen Tag.
Aleph. Hij heeft Zich immers tegen mij gewend, Hij heeft Zijn hand den gansen dag veranderd.
4 Er rieb mir auf mein Fleisch und meine Haut, zerbrach mir mein Gebein.
Beth. Hij heeft mijn vlees en mijn huid oud gemaakt, Hij heeft mijn beenderen gebroken.
5 Und eingeschritten ist er gegen mich mit Gift und Aufhängen,
Beth. Hij heeft tegen mij gebouwd, en Hij heeft mij met galle en moeite omringd.
6 versetzte mich in Finsternis wie ewig Tote.
Beth. Hij heeft mij gezet in duistere plaatsen, als degenen, die over lang dood zijn.
7 Er mauerte mich ein, ließ keinen Ausweg offen, beschwerte mich mit Ketten.
Gimel. Hij heeft mij toegemuurd, dat ik er niet uit gaan kan; Hij heeft mijn koperen boeien verzwaard.
8 Ob ich auch schreie, rufe, er weist mein Beten ab,
Gimel. Ook wanneer ik roep en schreeuw, sluit Hij de oren voor mijn gebed.
9 versperrt mit Pfählen meine Wege, verstört mir meine Pfade.
Gimel. Hij heeft mij wegen toegemuurd met uitgehouwen stenen, Hij heeft mijn paden verkeerd.
10 Er ist mir wie ein Bär, der lauert, ein Löwe in dem Hinterhalt.
Daleth. Hij is mij een loerende beer, een leeuw in verborgen plaatsen.
11 Er kreist um meine Wege, umschließt mich, macht mich einsam,
Daleth. Hij heeft mijn wegen afgewend; en Hij heeft mij in stukken gebroken; Hij heeft mij woest gemaakt.
12 dann spannt er seinen Bogen und stellt als Ziel mich auf für seine Pfeile.
Daleth. Hij heeft Zijn boog gespannen, en Hij heeft mij den pijl als ten doel gesteld.
13 Er schießt mir in die Nieren des Köchers Söhne.
He. Hij heeft Zijn pijlen in mijn nieren doen ingaan.
14 Ich wurde meinem ganzen Volke zum Gespött, ihr Spottlied für den ganzen Tag.
He. Ik ben al mijn volk tot belaching geworden, hun snarenspel den gansen dag.
15 Mit Bitternissen machte er mich satt, berauschte mich mit Wermut,
He. Hij heeft mij met bitterheden verzadigd, Hij heeft mij met alsem dronken gemaakt.
16 zermalmen ließ er meine Zähne Kiesel und wälzte mich im Staube.
Vau. Hij heeft mijn tanden met zandsteentjes verbrijzeld, Hij heeft mij in de as nedergedrukt.
17 Des Glücks beraubt ward meine Seele, daß ich des Heiles ganz vergaß
Vau. En Gij hebt mijn ziel verre van den vrede verstoten, ik heb het goede vergeten.
18 und sprach: "Dahin ist meine Lebenskraft und meine Hoffnung auf den Herrn."
Vau. Toen zeide ik: Mijn sterkte is vergaan, en mijn hoop van den HEERE.
19 Ja, der Gedanke an mein Elend, meine Irrsale, ist Wermut mir und Gift.
Zain. Gedenk aan mijn ellende en aan mijn ballingschap, aan den alsem en galle.
20 Und doch denkt meine Seele dran und sinnt in mir.
Zain. Mijn ziel gedenkt er wel terdege aan, en zij bukt zich neder in mij.
21 Und ich bedachte dies und schöpfte daraus meine Hoffnung.
Zain. Dit zal ik mij ter harte nemen, daarom zal ik hopen;
22 Des Herren Huld ist nicht zu Ende und sein Erbarmen nicht erschöpft.
Cheth. Het zijn de goedertierenheden des HEEREN, dat wij niet vernield zijn, dat Zijn barmhartigheden geen einde hebben;
23 Neu ist's an jedem Morgen; ja: "Groß ist Deine Treue;
Cheth. Zij zijn allen morgen nieuw, Uw trouw is groot.
24 mein Anteil ist der Herr", spricht meine Seele; "drum hoffe ich auf ihn."
Cheth. De HEERE is mijn Deel, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen.
25 Der Herr ist denen gütig, die seiner harren, und einer Seele, die ihn sucht.
Teth. De HEERE is goed dengenen, die Hem verwachten, der ziele, die Hem zoekt.
26 Drum ist es gut, schweigend des Herren Hilfe zu erwarten.
Teth. Het is goed, dat men hope, en stille zij op het heil des HEEREN.
27 Gar heilsam ist es für den Mann, das Joch in seiner Jugend schon zu tragen.
Teth. Het is goed voor een man, dat hij het juk in zijn jeugd draagt.
28 Er sitze einsam da und schweige, weil er's ihm auferlegt!
Jod. Hij zitte eenzaam, en zwijge stil, omdat Hij het hem opgelegd heeft.
29 Mit seinem Mund berühre er den Staub! Vielleicht gibt's dann noch Hoffnung.
Jod. Hij steke zijn mond in het stof, zeggende: Misschien is er verwachting.
30 Er biete seine Wange jenem dar, der nach ihm schlägt, und lasse sich mit Schmach ersättigen!
Jod. Hij geve zijn wang dien, die hem slaat, hij worde zat van smaad.
31 Denn nicht auf ewig will der Herr verstoßen.
Caph. Want de Heere zal niet verstoten in eeuwigheid.
32 Und fügt er auch Betrübnis zu, erbarmt er sich auch wieder seiner Gnadenfülle nach.
Caph. Maar als Hij bedroefd heeft, zo zal Hij Zich ontfermen, naar de grootheid Zijner goedertierenheden.
33 Denn nicht aus Lust erniedrigt er und beugt die Menschenkinder,
Caph. Want Hij plaagt of bedroeft des mensen kinderen niet van harte.
34 damit man mit den Füßen all die Gefangenen des Landes trete,
Lamed. Dat men al de gevangenen der aarde onder Zijn voeten verbrijzelt;
35 daß man das Recht der Leute beuge, das sie beim Allerhöchsten haben.
Lamed. Dat men het recht eens mans buigt voor het aangezicht des Allerhoogsten;
36 Daß jemandem sein Recht genommen wird, das kann der Herr nicht billigen.
Lamed. Dat men een mens verongelijkt in zijn twistzaak; zou het de Heere niet zien?
37 Wer ist's, der sprach, und es geschah, und nicht befohlen hätte es der Herr?
Mem. Wie zegt wat, hetwelk geschiedt, zo het de Heere niet beveelt?
38 Ja, kommt nicht aus des Höchsten Mund das Schlimme wie das Gute?
Mem. Gaat niet uit den mond des Allerhoogsten het kwade en het goede?
39 Was klagt ein Mensch im Leben, ein Mann ob seiner Sündenstrafe?
Mem. Wat klaagt dan een levend mens? Een ieder klage vanwege zijn zonden.
40 Laßt uns doch unsern Wandel prüfen und erforschen und uns zum Herrn bekehren!
Nun. Laat ons onze wegen onderzoeken en doorzoeken, en laat ons wederkeren tot den HEERE.
41 Laßt uns die Herzen lieber als die Hände zu Gott im Himmel heben:
Nun. Laat ons onze harten opheffen, mitsgaders de handen, tot God in den hemel, zeggende:
42 "Gesündigt haben wir in Widerspenstigkeit; Du hast uns nicht vergeben.
Nun. Wij hebben overtreden, en wij zijn wederspannig geweest, daarom hebt Gij niet gespaard.
43 Du hast mit Zorn uns ganz bedeckt, verfolgt, gemordet mitleidlos.
Samech. Gij hebt ons met toorn bedekt, en Gij hebt ons vervolgd; Gij hebt ons gedood. Gij hebt niet verschoond.
44 Du hast Dich in Gewölk gehüllt, daß kein Gebet hindurch mehr dringe.
Samech. Gij hebt U met een wolk bedekt, zodat er geen gebed doorkwam.
45 Zu Kehricht und zum Auswurf hast Du uns gemacht inmitten jener Völker.
Samech. Gij hebt ons tot een uitvaagsel en wegwerpsel gesteld, in het midden der volken.
46 Weit rissen über uns den Mund all unsre Feinde auf.
Pe. Al onze vijanden hebben hun mond tegen ons opgesperd.
47 Zu Angst und Furcht ward uns Verwüstung und Verderben."
Pe. De vreze en de kuil zijn over ons gekomen, de verwoesting en de verbreking.
48 Mein Auge weinte Wasserströme ob der Vernichtung, die getroffen meines Volkes Tochter.
Pe. Met waterbeken loopt mijn oog neder, vanwege de breuk der dochter mijns volks.
49 Und ohne Ruhe fließt mein Auge und ohne Rasten,
Ain. Mijn oog vliet, en kan niet ophouden, omdat er geen rust is;
50 bis daß herniederschaue und es sehe der Herr vom Himmel.
Ain. Totdat het de HEERE van den hemel aanschouwe, en het zie.
51 Mein Auge klagt ohn Ende ob all den Töchtern meiner Stadt.
Ain. Mijn oog doet mijn ziele moeite aan, vanwege al de dochteren mijner stad.
52 Mich jagten hin und her wie einen Vogel, die mir so grundlos Feinde waren.
Tsade. Die mijn vijanden zijn zonder oorzaak, hebben mij als een vogeltje dapperlijk gejaagd.
53 Mein Leben wollten sie vernichten in der Grube; mit Steinen warfen sie auf mich.
Tsade. Zij hebben mijn leven in een kuil uitgeroeid, en zij hebben een steen op mij geworpen.
54 Dann strömte übers Haupt mir Wasser; ich sprach: "Ich bin verloren."
Tsade. De wateren zwommen over mijn hoofd; ik zeide: Ik ben afgesneden!
55 Da rief ich Deinen Namen, Herr, aus tiefster Grube an.
Koph. HEERE! Ik heb Uw Naam aangeroepen uit den ondersten kuil.
56 Du hörtest meine Stimme: "Ach, verschließe meinem Rufen und meinem Seufzen nicht Dein Ohr!"
Koph. Gij hebt mijn stem gehoord, verberg Uw oor niet voor mijn zuchten, voor mijn roepen.
57 Du nahtest, als ich Dich gerufen; Du sprachst: "Sei nur getrost!"
Koph. Gij hebt U genaderd ten dage, als ik U aanriep; Gij hebt gezegd: Vrees niet!
58 Du führtest meine Sache, Herr; Du wahrtest mir das Leben.
Resch. HEERE! Gij hebt de twistzaken mijner ziel getwist, Gij hebt mijn leven verlost.
59 Nun siehst Du, Herr: Bedrückt bin ich. Verhilf zu meinem Rechte mir!
Resch. HEERE! Gij hebt gezien de verkeerdheid, die men mij aangedaan heeft, oordeel mijn rechtzaak.
60 All ihre Rachgier schauest Du, all ihre Pläne gegen mich,
Resch. Gij hebt al hun wraak gezien, al hun gedachten tegen mij.
61 Du hörst ihr Schmähen, Herr, und all ihr Planen gegen mich,
Schin. HEERE! Gij hebt hun smaden gehoord, en al hun gedachten tegen mij;
62 die Reden meiner Widersacher, ihr stetes Trachten gegen mich.
Schin. De lippen dergenen, die tegen mij opstaan, en hun dichten tegen mij den gansen dag.
63 Ihr Sitzen und ihr Aufstehn schau Dir an! Zum Spottlied bin ich ihnen.
Schin. Aanschouw hun zitten en opstaan; ik ben hun snarenspel.
64 Du lohnest ihnen, Herr, nach ihrer Hände Werk.
Thau. HEERE! geef hun weder die vergelding, naar het werk hunner handen.
65 Verblendung gibst Du ihrem Herzen, gibst ihnen Deinen Fluch.
Thau. Geef hun een deksel des harten; Uw vloek zij over hen!
66 Im Zorn verfolgst Du sie und tilgst sie unterm Himmel, Herr.
Thau. Vervolg ze met toorn, en verdelg ze van onder den hemel des HEEREN.
