Job 9

1 Darauf gab Job zur Antwort:

Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

2 "Wahrhaft, ich weiß, daß es so ist. Wie könnte gegen Gott ein Mensch obsiegen?

“Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

3 Hat einer Lust, mit ihm zu streiten, gibt er auf tausend nicht ein Wort zu hören.

Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

4 Ist einer noch so klug und stark, wer trotzte ihm und bliebe heil?

Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

5 Der Berge so versetzt, daß man nicht merkt, daß er im Zorn sie umgestürzt,

Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

6 der zittern macht der Erde Bau, daß ihre Säulen wanken,

Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

7 der nicht mehr scheinen heißt die Sonne, und Sterne unter Siegel legt,

Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

8 der ganz allein den Himmel spannte, auf Wolken schreitet,

I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

9 den Bären und Orion schuf, den Siebenstern, des Südens Kreuz,

Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

10 der groß und unerforschlich waltet und Wunder wirket ohne Zahl:

Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

11 Er macht sich an mich her, bevor ich's sehe, dringt auf mich ein, eh ich's bemerke.

Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

12 Und packt er zu, wer hält ihn ab? Wer sagt zu ihm: 'Was tust du da?'

Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.

13 Wenn seinem Zorne Gott nicht wehrt, dann winden sich zu seinen Füßen selbst des Ungestüms Gehilfen.

Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

14 Wie kann dann ich ihm Rede stehen, ihm gegenüber meine Worte wählen,

Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

15 ich, der ich nicht Bescheid darf geben, mag ich im Recht auch sein, nein, meinen Richter noch anwinseln muß?

Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

16 Wenn ich ihn riefe, gäbe er mir Antwort? Ich glaub' es nicht, daß er auf meine Stimme hörte,

Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

17 er, der mich für ein Härchen packt, mir grundlos viele Wunden schlägt.

ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

18 Er läßt mich nicht zu Atem kommen, weil er mit Bitterkeit mich sättigt.

Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

19 Wenn's auf die Kraft ankommt, dann ist er stark, und gilt es zu beweisen, wer zeugt für mich?

Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

20 Bin ich im Recht, dann zeiht mich doch sein Mund des Unrechts, bin ich unschuldig, stellt er mich doch als schuldig hin.

Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

21 Und wüßte ich nicht selber, daß ich schuldlos bin, wegwürfe ich mein Leben.

Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

22 Nun ist es so; drum sage ich es offen. Er bringt den Frommen gleich dem Frevler um.

Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.

23 Die Geißel tötet blindlings; er lacht ob der Unschuldigen Verzweiflung.

Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

24 Die Welt ist somit ausgeliefert in eines Ungerechten Hand, der seinen Strafgerichten das Gesicht verhüllt. Ist's dem nicht so, wie ist es dann?

Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

25 Und meine Zeit läuft schneller als ein Läufer; sie flieht und sieht das Glück nicht mehr,

Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

26 so flüchtig wie die Binsenschiffe, rasch wie der beutegierige Aar.

Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

27 Nie kann ich sagen: 'Ich will mein Leid vergessen, mein Trauern lassen, heiter sein.'

Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,

28 Mir graut vor allen meinen Schmerzen; ich weiß: Du sprichst mich nimmer los.

më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

29 Ich soll nun einmal schuldig sein. Wozu mich zwecklos mühen?

Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

30 Und wüsche ich mich weiß wie Schnee und reinigte mit Lauge mir die Hände,

Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

31 dann tauchtest Du mich um so tiefer in den Kot, daß meine Kleider selbst vor mir sich ekelten.

ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

32 Er ist kein Mensch wie ich, dem ich erwiderte: 'Gehn wir zusammen vor Gericht!'

Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

33 Wenn einen Schiedsmann zwischen uns es gäbe, der beide unter seine Aufsicht stellte,

Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

34 der seinen Stock von mir fernhielte; daß mich die Angst vor jenem nicht betäubte,

Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

35 dann wollt' ich furchtlos frei aussprechen, daß er - ich weiß es - gegen mich nicht ehrlich ist."

Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.