Job 6

1 Da gab ihm Job zur Antwort:

Ījabs atbildēja un sacīja:

2 "Wenn doch mein Gram, mein Leid gewogen würde auf einer Waage, ganz genau,

Kaut manas vaimanas ar svaru svērtu un turpretī manas bēdas svaru kausā liktu!

3 so wär es schwerer als des Meeres Sand. Deshalb sind meine Worte unbedacht.

Jo tās tagad ir grūtākas nekā jūras smiltis, tāpēc mana mute muld.

4 Des Höchsten Pfeile kenne ich zu gut, mein Geist saugt doch ihr Gift in sich hinein. Die Gottesschrecken überfallen mich.

Jo tā Visuvarenā bultas ir iekš manis, mans gars dzer viņu ugunis, Dieva briesmas karo pret mani.

5 Auf grüner Au, schreit da der Esel, und brüllt der Stier bei seinem Futter?

Vai gan meža ēzelis zviedz, kad tam ir zāle? Vai vērsis mauj, kad tam sava barība?

6 Kann man denn Fades ohne Salz genießen; besitzt das Eiweiß Wohlgeschmack?

Vai jēlu var ēst bez sāls? Vai ir gardums olas baltumā?

7 So widert es mich an, auch jenes anzurühren, dergleichen gilt mir wie ein Trauerbrot.

Ko mana dvēsele negribēja aizskart, tā nu ir mana bēdu barība.

8 Ach, daß mein Flehen Gnade fände, daß Gott erfüllte meinen Wunsch!

Kaut mana lūgšana notiktu, un Dievs man dotu, ko es gaidu,

9 Gefiel es Gott, mich zu zermalmen; zerschnitt er rasch in Großmut meinen Lebensfaden!

Kaut Dievs mani sadauzītu, kaut tas Savu roku izstieptu un mani satriektu!

10 Dies wäre noch ein Trost für mich; ich tanzte noch im schonungslosen Schmerze, weil ich mit Worten an den Heiligen nicht zurückgehalten.

Tas man vēl būtu par prieku, un es vēl savās nežēlīgās sāpēs būtu līksms, ka neesmu aizliedzis tā Svētā vārdus.

11 Was ist denn meine Kraft, daß ich noch hoffen, mein Zweck, daß ich mich noch gedulden soll?

Kāds ir mans spēks, ka es vēl varētu cerēt, un kāds ir mans gals, ka manai dvēselei būtu jāpaciešās?

12 Ist meine Körperkraft aus Stein? Ist denn mein Fleisch aus Erz?

Vai mans spēks ir akmeņu spēks, vai mana miesa ir varš?

13 Verdiene ich denn keinen Beistand mehr? Ist jede Hilfe mir zu nehmen?

Vai man palīga netrūkst pavisam, un vai man padoms nav visai pagalam?

14 Dem Leidenden gebührt von seinem Freunde Liebe, und muß er selbst die Gottesfurcht beiseite lassen.

Izsamisušam žēlastības vajag no sava drauga, citādi tas arī tā Visuvarenā bijāšanu atmet.

15 Die Brüder aber sind mir untreu wie die Bäche. - Sie zeigen nutzlos sich wie Wasserläufe,

Mani brāļi mani pieviļ kā strauts, kā strauta ūdeņi, kas notek;

16 die durch die Kälte trauern und die der Schnee verbirgt,

Sajukuši tie bija ar ledu, un sasniguši ar sniegu, -

17 die ebenso, wenn sie durchglüht, verschwinden, wenn's heiß, getilgt von ihrem Orte sind,

Tai laikā, kad karstums tos spiež, tad tie izsīkst, kad karsts metās, tad tie iznīkst no savas vietas.

18 und deren Wegeläufe ganz verkehrt. Sie steigen dann als Dunst hinauf und sind nicht mehr zu finden.

Viņu ceļi griežas sānis, tie iet uz tuksnesi un izzūd.

19 Die Karawanen Temas schauen danach aus; die Reisezüge Sabas rechnen drauf.

Uz tiem skatās ceļa ļaudis no Temas un cer Šebas ceļa gājēji.

20 Doch ihr Vertrauen täuschet sie; sie kommen hin und sind dann schwer betrogen. -

Tie paliek kaunā ar tādu cerību un nosarkst, tur nonākdami.

21 Zu gar nichts nutze seid ihr freilich. Ihr seht das Unglück und verzaget.

Tiešām nu jūs neesat it nekas, redzat briesmas un iztrūcinājāties.

22 Ja, habe ich euch gesagt: 'Von Eurem gebt mir! Aus eurem mühevoll erworbenen Gute zahlt für mich!

Vai es jeb kad sacīju: nesiet man un dodiet man dāvanas no sava padoma?

23 Befreit mich aus der Hand des Drängers! Vom harten Gläubiger erlöset mich!'

Jeb glābiet mani no ienaidnieka rokas un pestījiet mani no varas darītāju rokas?

24 Belehrt mich eines Besseren, dann schweige ich. Zeigt mir doch meinen Irrtum!

Mācat mani, es cietīšu klusu, un pierādiet man, kur es maldījies.

25 Wozu verhöhnt ihr offne Worte, und was beweist denn ein Beweis von euch?

Cik spēcīgi ir taisni vārdi, bet ko norāj jūsu rāšana;

26 Ja, haltet ihr schon bloße Worte für Beweis, die Worte eines Armen aber nur für Wind?

Vai jūs esat apņēmušies vārdus aprāt? Vējam pieder izsamisuša vārdi.

27 Laßt ihr auf Waisen etwas kommen, und sprecht ihr gegen euren Freund?

Vai arī bāriņam gribat valgus mest un bedri rakt savam tuvākam.

28 Nun aber wollet mit Verlaub mir zuhören! Ich täusche eure Aufmerksamkeit mitnichten.

Bet nu, lūdzami, uzlūkojiet mani, jums acīs tiešām es nemelošu.

29 Hierher kehrt euch! Kein Unrecht laßt geschehen! Hierher kehrt euch! Im Rechte bin ich noch hierin.

Atbildiet jel, lai nenotiek netaisnība, atbildiet, jo mana taisnība vēl stāv.

30 Ist denn auf meiner Zunge einzig Unrecht? Verstehe ich denn nicht, was Sünde ist?"

Vai tad uz manas mēles būs netaisnība, vai mana mute nemanīs, kas ir blēdība?