< Job 5 >

1 "Ach, fordere immer vor Gericht! Wer leistet deiner Ladung Folge? Mit Heiligen entzweit, an wen willst du dich wenden?
“Rele koulye a; èske gen moun ki pou reponn? A kilès nan sen fidèl yo ke ou va vire?
2 Den Toren wird der Ärger töten, den Dummen wird der Zorn das Leben kosten.
Paske rankin va touye moun ki plen foli, e jalouzi va touye moun senp lan.
3 Ich selbst sah einen Toren festgewurzelt stehen; da schaut ich seines Hauses raschen Untergang,
Mwen te wè moun san konprann ki t ap pran rasin, e byen vit, mwen te denonse kay li.
4 und seine Kinder standen hilflos da. Sie mußten, ohne Anwalt, im Gerichtstor sich zertreten lassen.
Fis li yo pa jwenn sekirite ditou; menm nan pòtay la, yo oprime, ni pa gen moun pou delivre yo.
5 Was er geerntet, ißt ein Hungriger, und dieser bringt davon dem Darbenden. Nach ihren Krügen lechzen Durstige.
Moun grangou yo devore rekòlt li, e mennen l yon kote plen pikan. Epi pelen an rete ovèt pou sezi tout byen yo.
6 Denn Unheil wächst nicht aus dem Staube; nicht sprießt das Unglück aus dem Boden.
Paske malè pa sòti nan pousyè, ni gwo twoub pa pouse soti nan tè;
7 Dem Unglück wächst ein Mensch entgegen, so wie empor der Flamme Funken fliegen.
paske lòm fèt pou gwo twoub, tankou etensèl dife vole anlè.
8 An deiner Stelle kehrte ich mich doch zu Gott; ich stellte meine Sache Gott anheim,
“Men pou mwen, mwen ta chache Bondye, pou m ta plede kòz mwen devan Bondye.
9 ihm, der so herrlich, unerforschlich waltet und Wunder wirket ohne Zahl,
Bondye Ki konn fè gwo bagay ki depase konesans lan; mèvèy ki pa kab menm konte yo.
10 der selbst der Erde Regen spendet und Wasser auf die Fluren schickt,
Li bay lapli sou tè a, e voye dlo sou chan yo,
11 der Niedrige erhöht, Gebeugte führt zum Heil,
Jiskaske Li leve sila ki enb yo, e sila ki an dèy yo, li leve bay sekou.
12 der hintertreibt den Plan der Listigen, daß ihre Hände immer Förderliches schaffen,
Li anile manèv a sila ki gen riz yo pou men yo pa reyisi.
13 der Kluge übertrifft an List, so daß der Schlauen Plan sich überstürzt,
Li kaptire saj yo nan pwòp riz pa yo, e konsèy a moun k ap twonpe moun nan vin kontrekare byen vit.
14 daß sie bei Tag auf Dunkel stoßen, am Mittag tappen wie bei Nacht,
Nan gwo lajounen, yo jwenn ak tenèb, e yo egare gwo midi tankou se te lannwit.
15 der rettet den Verlassenen vor ihrem Rachen, den Armen vor der starken Faust.
Men li sove yo de nepe a pwop bouch yo, e menm malere a chape nan men pwisan an.
16 Drum geht dem Schwachen Hoffnung auf; die Bosheit muß ihr Maul verschließen.
Akoz sa, sila ki san sekou a gen espwa, e inikite oblije pe bouch li.
17 Wohl dem, der Gottes Zucht erfährt! Verschmäh daher des Höchsten Mahnung nicht!
“Gade byen kijan nonm ke Bondye bay chatiman an gen kè kontan. Konsa, pa meprize disiplin Toupwisan an.
18 Denn er verwundet und verbindet; von seiner Hand kommt Schlag und Heil.
Paske se Li menm ki blese, e se Li menm ki retire blesè a; Li fè donmaj la, e pwòp men L ki geri l.
19 In sechs der Nöte schont er deiner; in sieben dich kein Unheil trifft.
Soti sis fwa, Li va delivre ou de twoub ou yo; Menm nan sèt fwa, mal la p ap kab touche ou.
20 Er rettet dich vom Tod in Hungersnot, im Krieg vor der Gefahr des Schwertes.
Nan gwo grangou Li va delivre ou devan lanmò, e nan lagè, devan pouvwa nepe a.
21 Und greifen Feuerzungen um sich, so bist du wohl geborgen, hast nichts zu fürchten, wenngleich Verheerung kommt.
Ou va pwoteje devan blese a lang lan, e ou p ap pè vyolans lan lè l vin parèt.
22 Des Dämons und der Seuche kannst du lachen; die wilden Tiere brauchst du nicht zu fürchten.
Ou va ri devan vyolans ak grangou, e ou p ap pè bèt sovaj yo.
23 Denn mit des Landes Schrecknissen stehst du im Bunde; die wilden Tiere sind dir zugetan.
Paske ou va fè alyans ak wòch chan yo, e bèt sovaj yo va anpè avèk ou.
24 Und du erfährst, daß wohlbehalten bleibt dein Zelt, und musterst du dein Haus, vermißt du nichts.
Ou va konnen ke tant ou an pwoteje, paske ou va vizite lakay ou san krent ni pèt.
25 Die Zahl der Kinder siehst du wachsen; wie Gras im Feld ist dein Gesproß.
Anplis, ou va konnen ke desandan ou yo va anpil, e sila ki sòti nan ou yo anpil tankou zèb latè.
26 Du gehst zum Grab im hohen Alter ein, wie Garben, eingeführt zur rechten Zeit.
Ou va rive nan tonbo a ak tout fòs ou, tankou gwo sak ble nan sezon li.
27 So ist's. So haben wir's ergründet. So haben wir's gehört. Zu Herzen nimm es dir!"
Gade sa byen; nou te fè ankèt li, e se konsa li ye. Tande sa e konnen l pou kont ou.”

< Job 5 >