Job 4

1 Da gab ihm Eliphaz aus Teman also Antwort:

Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł:

2 "Hat man vor dich zur Prüfung je ein Ding gebracht, worüber du den Mut verloren hättest? Wer konnte je den Worten Einhalt tun?

Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?

3 Fürwahr, so viele hast du selbst belehrt, so manchen schwachen Arm gestählt.

Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.

4 Den Strauchelnden hielt aufrecht deine Rede; die müden Kniee stärktest du.

Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.

5 Jetzt kommt's an dich, da wirst du mutlos; wo dich's erfaßt, verzweifelst du.

A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.

6 War deine Gottesfurcht nicht dein Vertrauen, und dein unsträflich Leben deine Hoffnung?

Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?

7 Bedenke nur: Wer kommt je schuldlos um? Wo gehen Redliche zugrunde?

Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?

8 Die Unrecht pflügen, Böses säen, die ernten's auch. So weiß ich es.

Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.

9 Durch Gottes Odem gehen sie zugrunde; durch seinen Zornhauch sterben sie.

Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.

10 Der Löwen Stimmen selber, das Gebrüll der Leuen, der jungen Löwen Zähne werden ausgetilgt.

Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.

11 Der Löwe geht zugrunde aus Beutemangel; der Löwin Junge müssen sich zerstreuen.

Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.

12 Zu mir drang ein verstohlen Wort; mein Ohr vernahm davon nur ein Geflüster.

Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.

13 Im Wundertraum, bei Nachtgesichten, wenn Tiefschlaf auf die Menschen fällt,

W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,

14 da fuhr in mich ein Schrecken und ein Zittern, und Angst ließ mein Gebein erbeben.

Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.

15 Und über meinen Rücken lief es kalt; ein Schauder schüttelt' meinen Leib.

A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.

16 Das Unbekannte stand vor mir; vor meinem Auge schwebte her ein Schatten. - Ein Säuseln hörte ich und eine Stimme:

Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:

17 'Ist gegen Gott ein Mensch gerecht; vor seinem Schöpfer einer rein?'

Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?

18 Er traut dies seinen Dienern selbst nicht zu, und seinen Engeln flößt er Schrecken ein.

Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;

19 Nun vollends gar der Lehmhausmensch, der Sterbliche, aus Staub gebaut, noch leichter als die Motten zu zerdrücken!

Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.

20 Vom Morgen bis zum Abend werden sie vernichtet; unwiderruflich gehen sie zugrunde.

Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.

21 Ja, wird denn nicht ihr Vorzug ihnen weggenommen? Durch Unvernunft nur sterben sie."

Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.