Job 39
1 "Vielleicht kennst du der Gemsen Werfen? Acht gibst du auf der Hirschkuh Kreißen?
Dağ keçilərinin nə vaxt doğduğunu bilirsənmi? Maralların balalamasının vaxtını sən gözləyirsənmi?
2 Die Monde zählst du, die sie trächtig gehen? Die Zeit weißt du, da sie gebären?
Onlar boğaz olanda ayını-gününü sən sayırsanmı? Nə vaxt doğacaqlarını bilirsənmi?
3 Sie krümmen sich und trennen selber ihre Schnüre und machen ihren Nachwuchs frei.
Diz çöküb balalarını doğar, Ağrılardan qurtarar.
4 Und ihre Jungen werden stark; im Freien wachsen sie; sie laufen fort und kehren nimmermehr zurück.
Balaları çöldə böyüyüb güc alar, Gedər, geri qayıtmaz.
5 Wer hat den wilden Esel freigelassen? Wer ließ den Wildfang in die Freiheit,
Kim vəhşi eşşəyi azad buraxdı? Kim onun iplərini açdı?
6 dem ich die Wüste zur Behausung gab, die Salzsteppe zur Wohnung?
Ona çölləri məskən verdim, Şoran düzləri ona yurd etdim.
7 Er spottet des Getöses in der Stadt; der Treiber Lärmen hört er nicht.
O, şəhərdəki izdihama gülər, Sahibinin hay-küyünü eşitməz.
8 Was auf den Bergen er erspäht, ist seine Weide, und allem Grünen spürt er nach.
Təpələri dolaşıb otlar, Yaşıllığı axtarar.
9 Wird dir der Wildochs willig dienen? Und nächtigt er an deiner Krippe?
Çöl öküzü sənə xidmət etmək istəyərmi? Gecəni sənin axurunda keçirərmi?
10 Kannst du den Wildochsen an einen Zugstrick binden? Wird er, dir folgend, in den Tälern Gründe eggen?
Kotan sürsün deyə onu boyunduruğa sala bilərsənmi? Ardınca dərələrdə şırım aça bilərmi?
11 Verläßt du dich auf ihn, weil seine Kraft so groß, und überlässest du ihm deine Ernte?
Onun hədsiz gücünə bel bağlaya bilərsənmi? Ona ağır iş gördürə bilərsənmi?
12 Wirst du ihm zutrauen, daß er auch dresche und deine Saaternte heimbringen helfe?
Çöl öküzünə etibar edə bilərsən ki, Əkininin məhsulunu daşısın, Onu xırmanına yığsın?
13 Des Straußes Flügel schlägt gar übermütig. Wennschon ein Storch nach Schwingen und nach Federn,
Dəvəquşu qanadını sevinclə çırpar, Amma onun qanadı nə leyləyin qanadları ilə, Nə də ki pərləri ilə müqayisə olunur.
14 so überläßt er doch der Erde seine Eier und läßt sie auf dem Boden wärmen.
Yerdə yumurtalayır, Onları toz-torpaq üstündə qızdırır.
15 Und er vergißt, daß sie ein Fuß zertreten, das Wild der Steppe sie zerdrücken könnte.
Yadından çıxarır ki, yumurtalar ayaq altında sınır, Çöl heyvanlarının ayağı altında qalır.
16 Und er behandelt seine Jungen hart, als ob sie nicht die seinen wären, ganz sorglos, ob umsonst nicht seine Mühe.
Balaları ilə elə sərt rəftar edir ki, Elə bil özününkü deyil, Çəkdiyi zəhmətin boşa getməsindən narahat olmaz.
17 Denn Gott hat Klugheit ihm versagt und keinen Anteil an Verstand gegeben,
Çünki Allah ona müdriklik verməyib, Ona dərrakə bəxş etməyib.
18 sonst würde er an hochgelegenen Orten brüten und so des Rosses und des Reiters spotten. -
Qaçmaq üçün yenə qanad açanda Ata və atlıya gülər.
19 Verleihst du wohl dem Rosse Heldenkraft, bekleidest seinen Hals mit einer Mähne,
Ata güc verən sənsənmi? Boynuna yalı qoyan sənsənmi?
20 bewirkst du, daß es wie ein Rauchfang dampfe? Erschreckend ist sein mächtig Wiehern.
Onu çəyirtkə kimi tullandıran sənsənmi? Onun təmtəraqlı kişnəməsi xof salır.
21 Voll Freude springt es in das Tal; voll Kraft stürzt es den Harnischen entgegen.
Dərələrə ayağını bərk vurur, Öz qüvvəsi ilə sevinib-coşur, Silahlıların qabağına çıxır.
22 Des Schreckens lacht's, hat keine Angst und macht nicht kehrt vorm Schwerte.
Qorxuya gülər, heç bir şeydən çəkinməz, Qılınc qarşısında ayağını geri çəkməz.
23 Der Köcher klirrt auf ihm, der Speer, der blitzende, die Lanze.
Onun üstündə oxdan cingildəyir, Parlaq nizə və mizraq şimşək tək keçir.
24 Mit Toben und mit Ungestüm scharrt's auf dem Boden, hält nimmer fest, tönt die Trompete.
Coşanda qəzəblənib yeri-yurdu qapır, Şeypur çalınan kimi yerindən dik atılır.
25 Bei dem Trompetenklang ruft's: 'Hui!' Von ferne wittert es den Streit, der Fahrer Donnerruf, das Schlachtgeschrei.
Şeypur çalınanda “hiaaa!” deyib kişnəyir, Döyüş qoxusunu, sərkərdələrin gurlayan səsini, Döyüşün nərəsini uzaqdan hiss edir.
26 Nach deinem Gutdünken zieht wohl der Habicht fort und breitet nach dem Süden seine Flügel aus?
Məgər qırğı sənin dərrakənləmi uçur, Cənuba tərəf qanad açır?
27 Auf dein Geheiß fliegt wohl so hoch der Adler und nistet in der Höhe?
Məgər qartal sənin əmrinləmi göyə qalxır, Uca yerlərdə özünə yuva qurur?
28 Er wohnt und horstet auf dem Felsen, auf Felsenzacken, auf der hohen Wacht.
Sıldırım qayalarda yaşayır, Şiş uclu qayalarda məskən salır.
29 Von dort erspäht er sich den Fraß; in weite Fernen blicken seine Augen.
Oradan şikarını axtarır, Gözləri onları uzaqdan görür.
30 Und seine Brut stürzt sich auf Blut; wo Leichen sind, da ist auch er."
Onun balaları qanla qidalanır, Harada leş olsa, o da oradadır».
