Job 37

1 "Darob erzittert mir das Herz und hebt sich weg von seiner Stelle.

Bundan qəlbim çırpınıb yerindən oynayır,

2 Auf seine Stimme hört voll Furcht, das Wort, das seinen Mund verläßt!

Dinləyin! Gurlayan səsini dinləyin, Ağzından çıxan harayını eşidin!

3 Er sendet's unterm ganzen Himmel hin, dazu sein Licht bis zu der Erde Säumen.

Göy altında, hər yanda səs salır, Yer üzünün dörd bucağında şimşəyini çaxdırır.

4 Und hintendrein brüllt eine Stimme; mit einer Stimme, allgewaltig, donnert es, und nichts hält sie zurück, wenn sein Befehl sich hören läßt.

Ardınca nərə vurur, Əzəmətli səsi ilə gurlayır, Həniri eşidilir, dayanmadan şimşək çaxır.

5 Gott donnert wunderbar mit seiner Stimme, er, der so Großes tut, so Unbegreifliches.

Allahın səsi heyrətamiz şəkildə gurlayır, O bizə məlum olmayan böyük işlər görür.

6 Dem Schnee gebietet er: 'Fall auf die Erde!', so zu dem Regenguß, so zu gewaltigen Wolkenbrüchen.

Çünki “yerə yağ” deyə qara əmr edir, Leysana “şiddətlə tökül” deyir.

7 Dann mahnt er allgemein, es solle jeder Mensch sein Werk beachten.

Yaratdığı bütün insanlar Onun işlərini bilsinlər deyə Hər kəsin əlini işdən saxlayır.

8 Da geht das Wild selbst ins Versteck und ruht auf seiner Lagerstatt.

Heyvanlar yuvalarına çəkilir, Öz yerlərində qalır.

9 Dann kommt der Sturm aus seiner Kammer, und von den rauhen Winden kommt die Kälte.

Tufan otağından çıxır, Soyuq şimal yellərindən gəlir.

10 Vor Gottes Odem aber schmilzt das Eis; die Wassermasse kommt in Fluß.

Allahın nəfəsi suları dondurur, Ümman sular buz bağlayır.

11 Der Nordwind scheucht alsdann die Wolken, und das Gewölk zerstreut sein Sausen.

Buludlara nəm çəkdirərək yükləyir, Buludlar içindən şimşək səpələyir.

12 Er dreht sich um sich selbst, von ihm geführt, er tut, was immer er ihn heißt auf dieser ird'schen Welt.

Buludlar yer üzündə əmrini yerinə yetirmək üçün Onun istəyi istiqamətində dönüb fırlanır.

13 Er sendet ihn zur Strafe und zum Fluch, doch auch zum Segen.

Bəzən insanları cəzalandırmaq üçün, Bəzən torpağı suvarmaq üçün, Bəzən də sevgisini göstərmək üçün yağış göndərir.

14 Vernimm dies, Job! Merk auf, beachte Gottes Wunder!

Əyyub, bunu dinlə, Bir dayan, Allahın heyrətamiz işlərindən düşün.

15 Begreifst denn du, wie Gott bei alldem waltet und seinen Strahl in seiner Wolke zucken läßt?

Allahın buludlar üçün necə nizam qurduğunu bilirsənmi? Buludlarındakı şimşəkdən necə od çıxır?

16 Begreifst du, wenn die Wolken alles überziehen, du Wunder der Allwissenheit,

Buludların tarazlığını, Kamil biliyə malik olanın heyrətamiz işlərini bilirsənmi?

17 wie dir die Kleider durch die Hitze lästig werden, wenn durch den Süd die Erde stille liegt? -

Səmum küləyi dünyanın nəfəsini kəsərkən Paltarın içərisində istidən huşunu itirirsən.

18 Kannst du, gleich ihm, die lichten Höhen wölben, die also fest wie ein gegossener Spiegel sind? -

Tökmə bürünc ayna kimi möhkəm olan göy qübbəsini Allahla birlikdə sərə bilirsənmi?

19 Zeig mir doch an, was wir da sagen wollten! Wir finden uns gar nicht zurecht vor Düsterkeit.

Ona nə deyəcəyimizi bizə öyrət, Çünki cəhalətimiz üzündən sözlərimiz nizamsızdır.

20 Wird sie verscheucht auf mein Geheiß? Kann jemand ihr befehlen, zu verschwinden?

Onunla danışmaq istərəm, bu Ona xəbər verilərmi? Kimsə udulmasını istərmi?

21 Nichts Lichtes sieht man mehr, ist's doch so dunkel durch die Wolken. Da streicht ein Wind daher und reinigt sie.

Külək qurtaranda, göyü təmizləyəndə Göydə parlayan işığa kimsə baxmaz.

22 Von Norden her erscheint es golden, und Gott, dem Furchtbaren, gebührt der Ruhm davon.

Şimaldan qızılı parıltı görünür, Allah qüdrətli əzəmətində gəlir.

23 Nie werden wir begreifen den Allmächtigen. Er ist so groß an Macht und Rechtlichkeit, und nicht verschleppt er die gerechte Sache.

Biz Külli-İxtiyarı tapa bilmərik, Qüvvəti möhtəşəmdir. Salehliyi misilsizdir, ədalətlidir, Heç haqsızlıq etmir.

24 Drum fürchten ihn die schlichten Leute. Doch die sich weise dünken, die begreifen all das nicht."

Buna görə insanlar Ondan qorxar, O özünü hikmətli sayanlara baxmaz».