Job 23

1 Darauf erwidert Job und spricht:

Bet Ījabs atbildēja un sacīja:

2 "Auch heut ist meine Klage bitter; ich lege allen Nachdruck auf mein Seufzen.

Vēl šodien man jātiepjas manās vaimanās, tā roka uz manis ir smagāka, nekā manas nopūtas.

3 Ach, daß ich ihn zu finden wüßte, vor seinen Stuhl gelangen könnte

Ak kaut es Viņu zinātu atrast un varētu aiztikt līdz Viņa krēslam.

4 und dürfte meine Sache ihm vorlegen und mit Beweisen meinen Mund anfüllen

Es Viņam liktu priekšā savu lietu un raudzītu pierādīt savu taisnību.

5 und dürfte seine Antwort hören, vernehmen, was er mir zu sagen weiß!

Es gribētu dzirdēt tos vārdus, ko Viņš man atbildētu, un vērā ņemt, ko Viņš man sacītu:

6 Ob er mit starken Gründen mit mir rechten wollte, ob er in Staunen mich versetzen könnte?

Vai Viņš pēc Sava lielā spēka ar mani tiesāsies? Nē, Viņš klausīsies uz mani.

7 Da stünde dann ein braver Mann vor ihm; ich wäre dann für immer meiner Richter ledig.

Tad taisns ar Viņu tiesātos, un es mūžam taptu izglābts no sava soģa.

8 Doch wenn ich ostwärts geh, so läßt er sich nicht finden, und westwärts, so gewahr ich ihn auch nicht.

Bet, ja es eju pret rītiem, tad Viņa tur nav, ja eju pret vakariem, tad Viņu nemanu.

9 Und wäre er im Norden, ich sähe ihn doch nicht, und böge er nach Süden ab, ich schaute ihn doch nirgends.

Ja Viņš ziemeļos dara Savu darbu, tad es Viņu neraugu, ja Viņš nogriežas uz dienasvidu, tad es Viņu neredzu.

10 Mein Weg, auf dem ich stehe, ist ihm wohlbekannt, und prüft er mich, dann würde er wie Gold mich finden.

Bet Viņš zina manu ceļu; ja Viņš mani pārbaudītu, tad es taptu atrasts kā zelts.

11 Mein Fuß ging stets in seinen Gleisen; ich wankte nicht von seinem Weg.

Mana kāja turējās Viņa pēdās, es Viņa ceļu esmu sargājis un neesmu atkāpies.

12 Von seiner Lippe Lehre wich ich nicht; und seines Mundes Worte hob ich ohnegleichen auf.

No Viņa lūpu pavēles es neesmu atkāpies, Viņa mutes vārdus es vairāk esmu glabājis nekā savu padomu.

13 Er ist nun wahrhaft einzigartig. Wer kann ihm wehren? Was er beschließt, das führt er aus.

Bet kad Viņš uz ko pastāv, kas Viņu novērsīs? Ko Viņš grib, to Viņš dara.

14 Er will mein Maß erfüllen, und solcherlei hat er noch viel bei sich.

Jo Viņš izdara, ko Viņš par mani nodomājis, un vēl daudz tādu padomu ir pie Viņa.

15 Drum bin ich über ihn erschrocken; mir graut vor ihm, wenn ich dran denke.

Tādēļ es iztrūcinājos priekš Viņa vaiga; kad es to apdomāju, tad es bīstos Viņa priekšā.

16 Gebrochen hat das Herz mir Gott; mit Schrecken hat mich der Allmächtige erfüllt.

Tas stiprais Dievs manu sirdi darījis bailīgu, un tas Visuvarenais mani iztrūcinājis.

17 Denn ob des Dunkels fühle ich mich schon vernichtet, dieweil in Düsterkeit gehüllt ich bin."

Jo tādā tumsībā es vēl neesmu izdeldēts, lai gan tumsa manu vaigu apklājusi.