< Job 20 >

1 Da antwortete Sophar von Naama und sprach:
Epi Tsophar, Naamatit lan, te reponn:
2 "Mich bringen die Gedanken wieder auf den gleichen Punkt; mein Eifer wählt in mir.
“Akoz sa a, tout refleksyon k ap boulvèse m yo, fè m fè repons, menm akoz tout anndan m tèlman ajite.
3 Ich höre schmähliche Belehrung; mir antwortet ein Geist, für den ich kein Verständnis habe.
Mwen tande repwòch ki fè m wont. Konsa, lespri bon konprann mwen fè m reponn.
4 Du weißt das nicht, daß schon von altersher, seit Menschen auf der Erde sind,
Èske ou pa konnen bagay sa a depi nan tan ansyen an, depi lòm te mete sou latè,
5 der Frevler Jubel gar nicht lange währt, die Freude des Verruchten höchstens einen Augenblick?
Ke viktwa a mechan yo kout, e jwa a enkwayan an se pou yon moman?
6 Erhebt er sich bis in den Himmel und streckt sein Haupt bis in die Wolken,
Malgre wotè li ta rive nan syèl la, pou tèt li ta touche nwaj yo,
7 mit seinem Unterschlupf verschwindet er für alle Zeit. Die eben ihn gesehen, fragen, wo er sei.
l ap peri nèt tankou fatra. Sila ki te konn wè li yo va di: ‘Kibò li ye?’
8 Traumgleich zerfließt er, ohne Spuren, verschwindet wie ein Nachtgesicht.
Li vole ale tankou yon rèv, e yo pa kab jwenn li. Menm tankou yon rèv lannwit, li fin chase ale.
9 Das Auge, das ihn sah, wird ihn nicht wieder schauen, und seine Heimat sieht ihn nimmer.
Zye ki te wè l la pa wè l ankò, e plas li a pa gade li ankò.
10 Ersatz den Armen seine Kinder leisten; die eignen Hände liefern seine Kinder ab.
Fis li yo fè byen pou malere yo, e men yo remèt byen li yo.
11 Er stand in voller Lebenskraft; nun muß sie mit ihm in den Staub.
Zo li yo plen ak fòs jenès li, men li kouche ansanm avè l nan pousyè a.
12 Wenn ihm das Böse noch so süß im Munde schmeckt, und birgt er's unter seiner Zunge,
“Sepandan, mechanste dous nan bouch li e li kache li anba lang li,
13 und spart er's auf und läßt's nicht los, behält es recht in seinem Gaumen,
Li pito mal la, e refize lage l, men kenbe li nan bouch li,
14 dann ändert seine Speise sich in seinem Innern, wird Otterngift in seinem Leibe.
men manje nan vant li vire. Li tounen pwazon vipè anndan l.
15 Er speit das Gut, das er verschlang; aus seinem Leibe treibt es Gott. -
Li te vale richès, men vomi fè yo retounen vin parèt. Bondye va fè yo sòti nan vant li.
16 Er saugt der Nattern Gift; der Viper Zunge tötet ihn. -
Li souse pwazon koulèv yo; lang a vipè a kap touye li.
17 Er labt sich nicht an Strömen, an Bächen voll von Honig und von Milch.
Li pa gade dlo yo ankò, ni rivyè ki koule yo ak siwo ak bòl lèt yo.
18 Er führt zwar sein Erworbenes zum Munde, verschluckt es aber nicht; so, wie's ihm sein Gewinn erlaubt, genießt er's nicht.
Li remèt sa ke li te pran an. Li pa kab vale l. Afè richès a komès li yo, li pa kab menm rejwi de yo.
19 Weil er der Armen Hütten eingerissen, so darf er nichts auf dem geraubten Baugrund bauen.
Paske li te oprime e abandone malere yo. Li te sezi yon kay ke li pa t bati.
20 Er kannte nie für seinen Bauch Zufriedenheit; in seiner Lust bekam er nie genug.
“Akoz li pa t kab kalme kè l, li pat kab kenbe anyen nan sa li renmen.
21 Wen zu verzehren er sich vorgenommen, der ist ihm nicht entgangen; drum ist sein Wohlstand nicht von Dauer.
Anyen pat rete ke li pat devore; akoz sa a, byen li yo pat dire.
22 In vollem Glück befällt ihn Angst; was Elende an Leid bedrückt, kommt über ihn.
Ranpli ak tout bagay li, li va jennen; men a tout moun ki soufri yo va vini kont li.
23 Wenn er sich anschickt, seinen Leib zu füllen, entsendet gegen ihn er seines Zornes Glut, und macht er sich ans Essen, beschießt er ihn von oben.
Lè li plen vant li, Bondye va voye kòlè fewòs pa Li sou li. Lapli va tonbe sou li pandan l ap manje.
24 Vom eisernen Geschoß wird er durchbohrt; ihn trifft der eherne Bogen.
Li kapab sove ale devan zam fèt ak fè a, men banza fèt an bwonz lan va tire frennen l.
25 Hinein dringt es und kommt heraus aus seinem Rücken. Ein Strahl von Galle fährt heraus; ein Schrecken lagert sich auf ihn.
L ap rale sòti parèt dèyè do li, menm pwent glise a soti nan fyèl li. Gwo laperèz va parèt sou li.
26 Den Seinigen, die er geborgen glaubt, ist alles Unheil aufgespart. Sie frißt ein Feuer, das von selber brennt. Wer noch in seinem Zelte übrig ist, dem geht es schlimm.
Fènwa nèt rezève kon trezò li, e flanm dife san van an va devore li. Li va manje tout sa ki rete nan tant li an.
27 Die Himmel offenbaren seine Schuld; die Erde selbst erhebt sich wider ihn.
Syèl yo va revele inikite li e tè a va leve kont li.
28 Hinschwinden seines Hauses Einkünfte und Ausgaben an seinem Zornestag.
Riches lakay li va pati, posesyon li yo va ale nan jou kòlè Li a.
29 Das ist des Frevlers Los vor Gott, des Widerspenstigen Geschick vom Höchsten."
Sa se pòsyon a moun mechan k ap sòti nan men Bondye, sa se eritaj ke Bondye òdone pou bay li.”

< Job 20 >