Job 16

1 Darauf erwidert Job und spricht:

۱ پس ایوب در جواب گفت:

2 "Desgleichen hörte ich schon viel; ihr alle seid mir leidige Tröster.

۲ «بسیارچیزها مثل این شنیدم. تسلی دهندگان مزاحم همه شما هستید.

3 Sind zweckvoll windige Worte? Oder, was zwingt dich, daß du Rede stehst?

۳ آیا سخنان باطل راانتها نخواهد شد؟ و کیست که تو را به جواب دادن تحریک می‌کند؟

4 Wie ihr, so könnte ich auch reden, wärt ihr an meiner Stelle. Ich übertrumpfte euch durch Worte, und schüttelte bloß mit dem Kopfe über euch.

۴ من نیز مثل شمامی توانستم بگویم، اگر جان شما در جای جان من می‌بود، و سخنها به ضد شما ترتیب دهم، و سرخود را بر شما بجنبانم،

5 Mit meinem Munde tröstete ich euch, doch Mitleid hielte meine Lippen an.

۵ لیکن شما را به دهان خود تقویت می‌دادم و تسلی لبهایم غم شما رارفع می‌نمود.

6 Wenn aber ich jetzt rede, so wird mein Schmerz doch nicht gelindert. Und unterlaß ich es, was nur verliere ich?

۶ «اگر من سخن گویم، غم من رفع نمی گردد؛ واگر ساکت شوم مرا چه راحت حاصل می‌شود؟

7 So hat man also mich besiegt. Du hast mir das verwirrt, was für mich zeugt,

۷ لیکن الان او مرا خسته نموده است. تو تمامی جماعت مرا ویران ساخته‌ای.

8 hast wehrlos mich gemacht. - Zum Kläger ward er mir und trat mir gegenüber; er sagte mir ins Angesicht, ich löge.

۸ مرا سخت گرفتی و این بر من شاهد شده است. و لاغری من به ضدمن برخاسته، روبرویم شهادت می‌دهد.

9 Er rümpft die Nase und befeindet mich und knirscht mit seinen Zähnen wider mich, und als mein Feind rollt er die Augen gegen mich.

۹ در غضب خود مرا دریده و بر من جفا نموده است. دندانهایش را بر من افشرده و مثل دشمنم چشمان خود را بر من تیز کرده است.

10 Sie sperren gegen mich den Mund weit auf und schlagen mich gar schmählich auf die Wangen; dabei ergänzen sie sich gegenseitig wider mich.

۱۰ دهان خود را بر من گشوده‌اند، بر رخسار من به استحقارزده‌اند، به ضد من با هم اجتماع نموده‌اند.

11 Dem Bösewicht gibt Gott mich preis; durch Frevler Hände macht er meine Wunde aufbrechen.

۱۱ خدامرا به‌دست ظالمان تسلیم نموده، و مرا به‌دست شریران افکنده است.

12 Ich lebte ruhig. Da kam im Sturm er gegen mich, ergriff mich an dem Nacken, warf mich hin und machte mich für sich zur Zielscheibe.

۱۲ چون در راحت بودم مراپاره پاره کرده است، و گردن مرا گرفته، مرا خردکرده، و مرا برای هدف خود نصب نموده است.

13 Die Pfeile schwirren um mich her. Er spaltet meine Nieren schonungslos und schüttet meine Galle auf den Boden.

۱۳ تیرهایش مرا احاطه کرد. گرده هایم را پاره می‌کند و شفقت نمی نماید. و زهره مرا به زمین می‌ریزد.

14 Er bricht mir Bresche ein um Bresche und rennt gleich einem Kriegsheld wider mich.

۱۴ مرا زخم بر زخم، مجروح می‌سازد ومثل جبار، بر من حمله می‌آورد.

15 Da habe ich das Trauerkleid mir angenäht und in den Staub mein Horn gebohrt.

۱۵ بر پوست خود پلاس دوخته‌ام، و شاخ خود را در خاک خوار نموده‌ام.

16 Vom Weinen rot ist mein Gesicht, und meine Augen sind umflort.

۱۶ روی من از گریستن سرخ شده است، و بر مژگانم سایه موت است.

17 Und doch war schuldlos meine Hand, aufrichtig immer mein Gebet.

۱۷ اگر‌چه هیچ بی‌انصافی در دست من نیست، و دعای من پاک است.

18 Du, Erde, decke nicht mein Blut, und meinem Klageruf sei keine Schranke!

۱۸ ‌ای زمین خون مرا مپوشان، واستغاثه مرا آرام نباشد.

19 Im Himmel gibt's für mich noch Zeugen und Eideshelfer in den Höhen.

۱۹ اینک الان نیز شاهد من در آسمان است، و گواه من در اعلی علیین.

20 Fürsprecher sind mir meine Sitten. Mein Auge weint zu Gott,

۲۰ دوستانم مرا استهزا می‌کنند، لیکن چشمانم نزد خدا اشک می‌ریزد.

21 daß er dem Manne Recht verschaffe gegen Gott, so, wie man's bei den Menschen macht und seinesgleichen.

۲۱ و آیا برای انسان نزدخدا محاجه می‌کند، مثل بنی آدم که برای همسایه خود می‌نماید؟

22 Denn wenig Jahre noch, dann walle ich auf einem Pfade ohne Wiederkehr."

۲۲ زیرا سالهای اندک سپری می‌شود، پس به راهی که برنمی گردم، خواهم رفت.