< Job 15 >

1 Darauf erwidert Eliphaz von Teman also:
Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:
2 "Kann denn ein Weiser so unsinnige Beweise bringen und sich in solcher Hohlheit blähen?
[Numquid sapiens respondebit quasi in ventum loquens, et implebit ardore stomachum suum?
3 Kann er Beweis mit Reden führen, die nichts taugen, mit Sprüchen, die nichts nütze sind?
Arguis verbis eum qui non est æqualis tibi, et loqueris quod tibi non expedit.
4 Du machst die Gottesfurcht zunichte, zerstörst die Andacht vor der Gottheit,
Quantum in te est, evacuasti timorem, et tulisti preces coram Deo.
5 wenn deine Schuld dich lehrt, also zu reden, und du Verschmitzter Redeweise wählst.
Docuit enim iniquitas tua os tuum, et imitaris linguam blasphemantium.
6 Dein eigener Mund verdammt dich und nicht ich; die eigenen Lippen strafen dich.
Condemnabit te os tuum, et non ego: et labia tua respondebunt tibi.
7 Warst du als Erstlingsmensch geboren und kamst du vor den Hügeln auf die Welt,
Numquid primus homo tu natus es, et ante colles formatus?
8 und hörtest du im Rate Gottes zu und holtest Weisheit dir allein?
numquid consilium Dei audisti, et inferior te erit ejus sapientia?
9 Was weißt du, und wir wüßten's nicht, verstehst, was unbekannt uns wäre?
Quid nosti quod ignoremus? quid intelligis quod nesciamus?
10 Sind unter uns doch graue Häupter, mehr als betagt genug, um Vater dir zu sein.
Et senes et antiqui sunt in nobis, multo vetustiores quam patres tui.
11 Ist dir die Gotteströstung zu gering, das Wort, das sanft an dich ergeht?
Numquid grande est ut consoletur te Deus? sed verba tua prava hoc prohibent.
12 Warum reißt dich ein Unmut fort? Was blicken deine Augen finster,
Quid te elevat cor tuum, et quasi magna cogitans attonitos habes oculos?
13 daß deinen Geist du Gott zurückzugeben trachtest? Nur mit dem Munde freilich hast du das gesagt.
Quid tumet contra Deum spiritus tuus, ut proferas de ore tuo hujuscemodi sermones?
14 Was ist der Mensch, daß rein er wäre, gerecht der Weibgeborene?
Quid est homo ut immaculatus sit, et ut justus appareat natus de muliere?
15 Selbst seinen Heiligen traut er nicht; der Himmel ist nicht rein in seinen Augen,
Ecce inter sanctos ejus nemo immutabilis, et cæli non sunt mundi in conspectu ejus.
16 geschweige der Abscheuliche, Verdorbene, der Mensch, der Sünde wie das Wasser trinkt.
Quanto magis abominabilis et inutilis homo, qui bibit quasi aquam iniquitatem?
17 Ich will dich lehren; hör mir zu. Was ich geschaut, will ich dir sagen,
Ostendam tibi: audi me: quod vidi, narrabo tibi.
18 was Weise einst verkündet, was ihre Väter ihnen nicht verhehlt,
Sapientes confitentur, et non abscondunt patres suos:
19 die noch allein im Lande saßen, zu denen noch kein Fremder kam.
quibus solis data est terra, et non transivit alienus per eos.
20 Des Bösen Leben ist voll Angst; nur wenig Jahre sind für den Gewaltmenschen bestimmt.
Cunctis diebus suis impius superbit, et numerus annorum incertus est tyrannidis ejus.
21 Der Schrecken hallt in seinem Ohr; wiewohl in Sicherheit, wird er vom Räuber überfallen schon.
Sonitus terroris semper in auribus illius: et cum pax sit, ille semper insidias suspicatur.
22 Er gibt den Glauben auf, dem Dunkel zu entrinnen; er ist bestimmt für blutigen Tod
Non credit quod reverti possit de tenebris ad lucem, circumspectans undique gladium.
23 und wird ein Fraß der Geier. Er weiß, ihm ist ein finsterer Tag von ihm bestimmt.
Cum se moverit ad quærendum panem, novit quod paratus sit in manu ejus tenebrarum dies.
24 Ihn schreckt die Not; ihn überfällt die Drangsalszeit gleich einem kampfbereiten Hahn.
Terrebit eum tribulatio, et angustia vallabit eum, sicut regem qui præparatur ad prælium.
25 Weil gegen Gott die Hand er ausgestreckt und dem Allmächtigen er Trotz geboten,
Tetendit enim adversus Deum manum suam, et contra Omnipotentem roboratus est.
26 so stürmt er gegen ihn, mit seines rauhen Schildes Wölbung.
Cucurrit adversus eum erecto collo, et pingui cervice armatus est.
27 Er deckt mit dem Visier sein Angesicht, legt einen Panzerschurz um seine Lenden.
Operuit faciem ejus crassitudo, et de lateribus ejus arvina dependet.
28 Nur in verfemten Städten noch kann jener siedeln, in unbewohnbaren Gebäuden, die schon dem Abbruch sind verfallen.
Habitavit in civitatibus desolatis, et in domibus desertis, quæ in tumulos sunt redactæ.
29 Er wird nicht wieder reich, noch hat Bestand je seine Habe; er schlägt im Boden nimmer Wurzel.
Non ditabitur, nec perseverabit substantia ejus, nec mittet in terra radicem suam.
30 Der Finsternis entgeht er nicht, es dörrt die Hitze seine Zweige, und seine Blüten fallen durch den Sturmwind ab.
Non recedet de tenebris: ramos ejus arefaciet flamma, et auferetur spiritu oris sui.
31 Zu denen, die auf Nichtiges vertrauen, irrt er hin; sein Entgelt ist das Nichts.
Non credet, frustra errore deceptus, quod aliquo pretio redimendus sit.
32 Noch vor der Zeit verwelken sie, und seine Zweige grünen nimmer.
Antequam dies ejus impleantur peribit, et manus ejus arescent.
33 Er wirft gleich einem Weinstock seine Früchte ab, wirft wie der Ölbaum seine Blüte hin.
Lædetur quasi vinea in primo flore botrus ejus, et quasi oliva projiciens florem suum.
34 Des Frevlers Rotte ist ja unfruchtbar, und Feuer frißt des Unrechts Zelte.
Congregatio enim hypocritæ sterilis, et ignis devorabit tabernacula eorum qui munera libenter accipiunt.
35 Sie brüten Unheil, hecken Ungemach, und ihres Leibes Frucht ist Trug."
Concepit dolorem, et peperit iniquitatem, et uterus ejus præparat dolos.]

< Job 15 >