Job 15
1 Darauf erwidert Eliphaz von Teman also:
Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:
2 "Kann denn ein Weiser so unsinnige Beweise bringen und sich in solcher Hohlheit blähen?
“Një njeri i urtë a përgjigjet vallë me njohuri të kota, dhe a mbushet me erëra lindore?
3 Kann er Beweis mit Reden führen, die nichts taugen, mit Sprüchen, die nichts nütze sind?
Diskuton vallë me ligjërata boshe dhe me fjalë që nuk shërbejnë për asgjë?
4 Du machst die Gottesfurcht zunichte, zerstörst die Andacht vor der Gottheit,
Po, ti heq mëshirën dhe eliminon lutjen përpara Perëndisë.
5 wenn deine Schuld dich lehrt, also zu reden, und du Verschmitzter Redeweise wählst.
Sepse prapësia jote t’i sugjeron fjalët dhe ti po zgjedh gjuhën e dinakëve.
6 Dein eigener Mund verdammt dich und nicht ich; die eigenen Lippen strafen dich.
Jo unë, por vetë goja jote të dënon, dhe vetë buzët e tua dëshmojnë kundër teje.
7 Warst du als Erstlingsmensch geboren und kamst du vor den Hügeln auf die Welt,
A je ti vallë i pari njeri që ka lindur apo je formuar përpara kodrave?
8 und hörtest du im Rate Gottes zu und holtest Weisheit dir allein?
A e ke dëgjuar ti këshillën sekrete të Perëndisë apo vetëm ti zotëroke diturinë?
9 Was weißt du, und wir wüßten's nicht, verstehst, was unbekannt uns wäre?
Çfarë di ti që ne nuk e dimë, ose çfarë kupton ti që nuk e kuptojmë edhe ne?
10 Sind unter uns doch graue Häupter, mehr als betagt genug, um Vater dir zu sein.
Midis nesh ka njerëz flokëbardhë dhe pleq më të thinjur se ati yt.
11 Ist dir die Gotteströstung zu gering, das Wort, das sanft an dich ergeht?
Të duken gjëra të vogla përdëllimet e Perëndisë dhe fjalët e ëmbla që të drejton ty?
12 Warum reißt dich ein Unmut fort? Was blicken deine Augen finster,
Pse, pra, zemra jote të çon larg dhe pse sytë e tu vetëtijnë,
13 daß deinen Geist du Gott zurückzugeben trachtest? Nur mit dem Munde freilich hast du das gesagt.
duke e drejtuar zemërimin tënd kundër Perëndisë dhe duke nxjerrë nga goja jote fjalë të tilla?”.
14 Was ist der Mensch, daß rein er wäre, gerecht der Weibgeborene?
“Ç’është njeriu që ta konsiderojë veten të pastër dhe i linduri nga një grua për të qenë i drejtë?
15 Selbst seinen Heiligen traut er nicht; der Himmel ist nicht rein in seinen Augen,
Ja, Perëndia nuk u zë besë as shenjtorëve të tij dhe qiejt nuk janë të pastër në sytë e tij;
16 geschweige der Abscheuliche, Verdorbene, der Mensch, der Sünde wie das Wasser trinkt.
aq më pak një qenie e neveritshme dhe e korruptuar, njeriu, që e pi paudhësinë sikur të ishte ujë!
17 Ich will dich lehren; hör mir zu. Was ich geschaut, will ich dir sagen,
Dua të të flas, më dëgjo; do të të tregoj atë që kam parë,
18 was Weise einst verkündet, was ihre Väter ihnen nicht verhehlt,
atë që të urtit tregojnë pa fshehur asgjë nga sa kanë dëgjuar prej etërve të tyre,
19 die noch allein im Lande saßen, zu denen noch kein Fremder kam.
të cilëve vetëm iu dha ky vend dhe pa praninë e asnjë të huaji në radhët e tyre.
20 Des Bösen Leben ist voll Angst; nur wenig Jahre sind für den Gewaltmenschen bestimmt.
I keqi heq dhembje tërë jetën e tij dhe vitet e caktuara për tiranin janë të numëruara.
21 Der Schrecken hallt in seinem Ohr; wiewohl in Sicherheit, wird er vom Räuber überfallen schon.
Zhurma të llahtarshme arrijnë në veshët e tij, dhe në kohën e bollëkut i sulet rrënuesi.
22 Er gibt den Glauben auf, dem Dunkel zu entrinnen; er ist bestimmt für blutigen Tod
Nuk ka shpresë kthimi nga errësira, dhe shpata e pret.
23 und wird ein Fraß der Geier. Er weiß, ihm ist ein finsterer Tag von ihm bestimmt.
Endet e kërkon bukë, po ku mund ta gjejë? Ai e di se dita e territ është përgatitur në krah të tij.
24 Ihn schreckt die Not; ihn überfällt die Drangsalszeit gleich einem kampfbereiten Hahn.
Fatkeqësia dhe ankthi i shtien frikë, e sulmojnë si një mbret gati për betejë,
25 Weil gegen Gott die Hand er ausgestreckt und dem Allmächtigen er Trotz geboten,
sepse ka shtrirë dorën e tij kundër Perëndisë, ka sfiduar të Plotfuqishmin,
26 so stürmt er gegen ihn, mit seines rauhen Schildes Wölbung.
duke u hedhur me kokëfortësi kundër tij me mburojat e tij të zbukuruara me tokëza.
27 Er deckt mit dem Visier sein Angesicht, legt einen Panzerschurz um seine Lenden.
Ndonëse fytyra e tij është e mbuluar me dhjamë dhe ijet e tij janë fryrë nga shëndoshja e tepërt;
28 Nur in verfemten Städten noch kann jener siedeln, in unbewohnbaren Gebäuden, die schon dem Abbruch sind verfallen.
ai banon në qytete të shkretuara, në shtëpi të pabanuara që do të katandisen në grumbuj gërmadhash.
29 Er wird nicht wieder reich, noch hat Bestand je seine Habe; er schlägt im Boden nimmer Wurzel.
Ai nuk do të pasurohet dhe fati i tij nuk ka për të vazhduar, as edhe pasuria e tij nuk do të shtohet mbi tokë.
30 Der Finsternis entgeht er nicht, es dörrt die Hitze seine Zweige, und seine Blüten fallen durch den Sturmwind ab.
Nuk do të arrijë të çlirohet nga terri, flaka do të thajë lastarët e tij, dhe do të çohet larg nga fryma e gojës së tij.
31 Zu denen, die auf Nichtiges vertrauen, irrt er hin; sein Entgelt ist das Nichts.
Të mos mbështetet te kotësia; duke gënjyer veten, sepse kotësia ka për të qenë shpërblimi i tij.
32 Noch vor der Zeit verwelken sie, und seine Zweige grünen nimmer.
Do të kryhet para kohe, dhe degët e tij nuk do të gjelbërojnë më.
33 Er wirft gleich einem Weinstock seine Früchte ab, wirft wie der Ölbaum seine Blüte hin.
Do të jetë si një hardhi nga e cila merret rrushi ende i papjekur, si ulliri nga i cili shkundet lulja.
34 Des Frevlers Rotte ist ja unfruchtbar, und Feuer frißt des Unrechts Zelte.
Sepse familja e hipokritëve do të jetë shterpë dhe zjarri do të përpijë çadrat e njeriut të korruptuar.
35 Sie brüten Unheil, hecken Ungemach, und ihres Leibes Frucht ist Trug."
Ata sajojnë paudhësinë dhe shkaktojnë shkatërrimin; në gjirin e tyre bluhet mashtrimi.
