< 1 Mose 20 >

1 Und Abraham zog von dort ins Gebiet des Südlands und wohnte zwischen Kades und Schur. Als er einst zu Gerar weilte,
Pea naʻe fononga ʻa ʻEpalahame mei ai, ki he fonua ʻi he feituʻu tonga, pea nofo ia ʻi he vahaʻa ʻo Ketesi mo Sua, pea ʻāunofo ia ʻi Kela.
2 sprach Abraham von seinem Weibe Sara: "Sie ist meine Schwester." Da sandte der König von Gerar, Abimelech, hin und ließ Sara holen.
Pea naʻe pehē ʻe ʻEpalahame [ʻi heʻene lau ]ki hono uaifi ko Sela, “Ko hoku tuofefine ia:” pea fekauʻi ʻe ʻApimeleki, ko e tuʻi ʻo Kela, ʻo ne ʻave ʻa Sela.
3 Gott aber kam im nächtlichen Traume zu Abimelech und sprach zu ihm: "Des Weibes wegen, das du geholt, mußt du sterben, ist sie doch eine Ehefrau."
Ka naʻe hā mai ʻae ʻOtua kia ʻApimeleki ʻi he misi ʻi he pō, ʻo ne pehē kiate ia, “Vakai ko e tangata mate koe, koeʻuhi ko e fefine kuo ke toʻo, he ko e uaifi ia ʻo ha tangata.”
4 Abimelech aber war ihr noch nicht genaht; so sprach er: "Herr, bringst du auch schuldlose Leute um?
Ka naʻe teʻeki ai ofi ʻa ʻApimeleki kiate ia: pea pehē ʻe ia, “E ʻEiki, te ke fakaʻauha foki ʻae puleʻanga māʻoniʻoni?
5 Er hat doch selbst zu mir gesagt: 'Sie ist meine Schwester' und auch sie hat gesagt: 'Er ist mein Bruder.' In meines Herzens Einfalt und mit reinen Händen habe ich das getan."
‌ʻIkai naʻa ne pehē mai kiate au, ‘Ko hoku tuofefine ia?’ Mo e fefine, naʻe pehē ʻe ia, ‘Ko hoku tuongaʻane ia;’ ʻi he totonu ʻa hoku loto, mo e māʻoniʻoni ʻa hoku nima kuo u fai ʻae meʻa ni.”
6 Da sprach Gott zu ihm im Traume: "Auch ich weiß, daß du in deines Herzens Einfalt so gehandelt, und so bewahrte ich selbst dich davor, gegen mich zu sündigen; darum habe ich dir nicht zugelassen, sie zu berühren.
Pea pehē ʻe he ʻOtua kiate ia ʻi he misi, “ʻIo, ʻoku ou ʻilo naʻa ke fai ia ʻi he anga totonu, he naʻaku taʻofi koe foki ke ʻoua naʻa ke fai hala kiate au; ko ia naʻe ʻikai te u tuku koe ke ke ala kiate ia.
7 Gib aber jetzt dem Manne sein Weib heraus! Weil er ein Prophet ist, soll er für dich beten, daß du am Leben bleibst. Gibst du sie aber nicht heraus, so wisse, daß du sterben mußt, du samt all den Deinen!"
Pea ko eni, ke ke toe ʻatu ki he tangata hono uaifi; he ko e palōfita ia, pea te ne hūfia koe, pea te ke moʻui: pea kapau ʻe ʻikai te ke toe ʻatu ia, ke ke ʻilo ko e moʻoni te ke mate, ʻa koe mo ia kotoa pē ʻoku ʻoʻou.”
8 Da rief frühmorgens Abimelech alle seine Diener zusammen und erzählte ihnen all das, und die Männer erschraken sehr.
Ko ia naʻe tuʻu hengihengi hake ai ʻa ʻApimeleki, ʻo ne ui ʻene kau nofoʻanga kotoa pē, ʻo ne fakahā kiate kinautolu ʻae ngaahi meʻa ni kotoa pē; pea naʻa nau manavahē lahi.
9 Dann ließ Abimelech Abraham rufen und sprach zu ihm: "Was hast du uns angetan? Womit habe ich gegen dich gefehlt, daß du so schwere Schuld über mich und über mein Gebiet gebracht hast? Was nimmermehr geschehen durfte, hast du mir angetan."
Pea fekau ʻe ʻApimeleki ke haʻu ʻa ʻEpalahame, pea ne pehē kiate ia, “Ko e hā eni kuo ke fai kiate kimautolu? Pea ko e hā ha kovi naʻaku fai kiate koe, ke ke ʻomi ai kiate au mo hoku puleʻanga ʻae hala lahi ni? Kuo ke fai ʻae ngaahi meʻa kiate au ʻaia ʻoku ʻikai lelei ke fai.”
10 Dann sprach Abimelech zu Abraham: "Was ist dir eingefallen, daß du dies getan hast?"
Pea fehuʻi ʻe ʻApimeleki kia ʻEpalahame ʻo ne pehē, ‘Ko e hā ʻae meʻa naʻe hā kiate koe, koeʻuhi ke ke fai ai ʻae meʻa ni?’
11 Da sprach Abraham: "Ich habe eben gedacht: 'Gar keine Furcht vor Gott herrscht an diesem Ort; sie bringen mich meines Weibes wegen um.'
Pea talaange ʻe ʻEpalahame, “Naʻaku pehē ʻi hoku loto, Ko e moʻoni ʻoku ʻikai ʻi he potu ni, ʻae manavahē ki he ʻOtua; pea te nau tāmateʻi au, koeʻuhi ko hoku uaifi.
12 Auch ist sie wirklich meine Schwester, meines Vaters Tochter, nur nicht meiner Mutter Tochter, und so ist sie mein Weib geworden.
Ka ko e moʻoni pe ko hoku tuofefine ia: he ko e ʻofefine ia ʻo ʻeku tamai, ka ʻoku ʻikai ko e tama ʻa ʻeku faʻē ʻaʻaku pea naʻe hoko ia ko hoku uaifi.
13 Als mich die Himmlischen aus meines Vaters Hause auf die Irrfahrt schickten, sprach ich zu ihr. 'Tu mir dies zuliebe! Wohin wir kommen, sag von mir: Es ist mein Bruder.'"
Pea ʻi he fakahēʻi au ʻe he ʻOtua mei he fale ʻo ʻeku tamai, naʻaku pehē kiate ia, Ko hoʻo ʻofa eni, te ke fakahā kiate au; ʻi he potu kotoa pē te ta hoko ki ai, te ke fakahā au, ʻo pehē, Ko hoku tuongaʻane ia.”
14 Da nahm Abimelech Schafe und Rinder, Sklaven und Mägde und gab sie Abraham; auch gab er ihm sein Weib Sara heraus.
Pea toʻo ʻe ʻApimeleki ʻae fanga sipi, mo e fanga pulu, mo e kau tamaioʻeiki, mo e kau kaunanga ʻo ne foaki ʻakinautolu kia ʻEpalahame, mo ne toe atu kiate ia ʻa Sela ko hono uaifi.
15 Und Abimelech sprach: "Mein Land steht dir offen. Laß dich nieder, wo es dir beliebt!"
Pea pehēange ʻe ʻApimeleki, “Vakai, ʻoku ʻi ho ʻao hoku fonua kotoa pē; faʻiteliha ko e hā potu te ke nofo ki ai.”
16 Zu Sara aber sprach er: "Ich schenke deinem Bruder tausend Silberstücke. Dies sei dir Ersatz für alles, was dir, deinen Knechten und Mägden widerfahren ist."
Pea naʻe pehē ʻe ia kia Sela, “Vakai, kuo u foaki ki ho tuongaʻane ʻae [konga ]siliva ʻe afe: vakai ʻoku ʻiate koe ia, ko e pūlou ki ho mata kiate kinautolu kotoa pē ʻoku ʻiate koe mo e [kakai ]kotoa pē naʻe pehē ʻa hono valokia ia.”
17 Abraham aber betete zu Gott, und Gott heilte Abimelech, sein Weib und seine Mägde, daß sie Geburten hatten;
Pea lotu ʻa ʻEpalahame ki he ʻOtua pea fakamoʻui ʻe he ʻOtua ʻa ʻApimeleki, mo hono uaifi, mo ʻene kau kaunanga; pea naʻa nau fanafanau.
18 denn der Herr hatte jeden Schoß in Abimelechs Hause wegen Sara, des Weibes Abrahams, verschlossen.
He ne kuo pupuni ʻe he ʻOtua ʻae manāva kotoa pē ʻi he fale ʻo ʻApimeleki, koeʻuhi ko Sela, ko e uaifi ʻo ʻEpalahame.

< 1 Mose 20 >