< 2 Mose 4 >

1 Moses erwiderte und sprach: "Wenn sie mir aber nicht glauben und nicht auf mich hören, sondern sprechen: 'Der Herr ist dir nicht erschienen'?"
Pea naʻe leaange ʻa Mōsese ʻo pehē, “Kae vakai, ʻe ʻikai te nau tui kiate au, pe tokanga ki hoku leʻo: he te nau pehē, naʻe ʻikai hā mai ʻa Sihova kiate koe.”
2 Da sprach der Herr zu ihm: "Was hast du da in deiner Hand?" Er sprach: "Einen Stab."
Pea pehēange ʻe Sihova kiate ia, “Ko e hā ʻena ʻi ho nima? Pea naʻa ne pehē, Ko e tokotoko.”
3 Da sprach er: "Wirf ihn zur Erde!" Er warf ihn zur Erde. Da ward er eine Schlange, so daß Moses vor ihr floh.
Pea pehē ʻe ia, “Si ia ki he kelekele. Pea ne si ia ki he kelekele, pea hoko leva ia ko e ngata; pea hola ʻa Mōsese mei hono ʻao.”
4 Da sprach der Herr zu Moses: "Streck deine Hand aus! Greif sie am Schwanze!" Er reckte seine Hand aus und packte sie. Da ward sie in seiner Hand zum Stabe.
Pea pehē ʻe Sihova kia Mōsese, “Mafao atu ho nima ʻo puke ia ʻi hono iku.” Pea mafao atu ʻe ia hono nima, ʻo ne puke ia, pea liliu ia ko e tokotoko ʻi hono nima.
5 "Dies sei, damit sie glauben, daß der Herr, der Schutzgott ihrer Väter, dir erschienen ist, der Gott Abrahams, der Gott Isaaks und der Gott Jakobs."
“Koeʻuhi ke nau tui ko Sihova ko e ʻOtua ʻo ʻenau ngaahi tamai, ko e ʻOtua ʻo ʻEpalahame, ko e ʻOtua ʻo ʻAisake, mo e ʻOtua ʻo Sēkope, kuo hā mai kiate koe.”
6 Der Herr sprach weiter zu ihm: "Bringe deine Hand in deinen Busen!" Da brachte er seine Hand in den Busen, und als er sie hervorzog, war seine Hand aussätzig wie Schnee.
Pea toe pehēange ʻe Sihova kiate ia, “Ko eni, ai ho nima ki ho fatafata.” Pea naʻa ne ai hono nima ki hono fatafata: pea ʻi heʻene toʻo ia mei ai, vakai, kuo kilia hono nima pea hangē ko e ʻuha hinehina.
7 Er sprach: "Tu deine Hand wieder in deinen Busen!" Da tat er seine Hand wieder in seinen Busen und zog sie wieder aus seinem Busen. Da war sie wieder gleich dem anderen Fleische geworden.
Pea pehē ʻe ia, “Toe ai ho nima ki ho fatafata.” Pea ne toe ai hono nima ki hono fatafata; pea toe toʻo ia mei hono fatafata, pea vakai, kuo toe liliu ia ke hangē ko e anga ʻo hono sino.
8 "Wollen sie dir nicht glauben und nicht auf des ersten Zeichens Sprache hören, dann glauben sie der Sprache dieses letzten Zeichens.
Pea ʻe pehē, “Kapau ʻe ʻikai te nau tui kiate koe, pe tokanga ki he leʻo ʻoe ʻuluaki fakaʻilonga, te nau tui ki he leʻo ʻoe fakaʻilonga fakamui.
9 Und glauben sie nicht diesen beiden Zeichen und hören sie nicht auf dich, dann nimmst du von dem Nilwasser und gießest es auf das Trockene. Dann wird das Wasser, das du dem Nil entnimmst, auf dem Trockenen zu Blut."
Pea ʻe pehē, kapau ʻe ʻikai te nau tui foki ki he fakaʻilonga ni ʻe ua, pe tokanga ki ho leʻo, pea te ke ohu ʻae vai mei he vaitafe, ʻo lilingi ia ki he kelekele: pea ko e vai ʻoku ke ohu mei he vaitafe, ʻe liliu ia ko e toto ki he kelekele mōmoa.”
10 Moses sprach zum Herrn: "Herr! Mit Verlaub! Ich bin kein Mann der Rede. Nicht gestern, nicht ehegestern und auch heute nicht, seit du mit deinem Diener sprichst. Ich bin unbeholfen mit Mund und Zunge."
Pea pehēange ʻe Mōsese kia Sihova, “ʻE hoku ʻEiki, ʻOku ʻikai ko e leʻo afea au talu mei muʻa, pe talu hoʻo folofola ki hoʻo tamaioʻeiki: ka ko e lea tōʻohi au, mo e ʻelelo tōʻohi.”
11 Da sprach der Herr zu ihm: "Wer kann dem Menschen einen Mund geben? Wer kann ihn stumm oder taub machen? Wer sehend oder blind? Bin es nicht ich, der Herr?
Pea pehēange ʻe Sihova kiate ia, “Ko hai naʻe ngaohi ʻae ngutu ʻoe tangata? Pea ko hai ʻoku ne ngaohi ʻae noa, pe ko e tuli, pe ko e mata ʻaa, pe ko e kui? ʻIkai ko au Sihova?
12 Und nun geh! Ich will schon mit deinem Munde sein; dann lehre ich dich, was du reden sollst."
Pea ko eni, ke ke ʻalu, pea ko au, teu ʻi ho ngutu, ke ako kiate ko e ʻaia te ke lea ʻaki.”
13 Er aber sprach: "Herr! Mit Verlaub! Bestelle es lieber durch jemand anderen!"
Pea ne pehē ʻe ia, “ʻE hoku ʻEiki, ʻOku ou kole kiate koe, ke ke fekau ʻi he nima ʻo ia ʻoku ke lelei ke fekau ki ai.”
14 Da ward der Herr über Moses zornig und sprach: "Ist nicht dein Bruder Aaron, der Levite, da? Ich weiß, daß er gut reden kann. Zudem geht er dir gerade entgegen. Und so er dich sieht, freut er sich herzlich.
Pea naʻe tupu ai ʻae houhau ʻo Sihova kia Mōsese, pea ne pehē, “ʻIkai ko ho taʻokete ʻa ʻElone ʻoe faʻahinga ʻo Livai? ʻOku ou ʻilo ʻoku lea lelei ia. Pea vakai foki, ʻoku haʻu ia ke fakafetaulaki kiate koe: pea ka mamata ia kiate koe, pea ʻe fiefia ia ʻi hono loto.
15 Dann sprich mit ihm und lege ihm die Worte in den Mund! Ich aber will mit deinem und seinem Munde sein, und so lehre ich euch, was ihr tun sollt.
Pea te ke lea ko e kiate ia, ʻo ʻai ʻae ngaahi lea ki hono ngutu: pea te uʻi ho ngutu mo hono ngutu, ke akoʻi ʻakimoua ʻaia te mo fai.
16 Er selber redet nun für dich zum Volk. So dient er dir zum Mund, und du bist ihm zu einem Gott.
Pea ʻe hoko ia ko hoʻo tangata lea ki he kakai: pea ʻe hoko ia, ʻio ʻe ʻiate koe ia, ko e ngutu, pea te ke ʻiate ia ko e fetongi ʻoe ʻOtua.
17 Und diesen Stab sollst du in die Hand nehmen, um mit ihm die Zeichen zu tun."
Pea te ke ʻave ʻae tokotoko ni ʻi ho nima, ʻaia te ke fai ʻaki ʻae ngaahi fakaʻilonga.”
18 Moses ging und kehrte wieder zu seinem Schwiegervater Jetro und sprach zu ihm: "Ich möchte gehen und wieder zu meinen Brüdern in Ägypten kehren und sehen, ob sie noch leben." Jetro sprach zu Moses: "Geh in Frieden!"
Pea naʻe ʻalu ʻa Mōsese ʻo hoko atu kia Setelo ko ʻene tamai ʻi he fono, ʻo ne pehē kiate ia, “ʻOku ou kole kiate koe ke ke tuku au ke u ʻalu, ʻo foki atu ki hoku ngaahi kāinga ʻoku ʻi ʻIsipite, ʻo vakai pe ʻoku nau kei moʻui.” Pea talaange ʻe Setelo kia Mōsese, “ʻAlu ʻi he fiemālie.”
19 Der Herr aber hatte zu Moses in Midian gesprochen: "Geh! Kehr wieder nach Ägypten! Denn alle Männer sind gestorben, die dir nach dem Leben trachteten."
Pea pehē ʻe Sihova kia Mōsese ʻi Mitiane, “ʻAlu, ʻo toe foki ki ʻIsipite: he kuo mate ʻae kau tangata kotoa pē naʻa nau fie tāmateʻi koe.”
20 So nahm Moses sein Weib und seine Söhne, setzte sie auf den Esel und kehrte wieder nach Ägypten. Auch den Gottesstab nahm Moses mit.
Pea naʻe ʻave ʻe Mōsese hono uaifi mo hono ongo foha ʻo fakaheka ʻakinautolu ki he ʻasi, pea toe ʻalu ia ki he fonua ko ʻIsipite: pea naʻe toʻo ʻe Mōsese ʻae tokotoko ʻoe ʻOtua ʻi hono nima.
21 Da sprach der Herr zu Moses: "Da du wieder nach Ägypten kehrst, sieh zu, daß du all diese Wunder, die ich in deine Macht gelegt, vor Pharao tust! Ich aber verhärte sein Herz, daß er das Volk nicht entläßt.
Pea naʻe folofola ʻa Sihova kia Mōsese, “ʻOka ke ka ʻalu ke toe hoko ki ʻIsipite, vakai, ke ke fai ʻae ngaahi mana ni kotoa pē ʻi he ʻao ʻo Felo, ʻaia kuo u ʻai ki ho nima: ka te u fakafefeka hono loto, pea ʻe ʻikai te ne tuku ʻae kakai ke ʻalu:”
22 Dann sprich zu Pharao: 'So spricht der Herr: Mein erstgeborener Sohn ist Israel!
Pea te ke lea kia Felo, “ʻOku pehē mai ʻe Sihova, ‘Ko hoku foha ʻa ʻIsileli, ʻio, ko hoku ʻuluaki.
23 Ich sage dir: Entlaß meinen Sohn, daß er mich verehre! Doch weigerst du dich, ihn zu entlassen, dann erschlage ich deinen erstgeborenen Sohn.'"
Pea ʻoku ou tala atu kiate koe, Tukuange hoku foha ke ʻalu, koeʻuhi ke ne tauhi au: pea kapau te ke taʻofi ʻo ʻikai tukuange ia, vakai, Te u tāmateʻi ho foha, ʻio, ʻa ho ʻuluaki.’”
24 Unterwegs aber in der Herberge stieß der Herr auf ihn und wollte ihn töten.
Pea naʻe hoko ʻo pehē ʻi he hala ʻi he fale talifononga, naʻe fakafetaulaki ʻa Sihova kiate ia, ko e kumi ke tāmateʻi ia.
25 Da nahm Sippora einen Kiesel, beschnitt die Vorhaut ihres Sohnes, rührte damit an seine Füße und sprach: "Du bist mir ein Blutmahner."
Pea naʻe toʻo ai ʻe Sipola ʻae maka māsila, ʻo ne kamuʻi ʻene tama, ʻo ne si ia ki hono vaʻe, ʻo ne pehē, “Ko e moʻoni ko e mali pani toto koe kiate au.”
26 Da ließ er von ihm ab. Damals hatte sie gesagt "Blutmahner" wegen der Beschneidung.
Ko ia ne ne tukuange ia ke ʻalu: pea pehē ʻe ia, Ko e mali pani toto koe, ko e meʻa ʻi he kamu.
27 Und der Herr sprach zu Aaron: "Geh Moses entgegen in die Wüste!" So ging er und traf ihn am Gottesberge und küßte ihn.
Pea naʻe pehēange ʻe Sihova kia ʻElone, “ʻAlu atu ki he toafa ke fakafetaulaki kia Mōsese.” Pea naʻe ʻalu atu ia, ʻo fakafetaulaki kiate ia ʻi he moʻunga ʻoe ʻOtua, pea ne ʻuma kiate ia.
28 Dann erzählte Moses dem Aaron alle seine Aufträge, die ihm der Herr gegeben, und alle Zeichen, die er ihm anbefohlen hatte.
Pea naʻe tala ʻe Mōsese kia ʻElone ʻae ngaahi lea kotoa pē ʻa Sihova ʻaia naʻe fekauʻi ia, mo e ngaahi mana kotoa pē naʻa ne fekau kiate ia.
29 Da gingen Moses und Aaron und versammelten alle Ältesten der Israeliten.
Pea naʻe ʻalu ʻa Mōsese mo ʻElone ʻo fakakātoa ʻae kau mātuʻa kotoa pē ʻoe fānau ʻa ʻIsileli.
30 Und Aaron verkündete alle Aufträge, die der Herr dem Moses gegeben. Und der tat die Zeichen vor den Augen des Volkes.
Pea naʻe lea ʻaki ʻe ʻElone ʻae ngaahi lea kotoa pē ʻaia naʻe folofolaʻaki ʻe Sihova kia Mōsese, pea ne fai ʻae ngaahi mana ʻi he ʻao ʻoe kakai.
31 Da glaubte das Volk. Und als es hörte, daß der Herr sich der Söhne Israels angenommen und ihr Elend gesehen habe, verneigten sie sich und warfen sich nieder.
Pea naʻe tui ʻae kakai: pea ʻi heʻenau fanongo kuo ʻaʻahi ʻa Sihova ki he fānau ʻa ʻIsileli, pea kuo ʻafio ia ki heʻenau mamahi, naʻa nau punou hifo honau mata ʻo hū.

< 2 Mose 4 >