< Ester 7 >

1 Der König trat mit Haman ein, um bei der Königin Esther zu zechen.
HELE mai la no hoi ke alii a me Hamana e ahainu me Esetera.
2 Der König fragte auch am zweiten Tag beim Weingelage Esther: "Was ist jetzt deine Bitte, Königin Esther? Sie soll dir schon bewilligt sein! Was ist dein Begehr? Ja, bis zum halben Reich soll dir bewilligt sein!"
Ninau hou mai la ke alii ia Esetera, i ka lua o ka la ma ka ahainuwaina, Heaha kau mea e nonoi mai ai, e ke alii wahine, e Esetera? E haawiia no ia ia oe. A heaha hoi kau kauoha? E hanaia no ia, ina paha o ka hapalua ia o ke aupuni.
3 Da gab die Königin Esther diese Antwort: "Fand Gnade ich in deinen Augen, König, und ist's dem König recht, so sei auf meine Bitte hin mein Leben mir geschenkt, sowie auf mein Begehr mein Volk!
Olelo aku la o Esetera o ke alii wahine, i aku la, Ina i loaa ia'u ke alohaia mai, imua ou, e ke alii, a ina i lealea ke alii, alaila e haawiia ko'u ola no'u ma kuu nonoi ana, a me ko'u lahuikanaka hoi, ma ka'u kauoha.
4 Sind wir ja doch verkauft, ich und mein Volk, zu gänzlicher Vernichtung, zu Tötung und zu Tilgung. Ja, würden wir als Sklaven und als Sklavinnen verkauft, ich hätte geschwiegen, wiegt doch der Feind des Königs Schaden nimmer auf."
No ka mea, ua kuaiia e lilo aku makou, owau, a me ko'u lahuikanaka, e lukuia, a e pepehiia hoi a make. Ina ua kuaiia a lilo aku makou i poe kauwakane, a i poe kauwawahine, ina ua olelo ole au, e hiki ole nae i ka enemi e pani i ka hakahaka o ko ke alii mea poho.
5 Da sprach der König Ahasveros eilends zu der Königin Esther: "Wer ist doch der, und wo ist der, dem's in den Sinn kam, so zu tun?"
Alaila, olelo mai ke alii, o Ahasuero, ninau mai la ia Esetera, i ke alii wahine, Owai la ia, auhea la hoi ka mea i hoopiha i kona naau, e hana pela?
6 Darauf sprach Esther: "Mein Geliebter, der Mann, der Feind und Widersacher, ist Haman da." Da wurde Haman arg bestürzt vor dem König und der Königin.
I aku la o Esetera, O ka enemi ka mea i ku e mai, o keia Hamana hewa no. Alaila, makau o Hamana imua i ke alo o ke alii, a me ke alii wahine.
7 Da stand der König stark erregt vom Weingelage auf; er wollte in den Garten des Palastes gehen. Doch Haman blieb zurück; er wollte für sein Leben bei der Königin Esther flehen. Er merkte nämlich, daß von dem König Unheil über ihn beschlossen ward.
Ku ae la ke alii mai ka ahainuwaina, me ka huhu, a hele aku la i ka pakanu o ka hale alii: a ku mai la Hamana imua o Esetera, ke alii wahine, e nonoi ia ia i ke, ola nona; no ka mea, ua ike oia, ua hoomakaukauia ka hewa nona, e ke alii.
8 Der König kehrte aus dem Garten des Palasts zurück ins Haus des Weingelages. Da warf sich Haman eben auf das Polster, worauf die Esther lag. Da rief der König: "Soll etwa gar der Königin Gewalt geschehen, solang ich noch im Hause bin?" Kaum war das Wort dem königlichen Mund entflohen, als man schon Hamans Angesicht verhüllte.
A hoi mai la ke alii mai ka pakanu o ka hale alii, a i kahi o ka ahainuwaina: ua hina o Hamana maluna o kahi i moe ai o Esetera. Alaila, i iho la ke alii, E pue anei oia i ke alii wahine, imua o ko'u alo iloko o ka hale? A puka aku la ia olelo iwaho o ka waha o ke alii, uhi iho la lakou i ka maka o Hamana.
9 Da sprach Harbona, einer von den Kämmerlingen, vor dem König: "Es steht ja übrigens in Hamans Hause, fünfzig Ellen hoch, der Galgen, den Haman für den Mordekai hat machen lassen, der doch zum Heile für den König einst geredet." Da sprach der König: "Hängt ihn daran!"
A olelo mai no hoi o Harebona, kekahi o na luna imua o ke alii, Aia hoi ke olokea, he kanalima kubita ke kiekie, ka mea a Hamana i hana'i no Moredekai, ka mea i olelo i ka maikai no ke alii, ke ku la no maloko o ka hale o Hamana. Alaila, i mai la ke alii, E liia oia nei maluna olaila.
10 So hängte man den Haman an den Galgen, den er für Mordekai hatte herrichten lassen. Dann legte sich des Königs Aufregung.
A li lakou ia Hamana ma ke olokea ana i hoomakaukau ai no Moredekai. Alaila, ua pau ka huhu o ke alii.

< Ester 7 >