Apostelgeschichte 10
1 In Cäsarea lebte ein Mann namens Kornelius, Hauptmann in der so genannten Italischen Kohorte.
ਕੈਸਰਿਯਾਨਗਰ ਇਤਾਲਿਯਾਖ੍ਯਸੈਨ੍ਯਾਨ੍ਤਰ੍ਗਤਃ ਕਰ੍ਣੀਲਿਯਨਾਮਾ ਸੇਨਾਪਤਿਰਾਸੀਤ੍
2 Er war samt seinem ganzen Hause fromm und gottesfürchtig, gab dem Volke reichlich Almosen und betete unablässig zu Gott.
ਸ ਸਪਰਿਵਾਰੋ ਭਕ੍ਤ ਈਸ਼੍ਵਰਪਰਾਯਣਸ਼੍ਚਾਸੀਤ੍; ਲੋਕੇਭ੍ਯੋ ਬਹੂਨਿ ਦਾਨਾਦੀਨਿ ਦਤ੍ਵਾ ਨਿਰਨ੍ਤਰਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੇ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ|
3 Es war um die neunte Tagesstunde, da sah er ganz deutlich in einem Gesichte, wie ein Engel Gottes zu ihm hereinkam und zu ihm sprach: "Kornelius!"
ਏਕਦਾ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਪ੍ਰਹਰਵੇਲਾਯਾਂ ਸ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯੈਕੋ ਦੂਤਃ ਸਪ੍ਰਕਾਸ਼ੰ ਤਤ੍ਸਮੀਪਮ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਹੇ ਕਰ੍ਣੀਲਿਯ|
4 Er aber schaute ihn starr an und fragte voll Furcht: "Was, o Herr?" Er antwortete ihm: "Deine Gebete und deine Almosen sind emporgestiegen zu Gott als Gedächtnisopfer.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਭੀਤੋ(ਅ)ਕਥਯਤ੍, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਕਿੰ? ਤਦਾ ਤਮਵਦਤ੍ ਤਵ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾ ਦਾਨਾਦਿ ਚ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਸ੍ਵਰੂਪੰ ਭੂਤ੍ਵੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਗੋਚਰਮਭਵਤ੍|
5 Doch jetzt sende Männer nach Joppe und laß den Simon holen, der auch Petrus heißt.
ਇਦਾਨੀਂ ਯਾਫੋਨਗਰੰ ਪ੍ਰਤਿ ਲੋਕਾਨ੍ ਪ੍ਰੇਸ਼਼੍ਯ ਸਮੁਦ੍ਰਤੀਰੇ ਸ਼ਿਮੋੰਨਾਮ੍ਨਸ਼੍ਚਰ੍ੰਮਕਾਰਸ੍ਯ ਗ੍ਰੁʼਹੇ ਪ੍ਰਵਾਸਕਾਰੀ ਪਿਤਰਨਾਮ੍ਨਾ ਵਿਖ੍ਯਾਤੋ ਯਃ ਸ਼ਿਮੋਨ੍ ਤਮ੍ ਆਹ੍ਵਾਯਯ;
6 Er ist zu Gast bei einem Gerber namens Simon, der am Meer ein Haus besitzt" Der wird dir sagen, was du tun sollst.
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤ੍ਵਯਾ ਯਦ੍ਯਤ੍ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ ਤੱਤਤ੍ ਸ ਵਦਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
7 Der Engel, der mit ihm geredet hatte, verschwand. Er rief zwei seiner Sklaven und einen gottesfürchtigen Soldaten aus seiner ständigen Umgebung,
ਇਤ੍ਯੁਪਦਿਸ਼੍ਯ ਦੂਤੇ ਪ੍ਰਸ੍ਥਿਤੇ ਸਤਿ ਕਰ੍ਣੀਲਿਯਃ ਸ੍ਵਗ੍ਰੁʼਹਸ੍ਥਾਨਾਂ ਦਾਸਾਨਾਂ ਦ੍ਵੌ ਜਨੌ ਨਿਤ੍ਯੰ ਸ੍ਵਸਙ੍ਗਿਨਾਂ ਸੈਨ੍ਯਾਨਾਮ੍ ਏਕਾਂ ਭਕ੍ਤਸੇਨਾਞ੍ਚਾਹੂਯ
8 setzte ihnen alles auseinander und schickte sie nach Joppe.
ਸਕਲਮੇਤੰ ਵ੍ਰੁʼੱਤਾਨ੍ਤੰ ਵਿਜ੍ਞਾਪ੍ਯ ਯਾਫੋਨਗਰੰ ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਾਹਿਣੋਤ੍|
9 Am anderen Tag, während jene noch unterwegs waren und sich der Stadt näherten, stieg Petrus auf das Dach, um zu beten. Es war um die sechste Stunde.
ਪਰਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਿਨੇ ਤੇ ਯਾਤ੍ਰਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਯਦਾ ਨਗਰਸ੍ਯ ਸਮੀਪ ਉਪਾਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍, ਤਦਾ ਪਿਤਰੋ ਦ੍ਵਿਤੀਯਪ੍ਰਹਰਵੇਲਾਯਾਂ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਿਤੁੰ ਗ੍ਰੁʼਹਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਠਮ੍ ਆਰੋਹਤ੍|
10 Er war hungrig und wünschte zu essen. Während man zurichtete, kam über ihn eine Verzückung:
ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਕ੍ਸ਼਼ੁਧਾਰ੍ੱਤਃ ਸਨ੍ ਕਿਞ੍ਚਿਦ੍ ਭੋਕ੍ਤੁਮ੍ ਐੱਛਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅੰਨਾਸਾਦਨਸਮਯੇ ਸ ਮੂਰ੍ੱਛਿਤਃ ਸੰਨਪਤਤ੍|
11 Er schaute den Himmel offen und ein Behältnis wie ein großes Linnentuch herabkommen, das an den vier Enden auf die Erde herabgelassen wurde.
ਤਤੋ ਮੇਘਦ੍ਵਾਰੰ ਮੁਕ੍ਤੰ ਚਤੁਰ੍ਭਿਃ ਕੋਣੈ ਰ੍ਲਮ੍ਬਿਤੰ ਬ੍ਰੁʼਹਦ੍ਵਸ੍ਤ੍ਰਮਿਵ ਕਿਞ੍ਚਨ ਭਾਜਨਮ੍ ਆਕਾਸ਼ਾਤ੍ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀਮ੍ ਅਵਾਰੋਹਤੀਤਿ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
12 In ihm befanden sich alle vierfüßigen und kriechenden Tiere der Erde und Vögel des Himmels.
ਤਨ੍ਮਧ੍ਯੇ ਨਾਨਪ੍ਰਕਾਰਾ ਗ੍ਰਾਮ੍ਯਵਨ੍ਯਪਸ਼ਵਃ ਖੇਚਰੋਰੋਗਾਮਿਪ੍ਰਭ੍ਰੁʼਤਯੋ ਜਨ੍ਤਵਸ਼੍ਚਾਸਨ੍|
13 Eine Stimme rief ihm zu: "Steh auf, Petrus, schlachte und iß!"
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਹੇ ਪਿਤਰ ਉੱਥਾਯ ਹਤ੍ਵਾ ਭੁੰਕ੍ਸ਼਼੍ਵ ਤਮ੍ਪ੍ਰਤੀਯੰ ਗਗਣੀਯਾ ਵਾਣੀ ਜਾਤਾ|
14 Petrus erwiderte: "Nein, Herr! Noch nie habe ich etwas Gemeines und Unreines gegessen."
ਤਦਾ ਪਿਤਰਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਤ੍, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਈਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਮਾ ਭਵਤੁ, ਅਹਮ੍ ਏਤਤ੍ ਕਾਲੰ ਯਾਵਤ੍ ਨਿਸ਼਼ਿੱਧਮ੍ ਅਸ਼ੁਚਿ ਵਾ ਦ੍ਰਵ੍ਯੰ ਕਿਞ੍ਚਿਦਪਿ ਨ ਭੁਕ੍ਤਵਾਨ੍|
15 Zum zweitenmal rief es ihm zu: "Was Gott gereinigt hat, sollst du nicht gemein heißen."
ਤਤਃ ਪੁਨਰਪਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ ਵਿਹਯਸੀਯਾ ਵਾਣੀ ਜਾਤਾ ਯਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਸ਼ੁਚਿ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਤਤ੍ ਤ੍ਵੰ ਨਿਸ਼਼ਿੱਧੰ ਨ ਜਾਨੀਹਿ|
16 Das geschah dreimal. Gleich darauf wurde das Behältnis wieder in den Himmel emporgehoben
ਇੱਥੰ ਤ੍ਰਿਃ ਸਤਿ ਤਤ੍ ਪਾਤ੍ਰੰ ਪੁਨਰਾਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੰ ਆਕਾਸ਼ਮ੍ ਅਗੱਛਤ੍|
17 Während Petrus noch überlegte, was das Gesicht, das er gesehen hatte, zu bedeuten habe, standen die Leute, die Kornelius abgesandt und die sich zum Hause des Simon bereits durchgefragt hatten, am Tore.
ਤਤਃ ਪਰੰ ਯਦ੍ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਵਾਨ੍ ਤਸ੍ਯ ਕੋ ਭਾਵ ਇਤ੍ਯਤ੍ਰ ਪਿਤਰੋ ਮਨਸਾ ਸਨ੍ਦੇਗ੍ਧਿ, ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਕਰ੍ਣੀਲਿਯਸ੍ਯ ਤੇ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤਾ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਾ ਦ੍ਵਾਰਸ੍ਯ ਸੰਨਿਧਾਵੁਪਸ੍ਥਾਯ,
18 Sie riefen und fragten, ob hier ein Simon mit dem Beinamen Petrus wohne.
ਸ਼ਿਮੋਨੋ ਗ੍ਰੁʼਹਮਨ੍ਵਿੱਛਨ੍ਤਃ ਸਮ੍ਪ੍ਰੁʼਛ੍ਯਾਹੂਯ ਕਥਿਤਵਨ੍ਤਃ ਪਿਤਰਨਾਮ੍ਨਾ ਵਿਖ੍ਯਾਤੋ ਯਃ ਸ਼ਿਮੋਨ੍ ਸ ਕਿਮਤ੍ਰ ਪ੍ਰਵਸਤਿ?
19 Petrus dachte immer noch über das Gesicht nach. Da sprach der Geist zu ihm: "Drei Männer suchen dich.
ਯਦਾ ਪਿਤਰਸ੍ਤੱਦਰ੍ਸ਼ਨਸ੍ਯ ਭਾਵੰ ਮਨਸਾਨ੍ਦੋਲਯਤਿ ਤਦਾਤ੍ਮਾ ਤਮਵਦਤ੍, ਪਸ਼੍ਯ ਤ੍ਰਯੋ ਜਨਾਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਮ੍ਰੁʼਗਯਨ੍ਤੇ|
20 Steh auf und geh hinab und zieh mit ihnen ohne irgendein Bedenken; denn ich habe sie gesandt."
ਤ੍ਵਮ੍ ਉੱਥਾਯਾਵਰੁਹ੍ਯ ਨਿਃਸਨ੍ਦੇਹੰ ਤੈਃ ਸਹ ਗੱਛ ਮਯੈਵ ਤੇ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤਾਃ|
21 Da ging Petrus zu den Leuten hinunter und sprach zu ihnen: "Ich bin es, den ihr suchet. Was führt euch hierher?"
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਪਿਤਰੋ(ਅ)ਵਰੁਹ੍ਯ ਕਰ੍ਣੀਲਿਯਪ੍ਰੇਰਿਤਲੋਕਾਨਾਂ ਨਿਕਟਮਾਗਤ੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਪਸ਼੍ਯਤ ਯੂਯੰ ਯੰ ਮ੍ਰੁʼਗਯਧ੍ਵੇ ਸ ਜਨੋਹੰ, ਯੂਯੰ ਕਿੰਨਿਮਿੱਤਮ੍ ਆਗਤਾਃ?
22 Sie antworteten ihm: "Kornelius, der Hauptmann, ein rechtlicher und gottesfürchtiger Mann, der bei der ganzen jüdischen Bevölkerung in gutem Rufe steht, ward von einem heiligen Engel angewiesen, dich in sein Haus zu holen und von dir Belehrung zu empfangen."
ਤਤਸ੍ਤੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਨ੍ ਕਰ੍ਣੀਲਿਯਨਾਮਾ ਸ਼ੁੱਧਸੱਤ੍ਵ ਈਸ਼੍ਵਰਪਰਾਯਣੋ ਯਿਹੂਦੀਯਦੇਸ਼ਸ੍ਥਾਨਾਂ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਸੰਨਿਧੌ ਸੁਖ੍ਯਾਤ੍ਯਾਪੰਨ ਏਕਃ ਸੇਨਾਪਤਿ ਰ੍ਨਿਜਗ੍ਰੁʼਹੰ ਤ੍ਵਾਮਾਹੂਯ ਨੇਤੁੰ ਤ੍ਵੱਤਃ ਕਥਾ ਸ਼੍ਰੋਤੁਞ੍ਚ ਪਵਿਤ੍ਰਦੂਤੇਨ ਸਮਾਦਿਸ਼਼੍ਟਃ|
23 Da lud er sie ein und beherbergte sie. Am folgenden Tage machte er sich auf und zog mit ihnen fort; einige der Brüder aus Joppe begleiteten ihn.
ਤਦਾ ਪਿਤਰਸ੍ਤਾਨਭ੍ਯਨ੍ਤਰੰ ਨੀਤ੍ਵਾ ਤੇਸ਼਼ਾਮਾਤਿਥ੍ਯੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍, ਪਰੇ(ਅ)ਹਨਿ ਤੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਯਾਤ੍ਰਾਮਕਰੋਤ੍, ਯਾਫੋਨਿਵਾਸਿਨਾਂ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਣਾਂ ਕਿਯਨ੍ਤੋ ਜਨਾਸ਼੍ਚ ਤੇਨ ਸਹ ਗਤਾਃ|
24 Am anderen Tag langte er in Cäsarea an. Kornelius erwartete sie und hatte seine Verwandten und vertrauten Freunde eingeladen.
ਪਰਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਿਵਸੇ ਕੈਸਰਿਯਾਨਗਰਮਧ੍ਯਪ੍ਰਵੇਸ਼ਸਮਯੇ ਕਰ੍ਣੀਲਿਯੋ ਜ੍ਞਾਤਿਬਨ੍ਧੂਨ੍ ਆਹੂਯਾਨੀਯ ਤਾਨ੍ ਅਪੇਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਸ੍ਥਿਤਃ|
25 Als Petrus eintrat, ging ihm Kornelius entgegen, fiel ihm zu Füßen und begrüßte ihn.
ਪਿਤਰੇ ਗ੍ਰੁʼਹ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ ਕਰ੍ਣੀਲਿਯਸ੍ਤੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਚਰਣਯੋਃ ਪਤਿਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਾਣਮਤ੍|
26 Petrus aber hob ihn auf und sprach: "Steh auf! Auch ich bin nur ein Mensch."
ਪਿਤਰਸ੍ਤਮੁੱਥਾਪ੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਉੱਤਿਸ਼਼੍ਠਾਹਮਪਿ ਮਾਨੁਸ਼਼ਃ|
27 Im Gespräch mit ihm trat er ein und fand viele Leute versammelt.
ਤਦਾ ਕਰ੍ਣੀਲਿਯੇਨ ਸਾਕਮ੍ ਆਲਪਨ੍ ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਪ੍ਰਾਵਿਸ਼ਤ੍ ਤਨ੍ਮਧ੍ਯੇ ਚ ਬਹੁਲੋਕਾਨਾਂ ਸਮਾਗਮੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਤਾਨ੍ ਅਵਦਤ੍,
28 Da sprach er zu ihnen: "Ihr wisset wohl, daß es einem Juden nicht erlaubt ist, mit einem Nichtjuden näher zu verkehren oder zu ihm zu gehen. Doch mir hat Gott gezeigt, daß man keinen Menschen gemein und unrein nennen darf.
ਅਨ੍ਯਜਾਤੀਯਲੋਕੈਃ ਮਹਾਲਪਨੰ ਵਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਗ੍ਰੁʼਹਮਧ੍ਯੇ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ਨੰ ਯਿਹੂਦੀਯਾਨਾਂ ਨਿਸ਼਼ਿੱਧਮ੍ ਅਸ੍ਤੀਤਿ ਯੂਯਮ੍ ਅਵਗੱਛਥ; ਕਿਨ੍ਤੁ ਕਮਪਿ ਮਾਨੁਸ਼਼ਮ੍ ਅਵ੍ਯਵਹਾਰ੍ੱਯਮ੍ ਅਸ਼ੁਚਿੰ ਵਾ ਜ੍ਞਾਤੁੰ ਮਮ ਨੋਚਿਤਮ੍ ਇਤਿ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੋ ਮਾਂ ਜ੍ਞਾਪਿਤਵਾਨ੍|
29 Ich bin deshalb ohne irgendein Bedenken mitgegangen, als ihr mich rufen ließet. Ich möchte aber doch nun wissen, warum ihr mich habt rufen lassen."
ਇਤਿ ਹੇਤੋਰਾਹ੍ਵਾਨਸ਼੍ਰਵਣਮਾਤ੍ਰਾਤ੍ ਕਾਞ੍ਚਨਾਪੱਤਿਮ੍ ਅਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮੀਪਮ੍ ਆਗਤੋਸ੍ਮਿ; ਪ੍ਰੁʼੱਛਾਮਿ ਯੂਯੰ ਕਿੰਨਿਮਿੱਤੰ ਮਾਮ੍ ਆਹੂਯਤ?
30 Kornelius erwiderte: "Gerade vor vier Tagen, auf die Stunde hin, da betete ich in meinem Hause um die neunte Stunde. Und siehe, da stand ein Mann vor mir in glänzend weißem Kleide
ਤਦਾ ਕਰ੍ਣੀਲਿਯਃ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਅਦ੍ਯ ਚਤ੍ਵਾਰਿ ਦਿਨਾਨਿ ਜਾਤਾਨਿ ਏਤਾਵਦ੍ਵੇਲਾਂ ਯਾਵਦ੍ ਅਹਮ੍ ਅਨਾਹਾਰ ਆਸਨ੍ ਤਤਸ੍ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਪ੍ਰਹਰੇ ਸਤਿ ਗ੍ਰੁʼਹੇ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਸਮਯੇ ਤੇਜੋਮਯਵਸ੍ਤ੍ਰਭ੍ਰੁʼਦ੍ ਏਕੋ ਜਨੋ ਮਮ ਸਮਕ੍ਸ਼਼ੰ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਏਤਾਂ ਕਥਾਮ੍ ਅਕਥਯਤ੍,
31 und sprach: 'Kornelius! Dein Gebet ist erhört und deiner Almosen ward vor Gott gedacht.
ਹੇ ਕਰ੍ਣੀਲਿਯ ਤ੍ਵਦੀਯਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਕਰ੍ਣਗੋਚਰੀਭੂਤਾ ਤਵ ਦਾਨਾਦਿ ਚ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਸ੍ਵਰੂਪੰ ਭੂਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿਗੋਚਰਮਭਵਤ੍|
32 Schick hin nach Joppe und laß Simon rufen, der auch Petrus heißt; er weilt als Gast im Hause des Gerbers Simon dicht am Meer.'
ਅਤੋ ਯਾਫੋਨਗਰੰ ਪ੍ਰਤਿ ਲੋਕਾਨ੍ ਪ੍ਰਹਿਤ੍ਯ ਤਤ੍ਰ ਸਮੁਦ੍ਰਤੀਰੇ ਸ਼ਿਮੋੰਨਾਮ੍ਨਃ ਕਸ੍ਯਚਿੱਚਰ੍ੰਮਕਾਰਸ੍ਯ ਗ੍ਰੁʼਹੇ ਪ੍ਰਵਾਸਕਾਰੀ ਪਿਤਰਨਾਮ੍ਨਾ ਵਿਖ੍ਯਾਤੋ ਯਃ ਸ਼ਿਮੋਨ੍ ਤਮਾਹੂਯਯ; ਤਤਃ ਸ ਆਗਤ੍ਯ ਤ੍ਵਾਮ੍ ਉਪਦੇਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ|
33 Und sogleich sandte ich zu dir, und du hast recht getan, daß du gekommen bist. Jetzt sind wir alle hier vor Gott versammelt, um zu hören, was dir vom Herrn aufgetragen ist."
ਇਤਿ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਤ੍ ਤਵ ਨਿਕਟੇ ਲੋਕਾਨ੍ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍, ਤ੍ਵਮਾਗਤਵਾਨ੍ ਇਤਿ ਭਦ੍ਰੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍| ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਯਾਨ੍ਯਾਖ੍ਯਾਨਾਨਿ ਕਥਯਿਤੁਮ੍ ਆਦਿਸ਼ਤ੍ ਤਾਨਿ ਸ਼੍ਰੋਤੁੰ ਵਯੰ ਸਰ੍ੱਵੇ ਸਾਮ੍ਪ੍ਰਤਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਦ੍ ਉਪਸ੍ਥਿਤਾਃ ਸ੍ਮਃ|
34 Da tat Petrus seinen Mund auf und sprach: "Nunmehr begreife ich in Wahrheit, daß Gott nicht auf die Person sieht,
ਤਦਾ ਪਿਤਰ ਇਮਾਂ ਕਥਾਂ ਕਥਯਿਤੁਮ੍ ਆਰਬ੍ਧਵਾਨ੍, ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਾਣਾਮ੍ ਅਪਕ੍ਸ਼਼ਪਾਤੀ ਸਨ੍
35 daß ihm vielmehr in jedem Volke der angenehm ist, der ihn fürchtet und Gerechtigkeit übt.
ਯਸ੍ਯ ਕਸ੍ਯਚਿਦ੍ ਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਯੋ ਲੋਕਾਸ੍ਤਸ੍ਮਾਦ੍ਭੀਤ੍ਵਾ ਸਤ੍ਕਰ੍ੰਮ ਕਰੋਤਿ ਸ ਤਸ੍ਯ ਗ੍ਰਾਹ੍ਯੋ ਭਵਤਿ, ਏਤਸ੍ਯ ਨਿਸ਼੍ਚਯਮ੍ ਉਪਲਬ੍ਧਵਾਨਹਮ੍|
36 Das Wort hat er den Kindern Israels gesandt, indem er Frieden verkündigte durch Jesus Christus; dieser ist der Herr aller.
ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਯੋ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਤੇਨ ਈਸ਼੍ਵਰ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲ੍ਵੰਸ਼ਾਨਾਂ ਨਿਕਟੇ ਸੁਸੰਵਾਦੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼੍ਯ ਸੰਮੇਲਨਸ੍ਯ ਯੰ ਸੰਵਾਦੰ ਪ੍ਰਾਚਾਰਯਤ੍ ਤੰ ਸੰਵਾਦੰ ਯੂਯੰ ਸ਼੍ਰੁਤਵਨ੍ਤਃ|
37 Ihr kennt die Begebenheiten, die sich im ganzen Judenland zugetragen haben: In Galiläa fing er an nach der Taufe, die Johannes verkündete;
ਯਤੋ ਯੋਹਨਾ ਮੱਜਨੇ ਪ੍ਰਚਾਰਿਤੇ ਸਤਿ ਸ ਗਾਲੀਲਦੇਸ਼ਮਾਰਭ੍ਯ ਸਮਸ੍ਤਯਿਹੂਦੀਯਦੇਸ਼ੰ ਵ੍ਯਾਪ੍ਨੋਤ੍;
38 ich meine Jesus von Nazareth, den Gott mit dem Heiligen Geist und mit Wunderkraft gesalbt hat, der dann umhergezogen ist, Wohltaten spendete und alle vom Teufel Besessenen geheilt hat; Gott war ja mit ihm.
ਫਲਤ ਈਸ਼੍ਵਰੇਣ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣਾਤ੍ਮਨਾ ਸ਼ਕ੍ਤ੍ਯਾ ਚਾਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤੋ ਨਾਸਰਤੀਯਯੀਸ਼ੁਃ ਸ੍ਥਾਨੇ ਸ੍ਥਾਨੇ ਭ੍ਰਮਨ੍ ਸੁਕ੍ਰਿਯਾਂ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ ਸ਼ੈਤਾਨਾ ਕ੍ਲਿਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ ਸਰ੍ੱਵਲੋਕਾਨ੍ ਸ੍ਵਸ੍ਥਾਨ੍ ਅਕਰੋਤ੍, ਯਤ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸਹਾਯ ਆਸੀਤ੍;
39 Wir sind von all dem Zeugen, was er im Judenland und in Jerusalem gewirkt hat. Man hat ihn zwar getötet, indem man ihn ans Holz gehängt hat.
ਵਯਞ੍ਚ ਯਿਹੂਦੀਯਦੇਸ਼ੇ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਨਗਰੇ ਚ ਤੇਨ ਕ੍ਰੁʼਤਾਨਾਂ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਕਰ੍ੰਮਣਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਣੋ ਭਵਾਮਃ| ਲੋਕਾਸ੍ਤੰ ਕ੍ਰੁਸ਼ੇ ਵਿੱਧ੍ਵਾ ਹਤਵਨ੍ਤਃ,
40 Gott aber hat ihn am dritten Tag auferweckt und sichtbar werden lassen,
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਦਿਵਸੇ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤਮੁੱਥਾਪ੍ਯ ਸਪ੍ਰਕਾਸ਼ਮ੍ ਅਦਰ੍ਸ਼ਯਤ੍|
41 zwar nicht dem ganzen Volke, doch den von Gott vorbestimmten Zeugen, uns, die wir nach seiner Auferstehung von den Toten mit ihm zusammen gesessen und getrunken haben.
ਸਰ੍ੱਵਲੋਕਾਨਾਂ ਨਿਕਟ ਇਤਿ ਨ ਹਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦੁੱਥਿਤੇ ਸਤਿ ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਭੋਜਨੰ ਪਾਨਞ੍ਚ ਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਨੋਨੀਤਾਃ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਣੋ ਯੇ ਵਯਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਨਿਕਟੇ ਤਮਦਰ੍ਸ਼ਯਤ੍|
42 Er hat uns aufgetragen, dem Volke zu verkünden und zu bezeugen, daß er der von Gott bestellte Richter über Lebendige und Tote ist.
ਜੀਵਿਤਮ੍ਰੁʼਤੋਭਯਲੋਕਾਨਾਂ ਵਿਚਾਰੰ ਕਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਯੰ ਨਿਯੁਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਸ ਏਵ ਸ ਜਨਃ, ਇਮਾਂ ਕਥਾਂ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਤੁੰ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਪ੍ਰਮਾਣੰ ਦਾਤੁਞ੍ਚ ਸੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਨ੍ ਆਜ੍ਞਾਪਯਤ੍|
43 Von ihm bezeugen alle Propheten, daß jeder, der an ihn glaubt, durch seinen Namen Nachlaß der Sünden empfangen wird."
ਯਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਤਿ ਸ ਤਸ੍ਯ ਨਾਮ੍ਨਾ ਪਾਪਾਨ੍ਮੁਕ੍ਤੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਰ੍ੱਵੇ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨੋਪਿ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਦਦਤਿ|
44 Während Petrus noch so redete, kam der Heilige Geist auf alle herab, die die Predigt hörten.
ਪਿਤਰਸ੍ਯੈਤਤ੍ਕਥਾਕਥਨਕਾਲੇ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਸ਼੍ਰੋਤ੍ਰੁʼਣਾਮੁਪਰਿ ਪਵਿਤ੍ਰ ਆਤ੍ਮਾਵਾਰੋਹਤ੍|
45 Die Gläubigen aus der Beschneidung, die mit Petrus gekommen waren, wunderten sich, daß auch über die Heiden die Gabe des Heiligen Geistes ausgegossen wurde;
ਤਤਃ ਪਿਤਰੇਣ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਆਗਤਾਸ੍ਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦਿਨੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨੋ ਲੋਕਾ ਅਨ੍ਯਦੇਸ਼ੀਯੇਭ੍ਯਃ ਪਵਿਤ੍ਰ ਆਤ੍ਮਨਿ ਦੱਤੇ ਸਤਿ
46 denn sie hörten, wie sie in Sprachen redeten und Gott lobpriesen. Da sprach Petrus:
ਤੇ ਨਾਨਾਜਾਤੀਯਭਾਸ਼਼ਾਭਿਃ ਕਥਾਂ ਕਥਯਨ੍ਤ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਨ੍ਤਿ, ਇਤਿ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਚ ਵਿਸ੍ਮਯਮ੍ ਆਪਦ੍ਯਨ੍ਤ|
47 "Kann man das Wasser der Taufe denen versagen, die gleich uns den Heiligen Geist empfangen haben?"
ਤਦਾ ਪਿਤਰਃ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਵਯਮਿਵ ਯੇ ਪਵਿਤ੍ਰਮ੍ ਆਤ੍ਮਾਨੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਜਲਮੱਜਨੰ ਕਿੰ ਕੋਪਿ ਨਿਸ਼਼ੇੱਧੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ?
48 So ließ er sie denn im Namen Jesu Christi taufen. Hierauf baten sie ihn, noch einige Tage dazubleiben.
ਤਤਃ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਨਾਮ੍ਨਾ ਮੱਜਿਤਾ ਭਵਤੇਤਿ ਤਾਨਾਜ੍ਞਾਪਯਤ੍| ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਤੇ ਸ੍ਵੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਕਤਿਪਯਦਿਨਾਨਿ ਸ੍ਥਾਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਨ੍ਤ|
