1 Koenige 22
1 Drei Jahre saßen sie ruhig. Da war zwischen Aram und Israel kein Krieg.
Ау стат трей ань лиништиць, фэрэ сэ фие рэзбой ынтре Сирия ши Исраел.
2 Im dritten Jahre aber zog Judas König Josaphat zum König von Israel hinab.
Ын анул ал трейля, Иосафат, ымпэратул луй Иуда, с-а коборыт ла ымпэратул луй Исраел.
3 Da sprach der König von Israel zu seinen Dienern: "Wißt ihr, daß Ramot in Gilead uns gehört? Wir aber sitzen müßig da, anstatt es dem König von Aram zu nehmen."
Ымпэратул луй Исраел а зис служиторилор сэй: „Штиць кэ Рамот дин Галаад есте ал ностру. Ши ной стэм фэрэ грижэ, ын лок сэ-л луэм ынапой дин мыниле ымпэратулуй Сирией.”
4 Dann sprach er zu Josaphat: "Ziehst du mit mir in den Kampf um Ramot in Gilead?" Da sprach Josaphat zum König von Israel: "Ich wie du, mein Volk wie dein Volk, meine Rosse wie deine Rosse!"
Ши а зис луй Иосафат: „Врей сэ вий ку мине сэ луптэм ымпотрива Рамотулуй дин Галаад?” Иосафат а рэспунс ымпэратулуй луй Исраел: „Еу вой фи ка тине, попорул меу ка попорул тэу, каий мей ка ай тэй.”
5 Dann sprach Josaphat zum König von Israel: "Frage doch erst nach dem Wort des Herrn!"
Апой Иосафат а зис ымпэратулуй луй Исраел: „Ынтрябэ акум, те рог, кувынтул Домнулуй.”
6 Da versammelte Israels König die Propheten, Ungefähr vierhundert Mann, und sprach zu ihnen: "Soll ich gegen Ramot in Gilead zu Felde ziehen oder es lassen?" Sie sprachen: "Ziehe hin! Der Herr gibt es in des Königs Hand."
Ымпэратул луй Исраел а стрынс пе пророчь, ын нумэр де апроапе патру суте, ши ле-а зис: „Сэ мерг сэ лупт ымпотрива Рамотулуй дин Галаад сау сэ мэ лас?” Ши ей ау рэспунс: „Суе-те ши Домнул ыл ва да ын мыниле ымпэратулуй.”
7 Da sprach Josaphat: "Ist hier sonst kein Prophet des Herrn, daß wir ihn befragen könnten?"
Дар Иосафат а зис: „Ну май есте аич ничун пророк ал Домнулуй, ка сэ-Л путем ынтреба?”
8 Da sprach der König von Israel zu Josaphat: "Noch ist einer da, durch den wir den Herrn befragen können. Aber ich hasse ihn. Denn er weissagt über mich nichts Gutes, sondern nur Schlechtes, Mika, Imlas Sohn." Da sprach Josaphat: "Der König rede nicht so!"
Ымпэратул луй Исраел а рэспунс луй Иосафат: „Май есте ун ом прин каре ам путя сэ ынтребэм пе Домнул, дар ыл урэск, кэч ну-мь пророчеште нимик бун, ну пророчеште декыт рэу: есте Мика, фиул луй Имла.” Ши Иосафат а зис: „Сэ ну ворбяскэ ымпэратул аша!”
9 Da rief der König Israels einen Kämmerling und sprach: "Hole rasch Imlas Sohn Mika!"
Атунч, ымпэратул луй Исраел а кемат ун дрегэтор ши а зис: „Тримите ши аду ындатэ пе Мика, фиул луй Имла.”
10 Nun saßen der König von Israel und Judas König, Josaphat, jeder auf seinem Thron, in Untergewändern, am Eingang des Tores von Samaria, und alle Propheten weissagten vor ihnen.
Ымпэратул луй Исраел ши Иосафат, ымпэратул луй Иуда, шедяу, фиекаре пе скаунул луй де домние, ымбрэкаць ку хайнеле лор ымпэрэтешть, ын локул де ла интраря порций Самарией. Ши тоць пророчий пророчяу ынаинтя лор.
11 Und Sidkia, Kenaanas Sohn, machte sich eiserne Hörner und sprach: "So spricht der Herr: 'Mit solchen stößt du die Aramäer bis zur Vernichtung.'"
Зедекия, фиул луй Кенаана, ышь фэкусе ниште коарне де фер ши а зис: „Аша ворбеште Домнул: ‘Ку коарнеле ачестя вей бате пе сириень пынэ ый вей нимичи.’”
12 Auch alle anderen Propheten weissagten so und sprachen: "Ziehe nach Ramot in Gilead und sei glücklich! Der Herr gibt es in des Königs Hand."
Ши тоць пророчий пророчяу ла фел, зикынд: „Суе-те ла Рамот дин Галаад! Кэч вей избынди ши Домнул ыл ва да ын мыниле ымпэратулуй.”
13 Der Bote aber, der gegangen war, Mika zu rufen, sprach zu ihm: "Die Propheten verheißen einstimmig dem König Gutes. Möchte dein Wort einem der Ihrigen gleichen! Sprich nur Gutes!"
Солул каре се дусесе сэ кеме пе Мика й-а ворбит аша: „Ятэ кэ пророчий, ынтр-ун глас, пророческ бине ымпэратулуй; сэ фие дар ши кувынтул тэу ка ал фиекэруя дин ей! Вестеште-й бине!”
14 Da sprach Mika: "So wahr der Herr lebt! Ich rede nur, was der Herr mir sagt."
Мика а рэспунс: „Виу есте Домнул кэ вой вести че-мь ва спуне Домнул.”
15 So kam er zum König. Und der König sprach zu ihm: "Mika! Sollen wir gen Ramot in Gilead zu Felde ziehen oder sollen wir es lassen?" Er sprach zu ihm: "Zieh hin und sei glücklich! Der Herr gibt es in des Königs Hand."
Кынд а ажунс ла ымпэрат, ымпэратул й-а зис: „Мика, сэ мерӂем сэ луптэм ымпотрива Рамотулуй дин Галаад сау сэ не лэсэм?” Ел а рэспунс: „Суе-те, кэч вей избынди ши Домнул ыл ва да ын мыниле ымпэратулуй.”
16 Da sprach der König zu ihm: "Wie oft muß ich dich beschwören, du sollest mir in des Herrn Namen nichts als Wahrheit künden?"
Ши ымпэратул й-а зис: „Де кыте орь требуе сэ те пун сэ журь кэ ну-мь вей спуне декыт адевэрул ын Нумеле Домнулуй?”
17 Da sprach er: "Ich sehe ganz Israel auf den Bergen zerstreut wie Schafe ohne Hirten. Und also spricht der Herr: 'Sie haben keinen Herrn mehr. Doch kehren sie, ein jeder unversehrt, nach Hause.'"
Мика а рэспунс: „Вэд тот Исраелул рисипит пе мунць, ка ниште ой каре н-ау пэстор. Ши Домнул зиче: ‘Оамений ачештя н-ау стэпын; сэ се ынтоаркэ фиекаре акасэ ын паче.’”
18 Da sprach Israels König zu Josaphat: "Habe ich dir nicht gesagt: 'Er weissagt über mich nie Gutes, sondern nur Schlimmes?'"
Ымпэратул луй Исраел а зис луй Иосафат: „Ну ць-ам спус кэ ел ну пророчеште нимик бун деспре мине, чи пророчеште нумай рэу?”
19 Da sprach er: "So hör darum das Wort des Herrn! Ich habe den Herrn auf seinem Throne sitzen sehen, und bei ihm stand das ganze Himmelsheer zur Rechten und zur Linken.
Ши Мика а зис: „Аскултэ дар кувынтул Домнулуй! Ам вэзут пе Домнул стынд пе скаунул Луй де домние ши тоатэ оштиря черурилор стынд лынгэ Ел, ла дряпта ши ла стынга Луй.
20 Da sprach der Herr: 'Wer möchte Achab so betören, daß er zu Felde ziehe und in Gilead zu Ramot falle?' Der eine sagte dies, der andere das.
Ши Домнул а зис: ‘Чине ва амэӂи пе Ахаб ка сэ се суе ла Рамот дин Галаад ши сэ пярэ аколо?’ Ши ау рэспунс унул ынтр-ун фел, алтул ынтр-алтул.
21 Da trat der Geist hervor und stellte sich vor den Herrn und sprach: 'Ich möchte ihn betören.' Da fragte ihn der Herr: 'Womit?'
Ши ун дух а венит ши с-а ынфэцишат ынаинтя Домнулуй ши а зис: ‘Еу ыл вой амэӂи.’
22 Er sprach: 'Ich gehe aus und werde Lügengeist im Munde aller seiner Seher.' Er sprach: 'Du wirst betören und es auch vermögen. Gehe hin und tue so!'
Домнул й-а зис: ‘Кум?’ ‘Вой еши’, а рэспунс ел, ‘ши вой фи ун дух де минчунэ ын гура тутурор пророчилор луй.’ Домнул а зис: ‘Ыл вей амэӂи ши-ць вей ажунӂе цинта; ешь ши фэ аша!’
23 So hat der Herr nun einen Lügengeist dem Munde aller dieser deiner Seher eingegeben. Der Herr plant Unheil über dich."
Ши акум, ятэ кэ Домнул а пус ун дух де минчунэ ын гура тутурор пророчилор тэй каре сунт де фацэ. Дар Домнул а хотэрыт лукрурь реле ымпотрива та.”
24 Da trat Sidkia, Kenaanas Sohn, herzu, schlug Mika auf die Wange und sprach: "Wie, ist des Herrn Geist von mir gewichen, um mit dir zu reden?"
Атунч, Зедекия, фиул луй Кенаана, апропиинду-се, а ловит пе Мика песте образ ши а зис: „Пе унде а ешит Духул Домнулуй дин мине ка сэ-ць ворбяскэ?”
25 Da sprach Mika: "Das siehst du an jenem Tage, wo du kommst, einen Winkel aufzusuchen, um dich zu verstecken."
Мика а рэспунс: „Вей ведя ын зиуа кынд вей умбла дин одае ын одае ка сэ те аскунзь.”
26 Da sprach der König von Israel: "Nimm den Mika und übergib ihn dem Obersten der Stadt, Amon, und dem Königssohn Joas!
Ымпэратул луй Исраел а зис: „Я пе Мика, ду-л ла Амон, май-мареле четэций, ши ла Иоас, фиул ымпэратулуй,
27 Sag, so spricht der König: 'Werft diesen in den Kerker und nährt ihn kärglich mit Brot und Wasser, bis ich heil heimkomme!'"
ши сэ ле спуй: ‘Аша ворбеште ымпэратул: «Пунець пе омул ачеста ла ынкисоаре ши хрэници-л ку пыня ши ку апа ынтристэрий пынэ кынд мэ вой ынтоарче ын паче.»’”
28 Da sprach Mika: "Kehrst du wirklich heil heim, dann hat der Herr nicht durch mich geredet." Und er sprach: "Hört dies, all ihr Leute!"
Ши Мика а зис: „Дакэ те вей ынтоарче ын паче, Домнул н-а ворбит прин мине.” Апой а май зис: „Аузиць, попоаре тоате.”
29 So zogen der König Israels und Judas König Josaphat gen Ramot in Gilead.
Ымпэратул луй Исраел ши Иосафат, ымпэратул луй Иуда, с-ау суит ла Рамот дин Галаад.
30 Und der König von Israel sprach zu Josaphat: "Es gilt, sich verkleidet in den Kampf zu stürzen. Du aber behalte deine Gewänder an!" So verkleidete sich Israels König und zog in den Kampf.
Ымпэратул луй Исраел а зис луй Иосафат: „Вряу сэ-мь скимб хайнеле ка сэ мерг ла луптэ, дар ту ымбракэ-те ку хайнеле тале ымпэрэтешть.” Ши ымпэратул луй Исраел шь-а скимбат хайнеле ши с-а дус ла луптэ.
31 Der König von Aram aber befahl den Obersten seiner Streitwagen zwei- oder dreimal: "Kämpft mit niemand anderem, gering oder vornehm, als allein mit dem König von Israel!"
Ымпэратул Сирией дэдусе урмэтоаря порункэ челор трейзечь ши доуэ де кэпетений але карелор луй: „Сэ ну вэ луптаць нич ку чей мичь, нич ку чей марь, чи сэ вэ луптаць нумай ку ымпэратул луй Исраел.”
32 Als nun die Obersten der Streitwagen den Josaphat sahen, sprachen sie: "Das kann nur der König von Israel sein." Und sie lenkten auf ihn zu, ihn anzugreifen. Da schrie Josaphat auf.
Кынд ау зэрит кэпетенииле карелор пе Иосафат, ау зис: „Негрешит, ачеста есте ымпэратул луй Исраел.” Ши с-ау апропият де ел сэ-л ловяскэ. Иосафат а скос ун ципэт.
33 Als nun die Obersten der Streitwagen sahen, daß es nicht der König von Israel war, ließen sie von ihm.
Кэпетенииле карелор, вэзынд кэ ну есте ымпэратул луй Исраел, с-ау депэртат де ел.
34 Nun spannte ein Mann von ungefähr den Bogen, da traf er den König von Israel zwischen Ringelgurt und Panzer. Da sprach er zu seinem Wagenlenker: "Wende um und fahre mich aus dem Getümmel! Denn ich bin verwundet."
Атунч, ун ом а трас ку аркул ла ынтымпларе ши а ловит пе ымпэратул луй Исраел ла ынкеетура платошей. Ымпэратул а зис кэрэушулуй сэу: „Ынтоарче ши скоате-мэ дин кымпул де бэтае, кэч сунт греу рэнит.”
35 Aber der Kampf entbrannte an jenem Tage immer stärker, und so blieb der König im Wagen, gestützt, den Aramäern gegenüber. Abends starb er. Das Blut aber ergoß sich aus der Wunde ins Wageninnere.
Лупта а фост дин че ын че май крынченэ ын зиуа ачея. Ымпэратул а стат дрепт ын карул луй ын фаца сириенилор ши сяра а мурит. Сынӂеле а курс дин ранэ ынэунтрул карулуй.
36 Da erscholl im Lager bei Sonnenuntergang der Ruf: "Jeder in seine Stadt und in sein Land!"
Ла апусул соарелуй, с-а стригат прин тоатэ табэра: „Сэ плече фиекаре ын четатя луй ши сэ плече фиекаре ын цара луй,
37 So starb der König. Er kam nach Samaria, und zu Samaria begrub man den König.
кэч а мурит ымпэратул.” С-ау ынторс ла Самария ши ымпэратул а фост ынгропат ла Самария.
38 Als man den Wagen an Samarias Teich abspülte, leckten die Hunde sein Blut und reinigten die Riemen nach dem Worte des Herrn, das er gesprochen hatte.
Кынд ау спэлат карул ын язул Самарией, кыний ау линс сынӂеле луй Ахаб, ши курвеле с-ау скэлдат ын ел, дупэ кувынтул пе каре-л спусесе Домнул.
39 Ist nicht der Rest der Geschichte Achabs und alles, was er getan, sowie das Elfenbeinhaus und alle Städte, die er gebaut, im Buch der Geschichte der Könige Israels aufgezeichnet?
Челелалте фапте але луй Ахаб, тот че а фэкут ел, каса де филдеш пе каре а зидит-о ши тоате четэциле пе каре ле-а зидит ну сунт скрисе оаре ын Картя Кроничилор ымпэрацилор луй Исраел?
40 So legte sich Achab zu seinen Vätern, und sein Sohn Achazja ward König an seiner Statt.
Ахаб а адормит ку пэринций сэй. Ши, ын локул луй, а домнит фиул сэу Ахазия.
41 König in Juda ward Asas Sohn Josaphat im vierten Jahre Achabs, des Königs von Israel.
Иосафат, фиул луй Аса, а ынчепут сэ домняскэ песте Иуда ын ал патруля ан ал луй Ахаб, ымпэратул луй Исраел.
42 Josaphat war fünfunddreißig Jahre alt, als er König wurde, und regierte zu Jerusalem fünfundzwanzig Jahre. Seine Mutter hieß Azuba und war des Silchi Tochter.
Иосафат ера де трейзечь ши чинч де ань кынд с-а фэкут ымпэрат ши а домнит доуэзечь ши чинч де ань ла Иерусалим. Мама са се нумя Азуба, фата луй Шилхи.
43 Er wandelte ganz auf seines Vaters Asa Weg und wich nicht von ihm ab. Er tat, was dem Herrn gefiel.
Ел а умблат ын тоатэ каля татэлуй сэу, Аса, ши ну с-а абэтут делок де ла еа, фэкынд че есте плэкут ынаинтя Домнулуй. Нумай кэ ынэлцимиле н-ау фост ындепэртате: попорул тот май адучя жертфе ши тэмые пе ынэлцимь.
44 Nur die Höhen waren nicht beseitigt worden. Noch opferte und räucherte das Volk auf den Höhen.
Иосафат а трэит ын паче ку ымпэратул луй Исраел.
45 Josaphat aber hielt mit dem König von Israel Frieden.
Челелалте фапте але луй Иосафат, испрэвиле ши рэзбоаеле луй ну сунт скрисе оаре ын Картя Кроничилор ымпэрацилор луй Иуда?
46 Ist nicht der Rest der Geschichte Josaphats und seiner tapferen Taten, die er getan, und wie er Krieg geführt, im Buche der Geschichte der Könige Judas aufgezeichnet?
Ел а скос дин царэ пе содомиций каре май рэмэсесерэ де пе время татэлуй сэу, Аса.
47 Auch tilgte er aus dem Lande den Rest der Tempeldirnen, die aus der Zeit seines Vaters Asa noch übrig waren.
Ын Едом ну ера ымпэрат пе атунч: кырмуя ун дрегэтор.
48 In Edom aber war kein König als Herrscher eingesetzt.
Иосафат а фэкут корэбий дин Тарс ка сэ мяргэ ла Офир сэ адукэ аур, дар ну с-ау дус, кэч корэбииле с-ау сфэрымат ла Ецион-Гебер.
49 Josaphat baute auch zu Esiongeber Tarsisschiffe, die nach Ophir zum Goldholen fahren sollten. Aber man kam nicht hin; denn die Schiffe scheiterten.
Атунч, Ахазия, фиул луй Ахаб, а зис луй Иосафат: „Врей ка служиторий мей сэ мяргэ ымпреунэ ку ай тэй пе корэбий?” Дар Иосафат н-а воит.
50 Damals sprach Achabs Sohn Achazja zu Josaphat: "Meine Knechte könnten mit deinen Knechten auf den Schiffen fahren." Aber Josaphat wollte nicht.
Иосафат а адормит ку пэринций сэй ши а фост ынгропат ку пэринций сэй ын четатя татэлуй сэу Давид. Ши ын локул луй а домнит фиул сэу Иорам.
51 Als sich Josaphat zu seinen Vätern legte, ward er bei seinen Vätern in seines Ahnen David Stadt begraben. An seiner Statt ward sein Sohn Joram König.
Ахазия, фиул луй Ахаб, а ынчепут сэ домняскэ песте Исраел ла Самария, ын ал шаптеспрезечеля ан ал луй Иосафат, ымпэратул луй Иуда. А домнит дой ань песте Исраел.
52 Achabs Sohn Achazja ward König über Israel zu Samaria im siebzehnten Jahr des Judakönigs Josaphat. Er regierte über Israel zwei Jahre.
Ел а фэкут че есте рэу ынаинтя Домнулуй ши а умблат ын каля татэлуй сэу ши ын каля мамей сале ши ын каля луй Иеробоам, фиул луй Небат, каре фэкусе пе Исраел сэ пэкэтуяскэ.
53 Er tat, was dem Herrn mißfiel, und wandelte auf dem Wege seines Vaters und seiner Mutter sowie auf dem Wege des Nebatsohnes Jeroboam, der Israel zur Sünde verführt hatte. Er diente dem Baal und betete ihn an. So kränkte er den Herrn, Israels Gott, ganz wie sein Vater getan hatte.
А служит луй Баал ши с-а ынкинат ынаинтя луй ши а мыният пе Домнул Думнезеул луй Исраел, кум фэкусе ши татэл сэу.
