Markus 1
1 Anfang des Evangeliums Jesu Christi, des Sohnes Gottes; [O. von Jesu Christo, dem Sohne Gottes]
ਈਸ਼੍ਵਰਪੁਤ੍ਰਸ੍ਯ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਸੁਸੰਵਾਦਾਰਮ੍ਭਃ|
2 wie geschrieben steht in Jesaias, dem Propheten: "Siehe, ich sende meinen Boten vor deinem Angesicht her, der deinen Weg bereiten wird".
ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਾਂ ਗ੍ਰਨ੍ਥੇਸ਼਼ੁ ਲਿਪਿਰਿੱਥਮਾਸ੍ਤੇ, ਪਸ਼੍ਯ ਸ੍ਵਕੀਯਦੂਤਨ੍ਤੁ ਤਵਾਗ੍ਰੇ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮ੍ਯਹਮ੍| ਗਤ੍ਵਾ ਤ੍ਵਦੀਯਪਨ੍ਥਾਨੰ ਸ ਹਿ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
3 "Stimme eines Rufenden in der Wüste: Bereitet den Weg des Herrn, [S. die Anm. zu Mat. 1,20] machet gerade seine Steige!" [Mal. 3,1; Jes. 40,3]
"ਪਰਮੇਸ਼ਸ੍ਯ ਪਨ੍ਥਾਨੰ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕੁਰੁਤ ਸਰ੍ੱਵਤਃ| ਤਸ੍ਯ ਰਾਜਪਥਞ੍ਚੈਵ ਸਮਾਨੰ ਕੁਰੁਤਾਧੁਨਾ| " ਇਤ੍ਯੇਤਤ੍ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੇ ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਦਤਃ ਕਸ੍ਯਚਿਦ੍ਰਵਃ||
4 Johannes kam und taufte in der Wüste und predigte die Taufe der Buße zur Vergebung der Sünden.
ਸਏਵ ਯੋਹਨ੍ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੇ ਮੱਜਿਤਵਾਨ੍ ਤਥਾ ਪਾਪਮਾਰ੍ਜਨਨਿਮਿੱਤੰ ਮਨੋਵ੍ਯਾਵਰ੍ੱਤਕਮੱਜਨਸ੍ਯ ਕਥਾਞ੍ਚ ਪ੍ਰਚਾਰਿਤਵਾਨ੍|
5 Und es ging zu ihm hinaus das ganze jüdische Land und alle Bewohner von Jerusalem; und sie wurden im Jordanflusse von ihm getauft, indem sie ihre Sünden bekannten.
ਤਤੋ ਯਿਹੂਦਾਦੇਸ਼ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਨਗਰਨਿਵਾਸਿਨਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾ ਬਹਿ ਰ੍ਭੂਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪਮਾਗਤ੍ਯ ਸ੍ਵਾਨਿ ਸ੍ਵਾਨਿ ਪਾਪਾਨ੍ਯਙ੍ਗੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਯਰ੍ੱਦਨਨਦ੍ਯਾਂ ਤੇਨ ਮੱਜਿਤਾ ਬਭੂਵੁਃ|
6 Johannes aber war bekleidet mit Kamelhaaren und einem ledernen Gürtel um seine Lenden; und er aß Heuschrecken und wilden Honig.
ਅਸ੍ਯ ਯੋਹਨਃ ਪਰਿਧੇਯਾਨਿ ਕ੍ਰਮੇਲਕਲੋਮਜਾਨਿ, ਤਸ੍ਯ ਕਟਿਬਨ੍ਧਨੰ ਚਰ੍ੰਮਜਾਤਮ੍, ਤਸ੍ਯ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਣਿ ਚ ਸ਼ੂਕਕੀਟਾ ਵਨ੍ਯਮਧੂਨਿ ਚਾਸਨ੍|
7 Und er predigte und sagte: Es kommt der stärker ist als ich, nach mir, dessen ich nicht würdig [Eig. genugsam, tüchtig] bin, ihm gebückt den Riemen seiner Sandalen zu lösen.
ਸ ਪ੍ਰਚਾਰਯਨ੍ ਕਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ, ਅਹੰ ਨਮ੍ਰੀਭੂਯ ਯਸ੍ਯ ਪਾਦੁਕਾਬਨ੍ਧਨੰ ਮੋਚਯਿਤੁਮਪਿ ਨ ਯੋਗ੍ਯੋਸ੍ਮਿ, ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਮੱਤੋ ਗੁਰੁਤਰ ਏਕਃ ਪੁਰੁਸ਼਼ੋ ਮਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦਾਗੱਛਤਿ|
8 Ich zwar habe euch mit [W. in] Wasser getauft, er aber wird euch mit [W. in] Heiligem Geiste taufen.
ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਜਲੇ ਮੱਜਿਤਵਾਨ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਪਵਿਤ੍ਰ ਆਤ੍ਮਾਨਿ ਸੰਮੱਜਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
9 Und es geschah in jenen Tagen, da kam Jesus von Nazareth in Galiläa, und wurde von Johannes in dem [W. in den] Jordan getauft.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਤਸ੍ਮਿੰਨੇਵ ਕਾਲੇ ਗਾਲੀਲ੍ਪ੍ਰਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਨਾਸਰਦ੍ਗ੍ਰਾਮਾਦ੍ ਯੀਸ਼ੁਰਾਗਤ੍ਯ ਯੋਹਨਾ ਯਰ੍ੱਦਨਨਦ੍ਯਾਂ ਮੱਜਿਤੋ(ਅ)ਭੂਤ੍|
10 Und alsbald, als er von dem Wasser heraufstieg, sah er die Himmel sich teilen und den Geist wie eine Taube auf ihn herniederfahren.
ਸ ਜਲਾਦੁੱਥਿਤਮਾਤ੍ਰੋ ਮੇਘਦ੍ਵਾਰੰ ਮੁਕ੍ਤੰ ਕਪੋਤਵਤ੍ ਸ੍ਵਸ੍ਯੋਪਰਿ ਅਵਰੋਹਨ੍ਤਮਾਤ੍ਮਾਨਞ੍ਚ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
11 Und eine Stimme geschah aus den Himmeln: Du bist mein geliebter Sohn, an dir habe ich Wohlgefallen gefunden.
ਤ੍ਵੰ ਮਮ ਪ੍ਰਿਯਃ ਪੁਤ੍ਰਸ੍ਤ੍ਵੱਯੇਵ ਮਮਮਹਾਸਨ੍ਤੋਸ਼਼ ਇਯਮਾਕਾਸ਼ੀਯਾ ਵਾਣੀ ਬਭੂਵ|
12 Und alsbald treibt der Geist ihn hinaus in die Wüste.
ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਕਾਲੇ ਆਤ੍ਮਾ ਤੰ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰਮਧ੍ਯੰ ਨਿਨਾਯ|
13 Und er war vierzig Tage in der Wüste und wurde von dem Satan versucht; und er war unter den wilden Tieren, und die Engel dienten ihm.
ਅਥ ਸ ਚਤ੍ਵਾਰਿੰਸ਼ੱਦਿਨਾਨਿ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ੍ਥਾਨੇ ਵਨ੍ਯਪਸ਼ੁਭਿਃ ਸਹ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਸ਼ੈਤਾਨਾ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤਃ; ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਦੂਤਾਸ੍ਤੰ ਸਿਸ਼਼ੇਵਿਰੇ|
14 Nachdem aber Johannes überliefert war, kam Jesus nach Galiläa, predigte das Evangelium des Reiches Gottes
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੋਹਨਿ ਬਨ੍ਧਨਾਲਯੇ ਬੱਧੇ ਸਤਿ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਗਾਲੀਲ੍ਪ੍ਰਦੇਸ਼ਮਾਗਤ੍ਯ ਈਸ਼੍ਵਰਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਸੁਸੰਵਾਦੰ ਪ੍ਰਚਾਰਯਨ੍ ਕਥਯਾਮਾਸ,
15 und sprach: Die Zeit ist erfüllt, und das Reich Gottes ist nahe gekommen. Tut Buße und glaubet an das Evangelium.
ਕਾਲਃ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣ ਈਸ਼੍ਵਰਰਾਜ੍ਯਞ੍ਚ ਸਮੀਪਮਾਗਤੰ; ਅਤੋਹੇਤੋ ਰ੍ਯੂਯੰ ਮਨਾਂਸਿ ਵ੍ਯਾਵਰ੍ੱਤਯਧ੍ਵੰ ਸੁਸੰਵਾਦੇ ਚ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਤ|
16 Als er aber am See von Galiläa wandelte, sah er Simon und Andreas, Simons Bruder, die in dem See ein Netz hin- und herwarfen, denn sie waren Fischer.
ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਸ ਗਾਲੀਲੀਯਸਮੁਦ੍ਰਸ੍ਯ ਤੀਰੇ ਗੱਛਨ੍ ਸ਼ਿਮੋਨ੍ ਤਸ੍ਯ ਭ੍ਰਾਤਾ ਅਨ੍ਦ੍ਰਿਯਨਾਮਾ ਚ ਇਮੌ ਦ੍ਵੌ ਜਨੌ ਮਤ੍ਸ੍ਯਧਾਰਿਣੌ ਸਾਗਰਮਧ੍ਯੇ ਜਾਲੰ ਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਪਨ੍ਤੌ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਤਾਵਵਦਤ੍,
17 Und Jesus sprach zu ihnen: Kommet mir nach, und ich werde euch zu Menschenfischern machen; [W. werde machen, daß ihr Menschenfischer werdet]
ਯੁਵਾਂ ਮਮ ਪਸ਼੍ਚਾਦਾਗੱਛਤੰ, ਯੁਵਾਮਹੰ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਧਾਰਿਣੌ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
18 und alsbald verließen sie ihre Netze und folgten ihm nach.
ਤਤਸ੍ਤੌ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਮੇਵ ਜਾਲਾਨਿ ਪਰਿਤ੍ਯਜ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਜਗ੍ਮਤੁਃ|
19 Und von dannen ein wenig weitergehend, sah er Jakobus, den Sohn des Zebedäus, und seinen Bruder Johannes, auch sie im Schiffe, wie sie die Netze ausbesserten;
ਤਤਃ ਪਰੰ ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨਾਤ੍ ਕਿਞ੍ਚਿਦ੍ ਦੂਰੰ ਗਤ੍ਵਾ ਸ ਸਿਵਦੀਪੁਤ੍ਰਯਾਕੂਬ੍ ਤਦ੍ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਯੋਹਨ੍ ਚ ਇਮੌ ਨੌਕਾਯਾਂ ਜਾਲਾਨਾਂ ਜੀਰ੍ਣਮੁੱਧਾਰਯਨ੍ਤੌ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਤਾਵਾਹੂਯਤ੍|
20 und alsbald rief er sie. Und sie ließen ihren Vater Zebedäus in dem Schiffe mit den Tagelöhnern und gingen weg, ihm nach.
ਤਤਸ੍ਤੌ ਨੌਕਾਯਾਂ ਵੇਤਨਭੁਗ੍ਭਿਃ ਸਹਿਤੰ ਸ੍ਵਪਿਤਰੰ ਵਿਹਾਯ ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦੀਯਤੁਃ|
21 Und sie gehen hinein nach Kapernaum. Und alsbald an dem Sabbath ging er in die Synagoge und lehrte.
ਤਤਃ ਪਰੰ ਕਫਰ੍ਨਾਹੂਮ੍ਨਾਮਕੰ ਨਗਰਮੁਪਸ੍ਥਾਯ ਸ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਦਿਵਸੇ ਭਜਨਗ੍ਰਹੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਸਮੁਪਦਿਦੇਸ਼|
22 Und sie erstaunten sehr über seine Lehre: denn er lehrte sie wie einer, der Gewalt hat, und nicht wie die Schriftgelehrten.
ਤਸ੍ਯੋਪਦੇਸ਼ਾੱਲੋਕਾ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਮੇਨਿਰੇ ਯਤਃ ਸੋਧ੍ਯਾਪਕਾਇਵ ਨੋਪਦਿਸ਼ਨ੍ ਪ੍ਰਭਾਵਵਾਨਿਵ ਪ੍ਰੋਪਦਿਦੇਸ਼|
23 Und es war in ihrer Synagoge ein Mensch mit einem [W. in einem, d. h. in der Gewalt eines] unreinen Geiste; und er schrie auf
ਅਪਰਞ੍ਚ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਭਜਨਗ੍ਰੁʼਹੇ ਅਪਵਿਤ੍ਰਭੂਤੇਨ ਗ੍ਰਸ੍ਤ ਏਕੋ ਮਾਨੁਸ਼਼ ਆਸੀਤ੍| ਸ ਚੀਤ੍ਸ਼ਬ੍ਦੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਕਥਯਾਞ੍ਚਕੇ
24 und sprach: Laß ab! [O. Ha!] Was haben wir mit dir zu schaffen, Jesu, Nazarener? Bist du gekommen, uns zu verderben? Ich kenne dich, wer du bist: der Heilige Gottes.
ਭੋ ਨਾਸਰਤੀਯ ਯੀਸ਼ੋ ਤ੍ਵਮਸ੍ਮਾਨ੍ ਤ੍ਯਜ, ਤ੍ਵਯਾ ਸਹਾਸ੍ਮਾਕੰ ਕਃ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧਃ? ਤ੍ਵੰ ਕਿਮਸ੍ਮਾਨ੍ ਨਾਸ਼ਯਿਤੁੰ ਸਮਾਗਤਃ? ਤ੍ਵਮੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪਵਿਤ੍ਰਲੋਕ ਇਤ੍ਯਹੰ ਜਾਨਾਮਿ|
25 Und Jesus bedrohte ihn und sprach: Verstumme und fahre aus von ihm!
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੰ ਤਰ੍ਜਯਿਤ੍ਵਾ ਜਗਾਦ ਤੂਸ਼਼੍ਣੀਂ ਭਵ ਇਤੋ ਬਹਿਰ੍ਭਵ ਚ|
26 Und der unreine Geist zerrte ihn und rief mit lauter Stimme und fuhr von ihm aus.
ਤਤਃ ਸੋ(ਅ)ਪਵਿਤ੍ਰਭੂਤਸ੍ਤੰ ਸਮ੍ਪੀਡ੍ਯ ਅਤ੍ਯੁਚੈਸ਼੍ਚੀਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਨਿਰ੍ਜਗਾਮ|
27 Und sie entsetzten sich alle, so daß sie sich untereinander befragten und sprachen: Was ist dies? was ist dies für eine neue Lehre? denn mit Gewalt gebietet er selbst den unreinen Geistern, und sie gehorchen ihm.
ਤੇਨੈਵ ਸਰ੍ੱਵੇ ਚਮਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਕਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰਿਰੇ, ਅਹੋ ਕਿਮਿਦੰ? ਕੀਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ(ਅ)ਯੰ ਨਵ੍ਯ ਉਪਦੇਸ਼ਃ? ਅਨੇਨ ਪ੍ਰਭਾਵੇਨਾਪਵਿਤ੍ਰਭੂਤੇਸ਼਼੍ਵਾਜ੍ਞਾਪਿਤੇਸ਼਼ੁ ਤੇ ਤਦਾਜ੍ਞਾਨੁਵਰ੍ੱਤਿਨੋ ਭਵਨ੍ਤਿ|
28 Und alsbald ging das Gerücht von ihm aus in die ganze Umgegend von Galiläa.
ਤਦਾ ਤਸ੍ਯ ਯਸ਼ੋ ਗਾਲੀਲਸ਼੍ਚਤੁਰ੍ਦਿਕ੍ਸ੍ਥਸਰ੍ੱਵਦੇਸ਼ਾਨ੍ ਵ੍ਯਾਪ੍ਨੋਤ੍|
29 Und alsbald gingen sie aus der Synagoge und kamen in das Haus Simons und Andreas, mit Jakobus und Johannes.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਤੇ ਭਜਨਗ੍ਰੁʼਹਾਦ੍ ਬਹਿ ਰ੍ਭੂਤ੍ਵਾ ਯਾਕੂਬ੍ਯੋਹਨ੍ਭ੍ਯਾਂ ਸਹ ਸ਼ਿਮੋਨ ਆਨ੍ਦ੍ਰਿਯਸ੍ਯ ਚ ਨਿਵੇਸ਼ਨੰ ਪ੍ਰਵਿਵਿਸ਼ੁਃ|
30 Die Schwiegermutter Simons aber lag fieberkrank danieder; und alsbald sagen sie ihm von ihr.
ਤਦਾ ਪਿਤਰਸ੍ਯ ਸ਼੍ਵਸ਼੍ਰੂਰ੍ਜ੍ਵਰਪੀਡਿਤਾ ਸ਼ੱਯਾਯਾਮਾਸ੍ਤ ਇਤਿ ਤੇ ਤੰ ਝਟਿਤਿ ਵਿਜ੍ਞਾਪਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੁਃ|
31 Und er trat hinzu und richtete sie auf, indem er sie bei der Hand ergriff; und das Fieber verließ sie alsbald, und sie diente ihnen.
ਤਤਃ ਸ ਆਗਤ੍ਯ ਤਸ੍ਯਾ ਹਸ੍ਤੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਾਮੁਦਸ੍ਥਾਪਯਤ੍; ਤਦੈਵ ਤਾਂ ਜ੍ਵਰੋ(ਅ)ਤ੍ਯਾਕ੍ਸ਼਼ੀਤ੍ ਤਤਃ ਪਰੰ ਸਾ ਤਾਨ੍ ਸਿਸ਼਼ੇਵੇ|
32 Als es aber Abend geworden war, als die Sonne unterging, brachten sie alle Leidenden und Besessenen zu ihm;
ਅਥਾਸ੍ਤੰ ਗਤੇ ਰਵੌ ਸਨ੍ਧ੍ਯਾਕਾਲੇ ਸਤਿ ਲੋਕਾਸ੍ਤਤ੍ਸਮੀਪੰ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਰੋਗਿਣੋ ਭੂਤਧ੍ਰੁʼਤਾਂਸ਼੍ਚ ਸਮਾਨਿਨ੍ਯੁਃ|
33 und die ganze Stadt war an der Tür versammelt.
ਸਰ੍ੱਵੇ ਨਾਗਰਿਕਾ ਲੋਕਾ ਦ੍ਵਾਰਿ ਸੰਮਿਲਿਤਾਸ਼੍ਚ|
34 Und er heilte viele, die an mancherlei Krankheiten leidend waren; und er trieb viele Dämonen aus und erlaubte den Dämonen nicht zu reden, weil sie ihn kannten.
ਤਤਃ ਸ ਨਾਨਾਵਿਧਰੋਗਿਣੋ ਬਹੂਨ੍ ਮਨੁਜਾਨਰੋਗਿਣਸ਼੍ਚਕਾਰ ਤਥਾ ਬਹੂਨ੍ ਭੂਤਾਨ੍ ਤ੍ਯਾਜਯਾਞ੍ਚਕਾਰ ਤਾਨ੍ ਭੂਤਾਨ੍ ਕਿਮਪਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਕ੍ਤੁੰ ਨਿਸ਼਼ਿਸ਼਼ੇਧ ਚ ਯਤੋਹੇਤੋਸ੍ਤੇ ਤਮਜਾਨਨ੍|
35 Und frühmorgens, als es noch sehr dunkel war, stand er auf und ging hinaus und ging hin an einen öden Ort und betete daselbst.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਸੋ(ਅ)ਤਿਪ੍ਰਤ੍ਯੂਸ਼਼ੇ ਵਸ੍ਤੁਤਸ੍ਤੁ ਰਾਤ੍ਰਿਸ਼ੇਸ਼਼ੇ ਸਮੁੱਥਾਯ ਬਹਿਰ੍ਭੂਯ ਨਿਰ੍ਜਨੰ ਸ੍ਥਾਨੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤਤ੍ਰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ|
36 Und Simon und die mit ihm waren, gingen ihm nach;
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ਼ਿਮੋਨ੍ ਤਤ੍ਸਙ੍ਗਿਨਸ਼੍ਚ ਤਸ੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਗਤਵਨ੍ਤਃ|
37 und als sie ihn gefunden hatten, sagen sie zu ihm: Alle suchen dich.
ਤਦੁੱਦੇਸ਼ੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਤਮਵਦਨ੍ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਮ੍ਰੁʼਗਯਨ੍ਤੇ|
38 Und er spricht zu ihnen: Laßt uns anderswohin in die nächsten Flecken gehen, auf daß ich auch daselbst predige; denn dazu bin ich ausgegangen.
ਤਦਾ ਸੋ(ਅ)ਕਥਯਤ੍ ਆਗੱਛਤ ਵਯੰ ਸਮੀਪਸ੍ਥਾਨਿ ਨਗਰਾਣਿ ਯਾਮਃ, ਯਤੋ(ਅ)ਹੰ ਤਤ੍ਰ ਕਥਾਂ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਤੁੰ ਬਹਿਰਾਗਮਮ੍|
39 Und er predigte in ihren Synagogen in ganz Galiläa und trieb die Dämonen aus.
ਅਥ ਸ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਗਾਲੀਲ੍ਪ੍ਰਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ੁ ਭਜਨਗ੍ਰੁʼਹੇਸ਼਼ੁ ਕਥਾਃ ਪ੍ਰਚਾਰਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ ਭੂਤਾਨਤ੍ਯਾਜਯਞ੍ਚ|
40 Und es kommt ein Aussätziger zu ihm, bittet ihn und kniet vor ihm nieder und spricht zu ihm: Wenn du willst, kannst du mich reinigen.
ਅਨਨ੍ਤਰਮੇਕਃ ਕੁਸ਼਼੍ਠੀ ਸਮਾਗਤ੍ਯ ਤਤ੍ਸੰਮੁਖੇ ਜਾਨੁਪਾਤੰ ਵਿਨਯਞ੍ਚ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਯਦਿ ਭਵਾਨ੍ ਇੱਛਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਮਾਂ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ|
41 Jesus aber, innerlich bewegt, streckte die Hand aus, rührte ihn an und spricht zu ihm: Ich will; sei gereinigt.
ਤਤਃ ਕ੍ਰੁʼਪਾਲੁ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਃ ਕਰੌ ਪ੍ਰਸਾਰ੍ੱਯ ਤੰ ਸ੍ਪਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਕਥਯਾਮਾਸ
42 Und während er redete, wich alsbald der Aussatz von ihm, und er war gereinigt.
ਮਮੇੱਛਾ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਤ੍ਵੰ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤੋ ਭਵ| ਏਤਤ੍ਕਥਾਯਾਃ ਕਥਨਮਾਤ੍ਰਾਤ੍ ਸ ਕੁਸ਼਼੍ਠੀ ਰੋਗਾਨ੍ਮੁਕ੍ਤਃ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤੋ(ਅ)ਭਵਤ੍|
43 Und er bedrohte ihn und schickte ihn alsbald fort
ਤਦਾ ਸ ਤੰ ਵਿਸ੍ਰੁʼਜਨ੍ ਗਾਢਮਾਦਿਸ਼੍ਯ ਜਗਾਦ
44 und spricht zu ihm: Siehe zu, sage niemanden etwas; sondern gehe hin, zeige dich dem Priester und opfere für deine Reinigung, was Moses geboten hat, ihnen zu einem Zeugnis.
ਸਾਵਧਾਨੋ ਭਵ ਕਥਾਮਿਮਾਂ ਕਮਪਿ ਮਾ ਵਦ; ਸ੍ਵਾਤ੍ਮਾਨੰ ਯਾਜਕੰ ਦਰ੍ਸ਼ਯ, ਲੋਕੇਭ੍ਯਃ ਸ੍ਵਪਰਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤੇਃ ਪ੍ਰਮਾਣਦਾਨਾਯ ਮੂਸਾਨਿਰ੍ਣੀਤੰ ਯੱਦਾਨੰ ਤਦੁਤ੍ਸ੍ਰੁʼਜਸ੍ਵ ਚ|
45 Er aber ging weg und fing an, es viel kundzumachen und die Sache auszubreiten, so daß er nicht mehr öffentlich in die Stadt gehen konnte; sondern er war draußen in öden Örtern, und sie kamen von allen Seiten zu ihm.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਗਤ੍ਵਾ ਤਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਇੱਥੰ ਵਿਸ੍ਤਾਰ੍ੱਯ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰੇਭੇ ਤੇਨੈਵ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪੁਨਃ ਸਪ੍ਰਕਾਸ਼ੰ ਨਗਰੰ ਪ੍ਰਵੇਸ਼਼੍ਟੁੰ ਨਾਸ਼ਕ੍ਨੋਤ੍ ਤਤੋਹੇਤੋਰ੍ਬਹਿਃ ਕਾਨਨਸ੍ਥਾਨੇ ਤਸ੍ਯੌ; ਤਥਾਪਿ ਚਤੁਰ੍ੱਦਿਗ੍ਭ੍ਯੋ ਲੋਕਾਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪਮਾਯਯੁਃ|
