Psalm 44

1 Dem Sangmeister. Eine Betrachtung der Söhne Korahs.

Przewodnikowi chóru. Psalm pouczający dla synów Korego. Boże, słyszeliśmy na własne uszy, nasi ojcowie opowiadali nam o tym, czego dokonałeś za ich dni, w czasach dawnych.

2 Elohim, mit unsern Ohren haben wir gehört, / Unsre Väter haben uns erzählt, / Was du in ihren Tagen getan, / In den Tagen der Vorzeit:

Ty własną ręką wypędziłeś pogan, a ich osadziłeś; wyniszczyłeś narody, a ich rozprzestrzeniłeś.

3 Du hast mit deiner Hand die Heiden vertrieben und sie gepflanzt; / Du hast Völker zerschlagen, sie ausgebreitet.

Nie zdobyli bowiem ziemi swym mieczem ani ich nie wybawiło własne ramię, lecz twoja prawica i twoje ramię, i światło twego oblicza, bo upodobałeś ich sobie.

4 Denn nicht durch ihr Schwert ward ihnen das Land, / Und nicht ihr Arm half ihnen zum Sieg, / Nein, deine Rechte, dein Arm, das Licht deines Angesichts. / Denn du hattest sie lieb.

Ty jesteś moim Królem, o Boże; daj wybawienie Jakubowi.

5 Du, Elohim, du bist mein König, / Entbiete Hilfe für Jakob.

Dzięki tobie pokonamy naszych wrogów, w twoje imię zdepczemy naszych przeciwników.

6 Mit dir zerstoßen wir unsre Dränger, / Zertreten die Feinde in deinem Namen.

Nie zaufam bowiem mojemu łukowi i nie wybawi mnie mój miecz;

7 Denn nicht vertrau ich auf meinen Bogen, / Mein Schwert verschafft mir nicht Hilfe.

Lecz ty nas wybawiłeś od naszych wrogów i zawstydziłeś tych, którzy nas nienawidzą.

8 Nein, du hilfst uns von unsern Drängern, / Und unsre Hasser verstörest du.

Każdego dnia chlubimy się Bogiem, a twoje imię będziemy sławić na wieki. (Sela)

9 Allzeit rühmen wir uns Elohims, / Deinen Namen preisen wir ewig. (Sela)

[Teraz] jednak odrzuciłeś nas i zawstydziłeś, i nie wyruszasz z naszymi wojskami.

10 Und doch verwirfst du uns, bringst uns in Schmach, / Ziehst nicht mehr aus mit unsern Heeren.

Sprawiłeś, że cofnęliśmy się przed wrogiem, a ci, którzy nas nienawidzą, złupili nas.

11 Du lässest uns fliehn vor unserm Feind, / Und unsre Hasser plündern uns aus.

Wydałeś nas na rzeź jak owce i rozproszyłeś nas wśród pogan.

12 Du lässest uns wie Schafe verschlingen, / Und unter die Heiden zerstreuest du uns.

Sprzedałeś swój lud za bezcen i nie zyskałeś na jego sprzedaży.

13 Um ein Spottgeld verkaufst du dein Volk / Und forderst für sie nicht hohen Preis.

Wystawiłeś nas na wzgardę naszym sąsiadom, na szyderstwo i pośmiewisko tym, którzy nas otaczają.

14 Unsern Nachbarn machest du uns zur Schmach, / Zum Hohn und Gelächter ringsumher.

Uczyniłeś nas tematem przysłowia wśród pogan, tak że narody kiwają głowami nad nami.

15 Du machst uns zum Spottlied unter den Heiden, / Und die Völker schütteln den Kopf über uns.

Mój wstyd wciąż jest przede mną, a hańba mi twarz okrywa;

16 Allzeit denk ich an meine Schmach, / Und Scham bedeckt mein Angesicht,

Na głos tego, który gardzi i bluźni, z powodu wroga i mściciela.

17 Weil ich die Schmäher und Lästerer hören, / Die Feinde und Rachgierigen sehen muß.

To wszystko nas spotkało, a [jednak] nie zapomnieliśmy o tobie ani nie naruszyliśmy twojego przymierza.

18 All dies hat uns getroffen, obwohl wir dein nicht vergessen / Noch deinen Bund gebrochen haben.

Nasze serce się nie odwróciło ani nasze kroki nie zboczyły z twej ścieżki;

19 Es ist unser Herz nicht abgefallen, / Unser Schritt nicht gewichen von deinem Pfad,

Chociaż powaliłeś nas w miejscu smoków i okryłeś nas cieniem śmierci.

20 Daß du uns (nun zur Strafe) zerschlägst an der Schakalstätte / Und uns umhüllest mit Todesschatten.

Gdybyśmy zapomnieli imienia naszego Boga i wyciągnęli ręce do obcego boga;

21 Hätten wir des Namens unsers Gottes vergessen, / Unsre Hände gebreitet zum fremden Gott:

Czyż Bóg by się o tym nie dowiedział? Przecież on zna tajniki serca.

22 Würde Elohim das nicht durchschaun? / Er kennt ja des Herzens Geheimnis.

Lecz z powodu ciebie przez cały dzień nas zabijają, uważają nas za owce przeznaczone na rzeź.

23 Nein, deinetwegen werden wir täglich gemordet, / Wie Schafe der Schlachtbank achtet man uns.

Ocknij się; czemu śpisz, Panie? Obudź się, nie odrzucaj nas na wieki.

24 Wach auf! Warum schläfst du, Herr? / Erwache, verwirf nicht auf immer!

Czemu ukrywasz swoje oblicze i zapominasz o naszym utrapieniu i ucisku?

25 Warum verbirgst du dein Angesicht, / Denkst nicht unsers Elends und Druckes?

Nasza dusza bowiem pogrążyła się w prochu, nasz brzuch przylgnął do ziemi.

26 Denn in den Staub gebeugt ist unsre Seele, / Es klebt unser Leib am Boden. Auf! Hilf uns! / Errett uns um deiner Gnade willen!

Powstań nam na pomoc, odkup nas ze względu na twoje miłosierdzie.