< Luc 23 >

1 Tous alors se levèrent en foule et le conduisirent à Pilate!
και ανασταν απαν το πληθοσ αυτων ηγαγον αυτον επι τον πιλατον
2 Leur premier chef d'accusation fut: «Nous avons trouvé cet homme excitant notre peuple à la révolte, l'empêchant de payer le tribut à César, et se disant le Christ-roi.»
ηρξαντο δε κατηγορειν αυτου λεγοντεσ τουτον ευρομεν διαστρεφοντα το εθνοσ και κωλυοντα καισαρι φορουσ διδοναι λεγοντα εαυτον χριστον βασιλεα ειναι
3 Pilate l'interrogea: «C'est toi qui es le roi des Juifs?» lui demanda-t-il. Jésus répondit ainsi: «Tu le dis.»
ο δε πιλατοσ επηρωτησεν αυτον λεγων συ ει ο βασιλευσ των ιουδαιων ο δε αποκριθεισ αυτω εφη συ λεγεισ
4 Pilate, s'adressant aux chefs des prêtres et à la foule: «Chez cet homme je ne trouve rien de coupable», leur dit-il.
ο δε πιλατοσ ειπεν προσ τουσ αρχιερεισ και τουσ οχλουσ ουδεν ευρισκω αιτιον εν τω ανθρωπω τουτω
5 Eux pourtant insistaient avec force, disant: «Il agitait le peuple, il parcourait toute la Judée, en enseignant; et c'est après avoir commencé par la Galilée qu'il est arrivé jusqu'ici.»
οι δε επισχυον λεγοντεσ οτι ανασειει τον λαον διδασκων καθ ολησ τησ ιουδαιασ αρξαμενοσ απο τησ γαλιλαιασ εωσ ωδε
6 A ces paroles, Pilate demande si l'homme était Galiléen;
πιλατοσ δε ακουσασ γαλιλαιαν επηρωτησεν ει ο ανθρωποσ γαλιλαιοσ εστιν
7 et, apprenant qu'il, était sujet d'Hérode, il l'envoya à celui-ci, lequel se trouvait à Jérusalem ces jours-là.
και επιγνουσ οτι εκ τησ εξουσιασ ηρωδου εστιν ανεπεμψεν αυτον προσ ηρωδην οντα και αυτον εν ιεροσολυμοισ εν ταυταισ ταισ ημεραισ
8 Pour Hérode, voir Jésus, fut une grande joie. Il y avait longtemps qu'il souhaitait de le connaître; il avait entendu parler de lui; et il espérait lui voir faire un miracle.
ο δε ηρωδησ ιδων τον ιησουν εχαρη λιαν ην γαρ θελων εξ ικανου ιδειν αυτον δια το ακουειν πολλα περι αυτου και ηλπιζεν τι σημειον ιδειν υπ αυτου γινομενον
9 Aussi l'interrogea-t-il longuement; mais Jésus ne lui répondit rien. —
επηρωτα δε αυτον εν λογοισ ικανοισ αυτοσ δε ουδεν απεκρινατο αυτω
10 Quant aux chefs des prêtres et aux Scribes, ils étaient là debout l'accusant sans relâche. —
ειστηκεισαν δε οι αρχιερεισ και οι γραμματεισ ευτονωσ κατηγορουντεσ αυτου
11 Alors Hérode ne fit plus aucun cas de Jésus; ses soldats et lui le raillèrent, et il le renvoya à Pilate après l'avoir affublé d'une robe blanche.
εξουθενησασ δε αυτον ο ηρωδησ συν τοισ στρατευμασιν αυτου και εμπαιξασ περιβαλων αυτον εσθητα λαμπραν ανεπεμψεν αυτον τω πιλατω
12 Hérode et Pilate, qui avaient vécu jusque-là en inimitié, devinrent amis, à dater de ce jour.
εγενοντο δε φιλοι ο τε πιλατοσ και ο ηρωδησ εν αυτη τη ημερα μετ αλληλων προυπηρχον γαρ εν εχθρα οντεσ προσ εαυτουσ
13 Réunissant les chefs des prêtres, les magistrats et le peuple,
πιλατοσ δε συγκαλεσαμενοσ τουσ αρχιερεισ και τουσ αρχοντασ και τον λαον
14 Pilate leur dit: «Vous m'avez présenté cet homme comme excitant le peuple à la révolte, et voilà qu'après enquête faite en votre présence, je ne l'ai trouvé en rien coupable de ce dont vous l'accusez.
ειπεν προσ αυτουσ προσηνεγκατε μοι τον ανθρωπον τουτον ωσ αποστρεφοντα τον λαον και ιδου εγω ενωπιον υμων ανακρινασ ουδεν ευρον εν τω ανθρωπω τουτω αιτιον ων κατηγορειτε κατ αυτου
15 Hérode, non plus, car il nous l'a renvoyé. Ainsi il n'a rien fait qui mérite la mort.
αλλ ουδε ηρωδησ ανεπεμψα γαρ υμασ προσ αυτον και ιδου ουδεν αξιον θανατου εστιν πεπραγμενον αυτω
16 Je vais donc, après l'avoir fait frapper de verges, lui rendre la liberté.»
παιδευσασ ουν αυτον απολυσω
17 (A chaque fête, il était obligé de leur relâcher un prisonnier).
αναγκην δε ειχεν απολυειν αυτοισ κατα εορτην ενα
18 Alors tous, d'une seule voix, se mirent à crier «A mort celui-là! délivre-nous Bar-Abbas!»
ανεκραξαν δε παμπληθει λεγοντεσ αιρε τουτον απολυσον δε ημιν βαραββαν
19 (C'était un homme qui avait été incarcéré pour avoir commis un meurtre à la suite d'une émeute qui avait eu lieu dans la ville.)
οστισ ην δια στασιν τινα γενομενην εν τη πολει και φονον βεβλημενοσ εισ φυλακην
20 Pilate, qui désirait délivrer Jésus, leur parla de nouveau.
παλιν ουν ο πιλατοσ προσεφωνησεν θελων απολυσαι τον ιησουν
21 Ils lui répondirent par des cris: «Crucifie-le! crucifie-le!»
οι δε επεφωνουν λεγοντεσ σταυρωσον σταυρωσον αυτον
22 Pour la troisième fois, il leur demanda: «Mais quel mal a-t-il fait, cet homme? Je ne le trouve coupable de rien qui mérite la mort. Je vais donc, après l'avoir fait frapper de verges, lui rendre la liberté.»
ο δε τριτον ειπεν προσ αυτουσ τι γαρ κακον εποιησεν ουτοσ ουδεν αιτιον θανατου ευρον εν αυτω παιδευσασ ουν αυτον απολυσω
23 Mais ils insistaient, ils demandaient à grands cris qu'on le crucifiât, et ce furent leurs cris qui l'emportèrent.
οι δε επεκειντο φωναισ μεγαλαισ αιτουμενοι αυτον σταυρωθηναι και κατισχυον αι φωναι αυτων και των αρχιερεων
24 Pilate prononça une sentence conforme à leur demande.
ο δε πιλατοσ επεκρινεν γενεσθαι το αιτημα αυτων
25 Il mit en liberté, à leur requête, celui qui avait été incarcéré pour émeute et pour meurtre, et il abandonna Jésus à leur volonté.
απελυσεν δε τον δια στασιν και φονον βεβλημενον εισ την φυλακην ον ητουντο τον δε ιησουν παρεδωκεν τω θεληματι αυτων
26 Comme ils l'emmenaient, ils rencontrèrent un certain Simon de Cyrène qui revenait des champs, et ils le chargèrent de porter la croix derrière Jésus.
και ωσ απηγαγον αυτον επιλαβομενοι σιμωνοσ τινοσ κυρηναιου ερχομενου απ αγρου επεθηκαν αυτω τον σταυρον φερειν οπισθεν του ιησου
27 Une immense multitude de peuple le suivait, ainsi que des femmes qui se lamentaient et le pleuraient.
ηκολουθει δε αυτω πολυ πληθοσ του λαου και γυναικων αι και εκοπτοντο και εθρηνουν αυτον
28 Se tournant vers elles, Jésus dit: «Filles de Jérusalem, ne pleurez pas sur moi, mais pleurez sur vous et sur vos enfants;
στραφεισ δε προσ αυτασ ο ιησουσ ειπεν θυγατερεσ ιερουσαλημ μη κλαιετε επ εμε πλην εφ εαυτασ κλαιετε και επι τα τεκνα υμων
29 voici, en effet, que viennent des jours où l'on dira: «Heureuses les stériles; heureuses les entrailles qui n'ont point enfanté, et les mamelles qui n'ont point allaité!»
οτι ιδου ερχονται ημεραι εν αισ ερουσιν μακαριαι αι στειραι και κοιλιαι αι ουκ εγεννησαν και μαστοι οι ουκ εθηλασαν
30 On se mettra alors à dire aux montagnes: Tombez sur nous! Et aux collines: Recouvrez-nous!»
τοτε αρξονται λεγειν τοισ ορεσιν πεσετε εφ ημασ και τοισ βουνοισ καλυψατε ημασ
31 Car si le bois vert est ainsi traité, qu'arrivera-t-il au bois sec?»
οτι ει εν τω υγρω ξυλω ταυτα ποιουσιν εν τω ξηρω τι γενηται
32 On emmenait aussi deux autres hommes, des malfaiteurs, pour les mettre à mort avec lui.
ηγοντο δε και ετεροι δυο κακουργοι συν αυτω αναιρεθηναι
33 Ils arrivèrent à l'endroit qui porte le nom de Crâne. Là on le crucifia, ainsi que les deux malfaiteurs, l'un à sa droite, l'autre à sa gauche.
και οτε απηλθον επι τον τοπον τον καλουμενον κρανιον εκει εσταυρωσαν αυτον και τουσ κακουργουσ ον μεν εκ δεξιων ον δε εξ αριστερων
34 Jésus disait: «Père! pardonne-leur, car ils ne savent ce qu'ils font!» Ses vêtements furent partagés après avoir été tirés au sort.
ο δε ιησουσ ελεγεν πατερ αφεσ αυτοισ ου γαρ οιδασιν τι ποιουσιν διαμεριζομενοι δε τα ιματια αυτου εβαλον κληρον
35 Le peuple se tenait tout autour et regardait. Quant à ceux qui étaient les chefs de la nation, ils se moquaient, disant: «Il en a sauvé d'autres; qu'il se sauve lui-même s'il est le Christ, l'Élu de Dieu.»
και ειστηκει ο λαοσ θεωρων εξεμυκτηριζον δε και οι αρχοντεσ συν αυτοισ λεγοντεσ αλλουσ εσωσεν σωσατω εαυτον ει ουτοσ εστιν ο χριστοσ ο του θεου εκλεκτοσ
36 Les soldats aussi le raillaient; ils, s'approchaient, ils lui offraient du vinaigre,
ενεπαιζον δε αυτω και οι στρατιωται προσερχομενοι και οξοσ προσφεροντεσ αυτω
37 ils lui disaient: «Si tu es le Roi des Juifs, sauve-toi!»
και λεγοντεσ ει συ ει ο βασιλευσ των ιουδαιων σωσον σεαυτον
38 Au-dessus de lui, il y avait une inscription: CELUI-CI EST LE ROI DES JUIFS.
ην δε και επιγραφη γεγραμμενη επ αυτω γραμμασιν ελληνικοισ και ρωμαικοισ και εβραικοισ ουτοσ εστιν ο βασιλευσ των ιουδαιων
39 Un des malfaiteurs suspendus en croix l'injuriait: «N'es-tu pas le Christ? Sauve-toi et nous avec toi!»
εισ δε των κρεμασθεντων κακουργων εβλασφημει αυτον λεγων ει συ ει ο χριστοσ σωσον σεαυτον και ημασ
40 Mais l'autre éleva la voix pour le reprendre: «Est-ce que, toi non plus, tu ne crains pas Dieu, lui dit-il; toi qui subis le même supplice;
αποκριθεισ δε ο ετεροσ επετιμα αυτω λεγων ουδε φοβη συ τον θεον οτι εν τω αυτω κριματι ει
41 et pour nous ce n'est que justice; nous recevons ce qu'ont mérité nos actes; mais celui-ci n'a rien fait de mal.»
και ημεισ μεν δικαιωσ αξια γαρ ων επραξαμεν απολαμβανομεν ουτοσ δε ουδεν ατοπον επραξεν
42 Et il disait: «Jésus, souviens-toi de moi quand tu viendras en ton Royaume!» —
και ελεγεν τω ιησου μνησθητι μου κυριε οταν ελθησ εν τη βασιλεια σου
43 «En vérité, je te le dis, lui répondit Jésus, aujourd'hui tu seras avec moi dans le Paradis.»
και ειπεν αυτω ο ιησουσ αμην λεγω σοι σημερον μετ εμου εση εν τω παραδεισω
44 Il était déjà la sixième heure environ et, le soleil s'étant éclipsé, des ténèbres se firent sur tout le pays jusqu'à la neuvième heure.
ην δε ωσει ωρα εκτη και σκοτοσ εγενετο εφ ολην την γην εωσ ωρασ ενατησ
45 Le rideau du Temple se déchira par le milieu;
και εσκοτισθη ο ηλιοσ και εσχισθη το καταπετασμα του ναου μεσον
46 et Jésus dit, en jetant un grand cri: «Père, Je remets mon esprit entre tes mains.» En disant cela, il expira.
και φωνησασ φωνη μεγαλη ο ιησουσ ειπεν πατερ εισ χειρασ σου παραθησομαι το πνευμα μου και ταυτα ειπων εξεπνευσεν
47 Voyant ce qui se passait, le centurion glorifia Dieu, disant: «Certainement cet homme était juste!»
ιδων δε ο εκατονταρχοσ το γενομενον εδοξασεν τον θεον λεγων οντωσ ο ανθρωποσ ουτοσ δικαιοσ ην
48 Et tous ceux qui avaient assisté en foule à ce spectacle et avaient été témoins de ce qui était arrivé, s'en retournaient en se frappant la poitrine.
και παντεσ οι συμπαραγενομενοι οχλοι επι την θεωριαν ταυτην θεωρουντεσ τα γενομενα τυπτοντεσ εαυτων τα στηθη υπεστρεφον
49 Quant à ceux qui l'avaient connu, ils se tenaient tous à distance, ainsi que des femmes qui l'avaient suivi depuis la Galilée, et ils regardaient.
ειστηκεισαν δε παντεσ οι γνωστοι αυτου μακροθεν και γυναικεσ αι συνακολουθησασαι αυτω απο τησ γαλιλαιασ ορωσαι ταυτα
50 Survint un membre du Grand-Conseil appelé Joseph. C'était un homme juste et bon,
και ιδου ανηρ ονοματι ιωσηφ βουλευτησ υπαρχων ανηρ αγαθοσ και δικαιοσ
51 qui ne s'était associé ni aux projets ni aux actes des autres. (Il était d'Arimathée, ville des Juifs.) Lui aussi attendait le Royaume de Dieu.
ουτοσ ουκ ην συγκατατεθειμενοσ τη βουλη και τη πραξει αυτων απο αριμαθαιασ πολεωσ των ιουδαιων οσ και προσεδεχετο και αυτοσ την βασιλειαν του θεου
52 Il alla trouver Pilate et demanda le corps de Jésus.
ουτοσ προσελθων τω πιλατω ητησατο το σωμα του ιησου
53 Puis il le descendit de la croix, l'ensevelit dans un linceul, et le déposa dans un sépulcre taillé dans le roc, où personne encore n'avait été placé.
και καθελων αυτο ενετυλιξεν αυτο σινδονι και εθηκεν αυτο εν μνηματι λαξευτω ου ουκ ην ουδεπω ουδεισ κειμενοσ
54 C'était un jour de Préparation et un sabbat allait commencera.
και ημερα ην παρασκευη σαββατον επεφωσκεν
55 Des femmes, celles qui étaient venues avec Jésus de Galilée, ayant accompagné Joseph, virent le tombeau et comment y fut placé le corps;
κατακολουθησασαι δε γυναικεσ αιτινεσ ησαν συνεληλυθυιαι αυτω εκ τησ γαλιλαιασ εθεασαντο το μνημειον και ωσ ετεθη το σωμα αυτου
56 puis elles s'en retournèrent préparer des aromates et des parfums. Selon le commandement, elles se tinrent en repos le jour du, sabbat.
υποστρεψασαι δε ητοιμασαν αρωματα και μυρα και το μεν σαββατον ησυχασαν κατα την εντολην

< Luc 23 >