< Romains 4 >

1 Quel avantage dirons-nous donc qu'Abraham, notre père, a obtenu selon la chair?
Quid ergo dicemus invenisse Abraham patrem nostrum secundum carnem?
2 Car si Abraham a été justifié par les ouvres, il a sujet de se glorifier, mais non pas devant Dieu.
Si enim Abraham ex operibus iustificatus est, habet gloriam, sed non apud Deum.
3 Car que dit l'Écriture? Abraham crut à Dieu, et cela lui fut imputé à justice.
Quid enim dicit Scriptura? Credidit Abraham Deo: et reputatam est illi ad iustitiam.
4 Or, le salaire de celui qui travaille, est regardé, non comme une grâce, mais comme une dette.
Ei autem, qui operatur, merces non imputatur secundum gratiam, sed secundum debitum.
5 Mais pour celui qui ne travaille point, mais qui croit en celui qui justifie le pécheur, sa foi lui est imputée à justice.
Ei vero, qui non operatur, credenti autem in eum, qui iustificat impium, reputatur fides eius ad iustitiam secundum propositum gratiæ Dei.
6 C'est ainsi que David exprime le bonheur de l'homme à qui Dieu impute la justice sans les ouvres:
Sicut et David dicit beatitudinem hominis, cui Deus accepto fert iustitiam sine operibus:
7 Heureux ceux dont les iniquités sont pardonnées, et les péchés couverts!
Beati, quorum remissæ sunt iniquitates, et quorum tecta sunt peccata.
8 Heureux l'homme à qui le Seigneur n'imputera point le péché!
Beatus vir, cui non imputavit Dominus peccatum.
9 Ce bonheur donc, n'est-il que pour les circoncis? Ou est-il aussi pour les incirconcis? car nous disons que la foi d'Abraham lui fut imputée à justice.
Beatitudo ergo hæc in circumcisione tantum manet, an etiam in præputio? Dicimus enim quia reputata est Abrahæ fides ad iustitiam.
10 Mais quand lui a-t-elle été imputée? Est-ce lorsqu'il a été circoncis, ou lorsqu'il ne l'était pas? Ce n'a point été après la circoncision, mais avant.
Quomodo ergo reputata est? In circumcisione, an in præputio? Non in circumcisione, sed in præputio.
11 Et il reçut le signe de la circoncision, comme un sceau de la justice de la foi qu'il avait eue, étant incirconcis; afin d'être le père de tous ceux qui croient quoique incirconcis; et que la justice leur fût aussi imputée;
Et signum accepit circumcisionis, signaculum iustitiæ fidei, quæ est in præputio: ut sit pater omnium credentium per præputium, ut reputetur et illis ad iustitiam:
12 Et afin d'être aussi le père des circoncis, savoir, de ceux qui ne sont point seulement circoncis, mais encore qui suivent les traces de la foi, que notre père Abraham a eue avant d'être circoncis.
et sit pater circumcisionis non iis tantum, qui sunt ex circumcisione, sed et iis, qui sectantur vestigia fidei, quæ est in præputio patris nostri Abrahæ.
13 En effet, la promesse d'avoir le monde pour héritage, n'a pas été faite à Abraham ou à sa postérité, par la loi, mais par la justice de la foi;
Non enim per legem promissio Abrahæ, aut semini eius ut heres esset mundi: sed per iustitiam fidei.
14 Car si ceux qui sont de la loi sont les héritiers, la foi est anéantie, et la promesse est abolie.
Si enim qui ex lege, heredes sunt: exinanita est fides, abolita est promissio.
15 Car la loi produit la colère; en effet, où il n'y a point de loi, il n'y a point de transgression.
Lex enim iram operatur. Ubi enim non est lex: nec prævaricatio.
16 C'est donc par la foi que nous sommes héritiers, afin que ce soit par grâce, et que la promesse soit assurée à toute la postérité, non seulement à celle qui est de la loi, mais aussi à celle qui est de la foi d'Abraham,
Ideo ex fide, ut secundum gratiam firma sit promissio omni semini, non ei, qui ex lege est solum, sed et ei qui ex fide est Abrahæ, qui pater est omnium nostrum ante Deum,
17 Lequel (selon qu'il est écrit: Je t'ai établi pour être père de plusieurs nations) est notre père à tous devant Dieu, auquel il a cru, qui fait revivre les morts, et appelle les choses qui ne sont point, comme si elles étaient.
cui credidit, qui vivificat mortuos, et vocat ea quæ non sunt, tamquam ea quæ sunt. (Sicut scriptum est: Quia patrem multarum gentium posui te.)
18 Espérant contre tout sujet d'espérer, il a cru qu'il deviendrait le père de plusieurs nations, selon ce qui avait été dit: Telle sera ta postérité.
Qui contra spem in spem credidit, ut fieret pater multarum gentium secundum quod dictum est ei: Sic erit semen tuum.
19 Et comme il n'était pas faible dans la foi, il n'eut point d'égard à ce que son corps était déjà amorti, puisqu'il avait près de cent ans; ni à ce que Sara n'était plus en âge d'avoir des enfants;
Et non infirmatus est fide, nec consideravit corpus suum emortuum, cum iam fere centum esset annorum: et emortuam vulvam Saræ:
20 Et il n'eut ni doute ni défiance à l'égard de la promesse de Dieu, mais il fut fortifié par la foi, et il donna gloire à Dieu,
In repromissione etiam Dei non hæsitavit diffidentia, sed confortatus est fide, dans gloriam Deo:
21 Étant pleinement persuadé que ce qu'il promet, il peut aussi l'accomplir.
plenissime sciens quia quæcumque promisit, potens est et facere.
22 C'est pourquoi cela lui fut imputé à justice.
Ideo et reputatum est illi ad iustitiam.
23 Or, ce n'est pas seulement pour lui qu'il est écrit que cela lui fut imputé;
Non est autem scriptum tantum propter ipsum quia reputatum est illi ad iustitiam:
24 Mais c'est aussi pour nous, à qui cela sera aussi imputé, pour nous qui croyons en Celui qui a ressuscité des morts Jésus notre Seigneur,
sed et propter nos, quibus reputabitur credentibus in eum, qui suscitavit Iesum Christum Dominum nostrum a mortuis,
25 Lequel a été livré pour nos offenses, et qui est ressuscité pour notre justification.
qui traditus est propter delicta nostra, et resurrexit propter iustificationem nostram.

< Romains 4 >