Apocalypse 19
1 Après cela, j'entendis dans le ciel comme la grande voix d'une foule immense qui disait: «Alléluia! Le salut, la gloire et la puissance appartiennent à notre Dieu,
και μετα ταυτα ηκουσα φωνην οχλου πολλου μεγαλην εν τω ουρανω λεγοντος αλληλουια η σωτηρια και η δοξα και η τιμη και η δυναμις κυριω τω θεω ημων
2 parce que ses jugements sont véritables et justes. Il a jugé la grande prostituée qui a corrompu la terre par son libertinage, et il lui a demandé compte du sang de ses serviteurs, versé par sa main.»
οτι αληθιναι και δικαιαι αι κρισεις αυτου οτι εκρινεν την πορνην την μεγαλην ητις εφθειρεν την γην εν τη πορνεια αυτης και εξεδικησεν το αιμα των δουλων αυτου εκ της χειρος αυτης
3 Et la voix dit une seconde fois: «Alléluia!» Et la fumée de la grande cité monte aux siècles des siècles. (aiōn g165)
και δευτερον ειρηκαν αλληλουια και ο καπνος αυτης αναβαινει εις τους αιωνας των αιωνων (aiōn g165)
4 Et les vingt-quatre vieillards et les quatre animaux se prosternèrent et adorèrent Dieu, qui est assis sur le trône, et dirent: «Amen! Alléluia!»
και επεσαν οι πρεσβυτεροι οι εικοσι και τεσσαρες και τα τεσσαρα ζωα και προσεκυνησαν τω θεω τω καθημενω επι του θρονου λεγοντες αμην αλληλουια
5 Et il sortit du trône une voix qui disait: «Louez notre Dieu, Vous tous ses serviteurs, qui le craignez, petits et grands.»
και φωνη εκ του θρονου εξηλθεν λεγουσα αινειτε τον θεον ημων παντες οι δουλοι αυτου και οι φοβουμενοι αυτον και οι μικροι και οι μεγαλοι
6 Et j'entendis une voix forte, comme celle d'une foule immense, comme le bruit de grosses eaux, comme le bruit de violents tonnerres; elle disait: «Alléluia! car il règne, le Seigneur Dieu tout-puissant.
και ηκουσα ως φωνην οχλου πολλου και ως φωνην υδατων πολλων και ως φωνην βροντων ισχυρων λεγοντας αλληλουια οτι εβασιλευσεν κυριος ο θεος ο παντοκρατωρ
7 Réjouissons -nous, tressaillons d'allégresse et lui rendons gloire: les noces de l'agneau sont venues, son épouse s'est préparée,
χαιρωμεν και αγαλλιωμεθα και δωμεν την δοξαν αυτω οτι ηλθεν ο γαμος του αρνιου και η γυνη αυτου ητοιμασεν εαυτην
8 et il lui a été donné de se vêtir de lin fin, magnifique et pur.» (Ce fin lin, ce sont les vertus des saints.)
και εδοθη αυτη ινα περιβαληται βυσσινον καθαρον και λαμπρον το γαρ βυσσινον τα δικαιωματα εστιν των αγιων
9 Et l'ange me dit: «Écris: Heureux ceux qui sont invités au repas des noces de l'agneau!» Et il ajouta: «Ces paroles sont de véritables paroles de Dieu.»
και λεγει μοι γραψον μακαριοι οι εις το δειπνον του γαμου του αρνιου κεκλημενοι και λεγει μοι ουτοι οι λογοι αληθινοι εισιν του θεου
10 Je tombai à ses pieds pour l'adorer, mais il me dit: «Garde-toi de le faire; je suis ton compagnon de service, et celui de tes frères qui gardent le témoignage de Jésus-Christ: adore Dieu.» — En effet, le témoignage de Jésus, c'est l'esprit de la prophétie.
και επεσον εμπροσθεν των ποδων αυτου προσκυνησαι αυτω και λεγει μοι ορα μη συνδουλος σου ειμι και των αδελφων σου των εχοντων την μαρτυριαν του ιησου τω θεω προσκυνησον η γαρ μαρτυρια του ιησου εστιν το πνευμα της προφητειας
11 Alors je vis le ciel ouvert, et il parut un cheval blanc: celui qui le montait s'appelle Fidèle et Véritable; il juge et combat avec justice.
και ειδον τον ουρανον ανεωγμενον και ιδου ιππος λευκος και ο καθημενος επ αυτον καλουμενος πιστος και αληθινος και εν δικαιοσυνη κρινει και πολεμει
12 Ses yeux sont une flamme ardente; il a sur la tête plusieurs diadèmes, et porte un nom écrit, que nul ne connaît que lui-même;
οι δε οφθαλμοι αυτου ως φλοξ πυρος και επι την κεφαλην αυτου διαδηματα πολλα εχων ονομα γεγραμμενον ο ουδεις οιδεν ει μη αυτος
13 il est vêtu d'un manteau teint de sang; son nom est La Parole de Dieu.
και περιβεβλημενος ιματιον βεβαμμενον αιματι και καλειται το ονομα αυτου ο λογος του θεου
14 Les armées du ciel l'accompagnent sur des chevaux blancs; les cavaliers sont vêtus de fin lin, blanc et pur.
και τα στρατευματα εν τω ουρανω ηκολουθει αυτω εφ ιπποις λευκοις ενδεδυμενοι βυσσινον λευκον και καθαρον
15 De sa bouche sort une épée aiguë, pour frapper les nations; c'est lui qui les gouvernera avec une verge de fer; c'est lui qui foule la cuve du vin de l'ardente colère du Dieu tout-puissant.
και εκ του στοματος αυτου εκπορευεται ρομφαια οξεια ινα εν αυτη πατασση τα εθνη και αυτος ποιμανει αυτους εν ραβδω σιδηρα και αυτος πατει την ληνον του οινου του θυμου και της οργης του θεου του παντοκρατορος
16 Sur son manteau et sur sa cuisse, il porte écrit ce nom, Roi des rois, et Seigneur des seigneurs.
και εχει επι το ιματιον και επι τον μηρον αυτου το ονομα γεγραμμενον βασιλευς βασιλεων και κυριος κυριων
17 Et je vis un ange qui était debout dans le soleil, et qui cria d'une voix forte à tous les oiseaux qui volaient dans le haut des airs: «Venez, rassemblez-vous pour le grand festin que Dieu vous donne,
και ειδον ενα αγγελον εστωτα εν τω ηλιω και εκραξεν φωνη μεγαλη λεγων πασιν τοις ορνεοις τοις πετωμενοις εν μεσουρανηματι δευτε και συναγεσθε εις το δειπνον του μεγαλου θεου
18 pour manger la chair des rois, la chair des généraux, la chair des hommes forts, la chair des chevaux et de ceux qui les montent, la chair de tous les hommes, libres et esclaves, petits et grands.»
ινα φαγητε σαρκας βασιλεων και σαρκας χιλιαρχων και σαρκας ισχυρων και σαρκας ιππων και των καθημενων επ αυτων και σαρκας παντων ελευθερων και δουλων και μικρων και μεγαλων
19 Et je vis la bête et les rois de la terre, avec leurs armées rassemblées pour livrer bataille à celui qui est monté sur le cheval blanc, et à son armée.
και ειδον το θηριον και τους βασιλεις της γης και τα στρατευματα αυτων συνηγμενα ποιησαι πολεμον μετα του καθημενου επι του ιππου και μετα του στρατευματος αυτου
20 La bête fut prise, ainsi que le faux-prophète qui l'accompagnait, et qui, par ses prodiges faits devant elle, avait séduit ceux qui avaient pris la marque de la bête, et ceux qui en adoraient l'image. Tous les deux furent jetés vivants dans l'étang de feu où le soufre brûle; (Limnē Pyr g3041 g4442)
21 le reste fut tué par l'épée qui sort de la bouche de celui qui est monté sur le cheval; et tous les oiseaux se rassasièrent de leurs chairs.
και οι λοιποι απεκτανθησαν εν τη ρομφαια του καθημενου επι του ιππου τη εκπορευομενη εκ του στοματος αυτου και παντα τα ορνεα εχορτασθησαν εκ των σαρκων αυτων
