Matthieu 25
1 Alors le royaume des cieux sera semblable à dix vierges, qui prirent leurs lampes et allèrent au-devant de l’époux.
τοτε ομοιωθησεται η βασιλεια των ουρανων δεκα παρθενοις αιτινες λαβουσαι τας λαμπαδας αυτων εξηλθον εις απαντησιν του νυμφιου
2 Il y en avait cinq qui étaient folles, et cinq qui étaient sages.
πεντε δε ησαν εξ αυτων φρονιμοι και αι πεντε μωραι
3 Celles qui étaient folles ne prirent point d'huile avec elles en prenant leurs lampes,
αιτινες μωραι λαβουσαι τας λαμπαδας εαυτων ουκ ελαβον μεθ εαυτων ελαιον
4 tandis que les sages prirent de l'huile dans des vases avec leurs lampes.
αι δε φρονιμοι ελαβον ελαιον εν τοις αγγειοις αυτων μετα των λαμπαδων αυτων
5 Comme l’époux tardait à venir, elles s'assoupirent toutes et s'endormirent.
χρονιζοντος δε του νυμφιου ενυσταξαν πασαι και εκαθευδον
6 Au milieu de la nuit, un cri se fit entendre: «Voici l'époux! Allez au-devant de lui.»
μεσης δε νυκτος κραυγη γεγονεν ιδου ο νυμφιος ερχεται εξερχεσθε εις απαντησιν αυτου
7 Alors toutes ces vierges s'éveillèrent et arrangèrent leurs lampes.
τοτε ηγερθησαν πασαι αι παρθενοι εκειναι και εκοσμησαν τας λαμπαδας αυτων
8 Les folles dirent aux sages: «Donnez-nous de votre huile, car nos lampes s'éteignent.»
αι δε μωραι ταις φρονιμοις ειπον δοτε ημιν εκ του ελαιου υμων οτι αι λαμπαδες ημων σβεννυνται
9 Mais les sages leur répondirent: «Non pas; il n'y en aurait point assez pour nous et pour vous. Allez plutôt vers ceux qui en vendent, et achetez-en pour vous.»
απεκριθησαν δε αι φρονιμοι λεγουσαι μηποτε ουκ αρκεση ημιν και υμιν πορευεσθε δε μαλλον προς τους πωλουντας και αγορασατε εαυταις
10 Pendant qu'elles étaient allées en acheter, l'époux vint; celles qui étaient prêtes entrèrent avec lui dans la salle des noces, et la porte fut fermée.
απερχομενων δε αυτων αγορασαι ηλθεν ο νυμφιος και αι ετοιμοι εισηλθον μετ αυτου εις τους γαμους και εκλεισθη η θυρα
11 Plus tard, les autres vierges vinrent, et dirent: «Seigneur, Seigneur, ouvre-nous.»
υστερον δε ερχονται και αι λοιπαι παρθενοι λεγουσαι κυριε κυριε ανοιξον ημιν
12 Mais il répondit: «Je vous dis en vérité que je ne vous connais pas.»
ο δε αποκριθεις ειπεν αμην λεγω υμιν ουκ οιδα υμας
13 Veillez donc, car vous ne savez ni le jour, ni l'heure.
γρηγορειτε ουν οτι ουκ οιδατε την ημεραν ουδε την ωραν εν η ο υιος του ανθρωπου ερχεται
14 En effet, le royaume des cieux est semblable à un homme, qui, partant pour un voyage, appela ses serviteurs et leur remit ses biens.
ωσπερ γαρ ανθρωπος αποδημων εκαλεσεν τους ιδιους δουλους και παρεδωκεν αυτοις τα υπαρχοντα αυτου
15 Il donna à l'un cinq talents, à l'autre deux, et un au troisième, à chacun selon sa capacité, et il partit aussitôt.
και ω μεν εδωκεν πεντε ταλαντα ω δε δυο ω δε εν εκαστω κατα την ιδιαν δυναμιν και απεδημησεν ευθεως
16 Le maître parti, celui qui avait cinq talents trafiqua avec cette somme, et gagna cinq autres talents.
πορευθεις δε ο τα πεντε ταλαντα λαβων ειργασατο εν αυτοις και εποιησεν αλλα πεντε ταλαντα
17 De même, celui qui en avait reçu deux en gagna aussi deux autres.
ωσαυτως και ο τα δυο εκερδησεν και αυτος αλλα δυο
18 Mais celui qui n'en avait reçu qu'un, alla faire un creux en terre et y cacha l'argent de son maître.
ο δε το εν λαβων απελθων ωρυξεν εν τη γη και απεκρυψεν το αργυριον του κυριου αυτου
19 Longtemps après, le maître de ces serviteurs vint, et compta avec eux.
μετα δε χρονον πολυν ερχεται ο κυριος των δουλων εκεινων και συναιρει μετ αυτων λογον
20 Celui qui avait reçu cinq talents, s'étant approché, présenta les cinq autres talents, et dit: «Seigneur, tu m'avais remis cinq talents, en voici cinq autres que j'ai gagnés.»
και προσελθων ο τα πεντε ταλαντα λαβων προσηνεγκεν αλλα πεντε ταλαντα λεγων κυριε πεντε ταλαντα μοι παρεδωκας ιδε αλλα πεντε ταλαντα εκερδησα επ αυτοις
21 Son maître lui dit: «C'est bien, bon et fidèle serviteur, tu as été fidèle en peu, je te mettrai à la tête d'affaires plus considérables: entre dans la joie de ton maître.»
εφη δε αυτω ο κυριος αυτου ευ δουλε αγαθε και πιστε επι ολιγα ης πιστος επι πολλων σε καταστησω εισελθε εις την χαραν του κυριου σου
22 Celui qui avait reçu deux talents, s'étant aussi approché, dit: «Seigneur, tu m'avais remis deux talents, en voici deux autres que j'ai gagnés.»
προσελθων δε και ο τα δυο ταλαντα λαβων ειπεν κυριε δυο ταλαντα μοι παρεδωκας ιδε αλλα δυο ταλαντα εκερδησα επ αυτοις
23 Son maître lui dit: «C'est bien, bon et fidèle serviteur, tu as été fidèle en peu, je te mettrai à la tête d'affaires plus considérables: entre dans la joie de ton maître.»
εφη αυτω ο κυριος αυτου ευ δουλε αγαθε και πιστε επι ολιγα ης πιστος επι πολλων σε καταστησω εισελθε εις την χαραν του κυριου σου
24 Celui qui n'avait reçu qu'un talent, s'approcha à son tour, et dit: «Seigneur, je savais que tu es un homme dur, que tu moissonnes là où tu n'as pas semé, et que tu recueilles là où tu n'as pas jeté de semence,
προσελθων δε και ο το εν ταλαντον ειληφως ειπεν κυριε εγνων σε οτι σκληρος ει ανθρωπος θεριζων οπου ουκ εσπειρας και συναγων οθεν ου διεσκορπισας
25 et, dans ma crainte, je suis allé cacher ton talent dans la terre. Tiens, le voici.»
και φοβηθεις απελθων εκρυψα το ταλαντον σου εν τη γη ιδε εχεις το σον
26 Mais son maître lui répondit: «Méchant et paresseux serviteur, tu savais que je moissonne là où je n'ai point semé, et que je recueille là où je n'ai point jeté de semence!»
αποκριθεις δε ο κυριος αυτου ειπεν αυτω πονηρε δουλε και οκνηρε ηδεις οτι θεριζω οπου ουκ εσπειρα και συναγω οθεν ου διεσκορπισα
27 il te fallait donc porter mon argent aux banquiers, et, à mon retour, j'aurais retiré ce qui m'appartient avec l'intérêt.»
εδει ουν σε βαλειν το αργυριον μου τοις τραπεζιταις και ελθων εγω εκομισαμην αν το εμον συν τοκω
28 Otez-lui donc ce talent, et donnez-le à celui qui en a dix.
αρατε ουν απ αυτου το ταλαντον και δοτε τω εχοντι τα δεκα ταλαντα
29 Car on donnera à celui qui a, et il sera dans l'abondance; quant à celui qui n'a pas, on lui ôtera même ce qu'il a.
τω γαρ εχοντι παντι δοθησεται και περισσευθησεται απο δε του μη εχοντος και ο εχει αρθησεται απ αυτου
30 Jetez ce serviteur, qui n'est bon à rien, dans les ténèbres de dehors: c'est là qu'il y aura des pleurs et des grincements de dents.
και τον αχρειον δουλον εκβαλλετε εις το σκοτος το εξωτερον εκει εσται ο κλαυθμος και ο βρυγμος των οδοντων
31 Quand le Fils de l'homme viendra dans sa gloire, et tous les anges avec lui, il s'assiéra sur son trône glorieux,
οταν δε ελθη ο υιος του ανθρωπου εν τη δοξη αυτου και παντες οι αγιοι αγγελοι μετ αυτου τοτε καθισει επι θρονου δοξης αυτου
32 et toutes les nations seront assemblées devant lui. Il séparera les uns d'avec les autres, comme le berger sépare les brebis d'avec les boucs;
και συναχθησεται εμπροσθεν αυτου παντα τα εθνη και αφοριει αυτους απ αλληλων ωσπερ ο ποιμην αφοριζει τα προβατα απο των εριφων
33 et il mettra les brebis à sa droite et les boucs à sa gauche.
και στησει τα μεν προβατα εκ δεξιων αυτου τα δε εριφια εξ ευωνυμων
34 Alors le roi dira à eaux qui sont à sa droite: «Venez, vous les bénis de mon Père, prenez possession du royaume qui vous a été préparé dès la fondation du monde;
τοτε ερει ο βασιλευς τοις εκ δεξιων αυτου δευτε οι ευλογημενοι του πατρος μου κληρονομησατε την ητοιμασμενην υμιν βασιλειαν απο καταβολης κοσμου
35 car j'ai eu faim, et vous m'avez donné à manger; j'ai eu soif, et vous m'avez donné à boire; j'étais étranger, et vous m'avez recueilli;
επεινασα γαρ και εδωκατε μοι φαγειν εδιψησα και εποτισατε με ξενος ημην και συνηγαγετε με
36 j'étais nu, et vous m'avez vêtu; j'étais malade, et vous m'avez visité; j'étais en prison, et vous m'êtes venus voir.»
γυμνος και περιεβαλετε με ησθενησα και επεσκεψασθε με εν φυλακη ημην και ηλθετε προς με
37 Alors les justes lui répondront: «Seigneur, quand est-ce que nous t'avons vu avoir faim, et que nous t'avons donné à manger; ou avoir soif, et que nous t'avons donné à boire?
τοτε αποκριθησονται αυτω οι δικαιοι λεγοντες κυριε ποτε σε ειδομεν πεινωντα και εθρεψαμεν η διψωντα και εποτισαμεν
38 Quand t'avons-nous vu étranger, et t'avons-nous recueilli; ou nu, et t'avons-nous vêtu?
ποτε δε σε ειδομεν ξενον και συνηγαγομεν η γυμνον και περιεβαλομεν
39 Quand t'avons-nous vu malade ou en prison, et sommes-nous allés te voir?»
ποτε δε σε ειδομεν ασθενη η εν φυλακη και ηλθομεν προς σε
40 Et le roi leur répondra, et leur dira: «En vérité, je vous le dis, toutes les fois que vous l'avez fait à l’un de ces plus petits de mes frères, vous me l'avez fait à moi-même.»
και αποκριθεις ο βασιλευς ερει αυτοις αμην λεγω υμιν εφ οσον εποιησατε ενι τουτων των αδελφων μου των ελαχιστων εμοι εποιησατε
41 Ensuite il dira à ceux qui sont à sa gauche: «Retirez-vous de moi, maudits, allez dans le feu éternel qui a été préparé pour le diable et pour ses anges: (aiōnios g166)
τοτε ερει και τοις εξ ευωνυμων πορευεσθε απ εμου οι κατηραμενοι εις το πυρ το αιωνιον το ητοιμασμενον τω διαβολω και τοις αγγελοις αυτου (aiōnios g166)
42 car j'ai eu faim, et vous ne m'avez pas donné à manger: j'ai eu soif, et vous ne m'avez pas donné à boire:
επεινασα γαρ και ουκ εδωκατε μοι φαγειν εδιψησα και ουκ εποτισατε με
43 j'étais étranger, et vous ne m'avez pas logé; j'étais nu, et vous ne m'avez pas vêtu; j'étais malade et en prison, et vous ne m'avez pas visité.»
ξενος ημην και ου συνηγαγετε με γυμνος και ου περιεβαλετε με ασθενης και εν φυλακη και ουκ επεσκεψασθε με
44 Alors ils répondront, eux aussi: «Seigneur, quand est-ce que nous t'avons vu avoir faim ou soif, ou être étranger, ou nu, ou malade, ou en prison, et que nous ne t'avons pas assisté?»
τοτε αποκριθησονται αυτω και αυτοι λεγοντες κυριε ποτε σε ειδομεν πεινωντα η διψωντα η ξενον η γυμνον η ασθενη η εν φυλακη και ου διηκονησαμεν σοι
45 Il leur répondra: «En vérité, je vous le dis, toutes les fois que vous ne l'avez pas fait à l'un de ces plus petits, c'est à moi-même que vous ne l'avez pas fait.»
τοτε αποκριθησεται αυτοις λεγων αμην λεγω υμιν εφ οσον ουκ εποιησατε ενι τουτων των ελαχιστων ουδε εμοι εποιησατε
