Matthieu 21
1 Lorsqu'ils approchèrent de Jérusalem et qu'ils eurent atteint Bethphagé, vers le mont des Oliviers. Jésus envoya deux disciples,
και οτε ηγγισαν εις ιεροσολυμα και ηλθον εις βηθφαγη προς το ορος των ελαιων τοτε ο ιησους απεστειλεν δυο μαθητας
2 en leur disant: «Allez à ce village qui est en face de vous, et, en entrant, vous trouverez une ânesse attachée, et un ânon avec elle; détachez-les et amenez-les-moi.
λεγων αυτοις πορευθητε εις την κωμην την απεναντι υμων και ευθεως ευρησετε ονον δεδεμενην και πωλον μετ αυτης λυσαντες αγαγετε μοι
3 Si l’on vous dit quelque chose, vous direz que le Seigneur en a besoin, et on les enverra tout de suite.»
και εαν τις υμιν ειπη τι ερειτε οτι ο κυριος αυτων χρειαν εχει ευθεως δε αποστελει αυτους
4 Cela arriva, afin que s'accomplît la parole du prophète:
τουτο δε ολον γεγονεν ινα πληρωθη το ρηθεν δια του προφητου λεγοντος
5 «Dites à ta fille de Sion: Voici ton roi qui vient à toi; il est clément, et monté sur ânesse et sur un ânon, le petit d'une bête de somme.»
ειπατε τη θυγατρι σιων ιδου ο βασιλευς σου ερχεται σοι πραυς και επιβεβηκως επι ονον και πωλον υιον υποζυγιου
6 Les disciples partirent, et firent comme Jésus le leur avait commandé.
πορευθεντες δε οι μαθηται και ποιησαντες καθως προσεταξεν αυτοις ο ιησους
7 Ils amenèrent l’ânesse et l’ânon, mirent leurs manteaux sur ces animaux, et Jésus s'assit dessus.
ηγαγον την ονον και τον πωλον και επεθηκαν επανω αυτων τα ιματια αυτων και επεκαθισεν επανω αυτων
8 La plupart des gens étendaient leurs manteaux sur la route, tandis que d'autres coupaient des rameaux aux arbres, et en jonchaient le chemin.
ο δε πλειστος οχλος εστρωσαν εαυτων τα ιματια εν τη οδω αλλοι δε εκοπτον κλαδους απο των δενδρων και εστρωννυον εν τη οδω
9 La foule qui allait devant, et celle qui suivait, criaient: «Hosanna au Fils de David! Béni soit celui qui vient au nom du Seigneur! Hosanna dans les lieux très-hauts!»
οι δε οχλοι οι προαγοντες και οι ακολουθουντες εκραζον λεγοντες ωσαννα τω υιω δαβιδ ευλογημενος ο ερχομενος εν ονοματι κυριου ωσαννα εν τοις υψιστοις
10 Et quand il entra dans Jérusalem, toute la ville fut en émoi. On disait: «Qui est-ce?»
και εισελθοντος αυτου εις ιεροσολυμα εσεισθη πασα η πολις λεγουσα τις εστιν ουτος
11 Et la foule répondait: «C'est Jésus, le prophète de Nazareth en Galilée.»
οι δε οχλοι ελεγον ουτος εστιν ιησους ο προφητης ο απο ναζαρετ της γαλιλαιας
12 Jésus entra dans le temple de Dieu; il chassa tous ceux qui vendaient et qui achetaient dans le temple; il renversa les tables des changeurs et les bancs des vendeurs de pigeons,
και εισηλθεν ο ιησους εις το ιερον του θεου και εξεβαλεν παντας τους πωλουντας και αγοραζοντας εν τω ιερω και τας τραπεζας των κολλυβιστων κατεστρεψεν και τας καθεδρας των πωλουντων τας περιστερας
13 et leur dit: «Il est écrit: «Ma maison sera appelée une maison de prière, » mais vous, vous en faites «une caverne de voleurs»,
και λεγει αυτοις γεγραπται ο οικος μου οικος προσευχης κληθησεται υμεις δε αυτον εποιησατε σπηλαιον ληστων
14 Des aveugles et des boiteux vinrent le trouver dans le temple, et il les guérit.
και προσηλθον αυτω τυφλοι και χωλοι εν τω ιερω και εθεραπευσεν αυτους
15 Les principaux sacrificateurs et les scribes voyant les merveilles qu'il avait faites, et les enfants qui criaient dans le temple: «Hosanna au Fils de David!» s'en indignèrent,
ιδοντες δε οι αρχιερεις και οι γραμματεις τα θαυμασια α εποιησεν και τους παιδας κραζοντας εν τω ιερω και λεγοντας ωσαννα τω υιω δαβιδ ηγανακτησαν
16 et lui dirent: «Tu entends ce qu'ils disent?» — «Oui, leur dit Jésus; n'avez-vous jamais lu cette parole: «Tu as tiré des louanges de la bouche des petits enfants et de ceux qui sont à la mamelle?»
και ειπον αυτω ακουεις τι ουτοι λεγουσιν ο δε ιησους λεγει αυτοις ναι ουδεποτε ανεγνωτε οτι εκ στοματος νηπιων και θηλαζοντων κατηρτισω αινον
17 Et il les laissa là, et sortit de la ville pour se rendre à Béthanie, où il passa la nuit.
και καταλιπων αυτους εξηλθεν εξω της πολεως εις βηθανιαν και ηυλισθη εκει
18 Le matin, en revenant à la ville, il eut faim,
πρωιας δε επαναγων εις την πολιν επεινασεν
19 et ayant vu un figuier sur la route, il y monta; et n'y trouvant que des feuilles, il lui dit: «Que jamais fruit ne naisse de toi: à l'instant le figuier sécha. (aiōn g165)
και ιδων συκην μιαν επι της οδου ηλθεν επ αυτην και ουδεν ευρεν εν αυτη ει μη φυλλα μονον και λεγει αυτη μηκετι εκ σου καρπος γενηται εις τον αιωνα και εξηρανθη παραχρημα η συκη (aiōn g165)
20 A cette vue, les disciples étonnés, dirent: «Comment ce figuier a-t-il séché tout à coup?»
και ιδοντες οι μαθηται εθαυμασαν λεγοντες πως παραχρημα εξηρανθη η συκη
21 Jésus leur répondit: «En vérité, je vous dis que si vous aviez de la foi et que vous ne doutiez point, non-seulement vous feriez ce qui a été fait à ce figuier, mais encore quand vous diriez à cette montagne: «Va te jeter à la mer, » cela se ferait.
αποκριθεις δε ο ιησους ειπεν αυτοις αμην λεγω υμιν εαν εχητε πιστιν και μη διακριθητε ου μονον το της συκης ποιησετε αλλα καν τω ορει τουτω ειπητε αρθητι και βληθητι εις την θαλασσαν γενησεται
22 Tout ce que vous demanderez avec foi, dans votre prière, vous l'obtiendrez.
και παντα οσα αν αιτησητε εν τη προσευχη πιστευοντες ληψεσθε
23 Lorsque Jésus fut entré dans le temple, les principaux sacrificateurs et les anciens du peuple le vinrent trouver pendant qu'il enseignait, et lui dirent: «De quel droit fais-tu ces choses. et qui t'a donné ce droit?»
και ελθοντι αυτω εις το ιερον προσηλθον αυτω διδασκοντι οι αρχιερεις και οι πρεσβυτεροι του λαου λεγοντες εν ποια εξουσια ταυτα ποιεις και τις σοι εδωκεν την εξουσιαν ταυτην
24 Jésus leur répondit: «Je vous ferai aussi une question, et, si vous y répondez, je vous dirai de quel droit je fais ces choses.
αποκριθεις δε ο ιησους ειπεν αυτοις ερωτησω υμας καγω λογον ενα ον εαν ειπητε μοι καγω υμιν ερω εν ποια εξουσια ταυτα ποιω
25 Le baptême de Jean, d'où venait-il? du ciel ou des hommes?» Mais ils firent entre eux cette réflexion: Si nous disons «du ciel, » il nous dira: «Pourquoi donc n'y avez-vous pas cru?»
το βαπτισμα ιωαννου ποθεν ην εξ ουρανου η εξ ανθρωπων οι δε διελογιζοντο παρ εαυτοις λεγοντες εαν ειπωμεν εξ ουρανου ερει ημιν διατι ουν ουκ επιστευσατε αυτω
26 et si nous disons «des hommes, » nous avons lieu de craindre le peuple, car tout le monde tient Jean pour un prophète.
εαν δε ειπωμεν εξ ανθρωπων φοβουμεθα τον οχλον παντες γαρ εχουσιν τον ιωαννην ως προφητην
27 Ils répondirent à Jésus: «Nous ne savons.» Jésus leur dit aussi: «Moi non plus, je ne vous dirai pas de quel droit je fais ces choses.»
και αποκριθεντες τω ιησου ειπον ουκ οιδαμεν εφη αυτοις και αυτος ουδε εγω λεγω υμιν εν ποια εξουσια ταυτα ποιω
28 «Mais, que vous semble-t-il de ceci? Un homme avait deux fils, et, s'adressant au premier, il lui dit: «Mon enfant, va aujourd'hui travailler à la vigne.»
τι δε υμιν δοκει ανθρωπος ειχεν τεκνα δυο και προσελθων τω πρωτω ειπεν τεκνον υπαγε σημερον εργαζου εν τω αμπελωνι μου
29 Celui-ci répondit: «Non, je ne veux pas.» Mais ensuite il se repentit, et y alla.
ο δε αποκριθεις ειπεν ου θελω υστερον δε μεταμεληθεις απηλθεν
30 Le père s'adressa à l'autre, et lui parla de la même manière. Celui-ci répondit: «J'y vais, seigneur; » et il n'y alla point.
και προσελθων τω δευτερω ειπεν ωσαυτως ο δε αποκριθεις ειπεν εγω κυριε και ουκ απηλθεν
31 Lequel des deux a fait la volonté de son père?» — «C'est le premier, » dirent-ils. Jésus ajouta: «En vérité, je vous dis que les publicains et les femmes de mauvaise vie vous devancent dans le royaume de Dieu;
τις εκ των δυο εποιησεν το θελημα του πατρος λεγουσιν αυτω ο πρωτος λεγει αυτοις ο ιησους αμην λεγω υμιν οτι οι τελωναι και αι πορναι προαγουσιν υμας εις την βασιλειαν του θεου
32 car Jean est venu à vous en toute droiture, et vous ne l'avez pas cru, tandis que les publicains et les femmes de mauvaise vie ont ajouté foi à sa parole; et ensuite, quand bien même vous en avez été témoins, vous ne vous êtes pas repentis et vous n'avez point cru.»
ηλθεν γαρ προς υμας ιωαννης εν οδω δικαιοσυνης και ουκ επιστευσατε αυτω οι δε τελωναι και αι πορναι επιστευσαν αυτω υμεις δε ιδοντες ου μετεμεληθητε υστερον του πιστευσαι αυτω
33 «Ecoutez une autre parabole: «Il y avait un chef de famille qui avait planté une vigne; il l'avait entourée d'une haie, y avait creusé un pressoir, bâti une tour; puis, il la donna à cultiver à des vignerons, et quitta le pays.
αλλην παραβολην ακουσατε ανθρωπος τις ην οικοδεσποτης οστις εφυτευσεν αμπελωνα και φραγμον αυτω περιεθηκεν και ωρυξεν εν αυτω ληνον και ωκοδομησεν πυργον και εξεδοτο αυτον γεωργοις και απεδημησεν
34 Quand vint le temps des vendanges, il envoya ses serviteurs pour recevoir sa récolte;
οτε δε ηγγισεν ο καιρος των καρπων απεστειλεν τους δουλους αυτου προς τους γεωργους λαβειν τους καρπους αυτου
35 mais les vignerons, ayant pris ses serviteurs, battirent l'un, tuèrent l'autre, et en lapidèrent un troisième.
και λαβοντες οι γεωργοι τους δουλους αυτου ον μεν εδειραν ον δε απεκτειναν ον δε ελιθοβολησαν
36 Le maître en envoya d'autres en plus grand nombre que les premiers, et ils les traitèrent de même.
παλιν απεστειλεν αλλους δουλους πλειονας των πρωτων και εποιησαν αυτοις ωσαυτως
37 Enfin il leur envoya son fils, se disant: «Ils respecteront mon fils.»
υστερον δε απεστειλεν προς αυτους τον υιον αυτου λεγων εντραπησονται τον υιον μου
38 Mais, quand les vignerons virent le fils, ils se dirent entre eux: «C'est l'héritier; venez, tuons-le, et gardons son héritage.»
οι δε γεωργοι ιδοντες τον υιον ειπον εν εαυτοις ουτος εστιν ο κληρονομος δευτε αποκτεινωμεν αυτον και κατασχωμεν την κληρονομιαν αυτου
39 Là-dessus, ils le prirent, le jetèrent hors de la vigne et le tuèrent.
και λαβοντες αυτον εξεβαλον εξω του αμπελωνος και απεκτειναν
40 Eh bien! quand le maître de la vigne viendra, que fera-t-il à ces vignerons?»
οταν ουν ελθη ο κυριος του αμπελωνος τι ποιησει τοις γεωργοις εκεινοις
41 Ils dirent à Jésus: «Il fera périr misérablement ces misérables, et remettra la vigne à d'autres vignerons, qui lui donneront le produit en la saison.»
λεγουσιν αυτω κακους κακως απολεσει αυτους και τον αμπελωνα εκδοσεται αλλοις γεωργοις οιτινες αποδωσουσιν αυτω τους καρπους εν τοις καιροις αυτων
42 Jésus leur dit: «N'avez-vous jamais lu dans les Ecritures cette parole: «La pierre, que les constructeurs avaient mise au rebut, est devenue la pierre angulaire. C'est par la volonté du Seigneur qu'elle l’est devenue, et elle est une merveille à nos yeux.
λεγει αυτοις ο ιησους ουδεποτε ανεγνωτε εν ταις γραφαις λιθον ον απεδοκιμασαν οι οικοδομουντες ουτος εγενηθη εις κεφαλην γωνιας παρα κυριου εγενετο αυτη και εστιν θαυμαστη εν οφθαλμοις ημων
43 C'est pourquoi je vous dis que le royaume de Dieu vous sera ôté, et qu'il sera donné à une nation qui en produira les fruits.»
δια τουτο λεγω υμιν οτι αρθησεται αφ υμων η βασιλεια του θεου και δοθησεται εθνει ποιουντι τους καρπους αυτης
44 [et celui qui tombera sur cette pierre, s'y brisera, et elle écrasera celui sur qui elle tombera.]
και ο πεσων επι τον λιθον τουτον συνθλασθησεται εφ ον δ αν πεση λικμησει αυτον
45 En entendant les paraboles de Jésus, les principaux sacrificateurs et les pharisiens comprirent que c'était d'eux qu'il parlait,
και ακουσαντες οι αρχιερεις και οι φαρισαιοι τας παραβολας αυτου εγνωσαν οτι περι αυτων λεγει
46 et, quoiqu'ils eussent le désir de se saisir de lui, la crainte du peuple les retint, parce qu'on tenait Jésus pour un prophète.
και ζητουντες αυτον κρατησαι εφοβηθησαν τους οχλους επειδη ως προφητην αυτον ειχον
