Marc 4
1 Jésus se mit de nouveau à enseigner au bord de la mer; et il s'assembla près de lui une si grande foule, qu'il entra et s'assit dans une barque, sur l'eau, et toute la foule était près de la mer, sur le rivage.
και παλιν ηρξατο διδασκειν παρα την θαλασσαν και συνηχθη προς αυτον οχλος πολυς ωστε αυτον εμβαντα εις το πλοιον καθησθαι εν τη θαλασση και πας ο οχλος προς την θαλασσαν επι της γης ην
2 Il leur enseignait beaucoup de choses en paraboles, et leur disait dans son enseignement:
και εδιδασκεν αυτους εν παραβολαις πολλα και ελεγεν αυτοις εν τη διδαχη αυτου
3 «Écoutez: Un semeur sortit pour semer;
ακουετε ιδου εξηλθεν ο σπειρων του σπειραι
4 et, comme il semait, il arriva qu'une partie de la semence tomba le long du chemin: les oiseaux vinrent et la mangèrent.
και εγενετο εν τω σπειρειν ο μεν επεσεν παρα την οδον και ηλθεν τα πετεινα του ουρανου και κατεφαγεν αυτο
5 Une autre partie tomba sur un sol pierreux, où elle n'avait pas beaucoup de terre; elle leva aussitôt, parce que le sol n'avait pas de profondeur,
αλλο δε επεσεν επι το πετρωδες οπου ουκ ειχεν γην πολλην και ευθεως εξανετειλεν δια το μη εχειν βαθος γης
6 et, lorsque le soleil fut levé, elle fut brûlée, et sécha, faute de racines.
ηλιου δε ανατειλαντος εκαυματισθη και δια το μη εχειν ριζαν εξηρανθη
7 Une autre partie tomba parmi les épines: les épines crurent et l'étouffèrent; et elle ne donna point de fruit.
και αλλο επεσεν εις τας ακανθας και ανεβησαν αι ακανθαι και συνεπνιξαν αυτο και καρπον ουκ εδωκεν
8 Une autre partie tomba dans la bonne terre: elle donna un blé grand et bien développé, et rapporta jusqu’à trente, soixante et cent pour un.»
και αλλο επεσεν εις την γην την καλην και εδιδου καρπον αναβαινοντα και αυξανοντα και εφερεν εν τριακοντα και εν εξηκοντα και εν εκατον
9 Et il ajouta: «Que celui qui a des oreilles pour entendre, entende.»
και ελεγεν αυτοις ο εχων ωτα ακουειν ακουετω
10 Quand la foule se fut retirée, ceux qui entouraient Jésus avec les Douze, le questionnèrent sur les paraboles;
οτε δε εγενετο καταμονας ηρωτησαν αυτον οι περι αυτον συν τοις δωδεκα την παραβολην
11 et il leur dit: «C'est à vous qu'a été donné le mystère du royaume de Dieu, mais pour eux, qui sont en dehors, tout se dit en paraboles,
και ελεγεν αυτοις υμιν δεδοται γνωναι το μυστηριον της βασιλειας του θεου εκεινοις δε τοις εξω εν παραβολαις τα παντα γινεται
12 afin qu'en regardant, ils regardent, et ne voient point, et qu'en entendant, ils entendent et ne comprennent point; de peur qu’ils ne se convertissent, et que leurs péchés ne soient pardonnés.»
ινα βλεποντες βλεπωσιν και μη ιδωσιν και ακουοντες ακουωσιν και μη συνιωσιν μηποτε επιστρεψωσιν και αφεθη αυτοις τα αμαρτηματα
13 Et il ajouta: «Vous n'entendez pas cette parabole! comment donc comprendrez-vous toutes les autres?
και λεγει αυτοις ουκ οιδατε την παραβολην ταυτην και πως πασας τας παραβολας γνωσεσθε
14 Celui qui sème, sème la Parole.
ο σπειρων τον λογον σπειρει
15 Ceux qui reçoivent la semence le long du chemin, quand la Parole est semée, ce sont ceux qui l'ont à peine entendue, que Satan vient et enlève la Parole qui a été semée en eux.
ουτοι δε εισιν οι παρα την οδον οπου σπειρεται ο λογος και οταν ακουσωσιν ευθεως ερχεται ο σατανας και αιρει τον λογον τον εσπαρμενον εν ταις καρδιαις αυτων
16 De même, ceux qui reçoivent la semence dans les endroits pierreux, ce sont ceux qui, dès qu'ils entendent la Parole, la reçoivent avec joie;
και ουτοι εισιν ομοιως οι επι τα πετρωδη σπειρομενοι οι οταν ακουσωσιν τον λογον ευθεως μετα χαρας λαμβανουσιν αυτον
17 mais il n'y a point en eux de racines; ils sont sans consistance: qu'ensuite l'affliction ou la persécution survienne à cause de la Parole. elle est aussitôt pour eux une occasion de chute.
και ουκ εχουσιν ριζαν εν εαυτοις αλλα προσκαιροι εισιν ειτα γενομενης θλιψεως η διωγμου δια τον λογον ευθεως σκανδαλιζονται
18 Autres sont ceux qui reçoivent, la semence parmi les épines: ce sont ceux qui entendent la Parole,
και ουτοι εισιν οι εις τας ακανθας σπειρομενοι ουτοι εισιν οι τον λογον ακουοντες
19 et en qui les soucis du temps présent, la séduction des richesses et toutes les autres passions qui les envahissent, étouffent la Parole et la rendent infructueuse. (aiōn g165)
και αι μεριμναι του αιωνος τουτου και η απατη του πλουτου και αι περι τα λοιπα επιθυμιαι εισπορευομεναι συμπνιγουσιν τον λογον και ακαρπος γινεται (aiōn g165)
20 Enfin ceux qui ont reçu la semence dans la bonne terre, ce sont ceux qui entendent la Parole, la reçoivent et portent du fruit à raison de trente, de soixante et de cent pour un.»
και ουτοι εισιν οι επι την γην την καλην σπαρεντες οιτινες ακουουσιν τον λογον και παραδεχονται και καρποφορουσιν εν τριακοντα και εν εξηκοντα και εν εκατον
21 Et il ajouta: «Apporte-t-on la lampe, pour la mettre sous le boisseau ou sous le lit? N'est-ce pas pour la mettre sur son pied?
και ελεγεν αυτοις μητι ο λυχνος ερχεται ινα υπο τον μοδιον τεθη η υπο την κλινην ουχ ινα επι την λυχνιαν επιτεθη
22 Car rien n'est caché, qui ne doive être révélé, rien même n'a été tenu secret, que pour venir au grand jour.
ου γαρ εστιν τι κρυπτον ο εαν μη φανερωθη ουδε εγενετο αποκρυφον αλλ ινα εις φανερον ελθη
23 Si quelqu'un a des oreilles pour entendre, qu'il entende.»
ει τις εχει ωτα ακουειν ακουετω
24 Et il ajouta: «Prenez garde à ce que vous entendez. On se servira pour vous de la mesure avec laquelle vous aurez mesuré, en y ajoutant encore pour vous;
και ελεγεν αυτοις βλεπετε τι ακουετε εν ω μετρω μετρειτε μετρηθησεται υμιν και προστεθησεται υμιν τοις ακουουσιν
25 car on donnera à celui qui a, mais pour celui qui n'a pas, on lui ôtera même ce qu'il a.»
ος γαρ αν εχη δοθησεται αυτω και ος ουκ εχει και ο εχει αρθησεται απ αυτου
26 Il dit encore: «Il en est du royaume de Dieu comme de la semence qu'un homme a jetée en terre:
και ελεγεν ουτως εστιν η βασιλεια του θεου ως εαν ανθρωπος βαλη τον σπορον επι της γης
27 qu'il dorme ou qu'il veille, nuit et jour, la semence pousse et grandit sans qu'il sache comment.
και καθευδη και εγειρηται νυκτα και ημεραν και ο σπορος βλαστανη και μηκυνηται ως ουκ οιδεν αυτος
28 La terre produit d'elle-même du fruit: d'abord de l'herbe, puis un épi, puis voilà un grain bien nourri dans l'épi.
αυτοματη γαρ η γη καρποφορει πρωτον χορτον ειτα σταχυν ειτα πληρη σιτον εν τω σταχυι
29 Aussitôt que le fruit le permet, on y met la faucille, parce que c'est la moisson.
οταν δε παραδω ο καρπος ευθεως αποστελλει το δρεπανον οτι παρεστηκεν ο θερισμος
30 Il dit encore: «A quoi devons-nous comparer le royaume de Dieu, ou par quelle parabole faut-il le représenter?
και ελεγεν τινι ομοιωσωμεν την βασιλειαν του θεου η εν ποια παραβολη παραβαλωμεν αυτην
31 — Nous le comparerons à un grain de moutarde, qui, lorsqu'on le sème, est la plus petite des graines de la terre,
ως κοκκω σιναπεως ος οταν σπαρη επι της γης μικροτερος παντων των σπερματων εστιν των επι της γης
32 puis, quand il a été semé, il croit et devient la plus grande des plantes potagères; il pousse des branches assez grandes pour que les oiseaux du ciel puissent s'abriter à son ombre.»
και οταν σπαρη αναβαινει και γινεται παντων των λαχανων μειζων και ποιει κλαδους μεγαλους ωστε δυνασθαι υπο την σκιαν αυτου τα πετεινα του ουρανου κατασκηνουν
33 C'était par beaucoup de paraboles de ce genre, qu'il leur annonçait la Parole, selon qu'ils étaient capables de l'entendre.
και τοιαυταις παραβολαις πολλαις ελαλει αυτοις τον λογον καθως ηδυναντο ακουειν
34 Il ne leur parlait qu'en paraboles; mais, en particulier, il expliquait tout à ses disciples.
χωρις δε παραβολης ουκ ελαλει αυτοις κατ ιδιαν δε τοις μαθηταις αυτου επελυεν παντα
35 Ce même jour, vers le soir, il leur dit: «Passons à l'autre bord.»
και λεγει αυτοις εν εκεινη τη ημερα οψιας γενομενης διελθωμεν εις το περαν
36 Après avoir renvoyé la foule, ses disciples l'emmenèrent dans la barque, sans le déranger: d'autres petites embarcations l'accompagnaient.
και αφεντες τον οχλον παραλαμβανουσιν αυτον ως ην εν τω πλοιω και αλλα δε πλοιαρια ην μετ αυτου
37 Il s'éleva un violent orage, et les vagues déferlaient sur la barque, de sorte qu'elles menaçaient de la remplir:
και γινεται λαιλαψ ανεμου μεγαλη τα δε κυματα επεβαλλεν εις το πλοιον ωστε αυτο ηδη γεμιζεσθαι
38 et Jésus était à la poupe, dormant sur l'oreiller. Les disciples le réveillèrent et lui dirent: «Maître, tu ne t'inquiètes pas de ce que nous périssons.»
και ην αυτος επι τη πρυμνη επι το προσκεφαλαιον καθευδων και διεγειρουσιν αυτον και λεγουσιν αυτω διδασκαλε ου μελει σοι οτι απολλυμεθα
39 Jésus étant réveillé, tança le vent, et dit à la mer: «Tais-toi! Silence!» et le vent cessa, et il se fit un grand calme.
και διεγερθεις επετιμησεν τω ανεμω και ειπεν τη θαλασση σιωπα πεφιμωσο και εκοπασεν ο ανεμος και εγενετο γαληνη μεγαλη
40 Alors il dit à ses disciples: «Pourquoi avez-vous peur? Comment? n'avez-vous point de foi?»
και ειπεν αυτοις τι δειλοι εστε ουτως πως ουκ εχετε πιστιν
41 Et ils furent saisis d'une grande terreur, et ils se dirent les uns aux autres: «Quel est donc cet homme, que le vent et la mer lui obéissent?»
και εφοβηθησαν φοβον μεγαν και ελεγον προς αλληλους τις αρα ουτος εστιν οτι και ο ανεμος και η θαλασσα υπακουουσιν αυτω
