Marc 10
1 Jésus étant parti de là, se rendit aux confins de la Judée, de l'autre côté du Jourdain. Des foules se joignirent de nouveau à lui, et Jésus, suivant sa coutume, se mit de nouveau à les enseigner.
κακειθεν αναστας ερχεται εις τα ορια της ιουδαιας δια του περαν του ιορδανου και συμπορευονται παλιν οχλοι προς αυτον και ως ειωθει παλιν εδιδασκεν αυτους
2 Des pharisiens vinrent vers lui, et lui demandèrent s'il est permis à un mari de répudier sa femme: c'était pour le mettre à l'épreuve.
και προσελθοντες οι φαρισαιοι επηρωτησαν αυτον ει εξεστιν ανδρι γυναικα απολυσαι πειραζοντες αυτον
3 Jésus leur répondit: «Qu'est-ce que Moïse vous a prescrit?»
ο δε αποκριθεις ειπεν αυτοις τι υμιν ενετειλατο μωσης
4 — «Moïse, dirent-ils, nous a autorisés à dresser un acte de divorce et à répudier.»
οι δε ειπον μωσης επετρεψεν βιβλιον αποστασιου γραψαι και απολυσαι
5 Jésus reprit: «C'est à cause de la dureté de votre coeur que Moïse vous a donné ce commandement,
και αποκριθεις ο ιησους ειπεν αυτοις προς την σκληροκαρδιαν υμων εγραψεν υμιν την εντολην ταυτην
6 mais au commencement de la création, Dieu les fit, l’un homme, l’autre femme;
απο δε αρχης κτισεως αρσεν και θηλυ εποιησεν αυτους ο θεος
7 pour cette raison. L’homme, quittera son père et sa mère pour s'attacher à sa femme,
ενεκεν τουτου καταλειψει ανθρωπος τον πατερα αυτου και την μητερα και προσκολληθησεται προς την γυναικα αυτου
8 et les deux seront une seule chair. Ainsi ils ne sont plus deux, mais ils sont une seule chair.
και εσονται οι δυο εις σαρκα μιαν ωστε ουκετι εισιν δυο αλλα μια σαρξ
9 Que l'homme donc ne sépare pas ce que Dieu a uni.»
ο ουν ο θεος συνεζευξεν ανθρωπος μη χωριζετω
10 Rentrés au logis, les disciples l’interrogèrent encore sur ce sujet;
και εν τη οικια παλιν οι μαθηται αυτου περι του αυτου επηρωτησαν αυτον
11 et il leur dit: «Si un homme répudie sa femme et en épouse une autre, il se rend coupable d'adultère à l’égard de la première;
και λεγει αυτοις ος εαν απολυση την γυναικα αυτου και γαμηση αλλην μοιχαται επ αυτην
12 et si une femme se divorce d'avec son mari et en épouse un autre, elle commet un adultère.»
και εαν γυνη απολυση τον ανδρα αυτης και γαμηθη αλλω μοιχαται
13 On lui amena de petits enfants, pour qu'il les touchât. Les disciples reprenaient ceux qui les amenaient,
και προσεφερον αυτω παιδια ινα αψηται αυτων οι δε μαθηται επετιμων τοις προσφερουσιν
14 mais Jésus, s'en étant aperçu, en fut fâché, et leur dit: «Laissez venir vers moi ces petits enfants; ne les en empêchez pas, car le royaume de Dieu est à ceux qui leur ressemblent.
ιδων δε ο ιησους ηγανακτησεν και ειπεν αυτοις αφετε τα παιδια ερχεσθαι προς με και μη κωλυετε αυτα των γαρ τοιουτων εστιν η βασιλεια του θεου
15 En vérité, je vous dis que si l’on ne reçoit pas le royaume de Dieu avec les dispositions d'un petit enfant, l’on n'y entre point.
αμην λεγω υμιν ος εαν μη δεξηται την βασιλειαν του θεου ως παιδιον ου μη εισελθη εις αυτην
16 Puis il embrassa ces enfants, leur imposa les mains, et les bénit.
και εναγκαλισαμενος αυτα τιθεις τας χειρας επ αυτα ηυλογει αυτα
17 Au moment où il sortait pour se mettre en route, un homme accourut, et, se jetant à ses genoux, lui adressa cette question: «Bon Maître, que dois-je faire pour hériter la vie éternelle?» (aiōnios g166)
και εκπορευομενου αυτου εις οδον προσδραμων εις και γονυπετησας αυτον επηρωτα αυτον διδασκαλε αγαθε τι ποιησω ινα ζωην αιωνιον κληρονομησω (aiōnios g166)
18 Jésus lui dit: «Pourquoi m'appelles-tu bon? Dieu seul est bon.
ο δε ιησους ειπεν αυτω τι με λεγεις αγαθον ουδεις αγαθος ει μη εις ο θεος
19 Tu connais les commandements: «Ne commets point adultère; ne tue point; ne dérobe point; ne porte point de faux témoignage; ne fais tort à personne; honore ton père et mère.»
τας εντολας οιδας μη μοιχευσης μη φονευσης μη κλεψης μη ψευδομαρτυρησης μη αποστερησης τιμα τον πατερα σου και την μητερα
20 Cet homme répondit: «Maître, j'ai gardé tous ces commandements dès ma jeunesse.»
ο δε αποκριθεις ειπεν αυτω διδασκαλε ταυτα παντα εφυλαξαμην εκ νεοτητος μου
21 Jésus, l'ayant regardé, l'aima, et lui dit: «Il te manque une chose: va, vends tout ce que tu as, et le donne aux pauvres, et tu auras un trésor dans le ciel; puis viens, suis-moi en portant ta croix.»
ο δε ιησους εμβλεψας αυτω ηγαπησεν αυτον και ειπεν αυτω εν σοι υστερει υπαγε οσα εχεις πωλησον και δος τοις πτωχοις και εξεις θησαυρον εν ουρανω και δευρο ακολουθει μοι αρας τον σταυρον
22 Mais lui, assombri par cette parole, s'en alla tout triste, car il avait de grands biens.
ο δε στυγνασας επι τω λογω απηλθεν λυπουμενος ην γαρ εχων κτηματα πολλα
23 Alors Jésus, jetant ses regards autour de lui, dit à ses disciples: «Qu'il est difficile à ceux qui possèdent les richesses d'entrer dans le royaume de Dieu!»
και περιβλεψαμενος ο ιησους λεγει τοις μαθηταις αυτου πως δυσκολως οι τα χρηματα εχοντες εις την βασιλειαν του θεου εισελευσονται
24 Ils furent stupéfaits de ces paroles. Alors Jésus reprit: «Mes enfants, qu'il est difficile à ceux qui mettent leur confiance dans les richesses d'entrer dans le royaume de Dieu!
οι δε μαθηται εθαμβουντο επι τοις λογοις αυτου ο δε ιησους παλιν αποκριθεις λεγει αυτοις τεκνα πως δυσκολον εστιν τους πεποιθοτας επι τοις χρημασιν εις την βασιλειαν του θεου εισελθειν
25 Il est plus aisé qu'un chameau passe par le trou d'une aiguille, qu'il ne l'est à un riche d'entrer dans le royaume de Dieu.»
ευκοπωτερον εστιν καμηλον δια της τρυμαλιας της ραφιδος εισελθειν η πλουσιον εις την βασιλειαν του θεου εισελθειν
26 Les disciples encore plus étonnés, se disaient les uns aux autres: «Et qui peut être sauvé?»
οι δε περισσως εξεπλησσοντο λεγοντες προς εαυτους και τις δυναται σωθηναι
27 Jésus, arrêtant son regard sur eux, dit: «Cela est impossible aux hommes, mais non à Dieu; car toutes choses sont possibles à Dieu.»
εμβλεψας δε αυτοις ο ιησους λεγει παρα ανθρωποις αδυνατον αλλ ου παρα τω θεω παντα γαρ δυνατα εστιν παρα τω θεω
28 Pierre se mit à lui dire: «Pour nous, tu le vois, nous avons tout quitté pour te suivre.»
και ηρξατο ο πετρος λεγειν αυτω ιδου ημεις αφηκαμεν παντα και ηκολουθησαμεν σοι
29 Jésus répondit: «En vérité je vous le dis, personne ne quittera, pour moi et pour l'évangile, maison, ou frères, ou soeurs, ou mère, ou père, ou enfants, ou terres,
αποκριθεις δε ο ιησους ειπεν αμην λεγω υμιν ουδεις εστιν ος αφηκεν οικιαν η αδελφους η αδελφας η πατερα η μητερα η γυναικα η τεκνα η αγρους ενεκεν εμου και του ευαγγελιου
31 Bien des derniers seront les premiers, et bien des premiers seront les derniers.»
πολλοι δε εσονται πρωτοι εσχατοι και οι εσχατοι πρωτοι
32 Ils étaient en route pour monter à Jérusalem: Jésus allait devant, et les disciples suivaient pleins de stupeur, quelques-uns même pleins d'effroi. Jésus, prenant de nouveau les Douze près de lui, se mit à leur dire ce qui devait lui arriver:
ησαν δε εν τη οδω αναβαινοντες εις ιεροσολυμα και ην προαγων αυτους ο ιησους και εθαμβουντο και ακολουθουντες εφοβουντο και παραλαβων παλιν τους δωδεκα ηρξατο αυτοις λεγειν τα μελλοντα αυτω συμβαινειν
33 «Voici que nous montons à Jérusalem, et le Fils de l'homme sera livré aux principaux sacrificateurs et aux scribes: ils le condamneront à mort et le livreront aux Gentils,
οτι ιδου αναβαινομεν εις ιεροσολυμα και ο υιος του ανθρωπου παραδοθησεται τοις αρχιερευσιν και τοις γραμματευσιν και κατακρινουσιν αυτον θανατω και παραδωσουσιν αυτον τοις εθνεσιν
34 qui le bafoueront, le flagelleront, cracheront sur lui et le mettront à mort; mais, trois jours après, il ressuscitera.»
και εμπαιξουσιν αυτω και μαστιγωσουσιν αυτον και εμπτυσουσιν αυτω και αποκτενουσιν αυτον και τη τριτη ημερα αναστησεται
35 Jacques et Jean, fils de Zébédée, s'avancèrent vers lui, et lui dirent: «Maître, nous voudrions que tu fisses pour nous ce que nous allons te demander.»
και προσπορευονται αυτω ιακωβος και ιωαννης οι υιοι ζεβεδαιου λεγοντες διδασκαλε θελομεν ινα ο εαν αιτησωμεν ποιησης ημιν
36 Jésus leur dit: «Que voulez-vous que je fasse pour vous?»
ο δε ειπεν αυτοις τι θελετε ποιησαι με υμιν
37 — «Accorde-nous, lui dirent-ils, d'être assis, l'un à ta droite, l'autre à ta gauche, quand tu seras dans ta gloire?»
οι δε ειπον αυτω δος ημιν ινα εις εκ δεξιων σου και εις εξ ευωνυμων σου καθισωμεν εν τη δοξη σου
38 Jésus leur répondit: «Vous ne savez ce que vous demandez. Pouvez- vous boire le calice que je vais boire, et être baptisés du baptême dont je vais être baptisé?»
ο δε ιησους ειπεν αυτοις ουκ οιδατε τι αιτεισθε δυνασθε πιειν το ποτηριον ο εγω πινω και το βαπτισμα ο εγω βαπτιζομαι βαπτισθηναι
39 — «Nous le pouvons, » dirent-ils. Jésus leur répondit: «Oui, vous boirez le calice que je vais boire, et vous serez baptisés du baptême dont je vais être baptisé;
οι δε ειπον αυτω δυναμεθα ο δε ιησους ειπεν αυτοις το μεν ποτηριον ο εγω πινω πιεσθε και το βαπτισμα ο εγω βαπτιζομαι βαπτισθησεσθε
40 mais quant à être assis à ma droite ou à ma gauche, il ne m'appartient pas de l'accorder; cette distinction sera pour ceux à qui elle est réservée.»
το δε καθισαι εκ δεξιων μου και εξ ευωνυμων μου ουκ εστιν εμον δουναι αλλ οις ητοιμασται
41 Les dix autres disciples, qui avaient entendu cette demande, commencèrent à se fâcher contre Jacques et Jean.
και ακουσαντες οι δεκα ηρξαντο αγανακτειν περι ιακωβου και ιωαννου
42 Jésus les appela et leur dit: «Vous savez que les princes reconnus par les nations les maîtrisent, et que les grands les dominent;
ο δε ιησους προσκαλεσαμενος αυτους λεγει αυτοις οιδατε οτι οι δοκουντες αρχειν των εθνων κατακυριευουσιν αυτων και οι μεγαλοι αυτων κατεξουσιαζουσιν αυτων
43 il n'en est point ainsi parmi vous: au contraire, celui qui veut être grand parmi vous sera votre serviteur,
ουχ ουτως δε εσται εν υμιν αλλ ος εαν θελη γενεσθαι μεγας εν υμιν εσται διακονος υμων
44 et celui qui veut être le premier, sera l'esclave de tous.
και ος αν θελη υμων γενεσθαι πρωτος εσται παντων δουλος
45 Car le Fils de l'homme est venu, non pour être servi, mais pour servir et donner sa vie pour la rançon de beaucoup.»
και γαρ ο υιος του ανθρωπου ουκ ηλθεν διακονηθηναι αλλα διακονησαι και δουναι την ψυχην αυτου λυτρον αντι πολλων
46 Ils arrivèrent à Jéricho. Comme Jésus sortait de Jéricho, lui, ses disciples et une assez grande foule, le fils de Timée, Bar-Timée, mendiant aveugle, se trouvait assis sur le bord de la route.
και ερχονται εις ιεριχω και εκπορευομενου αυτου απο ιεριχω και των μαθητων αυτου και οχλου ικανου υιος τιμαιου βαρτιμαιος ο τυφλος εκαθητο παρα την οδον προσαιτων
47 Ayant entendu dire que c'était Jésus de Nazareth qui passait, il se mit à crier: «Fils de David, Jésus, aie pitié de moi.»
και ακουσας οτι ιησους ο ναζωραιος εστιν ηρξατο κραζειν και λεγειν ο υιος δαβιδ ιησου ελεησον με
48 Plusieurs le reprenaient pour le faire taire; mais il criait encore plus fort: «Fils de David, aie pitié de moi.»
και επετιμων αυτω πολλοι ινα σιωπηση ο δε πολλω μαλλον εκραζεν υιε δαβιδ ελεησον με
49 Jésus s'arrêta, et dit: «Appelez-le.» On appela l'aveugle, et on lui dit: «Courage! lève-toi, il t'appelle.»
και στας ο ιησους ειπεν αυτον φωνηθηναι και φωνουσιν τον τυφλον λεγοντες αυτω θαρσει εγειραι φωνει σε
50 Et lui, jetant son manteau, se leva d'un bond, et vint vers Jésus.
ο δε αποβαλων το ιματιον αυτου αναστας ηλθεν προς τον ιησουν
51 Jésus, prenant la parole, lui dit: «Que veux-tu que je fasse pour toi?» L'aveugle lui dit: «Rabbouni, que je recouvre la vue.»
και αποκριθεις λεγει αυτω ο ιησους τι θελεις ποιησω σοι ο δε τυφλος ειπεν αυτω ραββονι ινα αναβλεψω
52 — «Va, lui dit Jésus, ta foi t'a guéri.» Aussitôt il recouvra la vue, et il suivit Jésus dans le chemin.
ο δε ιησους ειπεν αυτω υπαγε η πιστις σου σεσωκεν σε και ευθεως ανεβλεψεν και ηκολουθει τω ιησου εν τη οδω
