Jean 4
1 Lorsque le Seigneur sut que les pharisiens avaient appris qu'il faisait et baptisait plus de disciples que Jean
ως ουν εγνω ο κυριος οτι ηκουσαν οι φαρισαιοι οτι ιησους πλειονας μαθητας ποιει και βαπτιζει η ιωαννης
2 (toutefois ce n'était pas Jésus lui-même qui baptisait, mais c'étaient ses disciples),
καιτοιγε ιησους αυτος ουκ εβαπτιζεν αλλ οι μαθηται αυτου
3 il quitta la Judée et retourna en Galilée.
αφηκεν την ιουδαιαν και απηλθεν παλιν εις την γαλιλαιαν
4 Or il fallait qu'il passât par la Samarie.
εδει δε αυτον διερχεσθαι δια της σαμαρειας
5 Il arriva donc à une ville de Samarie, nommée Sychar, située près du fond de terre que Jacob avait donné à son fils Joseph.
ερχεται ουν εις πολιν της σαμαρειας λεγομενην συχαρ πλησιον του χωριου ο εδωκεν ιακωβ ιωσηφ τω υιω αυτου
6 Là, se trouvait la fontaine de Jacob. Jésus, fatigué de la route, s'assit tout simplement au bord de la fontaine. C'était environ la sixième heure du jour.
ην δε εκει πηγη του ιακωβ ο ουν ιησους κεκοπιακως εκ της οδοιποριας εκαθεζετο ουτως επι τη πηγη ωρα ην ωσει εκτη
7 Une femme samaritaine étant venue pour puiser de l'eau, Jésus lui dit: «Donne-moi à boire; »
ερχεται γυνη εκ της σαμαρειας αντλησαι υδωρ λεγει αυτη ο ιησους δος μοι πιειν
8 car ses disciples étaient allés à la ville pour acheter des vivres.
οι γαρ μαθηται αυτου απεληλυθεισαν εις την πολιν ινα τροφας αγορασωσιν
9 Cette femme samaritaine lui dit donc: «Comment, toi qui es Juif, me demandes-tu à boire, à moi qui suis une femme samaritaine?» Les Juifs, en effet, ne frayent pas avec les Samaritains.
λεγει ουν αυτω η γυνη η σαμαρειτις πως συ ιουδαιος ων παρ εμου πιειν αιτεις ουσης γυναικος σαμαρειτιδος ου γαρ συγχρωνται ιουδαιοι σαμαρειταις
10 Jésus lui répondit: «Si tu connaissais la grâce que Dieu te fait, et qui est celui qui te dit, «donne-moi à boire, » tu lui aurais toi-même demandé à boire, et il t'aurait donné de l'eau vive.»
απεκριθη ιησους και ειπεν αυτη ει ηδεις την δωρεαν του θεου και τις εστιν ο λεγων σοι δος μοι πιειν συ αν ητησας αυτον και εδωκεν αν σοι υδωρ ζων
11 — «Seigneur, lui dit cette femme, tu n'as point de seau, et le puits est profond. D'où aurais-tu donc cette eau vive?
λεγει αυτω η γυνη κυριε ουτε αντλημα εχεις και το φρεαρ εστιν βαθυ ποθεν ουν εχεις το υδωρ το ζων
12 Es-tu plus grand que notre père Jacob, qui nous a donné ce puits, et qui en a bu lui-même, aussi bien que ses fils et ses troupeaux?»
μη συ μειζων ει του πατρος ημων ιακωβ ος εδωκεν ημιν το φρεαρ και αυτος εξ αυτου επιεν και οι υιοι αυτου και τα θρεμματα αυτου
13 Jésus lui répondit: «Quiconque boit de cette eau aura encore soif;
απεκριθη ο ιησους και ειπεν αυτη πας ο πινων εκ του υδατος τουτου διψησει παλιν
15 Cette femme lui dit: «Seigneur, donne-moi de cette eau, afin que je n'aie pas soif, et que je ne vienne pas ici pour puiser.»
λεγει προς αυτον η γυνη κυριε δος μοι τουτο το υδωρ ινα μη διψω μηδε ερχωμαι ενθαδε αντλειν
16 — «Va, lui dit Jésus, appelle ton mari, et viens ici.»
λεγει αυτη ο ιησους υπαγε φωνησον τον ανδρα σου και ελθε ενθαδε
17 — «Je n'ai point de mari, » repartit cette femme. Jésus lui dit: «Tu as raison de dire, «je n'ai point de mari, »
απεκριθη η γυνη και ειπεν ουκ εχω ανδρα λεγει αυτη ο ιησους καλως ειπας οτι ανδρα ουκ εχω
18 car tu as eu cinq maris, et celui que tu as maintenant, n'est pas ton mari. Tu as dit vrai en cela.»
πεντε γαρ ανδρας εσχες και νυν ον εχεις ουκ εστιν σου ανηρ τουτο αληθες ειρηκας
19 — «Seigneur, lui dit cette femme, je vois que tu es prophète.
λεγει αυτω η γυνη κυριε θεωρω οτι προφητης ει συ
20 Nos pères ont adoré sur cette montagne, et vous dites, vous, que c'est à Jérusalem qu'est le lieu où l'on doit adorer.»
οι πατερες ημων εν τουτω τω ορει προσεκυνησαν και υμεις λεγετε οτι εν ιεροσολυμοις εστιν ο τοπος οπου δει προσκυνειν
21 Jésus lui dit: «Femme, crois-moi; l'heure vient où vous n'adorerez le Père ni sur cette montagne, ni à Jérusalem.
λεγει αυτη ο ιησους γυναι πιστευσον μοι οτι ερχεται ωρα οτε ουτε εν τω ορει τουτω ουτε εν ιεροσολυμοις προσκυνησετε τω πατρι
22 Vous adorez ce que vous ne connaissez pas; pour nous, nous adorons ce que nous connaissons, car le salut vient des Juifs.
υμεις προσκυνειτε ο ουκ οιδατε ημεις προσκυνουμεν ο οιδαμεν οτι η σωτηρια εκ των ιουδαιων εστιν
23 Mais l'heure vient, et elle est déjà venue, où les vrais adorateurs adoreront le Père en esprit et en vérité: ce sont là les adorateurs que le Père demande.
αλλ ερχεται ωρα και νυν εστιν οτε οι αληθινοι προσκυνηται προσκυνησουσιν τω πατρι εν πνευματι και αληθεια και γαρ ο πατηρ τοιουτους ζητει τους προσκυνουντας αυτον
24 Dieu est esprit, et il faut que ceux qui l'adorent, l'adorent en esprit et en vérité»
πνευμα ο θεος και τους προσκυνουντας αυτον εν πνευματι και αληθεια δει προσκυνειν
25 Cette femme lui dit: «Je sais que le Messie va venir; » (celui qu'on appelle Christ) «quand il sera venu, il nous enseignera toutes choses.»
λεγει αυτω η γυνη οιδα οτι μεσσιας ερχεται ο λεγομενος χριστος οταν ελθη εκεινος αναγγελει ημιν παντα
26 Jésus lui dit: «Je le suis, moi qui te parle.»
λεγει αυτη ο ιησους εγω ειμι ο λαλων σοι
27 Là-dessus, ses disciples arrivèrent, et ils s'étonnèrent de ce qu'il parlait avec une femme; cependant aucun d'eux ne lui dit: «Que demandes-tu?» ou «Pourquoi parles-tu avec elle?»
και επι τουτω ηλθον οι μαθηται αυτου και εθαυμασαν οτι μετα γυναικος ελαλει ουδεις μεντοι ειπεν τι ζητεις η τι λαλεις μετ αυτης
28 Alors la femme laissant là sa cruche, s'en alla à la ville et dit aux gens de l'endroit:
αφηκεν ουν την υδριαν αυτης η γυνη και απηλθεν εις την πολιν και λεγει τοις ανθρωποις
29 «Venez voir un homme qui m'a dit tout ce que j'ai fait; ne serait-ce point le Messie?»
δευτε ιδετε ανθρωπον ος ειπεν μοι παντα οσα εποιησα μητι ουτος εστιν ο χριστος
30 Les gens sortirent de la ville et vinrent vers Jésus.
εξηλθον ουν εκ της πολεως και ηρχοντο προς αυτον
31 Cependant ses disciples le priaient de prendre quelque nourriture, disant: «Maître, mange.»
εν δε τω μεταξυ ηρωτων αυτον οι μαθηται λεγοντες ραββι φαγε
32 Il leur dit: «J'ai à prendre une nourriture que vous ne connaissez pas.»
ο δε ειπεν αυτοις εγω βρωσιν εχω φαγειν ην υμεις ουκ οιδατε
33 Ses disciples se disaient donc les uns aux autres: «Lui aurait-on apporté à manger?»
ελεγον ουν οι μαθηται προς αλληλους μη τις ηνεγκεν αυτω φαγειν
34 Jésus leur dit: «Ma nourriture à moi, c'est de faire la volonté de celui qui m'a envoyé, et d'accomplir son oeuvre.
λεγει αυτοις ο ιησους εμον βρωμα εστιν ινα ποιω το θελημα του πεμψαντος με και τελειωσω αυτου το εργον
35 Ne dites-vous pas qu'il y a encore quatre mois jusqu’à la moisson? Voici, je vous dis: Levez les yeux, et regardez les campagnes, elles sont blanches pour la moisson.
ουχ υμεις λεγετε οτι ετι τετραμηνον εστιν και ο θερισμος ερχεται ιδου λεγω υμιν επαρατε τους οφθαλμους υμων και θεασασθε τας χωρας οτι λευκαι εισιν προς θερισμον ηδη
36 Déjà le moissonneur reçoit sa récompense, et serre la récolte pour la vie éternelle, afin que le semeur et le moissonneur se réjouissent ensemble; (aiōnios g166)
και ο θεριζων μισθον λαμβανει και συναγει καρπον εις ζωην αιωνιον ινα και ο σπειρων ομου χαιρη και ο θεριζων (aiōnios g166)
37 car c'est bien ici que l’on peut dire: L'un sème, un autre moissonne.
εν γαρ τουτω ο λογος εστιν ο αληθινος οτι αλλος εστιν ο σπειρων και αλλος ο θεριζων
38 Je vous ai envoyés moissonner là où vous n'avez pas travaillé; d'autres ont travaillé, et vous êtes entrés dans leurs travaux.»
εγω απεστειλα υμας θεριζειν ο ουχ υμεις κεκοπιακατε αλλοι κεκοπιακασιν και υμεις εις τον κοπον αυτων εισεληλυθατε
39 Plusieurs des Samaritains de cette ville crurent en Jésus, pour avoir entendu cette femme les assurer qu'il lui avait dit tout ce qu'elle avait fait.
εκ δε της πολεως εκεινης πολλοι επιστευσαν εις αυτον των σαμαρειτων δια τον λογον της γυναικος μαρτυρουσης οτι ειπεν μοι παντα οσα εποιησα
40 Lors donc que les Samaritains furent venus vers lui, ils le prièrent de demeurer chez eux; et il y demeura deux jours.
ως ουν ηλθον προς αυτον οι σαμαρειται ηρωτων αυτον μειναι παρ αυτοις και εμεινεν εκει δυο ημερας
41 Un bien plus grand nombre crurent, pour l'avoir entendu lui-même,
και πολλω πλειους επιστευσαν δια τον λογον αυτου
42 et ils disaient à la femme: «Ce n'est plus sur ton rapport que nous croyons, car nous l'avons entendu nous-mêmes, et nous savons que c'est lui qui est vraiment le Sauveur du monde.»
τη τε γυναικι ελεγον οτι ουκετι δια την σην λαλιαν πιστευομεν αυτοι γαρ ακηκοαμεν και οιδαμεν οτι ουτος εστιν αληθως ο σωτηρ του κοσμου ο χριστος
43 Après ces deux jours, Jésus partit de là, et s'en alla en Galilée;
μετα δε τας δυο ημερας εξηλθεν εκειθεν και απηλθεν εις την γαλιλαιαν
44 car il avait déclaré lui-même qu'un prophète n'est point honoré dans sa patrie.
αυτος γαρ ο ιησους εμαρτυρησεν οτι προφητης εν τη ιδια πατριδι τιμην ουκ εχει
45 Quand il arriva en Galilée, les Galiléens l'accueillirent, parce qu'ils avaient vu tout ce qu'il avait fait à Jérusalem, lors de la fête; car ils étaient aussi allés à la fête.
οτε ουν ηλθεν εις την γαλιλαιαν εδεξαντο αυτον οι γαλιλαιοι παντα εωρακοτες α εποιησεν εν ιεροσολυμοις εν τη εορτη και αυτοι γαρ ηλθον εις την εορτην
46 Il vint donc de nouveau à Cana en Galilée, où il avait changé l'eau en vin. Il y avait à Capernaoum un officier du roi, dont le fils était malade.
ηλθεν ουν ο ιησους παλιν εις την κανα της γαλιλαιας οπου εποιησεν το υδωρ οινον και ην τις βασιλικος ου ο υιος ησθενει εν καπερναουμ
47 Cet homme, ayant appris que Jésus était revenu de Judée en Galilée, se rendit auprès de lui, et le pria de descendre à Capernaoum, pour guérir son fils qui était mourant.
ουτος ακουσας οτι ιησους ηκει εκ της ιουδαιας εις την γαλιλαιαν απηλθεν προς αυτον και ηρωτα αυτον ινα καταβη και ιασηται αυτου τον υιον ημελλεν γαρ αποθνησκειν
48 Jésus lui dit: «Si vous ne voyez des miracles et des prodiges, vous ne croyez point.»
ειπεν ουν ο ιησους προς αυτον εαν μη σημεια και τερατα ιδητε ου μη πιστευσητε
49 L'officier du roi lui dit: «Seigneur, viens avant que mon enfant meure.»
λεγει προς αυτον ο βασιλικος κυριε καταβηθι πριν αποθανειν το παιδιον μου
50 — «Va, lui dit Jésus, ton fils vit.» Cet homme crut à la parole que Jésus lui avait dite, et partit.
λεγει αυτω ο ιησους πορευου ο υιος σου ζη και επιστευσεν ο ανθρωπος τω λογω ω ειπεν αυτω ιησους και επορευετο
51 Il était déjà en route, lorsqu'il rencontra ses serviteurs, qui lui donnèrent cette nouvelle: «Ton enfant vit.»
ηδη δε αυτου καταβαινοντος οι δουλοι αυτου απηντησαν αυτω και απηγγειλαν λεγοντες οτι ο παις σου ζη
52 Il s'informa de l'heure à laquelle l'enfant s'était trouvé mieux; et ils lui dirent: «Hier, à la septième heure, la fièvre l'a quitté.»
επυθετο ουν παρ αυτων την ωραν εν η κομψοτερον εσχεν και ειπον αυτω οτι χθες ωραν εβδομην αφηκεν αυτον ο πυρετος
53 Le père reconnut que c'était à cette heure-là que Jésus lui avait dit, «ton fils vit, » et il crut, lui et toute sa maison.
εγνω ουν ο πατηρ οτι εν εκεινη τη ωρα εν η ειπεν αυτω ο ιησους οτι ο υιος σου ζη και επιστευσεν αυτος και η οικια αυτου ολη
54 Ce fut là un second miracle que Jésus fit encore à son retour de Judée en Galilée.
τουτο παλιν δευτερον σημειον εποιησεν ο ιησους ελθων εκ της ιουδαιας εις την γαλιλαιαν
