Actes 4
1 Comme Pierre et Jean haranguaient la foule, survinrent les sacrificateurs, le commandant du temple et les sadducéens,
λαλουντων δε αυτων προς τον λαον επεστησαν αυτοις οι ιερεις και ο στρατηγος του ιερου και οι σαδδουκαιοι
2 fatigués de ce qu'ils enseignaient le peuple et annonçaient, en la personne de Jésus, la résurrection des morts:
διαπονουμενοι δια το διδασκειν αυτους τον λαον και καταγγελλειν εν τω ιησου την αναστασιν των νεκρων
3 ils les arrêtèrent et les mirent en prison jusqu'au lendemain, car c'était déjà le soir.
και επεβαλον αυτοις τας χειρας και εθεντο εις τηρησιν εις την αυριον ην γαρ εσπερα ηδη
4 Toutefois un grand nombre de ceux qui avaient entendu ce discours, crurent, en sorte que le nombre des hommes s'éleva à environ cinq mille.
πολλοι δε των ακουσαντων τον λογον επιστευσαν και εγενηθη ο αριθμος των ανδρων ωσει χιλιαδες πεντε
5 Le lendemain, les magistrats des Juifs, soit anciens, soit scribes,
εγενετο δε επι την αυριον συναχθηναι αυτων τους αρχοντας και τους πρεσβυτερους και γραμματεις εις ιερουσαλημ
6 et notamment Anne souverain sacrificateur, Caïphe, Jean, Alexandre, et tous ceux qui étaient de la famille des souverains sacrificateurs, s'assemblèrent à Jérusalem,
και ανναν τον αρχιερεα και καιαφαν και ιωαννην και αλεξανδρον και οσοι ησαν εκ γενους αρχιερατικου
7 et ayant fait comparaître les apôtres devant eux, ils leur demandèrent: «Par quelle puissance, ou au nom de qui avez-vous fait cela?»
και στησαντες αυτους εν [ τω ] μεσω επυνθανοντο εν ποια δυναμει η εν ποιω ονοματι εποιησατε τουτο υμεις
8 Alors Pierre, rempli de l'Esprit saint, leur dit: «Magistrats du peuple, et Anciens d'Israël,
τοτε πετρος πλησθεις πνευματος αγιου ειπεν προς αυτους αρχοντες του λαου και πρεσβυτεροι του ισραηλ
9 puisqu'on nous interroge aujourd'hui à l'occasion d'un bienfait accordé à un infirme, et qu'on nous demande par quoi cet homme a été guéri,
ει ημεις σημερον ανακρινομεθα επι ευεργεσια ανθρωπου ασθενους εν τινι ουτος σεσωσται
10 sachez bien, vous tous, et que tout le peuple d'Israël le sache aussi, que c'est par le nom de Jésus-Christ de Nazareth, que vous avez crucifié, mais que Dieu a ressuscité des morts: c'est par lui que cet homme se présente devant vous, guéri.
γνωστον εστω πασιν υμιν και παντι τω λαω ισραηλ οτι εν τω ονοματι ιησου χριστου του ναζωραιου ον υμεις εσταυρωσατε ον ο θεος ηγειρεν εκ νεκρων εν τουτω ουτος παρεστηκεν ενωπιον υμων υγιης
11 Jésus est «la pierre que vous, constructeurs, vous avez mise au rebut, mais qui est devenue la pierre angulaire; »
ουτος εστιν ο λιθος ο εξουθενηθεις υφ υμων των οικοδομουντων ο γενομενος εις κεφαλην γωνιας
12 et il n’y a point de salut en aucun autre, car il n'y a sous le ciel, parmi les hommes, aucun autre nom qui ait été donné, par lequel nous devions être sauvés.»
και ουκ εστιν εν αλλω ουδενι η σωτηρια ουδε γαρ ονομα εστιν ετερον υπο τον ουρανον το δεδομενον εν ανθρωποις εν ω δει σωθηναι ημας
13 Les sénateurs furent étonnés de voir l'assurance de Pierre et de Jean, d'autant qu'ils s'aperçurent que c'étaient des hommes du peuple sans instruction. Ils les reconnurent pour avoir été avec Jésus,
θεωρουντες δε την του πετρου παρρησιαν και ιωαννου και καταλαβομενοι οτι ανθρωποι αγραμματοι εισιν και ιδιωται εθαυμαζον επεγινωσκον τε αυτους οτι συν τω ιησου ησαν
14 et, comme ils voyaient là, avec eux, l'homme qui avait été guéri, ils n'avaient rien à répondre.
τον δε ανθρωπον βλεποντες συν αυτοις εστωτα τον τεθεραπευμενον ουδεν ειχον αντειπειν
15 Après les avoir fait sortir du sanhédrin, ils discutèrent entre eux, disant:
κελευσαντες δε αυτους εξω του συνεδριου απελθειν συνεβαλλον προς αλληλους
16 «Que ferons-nous à ces hommes? Qu'ils aient fait un miracle insigne, c'est ce que tous les habitants de Jérusalem peuvent voir, et nous ne pouvons le nier;
λεγοντες τι ποιησομεν τοις ανθρωποις τουτοις οτι μεν γαρ γνωστον σημειον γεγονεν δι αυτων πασιν τοις κατοικουσιν ιερουσαλημ φανερον και ου δυναμεθα αρνησασθαι
17 mais afin que cela ne se divulgue pas davantage, défendons-leur avec menaces de parler désormais à qui que ce soit en ce nom-là.»
αλλ ινα μη επι πλειον διανεμηθη εις τον λαον απειλη απειλησωμεθα αυτοις μηκετι λαλειν επι τω ονοματι τουτω μηδενι ανθρωπων
18 Et les ayant rappelés, ils leur interdirent absolument de parler et d'enseigner au nom de Jésus.
και καλεσαντες αυτους παρηγγειλαν αυτοις το καθολου μη φθεγγεσθαι μηδε διδασκειν επι τω ονοματι του ιησου
19 Mais Pierre et Jean leur répondirent: «Jugez, s'il est juste devant Dieu, de vous écouter, plutôt que Dieu.
ο δε πετρος και ιωαννης αποκριθεντες προς αυτους ειπον ει δικαιον εστιν ενωπιον του θεου υμων ακουειν μαλλον η του θεου κρινατε
20 Pour nous, nous ne pouvons pas ne pas dire ce que nous avons vu et entendu.»
ου δυναμεθα γαρ ημεις α ειδομεν και ηκουσαμεν μη λαλειν
21 Ils les renvoyèrent avec de nouvelles menaces, ne sachant comment les punir, à cause du peuple, parce que tout le monde glorifiait Dieu de ce qui était arrivé.
οι δε προσαπειλησαμενοι απελυσαν αυτους μηδεν ευρισκοντες το πως κολασονται αυτους δια τον λαον οτι παντες εδοξαζον τον θεον επι τω γεγονοτι
22 En effet, l'homme qui avait été miraculeusement guéri, avait plus de quarante ans.
ετων γαρ ην πλειονων τεσσαρακοντα ο ανθρωπος εφ ον εγεγονει το σημειον τουτο της ιασεως
23 Dès qu'on les eut relâchés, ils se rendirent auprès des leurs, et rapportèrent tout ce que les souverains sacrificateurs et les anciens leur avaient dit.
απολυθεντες δε ηλθον προς τους ιδιους και απηγγειλαν οσα προς αυτους οι αρχιερεις και οι πρεσβυτεροι ειπον
24 Après les avoir entendus, les frères élevèrent tous ensemble la voix vers Dieu, et dirent: «Souverain Maître, tu es le Dieu qui a fait le ciel, la terre, la mer et tout ce qu'ils renferment,
οι δε ακουσαντες ομοθυμαδον ηραν φωνην προς τον θεον και ειπον δεσποτα συ ο ποιησας τον ουρανον και την γην και την θαλασσαν και παντα τα εν αυτοις
25 c'est toi qui as dit par la bouche de David ton serviteur: Pourquoi les nations ont-elles frémi de colère, et les peuples ont-ils formé de vains projets?
ο δια στοματος δαυιδ παιδος σου ειπων ινα τι εφρυαξαν εθνη και λαοι εμελετησαν κενα
26 Les rois de la terre se sont insurgés, et les magistrats se sont ligués contre le Seigneur et contre son Oint.»
παρεστησαν οι βασιλεις της γης και οι αρχοντες συνηχθησαν επι το αυτο κατα του κυριου και κατα του χριστου αυτου
27 En effet, Hérode et Ponce-Pilate se sont véritablement ligués, dans cette ville-ci, avec les nations et avec les peuples d'Israël contre ton serviteur Jésus, ton Oint,
συνηχθησαν γαρ επ αληθειας επι τον αγιον παιδα σου ιησουν ον εχρισας ηρωδης τε και ποντιος πιλατος συν εθνεσιν και λαοις ισραηλ
28 pour faire tout ce que ta main et ton conseil avaient arrêté;
ποιησαι οσα η χειρ σου και η βουλη σου προωρισεν γενεσθαι
29 eh bien! maintenant vois leurs menaces, et donne à tes serviteurs d'annoncer ta parole avec pleine assurance,
και τα νυν κυριε επιδε επι τας απειλας αυτων και δος τοις δουλοις σου μετα παρρησιας πασης λαλειν τον λογον σου
30 en étendant ta main, pour qu'il s'opère des guérisons, et qu'il se fasse des miracles et des prodiges, par le nom de ton saint serviteur Jésus.
εν τω την χειρα σου εκτεινειν σε εις ιασιν και σημεια και τερατα γινεσθαι δια του ονοματος του αγιου παιδος σου ιησου
31 A peine eurent-ils prié, que le lieu où ils étaient réunis trembla: ils furent tous remplis du Saint-Esprit, et ils annoncèrent la parole de Dieu avec assurance.
και δεηθεντων αυτων εσαλευθη ο τοπος εν ω ησαν συνηγμενοι και επλησθησαν απαντες πνευματος αγιου και ελαλουν τον λογον του θεου μετα παρρησιας
32 La multitude des croyants n'était qu'un coeur et qu'une âme. Personne ne disait que ce qu'il possédait était à lui en propre, mais tout était commun entre eux.
του δε πληθους των πιστευσαντων ην η καρδια και η ψυχη μια και ουδε εις τι των υπαρχοντων αυτω ελεγεν ιδιον ειναι αλλ ην αυτοις απαντα κοινα
33 Les apôtres rendaient témoignage avec beaucoup de force de la résurrection du Seigneur Jésus, et une grande grâce était répandue sur eux tous;
και μεγαλη δυναμει απεδιδουν το μαρτυριον οι αποστολοι της αναστασεως του κυριου ιησου χαρις τε μεγαλη ην επι παντας αυτους
34 car nul parmi eux n'était dans le besoin. Tous ceux qui se trouvaient possesseurs de terres ou de maisons, les vendaient, en apportaient le prix,
ουδε γαρ ενδεης τις υπηρχεν εν αυτοις οσοι γαρ κτητορες χωριων η οικιων υπηρχον πωλουντες εφερον τας τιμας των πιπρασκομενων
35 et le déposaient aux pieds des apôtres. Et l'on donnait à chacun selon le besoin qu'il en avait.
και ετιθουν παρα τους ποδας των αποστολων διεδιδοτο δε εκαστω καθοτι αν τις χρειαν ειχεν
36 Joses, surnommé par les apôtres Barnabas, c’est-à-dire, fils d'exhortation, lévite originaire de Chypre, possédait un champ;
ιωσης δε ο επικληθεις βαρναβας απο των αποστολων ο εστιν μεθερμηνευομενον υιος παρακλησεως λευιτης κυπριος τω γενει
37 il le vendit, en apporta l'argent, et le déposa aux pieds des apôtres.
υπαρχοντος αυτω αγρου πωλησας ηνεγκεν το χρημα και εθηκεν παρα τους ποδας των αποστολων
