Actes 22
1 «Mes frères et mes pères, écoutez ce que j'ai à vous dire présentement pour ma défense.»
ανδρες αδελφοι και πατερες ακουσατε μου της προς υμας νυν απολογιας
2 Quand ils entendirent qu'il s'adressait à eux en hébreu, ils redoublèrent de tranquillité, et Paul dit:
ακουσαντες δε οτι τη εβραιδι διαλεκτω προσεφωνει αυτοις μαλλον παρεσχον ησυχιαν και φησιν
3 «Je suis Juif, né à Tarse en Cilicie, mais j'ai été élevé ici, dans cette ville, et j'y ai été instruit aux pieds de Gamaliel dans l'observance stricte de la Loi de nos pères, ayant pour Dieu le même zèle que vous avez tous aujourd'hui.
εγω μεν ειμι ανηρ ιουδαιος γεγεννημενος εν ταρσω της κιλικιας ανατεθραμμενος δε εν τη πολει ταυτη παρα τους ποδας γαμαλιηλ πεπαιδευμενος κατα ακριβειαν του πατρωου νομου ζηλωτης υπαρχων του θεου καθως παντες υμεις εστε σημερον
4 C'est moi qui ai persécuté à mort cette secte, enchaînant et mettant en prison hommes et femmes.
ος ταυτην την οδον εδιωξα αχρι θανατου δεσμευων και παραδιδους εις φυλακας ανδρας τε και γυναικας
5 Le souverain sacrificateur m'en est témoin, ainsi que tout le collège des anciens, de qui j'ai même reçu des lettres pour les frères, lorsque je suis allé à Damas, afin d'amener enchaînés à Jérusalem ceux de cette secte qui s'y trouvaient, et de les faire punir.
ως και ο αρχιερευς μαρτυρει μοι και παν το πρεσβυτεριον παρ ων και επιστολας δεξαμενος προς τους αδελφους εις δαμασκον επορευομην αξων και τους εκεισε οντας δεδεμενους εις ιερουσαλημ ινα τιμωρηθωσιν
6 Mais, comme j'étais en chemin, et que j'approchais de Damas, tout à coup, vers midi, une vive lumière qui venait du ciel, m'enveloppa de sa clarté.
εγενετο δε μοι πορευομενω και εγγιζοντι τη δαμασκω περι μεσημβριαν εξαιφνης εκ του ουρανου περιαστραψαι φως ικανον περι εμε
7 Je tombai sur le sol, et j'entendis une voix qui me disait: «Saul, Saul, pourquoi me persécutes-tu?»
επεσον τε εις το εδαφος και ηκουσα φωνης λεγουσης μοι σαουλ σαουλ τι με διωκεις
8 Je répondis: «Qui es-tu, Seigneur?» Et le Seigneur me dit: «Je suis Jésus de Nazareth que tu persécutes.»
εγω δε απεκριθην τις ει κυριε ειπεν τε προς με εγω ειμι ιησους ο ναζωραιος ον συ διωκεις
9 Ceux qui étaient avec moi virent bien la lumière, et furent saisis d'effroi; mais ils n'entendirent point la voix de celui qui me parlait.
οι δε συν εμοι οντες το μεν φως εθεασαντο και εμφοβοι εγενοντο την δε φωνην ουκ ηκουσαν του λαλουντος μοι
10 Alors je dis; «Que dois-je faire, Seigneur?» Le Seigneur me répondit: «Lève-toi, va-t'en à Damas, et là on t'instruira de tout ce que tu dois faire.»
ειπον δε τι ποιησω κυριε ο δε κυριος ειπεν προς με αναστας πορευου εις δαμασκον κακει σοι λαληθησεται περι παντων ων τετακται σοι ποιησαι
11 Comme je n'y voyais pas, par l'effet de l'éclat de cette lumière, ceux qui étaient avec moi me conduisirent par la main à Damas.
ως δε ουκ ενεβλεπον απο της δοξης του φωτος εκεινου χειραγωγουμενος υπο των συνοντων μοι ηλθον εις δαμασκον
12 Cependant un homme pieux selon la Loi, nommé Ananias, de qui tous les Juifs domiciliés à Damas rendaient un bon témoignage, vint me trouver.
ανανιας δε τις ανηρ ευσεβης κατα τον νομον μαρτυρουμενος υπο παντων των κατοικουντων ιουδαιων
13 Il se présenta et me dit: «Saul, mon frère, recouvre la vue.» A l'instant même je vis, et je le regardai.
ελθων προς με και επιστας ειπεν μοι σαουλ αδελφε αναβλεψον καγω αυτη τη ωρα ανεβλεψα εις αυτον
14 Il ajouta: «Le Dieu de nos pères a disposé de toi, pour que tu connusses sa volonté, que tu visses le Juste, et que tu entendisses le son de sa voix;
ο δε ειπεν ο θεος των πατερων ημων προεχειρισατο σε γνωναι το θελημα αυτου και ιδειν τον δικαιον και ακουσαι φωνην εκ του στοματος αυτου
15 parce que tu lui serviras de témoin, devant tous les hommes, des choses que tu as vues et entendues.
οτι εση μαρτυς αυτω προς παντας ανθρωπους ων εωρακας και ηκουσας
16 Que tardes-tu? Lève-toi, fais-toi baptiser et laver de tes péchés en invoquant son nom.»
και νυν τι μελλεις αναστας βαπτισαι και απολουσαι τας αμαρτιας σου επικαλεσαμενος το ονομα του κυριου
17 Un jour que j'étais revenu à Jérusalem, il m'arriva, comme je priais dans le temple, de tomber en extase:
εγενετο δε μοι υποστρεψαντι εις ιερουσαλημ και προσευχομενου μου εν τω ιερω γενεσθαι με εν εκστασει
18 je vis Jésus qui me dit: «Hâte-toi, sors promptement de Jérusalem, parce qu'on n'y recevra pas le témoignage que tu rendras de moi.»
και ιδειν αυτον λεγοντα μοι σπευσον και εξελθε εν ταχει εξ ιερουσαλημ διοτι ου παραδεξονται σου την μαρτυριαν περι εμου
19 Et je dis: «Seigneur, ils savent bien que c'est moi qui faisais emprisonner et battre dans les synagogues ceux qui croyaient en toi,
καγω ειπον κυριε αυτοι επιστανται οτι εγω ημην φυλακιζων και δερων κατα τας συναγωγας τους πιστευοντας επι σε
20 et que, lorsqu'on répandait le sang d'Etienne, ton témoin, j'étais là, y assistant en personne, j'applaudissais aussi, et je gardais les manteaux de ceux qui le tuaient.»
και οτε εξεχειτο το αιμα στεφανου του μαρτυρος σου και αυτος ημην εφεστως και συνευδοκων τη αναιρεσει αυτου και φυλασσων τα ιματια των αναιρουντων αυτον
21 Et il me dit: «Va, car je t'enverrai bien loin chez les Gentils...»
και ειπεν προς με πορευου οτι εγω εις εθνη μακραν εξαποστελω σε
22 Ils l'écoutèrent jusqu’à ce mot; mais alors ils élevèrent la voix, disant: «A mort le malfaiteur! Il n'est pas digne de vivre.»
ηκουον δε αυτου αχρι τουτου του λογου και επηραν την φωνην αυτων λεγοντες αιρε απο της γης τον τοιουτον ου γαρ καθηκον αυτον ζην
23 Ils vociféraient, ils lançaient leurs vêtements et faisaient voler la poussière en l'air.
κραυγαζοντων δε αυτων και ριπτουντων τα ιματια και κονιορτον βαλλοντων εις τον αερα
24 Le tribun donna l'ordre d'emmener Paul dans la caserne, et de lui donner la question par le fouet, afin de savoir pour quelle cause on poussait de tels cris contre lui.
εκελευσεν αυτον ο χιλιαρχος αγεσθαι εις την παρεμβολην ειπων μαστιξιν ανεταζεσθαι αυτον ινα επιγνω δι ην αιτιαν ουτως επεφωνουν αυτω
25 Quand on l'eut attaché au pilier pour le flageller, Paul dit au centurion qui se trouvait là: «Vous est-il permis de battre de verges un citoyen romain, et sans jugement encore? »
ως δε προετειναν αυτον τοις ιμασιν ειπεν προς τον εστωτα εκατονταρχον ο παυλος ει ανθρωπον ρωμαιον και ακατακριτον εξεστιν υμιν μαστιζειν
26 A ces mots, le centurion alla faire rapport au tribun, disant: «Que vas-tu faire? Cet homme est citoyen romain.»
ακουσας δε ο εκατονταρχος προσελθων απηγγειλεν τω χιλιαρχω λεγων ορα τι μελλεις ποιειν ο γαρ ανθρωπος ουτος ρωμαιος εστιν
27 Le tribun vint, et dit à Paul: «Dis-moi, tu es citoyen romain?» — «Oui, » dit-il.
προσελθων δε ο χιλιαρχος ειπεν αυτω λεγε μοι ει συ ρωμαιος ει ο δε εφη ναι
28 Le tribun reprit: «Moi, j'ai donné une forte somme d'argent pour ce droit de cité.» — «Et moi, dit Paul, je l'ai par ma naissance.»
απεκριθη τε ο χιλιαρχος εγω πολλου κεφαλαιου την πολιτειαν ταυτην εκτησαμην ο δε παυλος εφη εγω δε και γεγεννημαι
29 Là-dessus, ceux qui devaient lui donner la question s'éloignèrent de lui; et le tribun eut peur, quand il sut que Paul était citoyen romain, parce qu'il l'avait fait attacher.
ευθεως ουν απεστησαν απ αυτου οι μελλοντες αυτον ανεταζειν και ο χιλιαρχος δε εφοβηθη επιγνους οτι ρωμαιος εστιν και οτι ην αυτον δεδεκως
30 Le lendemain, voulant savoir positivement de quoi les Juifs l'accusaient, il lui ôta ses chaînes, et, ayant fait assembler les principaux sacrificateurs et tout le sanhédrin, il amena Paul et le fit comparaître devant eux.
τη δε επαυριον βουλομενος γνωναι το ασφαλες το τι κατηγορειται παρα των ιουδαιων ελυσεν αυτον απο των δεσμων και εκελευσεν ελθειν τους αρχιερεις και ολον το συνεδριον αυτων και καταγαγων τον παυλον εστησεν εις αυτους
