Hébreux 6
1 C'est pourquoi laissant la parole qui n'enseigne que les premiers principes du Christianisme, tendons à la perfection, [et ne nous arrêtons pas] à jeter tout de nouveau le fondement de la repentance des œuvres mortes, et de la foi en Dieu;
வயம்’ ம்ரு’திஜநககர்ம்மப்⁴யோ மந: பராவர்த்தநம் ஈஸ்²வரே விஸ்²வாஸோ மஜ்ஜநஸி²க்ஷணம்’ ஹஸ்தார்பணம்’ ம்ரு’தலோகாநாம் உத்தா²நம்
2 De la doctrine des Baptêmes, et de l'imposition des mains, de la résurrection des morts, et du jugement éternel. (aiōnios g166)
அநந்தகாலஸ்தா²யிவிசாராஜ்ஞா சைதை: புநர்பி⁴த்திமூலம்’ ந ஸ்தா²பயந்த: க்²ரீஷ்டவிஷயகம்’ ப்ரத²மோபதே³ஸ²ம்’ பஸ்²சாத்க்ரு’த்ய ஸித்³தி⁴ம்’ யாவத்³ அக்³ரஸரா ப⁴வாம| (aiōnios g166)
3 Et c'est ce que nous ferons, si Dieu le permet.
ஈஸ்²வரஸ்யாநுமத்யா ச தத்³ அஸ்மாபி⁴: காரிஷ்யதே|
4 Or il est impossible que ceux qui ont été une fois illuminés, et qui ont goûté le don céleste, et qui ont été faits participants du Saint-Esprit,
ய ஏகக்ரு’த்வோ தீ³ப்திமயா பூ⁴த்வா ஸ்வர்கீ³யவரரஸம் ஆஸ்வதி³தவந்த: பவித்ரஸ்யாத்மநோ(அ)ம்’ஸி²நோ ஜாதா
ஈஸ்²வரஸ்ய ஸுவாக்யம்’ பா⁴விகாலஸ்ய ஸ²க்திஞ்சாஸ்வதி³தவந்தஸ்²ச தே ப்⁴ரஷ்ட்வா யதி³ (aiōn g165)
6 S'ils retombent, soient changés de nouveau par la repentance, vu que, quant à eux, ils crucifient de nouveau le Fils de Dieu, et l'exposent à l'opprobre.
ஸ்வமநோபி⁴ரீஸ்²வரஸ்ய புத்ரம்’ புந: க்ருஸே² க்⁴நந்தி லஜ்ஜாஸ்பத³ம்’ குர்வ்வதே ச தர்ஹி மந: பராவர்த்தநாய புநஸ்தாந் நவீநீகர்த்தும்’ கோ(அ)பி ந ஸ²க்நோதி|
7 Car la terre qui boit souvent la pluie qui vient sur elle, et qui produit des herbes propres à ceux par qui elle est labourée, reçoit la bénédiction de Dieu;
யதோ யா பூ⁴மி: ஸ்வோபரி பூ⁴ய: பதிதம்’ வ்ரு’ஷ்டிம்’ பிவதீ தத்ப²லாதி⁴காரிணாம்’ நிமித்தம் இஷ்டாநி ஸா²காதீ³ந்யுத்பாத³யதி ஸா ஈஸ்²வராத்³ ஆஸி²ஷம்’ ப்ராப்தா|
8 Mais celle qui produit des épines et des chardons, est rejetée, et proche de malédiction; et sa fin est d'être brûlée.
கிந்து யா பூ⁴மி ர்கோ³க்ஷுரகண்டகவ்ரு’க்ஷாந் உத்பாத³யதி ஸா ந க்³ராஹ்யா ஸா²பார்ஹா ச ஸே²ஷே தஸ்யா தா³ஹோ ப⁴விஷ்யதி|
9 Or nous nous sommes persuadés par rapport à vous, mes bien-aimés, de meilleures choses, et convenables au salut, quoique nous parlions ainsi.
ஹே ப்ரியதமா: , யத்³யபி வயம் ஏதாத்³ரு’ஸ²ம்’ வாக்யம்’ பா⁴ஷாமஹே ததா²பி யூயம்’ தத உத்க்ரு’ஷ்டா: பரித்ராணபத²ஸ்ய பதி²காஸ்²சாத்⁴வ இதி விஸ்²வஸாம: |
10 Car Dieu n'est pas injuste, pour oublier votre œuvre, et le travail de la charité que vous avez témoigné pour son Nom, en ce que vous avez secouru les Saints, et que vous les secourez encore.
யதோ யுஷ்மாபி⁴: பவித்ரலோகாநாம்’ ய உபகாரோ (அ)காரி க்ரியதே ச தேநேஸ்²வரஸ்ய நாம்நே ப்ரகாஸி²தம்’ ப்ரேம ஸ்²ரமஞ்ச விஸ்மர்த்தும் ஈஸ்²வரோ(அ)ந்யாயகாரீ ந ப⁴வதி|
11 Or nous souhaitons que chacun de vous montre jusqu'à la fin le même soin pour la pleine certitude de l'espérance.
அபரம்’ யுஷ்மாகம் ஏகைகோ ஜநோ யத் ப்ரத்யாஸா²பூரணார்த²ம்’ ஸே²ஷம்’ யாவத் தமேவ யத்நம்’ ப்ரகாஸ²யேதி³த்யஹம் இச்சா²மி|
12 Afin que vous ne vous relâchiez point, mais que vous imitiez ceux qui par la foi et par la patience héritent ce qui leur a été promis.
அத: ஸி²தி²லா ந ப⁴வத கிந்து யே விஸ்²வாஸேந ஸஹிஷ்ணுதயா ச ப்ரதிஜ்ஞாநாம்’ ப²லாதி⁴காரிணோ ஜாதாஸ்தேஷாம் அநுகா³மிநோ ப⁴வத|
13 Car lorsque Dieu fit la promesse à Abraham, parce qu'il ne pouvait point jurer par un plus grand, il jura par lui-même,
ஈஸ்²வரோ யதா³ இப்³ராஹீமே ப்ரத்யஜாநாத் ததா³ ஸ்²ரேஷ்ட²ஸ்ய கஸ்யாப்யபரஸ்ய நாம்நா ஸ²பத²ம்’ கர்த்தும்’ நாஸ²க்நோத், அதோ ஹேதோ: ஸ்வநாம்நா ஸ²பத²ம்’ க்ரு’த்வா தேநோக்தம்’ யதா²,
14 En disant: certes je te bénirai abondamment, et je te multiplierai merveilleusement.
"ஸத்யம் அஹம்’ த்வாம் ஆஸி²ஷம்’ க³தி³ஷ்யாமி தவாந்வயம்’ வர்த்³த⁴யிஷ்யாமி ச| "
15 Et ainsi [Abraham] ayant attendu patiemment, obtint ce qui lui avait été promis.
அநேந ப்ரகாரேண ஸ ஸஹிஷ்ணுதாம்’ விதா⁴ய தஸ்யா: ப்ரத்யாஸா²யா: ப²லம்’ லப்³த⁴வாந்|
16 Car les hommes jurent par un plus grand qu'eux, et le serment qu'ils font pour confirmer leur parole, met fin à tous leurs différends.
அத² மாநவா: ஸ்²ரேஷ்ட²ஸ்ய கஸ்யசித் நாம்நா ஸ²பந்தே, ஸ²பத²ஸ்²ச ப்ரமாணார்த²ம்’ தேஷாம்’ ஸர்வ்வவிவாதா³ந்தகோ ப⁴வதி|
17 C'est pourquoi Dieu voulant faire mieux connaître aux héritiers de la promesse la fermeté immuable de son conseil, il y a fait intervenir le serment:
இத்யஸ்மிந் ஈஸ்²வர: ப்ரதிஜ்ஞாயா: ப²லாதி⁴காரிண: ஸ்வீயமந்த்ரணாயா அமோக⁴தாம்’ பா³ஹுல்யதோ த³ர்ஸ²யிதுமிச்ச²ந் ஸ²பதே²ந ஸ்வப்ரதிஜ்ஞாம்’ ஸ்தி²ரீக்ரு’தவாந்|
18 Afin que par deux choses immuables, dans lesquelles il est impossible que Dieu trompe, nous ayons une ferme consolation, nous qui avons notre refuge à obtenir [l'accomplissement de] l'espérance qui nous est proposée;
அதஏவ யஸ்மிந் அந்ரு’தகத²நம் ஈஸ்²வரஸ்ய ந ஸாத்⁴யம்’ தாத்³ரு’ஸே²நாசலேந விஷயத்³வயேந ஸம்முக²ஸ்த²ரக்ஷாஸ்த²லஸ்ய ப்ராப்தயே பலாயிதாநாம் அஸ்மாகம்’ ஸுத்³ரு’டா⁴ ஸாந்த்வநா ஜாயதே|
19 [Et] laquelle nous tenons comme une ancre sûre et ferme de l'âme, et qui pénètre jusqu'au-dedans du voile,
ஸா ப்ரத்யாஸா²ஸ்மாகம்’ மநோநௌகாயா அசலோ லங்க³ரோ பூ⁴த்வா விச்சே²த³கவஸ்த்ரஸ்யாப்⁴யந்தரம்’ ப்ரவிஷ்டா|
