Psaumes 35

1 De David. Éternel! Défends-moi contre mes adversaires, Combats ceux qui me combattent!

Drottinn, farðu gegn þeim sem ásækja mig. Berst þú við þá sem berjast gegn mér.

2 Saisis le petit et le grand bouclier, Et lève-toi pour me secourir!

Klæddu þig brynju, taktu fram skjöld og verndaðu mig.

3 Brandis la lance et le javelot contre mes persécuteurs! Dis à mon âme: Je suis ton salut!

Lyftu spjóti mér til varnar, því að óvinir mínir nálgast. Segðu við mig: „Ég bjarga þér!“

4 Qu’ils soient honteux et confus, ceux qui en veulent à ma vie! Qu’ils reculent et rougissent, ceux qui méditent ma perte!

Láttu þá verða til skammar sem ofsækja mig. Snúðu þeim frá og ruglaðu þá í ríminu!

5 Qu’ils soient comme la balle emportée par le vent, Et que l’ange de l’Éternel les chasse!

Feyktu þeim burt eins og laufum í vindi. Engill þinn varpi þeim um koll.

6 Que leur route soit ténébreuse et glissante, Et que l’ange de l’Éternel les poursuive!

Gerðu veg þeirra myrkan og hálan er engill þinn eltir þá.

7 Car sans cause ils m’ont tendu leur filet sur une fosse, Sans cause ils l’ont creusée pour m’ôter la vie.

Því að þótt ég gerði þeim ekkert illt, lögðu þeir fyrir mig gildru og grófu mér gröf.

8 Que la ruine les atteigne à l’improviste, Qu’ils soient pris dans le filet qu’ils ont tendu, Qu’ils y tombent et périssent!

Láttu eyðingu koma yfir þá þegar þeir eiga þess síst von. Þeir falli á eigin bragði og tortímist.

9 Et mon âme aura de la joie en l’Éternel, De l’allégresse en son salut.

En ég mun fagna í Drottni. Hann mun frelsa mig!

10 Tous mes os diront: Éternel! Qui peut, comme toi, Délivrer le malheureux d’un plus fort que lui, Le malheureux et le pauvre de celui qui le dépouille?

Ég lofa hann af öllu hjarta. Hver er vörn lítilmagnans nema hann? Hver annar en hann verndar hinn veika og þurfandi gegn ofbeldismönnunum sem ræna og rupla.

11 De faux témoins se lèvent: Ils m’interrogent sur ce que j’ignore.

Slíkir menn eru ljúgvottar. Þeir ásaka mig um hluti sem ég hef aldrei heyrt.

12 Ils me rendent le mal pour le bien: Mon âme est dans l’abandon.

Ég gerði þeim gott eitt, en þeir launa mér með illu. Ég er að dauða kominn.

13 Et moi, quand ils étaient malades, je revêtais un sac, J’humiliais mon âme par le jeûne, Je priais, la tête penchée sur mon sein.

Þegar þeir lágu sjúkir klæddist ég sorgarbúningi og var dapur. Ég fastaði – neitaði mér um mat – og bað í einlægni fyrir heilsu þeirra.

14 Comme pour un ami, pour un frère, je me traînais lentement; Comme pour le deuil d’une mère, je me courbais avec tristesse.

Ég var harmandi, eins og móðir mín, vinur eða bróðir væru sjúk og að dauða komin.

15 Puis, quand je chancelle, ils se réjouissent et s’assemblent, Ils s’assemblent à mon insu pour m’outrager, Ils me déchirent sans relâche;

En nú gleðjast þeir yfir óförum mínum. Þeir koma saman til að baktala mig – jafnvel ókunnugir og útlendingar eru í þeirra hópi.

16 Avec les impies, les parasites moqueurs, Ils grincent des dents contre moi.

Þeir ala á illsku, formæla mér og hæða mig.

17 Seigneur! Jusques à quand le verras-tu? Protège mon âme contre leurs embûches, Ma vie contre les lionceaux!

Drottinn, hve lengi ætlar þú að horfa á aðgerðalaus? Gríptu inn í og bjargaðu mér, því að ég er einmana og þessir vargar bíða færis.

18 Je te louerai dans la grande assemblée, Je te célébrerai au milieu d’un peuple nombreux.

Frelsaðu mig og þá mun ég þakka þér í áheyrn alls safnaðarins, vegsama þig meðal fjölda fólks.

19 Que ceux qui sont à tort mes ennemis ne se réjouissent pas à mon sujet, Que ceux qui me haïssent sans cause ne m’insultent pas du regard!

Láttu þá ekki fá sigur sem ráðast gegn mér án minnsta tilefnis. Láttu mig ekki falla, því það mundi gleðja þá mjög.

20 Car ils tiennent un langage qui n’est point celui de la paix, Ils méditent la tromperie contre les gens tranquilles du pays.

Þeir tala hvorki um frið, né það að gera gott, nei, heldur brugga þeir saklausum mönnum launráð.

21 Ils ouvrent contre moi leur bouche, Ils disent: Ah! Ah! Nos yeux regardent!

Þeir hafa hátt og segja mig beita ranglæti. „Já!“segja þeir, „við sáum það með eigin augum!“

22 Éternel, tu le vois! Ne reste pas en silence! Seigneur, ne t’éloigne pas de moi!

En Drottinn þekkir málið betur en nokkur annar. Gríptu inn í! Skildu mig ekki eftir einan og yfirgefinn!

23 Réveille-toi, réveille-toi pour me faire justice! Mon Dieu et mon Seigneur, défends ma cause!

Stígðu fram, Drottinn, Guð minn! Láttu mig ná rétti mínum.

24 Juge-moi selon ta justice, Éternel, mon Dieu! Et qu’ils ne se réjouissent pas à mon sujet!

Þú ert réttlátur og þekkir málið. Lýstu yfir sakleysi mínu. Láttu ekki óvini mína hlakka yfir ógæfu minni.

25 Qu’ils ne disent pas dans leur cœur: Ah! Voilà ce que nous voulions! Qu’ils ne disent pas: Nous l’avons englouti!

Láttu þá ekki segja: „Gott! Það fór eins og við óskuðum! Loksins tókst okkur að gera út af við hann!“

26 Que tous ensemble ils soient honteux et confus, Ceux qui se réjouissent de mon malheur! Qu’ils revêtent l’ignominie et l’opprobre, Ceux qui s’élèvent contre moi!

Láttu þá blygðast sín. Láttu þá sem sýna mér hroka og fagna yfir óförum mínum, sjálfa þola skömm og svívirðing.

27 Qu’ils aient de l’allégresse et de la joie, Ceux qui prennent plaisir à mon innocence, Et que sans cesse ils disent: Exalté soit l’Éternel, Qui veut la paix de son serviteur!

Láttu þá sem óska mér blessunar sjá góða daga. Þeir hrópi: „Mikill er Drottinn sem gerir vel við þjón sinn!“

28 Et ma langue célébrera ta justice, Elle dira tous les jours ta louange.

Ég vil segja öllum frá réttlæti Drottins og lofa hann liðlangan daginn.