< Lamentations 3 >

1 Je suis l’homme qui a vu la misère Sous la verge de sa fureur.
Rəbbin qəzəb dəyənəyindən Mən əzab çəkirəm,
2 Il m’a conduit, mené dans les ténèbres, Et non dans la lumière.
O məni apardı, İşıqda deyil, qaranlıqda gəzdirdi.
3 Contre moi il tourne et retourne sa main Tout le jour.
Bütün gün – dəfələrlə qaldırdığı əli Mənə qarşıdır.
4 Il a fait dépérir ma chair et ma peau, Il a brisé mes os.
Ətimi, dərimi çürütdü, Sümüklərimi sındırdı.
5 Il a bâti autour de moi, Il m’a environné de poison et de douleur.
Məni əzabla, cəfa ilə sarıdı, Mühasirəyə saldı.
6 Il me fait habiter dans les ténèbres, Comme ceux qui sont morts dès longtemps.
Çoxdan ölüb-gedənlər kimi Məni zülmətdə yaşatdı.
7 Il m’a entouré d’un mur, pour que je ne sorte pas; Il m’a donné de pesantes chaînes.
Ətrafımı hər tərəfdən hasara aldı, Məni zəncirləyib, qaça bilmirəm.
8 J’ai beau crier et implorer du secours, Il ne laisse pas accès à ma prière.
Fəryad edib mən imdad istəyərkən O, duamın qarşısına sədd çəkdi.
9 Il a fermé mon chemin avec des pierres de taille, Il a détruit mes sentiers.
Yonma daşlarla yollarımı kəsdi, Onları dolaşdırdı.
10 Il a été pour moi un ours en embuscade, Un lion dans un lieu caché.
Mənə ayı kimi pusqu düzəldir, Gizlənib aslan kimi məni güdür.
11 Il a détourné mes voies, il m’a déchiré, Il m’a jeté dans la désolation.
Yoldan sürükləyib məni parçaladı, Çarəsiz hala saldı.
12 Il a tendu son arc, et il m’a placé Comme un but pour sa flèche.
Kamanının yayını çəkdi, Məni Özü üçün bir hədəf etdi.
13 Il a fait entrer dans mes reins Les traits de son carquois.
Çəkib oxdanından ox atdı, Böyrəyimə sapladı.
14 Je suis pour tout mon peuple un objet de raillerie, Chaque jour l’objet de leurs chansons.
Gün boyu xalqımın gülüş hədəfinə döndüm, Məzhəkəli nəğmə ilə məni ələ salırlar.
15 Il m’a rassasié d’amertume, Il m’a enivré d’absinthe.
O, acı otlardan mənə doyunca yedirtdi, Yovşan suyunu içirtdi.
16 Il a brisé mes dents avec des cailloux, Il m’a couvert de cendre.
Dişlərimi çınqılla qırdı, Kül içində məni diz çökdürtdü.
17 Tu m’as enlevé la paix; Je ne connais plus le bonheur.
Salamatlıqdan canımı uzaq etdi, Yaxşılığı unutdum.
18 Et j’ai dit: Ma force est perdue, Je n’ai plus d’espérance en l’Éternel!
Dedim: «Üzərimdən əzəmətim getdi, Rəbdən ümidim kəsildi».
19 Quand je pense à ma détresse et à ma misère, A l’absinthe et au poison;
Əzabımı və sərgərdanlığımı, Acı yovşanı və zəhəri yada sal.
20 Quand mon âme s’en souvient, Elle est abattue au-dedans de moi.
Daim onları xatırlayıram, Ona görə köksümdən ürəyim üzülür.
21 Voici ce que je veux repasser en mon cœur, Ce qui me donnera de l’espérance.
Amma bunları yada salarkən Məndə ümid yaranır.
22 Les bontés de l’Éternel ne sont pas épuisées, Ses compassions ne sont pas à leur terme;
Rəbbin məhəbbətinə görə məhv olmadıq, Çünki mərhəməti tükənməzdir.
23 Elles se renouvellent chaque matin. Oh! Que ta fidélité est grande!
Hər səhər bunlar təzələnir, Sənin sədaqətin böyükdür.
24 L’Éternel est mon partage, dit mon âme; C’est pourquoi je veux espérer en lui.
Öz-özümə deyirəm: «Rəbb mənim nəsibimdir», Ona görə Rəbbə ümid bəsləyirəm.
25 L’Éternel a de la bonté pour qui espère en lui, Pour l’âme qui le cherche.
Rəbb Ona güvənənlərə, Onu axtaran könüllərə xeyirxahdır.
26 Il est bon d’attendre en silence Le secours de l’Éternel.
Rəbbə ümid bəsləmək, Sakitcə bizə qurtuluş verməsini gözləmək nə yaxşıdır.
27 Il est bon pour l’homme De porter le joug dans sa jeunesse.
Yaxşı olar ki, insan Boyunduruğunu gənc yaşından daşısın.
28 Il se tiendra solitaire et silencieux, Parce que l’Éternel le lui impose;
Qoy susub tənha otursun, Axı Rəbb boynuna boyunduruq salıb.
29 Il mettra sa bouche dans la poussière, Sans perdre toute espérance;
Üzünü yerə sürtsün, Bəlkə hələ ümid var.
30 Il présentera la joue à celui qui le frappe, Il se rassasiera d’opprobres.
İzin versin, qoy sifətinə vursunlar, Qoy ona doyunca böhtan atsınlar.
31 Car le Seigneur Ne rejette pas à toujours.
Çünki Xudavənd əbədilik Bizi Özündən kənar etməz.
32 Mais, lorsqu’il afflige, Il a compassion selon sa grande miséricorde;
Qəm-qüssə versə belə, Bol məhəbbətinə görə rəhmə gələr.
33 Car ce n’est pas volontiers qu’il humilie Et qu’il afflige les enfants des hommes.
Çünki ürəkdən istəyərək bəşər övladlarına əzab verməz, Heç kimi kədərləndirməz.
34 Quand on foule aux pieds Tous les captifs du pays,
Dünyadakı bütün əsirlərin ayaq altında əzilməsini,
35 Quand on viole la justice humaine A la face du Très-Haut,
Haqq-Taalanın hüzurunda insanın Öz haqlarından məhrum olmasını,
36 Quand on fait tort à autrui dans sa cause, Le Seigneur ne le voit-il pas?
İnsanın ədalətdən məhrum olmasını Xudavənd heç görmürmü?
37 Qui dira qu’une chose arrive, Sans que le Seigneur l’ait ordonnée?
Xudavənd əmr verməsə, Kimin dediyi həyata keçər?
38 N’est-ce pas de la volonté du Très-Haut que viennent Les maux et les biens?
Həm xeyir, həm də şər, Haqq-Taalanın əmri ilə gələr.
39 Pourquoi l’homme vivant se plaindrait-il? Que chacun se plaigne de ses propres péchés.
Öz günahının cəzasından Sağ qalan insan niyə şikayətlənir?
40 Recherchons nos voies et sondons, Et retournons à l’Éternel;
Qoy yollarımıza diqqətlə baxaq, Rəbbə yenidən üz tutaq.
41 Élevons nos cœurs et nos mains Vers Dieu qui est au ciel:
Göylərdəki Allaha əllərimizi, Həm də ürəklərimizi açaq.
42 Nous avons péché, nous avons été rebelles! Tu n’as point pardonné!
Deyək: «Biz qanunsuzluq və üsyankarlıq etdik, Bunu bizə bağışlamadın».
43 Tu t’es caché dans ta colère, et tu nous as poursuivis; Tu as tué sans miséricorde;
Qəzəbə bürünmüsən, bizi təqib etmisən, Aman vermədən öldürmüsən.
44 Tu t’es enveloppé d’un nuage, Pour fermer accès à la prière.
Özünə buludlardan örtük çəkdin, Onların arasından dua keçmir.
45 Tu nous as rendus un objet de mépris et de dédain Au milieu des peuples.
Xalqlar arasında Bizi zibilə, tullantıya çevirmisən.
46 Ils ouvrent la bouche contre nous, Tous ceux qui sont nos ennemis.
Bütün düşmənlərimizin bizə qarşı Ağızları açıldı.
47 Notre partage a été la terreur et la fosse, Le ravage et la ruine.
Dəhşət və çuxur, Məhv və qırğın birlikdə başımıza gəldi.
48 Des torrents d’eau coulent de mes yeux, A cause de la ruine de la fille de mon peuple.
Qırılan əziz xalqıma görə Gözlərimdən sel kimi yaş axdı.
49 Mon œil fond en larmes, sans repos, Sans relâche,
Dinmədən, dayanmadan Gözlərimdən yaş axacaq,
50 Jusqu’à ce que l’Éternel regarde et voie Du haut des cieux;
Rəbb göylərdən aşağıya baxana qədər, Olanları görənə qədər.
51 Mon œil me fait souffrir, A cause de toutes les filles de ma ville.
Şəhərimdəki hər qızın taleyini görərkən Ürəyimi kədər bürüyür.
52 Ils m’ont donné la chasse comme à un oiseau, Ceux qui sont à tort mes ennemis.
Nahaq yerə mənə düşmən olanlar Məni quş tək ovladılar.
53 Ils ont voulu anéantir ma vie dans une fosse, Et ils ont jeté des pierres sur moi.
Quyuya salıb məni öldürmək istədilər, Daşqalaq etdilər.
54 Les eaux ont inondé ma tête; Je disais: Je suis perdu!
Sular başımdan aşdı, Dedim: «Ömrüm sona çatdı».
55 J’ai invoqué ton nom, ô Éternel, Du fond de la fosse.
Ya Rəbb, ismini O quyunun dibindən səslədim.
56 Tu as entendu ma voix: Ne ferme pas l’oreille à mes soupirs, à mes cris!
«Qulağını tıxama, fəryadımı dinlə» deyərkən Səsimi eşitdin.
57 Au jour où je t’ai invoqué, tu t’es approché, Tu as dit: Ne crains pas!
Səni çağıranda yanıma gəldin, Mənə «qorxma» söylədin.
58 Seigneur, tu as défendu la cause de mon âme, Tu as racheté ma vie.
Ey Xudavənd, mənim əməlimə baxdın, Həyatımı satın aldın.
59 Éternel, tu as vu ce qu’on m’a fait souffrir: Rends-moi justice!
Ya Rəbb, başıma gətirdikləri şəri gördün, Bu iş barədə hökmünü ver.
60 Tu as vu toutes leurs vengeances, Tous leurs complots contre moi.
Mənə bəslədikləri kini, Mənə qarşı qurulan fəndləri gördün.
61 Éternel, tu as entendu leurs outrages, Tous leurs complots contre moi,
Ya Rəbb, mənə etdikləri həqarəti eşitdin, Əleyhimə fənd qururlar.
62 Les discours de mes adversaires, et les projets Qu’ils formaient chaque jour contre moi.
Əleyhdarlarımın pıçıltısını, Gün boyu mənə qarşı mırıltısını eşitdin.
63 Regarde quand ils sont assis et quand ils se lèvent: Je suis l’objet de leurs chansons.
Onların oturuşuna-duruşuna bax, Onlara məzhəkə nəğməsi olmuşam.
64 Tu leur donneras un salaire, ô Éternel, Selon l’œuvre de leurs mains;
Ya Rəbb, onların əllərinin əməllərinə görə Əvəzini verəcəksən.
65 Tu les livreras à l’endurcissement de leur cœur, A ta malédiction contre eux;
Onların qəlbini inadkar et, Qoy lənətin onların üstünə gəlsin.
66 Tu les poursuivras dans ta colère, et tu les extermineras De dessous les cieux, ô Éternel!
Ya Rəbb, qəzəbinlə onları qov, Səma altından məhv edib at!

< Lamentations 3 >