Job 32

1 Ces trois hommes cessèrent de répondre à Job, parce qu’il se regardait comme juste.

A [gdy] ci trzej mężczyźni przestali odpowiadać Hiobowi, ponieważ był sprawiedliwy we własnych oczach;

2 Alors s’enflamma de colère Élihu, fils de Barakeel de Buz, de la famille de Ram. Sa colère s’enflamma contre Job, parce qu’il se disait juste devant Dieu.

Wtedy zapłonął gniewem Elihu, syn Barakeela, Buzyta, z rodu Ram; rozgniewał się na Hioba, gdyż usprawiedliwiał siebie bardziej niż Boga.

3 Et sa colère s’enflamma contre ses trois amis, parce qu’ils ne trouvaient rien à répondre et que néanmoins ils condamnaient Job.

Rozpalił się także jego gniew na jego trzech przyjaciół, bo nie znaleźli żadnej odpowiedzi, a jednak potępiali Hioba.

4 Comme ils étaient plus âgés que lui, Élihu avait attendu jusqu’à ce moment pour parler à Job.

Elihu czekał, aż Hiob skończy odpowiedź, gdyż oni byli od niego starsi.

5 Mais, voyant qu’il n’y avait plus de réponse dans la bouche de ces trois hommes, Élihu s’enflamma de colère.

Gdy Elihu zauważył, że w ustach trzech mężczyzn nie ma żadnej odpowiedzi, zapłonął gniewem.

6 Et Élihu, fils de Barakeel de Buz, prit la parole et dit: Je suis jeune, et vous êtes des vieillards; C’est pourquoi j’ai craint, j’ai redouté De vous faire connaître mon sentiment.

I Elihu, syn Barakeela, Buzyta, odpowiedział: Ja jestem młody, a wy jesteście starzy, dlatego bałem się i nie śmiałem wyjawić wam swego zdania.

7 Je disais en moi-même: Les jours parleront, Le grand nombre des années enseignera la sagesse.

Myślałem: Niech przemówią dni, a mnogość lat [niech] uczy mądrości.

8 Mais en réalité, dans l’homme, c’est l’esprit, Le souffle du Tout-Puissant, qui donne l’intelligence;

Ale to duch jest w człowieku i tchnienie Wszechmogącego daje rozum.

9 Ce n’est pas l’âge qui procure la sagesse, Ce n’est pas la vieillesse qui rend capable de juger.

Wielcy nie [zawsze są] mądrzy, a starcy nie [zawsze] rozumieją sąd.

10 Voilà pourquoi je dis: Écoute! Moi aussi, j’exposerai ma pensée.

Dlatego mówię: Posłuchajcie mnie, ja też wypowiem swoje zdanie.

11 J’ai attendu la fin de vos discours, J’ai suivi vos raisonnements, Votre examen des paroles de Job.

Oto czekałem na wasze słowa, przysłuchiwałem się waszym dowodom, gdy przygotowywaliście mowę.

12 Je vous ai donné toute mon attention; Et voici, aucun de vous ne l’a convaincu, Aucun n’a réfuté ses paroles.

I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was nie przekonał Hioba i nikt nie odpowiedział na jego słowa;

13 Ne dites pas cependant: En lui nous avons trouvé la sagesse; C’est Dieu qui peut le confondre, ce n’est pas un homme!

I nie możecie powiedzieć: Znaleźliśmy mądrość. [Sam] Bóg go strąca, nie człowiek.

14 Il ne s’est pas adressé directement à moi: Aussi lui répondrai-je tout autrement que vous.

Nie do mnie skierował swoje słowa, a ja nie odpowiem mu waszymi słowami.

15 Ils ont peur, ils ne répondent plus! Ils ont la parole coupée!

Zaniepokoili się i już nie odpowiadali; przestali mówić.

16 J’ai attendu qu’ils eussent fini leurs discours, Qu’ils s’arrêtassent et ne sussent que répliquer.

Czekałem, lecz nie mówili, ale stanęli i już nic nie powiedzieli.

17 A mon tour, je veux répondre aussi, Je veux dire aussi ce que je pense.

Odpowiem ze swojej strony, wypowiem też swoje zdanie.

18 Car je suis plein de paroles, L’esprit me presse au-dedans de moi;

Jestem bowiem pełny słów, mój duch przymusza mnie.

19 Mon intérieur est comme un vin qui n’a pas d’issue, Comme des outres neuves qui vont éclater.

Oto moje wnętrze jest jak wino, które nie ma ujścia; jak nowe bukłaki [zagrożone] pęknięciem.

20 Je parlerai pour respirer à l’aise, J’ouvrirai mes lèvres et je répondrai.

Będę więc mówić, aby ulżyć sobie; otworzę swoje wargi i odpowiem.

21 Je n’aurai point égard à l’apparence, Et je ne flatterai personne;

Nie będę miał względu na nikogo i nikomu nie będę schlebiał.

22 Car je ne sais pas flatter: Mon créateur m’enlèverait bien vite.

Nie umiem bowiem schlebiać, gdyż mój Stwórca wnet by mnie porwał.