Psaumes 95
1 Venez, chantons à haute voix à l’Éternel; poussons des cris de joie vers le rocher de notre salut!
Komt, laat ons den HEERE vrolijk zingen; laat ons juichen den Rotssteen onzes heils.
2 Allons au-devant de lui avec la louange, poussons vers lui des cris de joie en [chantant] des psaumes.
Laat ons Zijn aangezicht tegemoet gaan met lof; laat ons Hem juichen met psalmen.
3 Car l’Éternel est un grand Dieu, et un grand roi par-dessus tous les dieux.
Want de HEERE is een groot God; ja, een groot Koning boven alle goden;
4 Les lieux profonds de la terre sont en sa main, et les sommets des montagnes sont à lui.
In Wiens hand de diepste plaatsen der aarde zijn, en de hoogten der bergen zijn Zijne;
5 À lui est la mer, et lui-même l’a faite; et le sec, ses mains l’ont formé.
Wiens ook de zee is, want Hij heeft ze gemaakt; en Zijn handen hebben het droge geformeerd.
6 Venez, adorons et inclinons-nous, agenouillons-nous devant l’Éternel qui nous a faits!
Komt, laat ons aanbidden en nederbukken; laat ons knielen voor den HEERE, Die ons gemaakt heeft.
7 Car c’est lui qui est notre Dieu; et nous, nous sommes le peuple de sa pâture et les brebis de sa main. Aujourd’hui, si vous entendez sa voix,
Want Hij is onze God, en wij zijn het volk Zijner weide, en de schapen Zijner hand. Heden, zo gij Zijn stem hoort,
8 N’endurcissez pas votre cœur comme à Meriba, comme au jour de Massa, dans le désert,
Verhardt uw hart niet, gelijk te Meriba, gelijk ten dage van Massa in de woestijn;
9 Où vos pères m’ont tenté, éprouvé, et ont vu mes œuvres.
Waar Mij uw vaders verzochten, Mij beproefden, ook Mijn werk zagen.
10 Quarante ans j’ai eu cette génération en dégoût, et j’ai dit: C’est un peuple dont le cœur s’égare, et ils n’ont point connu mes voies,
Veertig jaren heb Ik verdriet gehad aan dit geslacht, en heb gezegd: Zij zijn een volk, dwalende van hart, en zij kennen Mijn wegen niet.
11 De sorte que j’ai juré dans ma colère: S’ils entrent dans mon repos!
Daarom heb Ik in Mijn toorn gezworen: Zo zij in Mijn rust zullen ingaan!
