Psaumes 65

1 Au chef de musique. Psaume de David. Cantique. Ô Dieu! la louange t’attend dans le silence en Sion, et le vœu te sera payé.

Voor muziekbegeleiding. Een psalm van David; een lied. U komt een lofzang toe In Sion, o God! U moet een dankoffer worden gebracht, In Jerusalem, Heer!

2 Ô toi qui écoutes la prière! toute chair viendra à toi.

Gij verhoort het gebed, Alle vlees komt tot U;

3 Les iniquités ont prévalu sur moi; nos transgressions, toi tu les pardonneras.

En al drukt onze schuld ons nog zo zwaar, Gij vergeeft onze zonden.

4 Bienheureux celui que tu as choisi et que tu fais approcher: il habitera tes parvis. Nous serons rassasiés du bien de ta maison, de ton saint temple.

Gelukkig, dien Gij uitverkiest en aanneemt, Om in uw voorhof te wonen: Die ons laven aan het goede van uw huis, Van uw heilige tempel!

5 Tu nous répondras par des choses terribles de justice, ô Dieu de notre salut, toi qui es la confiance de tous les bouts de la terre, et des régions lointaines de la mer!

Met wonderen verhoort Gij ons in uw trouw, O God van ons heil; Gij, de hoop van alle grenzen der aarde, En ongenaakbare zeeën!

6 Toi qui as établi les montagnes par ta force, qui es ceint de puissance,

Gij, die de bergen door uw kracht hebt gegrond, En met macht zijt omgord;

7 Qui apaises le tumulte des mers, le tumulte de leurs flots, et l’agitation des peuplades.

Die het bulderen der zeeën bedaart, En het gebruis van haar golven. Ontsteld staan de volken,

8 Et ceux qui habitent aux bouts [de la terre] craindront à la vue de tes prodiges; tu fais chanter de joie les sorties du matin et du soir.

Vol vrees, die de grenzen der aarde bewonen: Voor uw tekenen daar, waar de morgen gloort, En waar Gij de avond doet juichen.

9 Tu as visité la terre, tu l’as abreuvée, tu l’enrichis abondamment: le ruisseau de Dieu est plein d’eau. Tu prépares les blés, quand tu l’as ainsi préparée.

Gij draagt zorg voor de aarde, En drenkt ze volop; Gij stort er een rijke zegen op uit, Gods vloed heeft altijd water genoeg. Gij maakt haar gereed voor haar koren, Zó maakt Gij ze klaar:

10 Tu arroses ses sillons, tu aplanis ses mottes, tu l’amollis par des ondées, tu bénis son germe.

Gij drenkt haar voren, bevochtigt haar kluiten, En maakt ze door regenslag week. Dan zegent Gij haar kiemen,

11 Tu couronnes l’année de ta bonté, et tes sentiers distillent la graisse.

En zet de kroon op het jaar van uw goedheid: Uw voetstappen druipen van vet,

12 Ils distillent sur les pâturages du désert, et les collines se ceignent d’allégresse.

Zelfs de vlakten der steppen druipen er van. De heuvels zijn met gejubel omgord,

13 Les prairies se revêtent de menu bétail, et les plaines sont couvertes de froment: elles poussent des cris de triomphe; oui, elles chantent.

De weiden met kudden bekleed, De dalen met koren getooid: Ze juichen en zingen!